در پي كشف سنگواره دايناسور شناگر صد ميليون ساله در شمال مشهد كاشف سنگواره: مشاهده فسيل اين گونه دايناسور مي‌تواند نشانه وجود دريايي باستاني در منطقه باشد

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: در پي كشف سنگواره دايناسور شناگر صد ميليون ساله در شمال مشهد كاشف سنگواره: مشاهده فسيل اين گونه دايناسور مي‌تواند نشانه وجود دريايي باستاني در منطقه باشد

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي

در پي كشف بخش‌هايي از فسيل يك دايناسور شناگر در ارتفاعات نزديك كلات در شمال مشهد، پژوهشگر اين طرح آن را يكي از شواهد وجود درياي باستاني تتيس در اين منطقه عنوان و از ادامه كاوش‌ها براي كشف سنگواره‌هاي احتمالي ديگر در منطقه خبر داد.

عبدالمجيد موسوي نيا، عضو هيات علمي دانشگاه پيام نور مشهد در گفت‌وگو با خبرنگار «پژوهشي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) با بيان اين مطلب افزود: در مطالعات ميداني مربوط به رساله دكتري با راهنمايي دكتر علي اصغر آريايي، استاد زمين شناسي در ارتفاعات شمال مشهد به مطالعه آمونيت‌ها به عنوان جانوران دريايي منقرض شده‌ پرداختيم كه به ويژه در مزوزوئيك سن دقيق رديفهاي رسوبي را تعيين مي‌كنند.

وي گفت: در اين منطقه، قسمتي از اسكلت شامل مهره‌اي از بدن و استخوان باله دايناسوري را كشف كرديم كه به كمك آمونيت‌هاي اطراف آن، موفق به تعيين سن دايناسور كه مربوط به اشكوب آلبين (يكصد ميليون سال پيش) است، شديم. اين دايناسور در محدوده زماني وسيعي زندگي مي‌كرده و حتي در ژوراسيك هم بوده است.

موسوي نيا خاطرنشان كرد: تعيين جنس دايناسور در ايران ممكن نبود و با توجه به اين كه متخصص در اين زمينه در كشورنيست و اين، اولين باري بود كه چنين قطعاتي از دايناسور پيدا مي‌شد، شناسايي آن كار مشكلي بود، اما با راهنمايي دكتر سيد امامي، ‌استاد دانشگاه تهران، نمونه‌ها را به دانشگاه مونيخ فرستاديم. البته اين نمونه حدود دو سال پيش پيدا شد، اما نمي‌توانستيم آن را اعلام كنيم؛ چون نوع، جنس و سن آن به‌طور دقيق مشخص نشده بود.

وي ابراز عقيده كرد: در سالهاي گذشته نيز، گزارش‌هايي از اثر پاي دايناسور در برخي مناطق ايران اعلام شده بود، اما اولين مورد از اسكلت دايناسور گزارش شده است.

عضو هيات علمي دانشگاه پيام نور مشهد با اشاره به جنس PLESIOSAURUS اين دايناسور اظهار كرد: اين دايناسورها، شناگر بوده و در آبهاي كم عمق و محيط‌هاي باتلاقي زندگي مي‌كردند و داراي گردني بلند بوده و شش داشته‌اند.‌ البته پروفسور سيد امامي نيز حدود 30 سال قبل، دنداني از اين گونه دايناسور را در فلات مركزي ايران پيدا كرده بود.

وي تاكيد كرد: وزن اين دايناسورها حدود يك تن و در مواردي كه اسكلت سالم آنها كشف شده 5/2 تا 3 متر طول داشته و از انواع آمونيتها، ماهي و ساير مهره داران تغذيه مي‌كرده‌اند.

موسوي نيا در پايان به ايسنا گفت: اين فسيل در رسوبات تحتاني‌ترين زون اشكوب آلبين فوقاني شناسايي شده و مشاهده اين گونه مي‌تواند به علت وجود درياي قديمي تتيس در اين منطقه بوده باشد و تحقيقات براي يافتن بخشهاي ديگر فسيل يا ديگر آثار ادامه دارد اما هنوز علت يافته نشدن چنين فسيل‌هايي در كشور مشخص نشده است، زيرا در ديگر كشورها نيز فسيل دايناسورها در مناطق مرطوب و شرايط يكساني نظير بخشهاي مرطوب ايران كشف مي‌شوند.

انتهاي پيام
يکشنبه 12 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 426]