واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
پاسخ به چند پرسش درباره زنان ما باید یک موضوع را به عنوان اصل در نظام آفرینش بپذیریم. اين اصل، هم در منابع دینی وجود دارد و هم خارجاً در تکوین به طور کامل شاهد آن هستیم و آن، نظام تفاوت و دگرگونی است. خداوند، خالق همه موجودات است و همه چیز را او آفریده است؛ ولی در سطح کلان، این موجودات در سه بخش تقسیم ميشوند؛ جمادات، نباتات و حیوانات. هرکدام از اینها اقسام بسیار متنوع و متفاوتی دارند. یعنی خود نباتات اَشکال بسیار متنوعی دارند. گل نبات است، و درخت جنگل هم نبات است، و بین این دو نبات فاصله بسیار زیاد است. گل خیلی زیباست؛ ولی غیر مقاوم، در مقابل درخت جنگل خیلی مقاوم است؛ ولی ممکن است به زیبایی گل نباشد. هرکدام از اینها در جایگاه خودشان، در طبیعت و در منظومه موجودات هستی، نقشی دارند. در بین جمادات هم تفاوت زیاد است و هرکدام ویژگی خاصی دارند. در حیوانات هم اقسام بسیار گوناگونی وجود دارد که مثلا ما به لحاظ منطقی به انسان ميگوییم حیوان ناطق، یعنی انسانها یک مدل از حیوانات هستند؛ با این تفاوت که قدرت درک دارند و تنها چیزی که آنها را بر سایر موجودات فضیلت ميدهد، همین است. خداوند متعال در قرآن میفرماید: «وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَني آدَمَ».[1] کرامت و فضیلت دادیم بنی آدم را. اين تكريم و تفضيل به خاطر یک ویژگی است و یک امانت. و آن این است که «اِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ»؛[2] «ما امانت را بر آسمانها، زمین و کوهها عرضه داشتیم و آنها از حمل و تحمّل آن سر باز زدند و از آن ترسیدند و انسان آن را حمل کرد.» در بین حیوانات، موجودی به نام انسان است که دارای یک بار امانتی ویژه است که همه آسمانها و زمین و کوهها از به دوش کشیدن آن شانه خالی کردهاند و ترسیدند، به جز انسان. در بین انسانها هم تفاوت وجود دارد. انسانها در یک تقسیم کلان به زن و مرد تقسیم ميشوند. در تقسیمات خُرد ميبینید که زنها باهمدیگر خیلی تفاوت دارند. مردها هم باهم تفاوت دارند. اگر بین مردها نگاه کنید، از نوابغ ميبینید تا انسانهای عقب افتاده. همین تقسیمبندی بین خانمها هم وجود دارد. بزرگترین متخصصها در بین مردان هست؛ و در عین حال افرادی هم وجود دارند که از اداره کردن کوچکترین بخش زندگی خود عاجزند. مطلبی که باید به آن اشاره کرد، ابتدا پذیرش این تفاوت است. قرآن مجید ميفرماید: «وَ لَوْ شاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً واحِدَةً وَ لا يَزالُونَ مُخْتَلِفينَ»؛[3] «اگر پروردگارت میخواست هر آینه مردم را اُمت واحد قرار میداد؛ ولی همیشه اختلاف دارند.» اگر خدا ميخواست، حتی در جنبه هدایت هم همه را خوب ميآفرید؛ ولی بدانید که شما دائماً باهم تفاوت دارید و مختلف هستید. در مسائل معنوی تفاوت آنقدر زیاد است که در قُلّه، حضرت رسولاللهصلیاللهعلیهوآله قرار گرفته و در پایین، پستترین افراد مثل قاتلین ائمه اطهار و انسانهای پستی که در تاریخ وجود داشتند، قرار دارند. همه اینها در بین مردان وجود دارند. در بین زنها هم همینطور است. سیدة نساء العالمین وجود دارد، زنی هم وجود دارد که به هیچ وجه نه ایمان دارد، نه اهل صلاح است و از همه ارزشهای انسانی فاصله دارد. خوب این تفاوت در بین زنها هم وجود دارد. ما اگر اصل تفاوت را پذیرفتیم، اصل دومی مطرح ميشود که در گردونه آفرینش، هر موجودی به اندازه و به تناسب جایگاه و تواناییهای خودش و استعدادهایش نقش آفرین است. و اگر خود را در جایگاه طبیعی، فطری و تکوینی خود تعریف نکند دچار مشکل ميشود. این مسئله دوم را هم اگر بپذیریم فهم و درک بسیاری از آیات و روایات برای ما آسان ميشود. انتظاری که از گل با استعدادهای خاص، تواناییها و ویژگیهایش تعریف ميشود، اگر مانند انتظاری که از یک درخت جنگل ميرود باشد و بخواهند روی چند گل رُز سقفی بنا کنند، همه زیر این سقف خواهند مرد. به خاطر اینکه گُل را در جایگاه طبیعی و با استفاده از استعدادها و توانمندیهای خودش تعریف نکردند و به همین دلیل دچار مشکل خواهند شد. برای اینکه در این بحث از روایات بهره بجوییم، یک روایت بیان میکنم و بحث را ادامه ميدهم. امام صادقعلیهالسلام میفرماید: «اِنَّ اللهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی جَعَلَ لِلْمَرْأَةِ صَبْرَ عَشْرَةَ رِجَالٍ فَاِذَا حَمِلَتْ زَادَهَا قُوَّتَ عَشْرَۀَ رِجَالٍ اُخْرَی؛[4] خداوند به زن توانمندی صبر ده مرد را داده است و هنگامی که باردار ميشود، خداوند نیروی ده مرد دیگر را بر او اضافه میکند.» خداوند یک توانمندی به زن داده است که مردان آن را ندارند. توانمندیهایی هم خدا به مردان داده است که زنها ندارند. اگر ما خواستیم با تفکرات فمنیستی، از زن در جایگاه مرد استفاده کنیم، بدترین ظلم نسبت به زن اتفاق ميافتد. اوایل انقلاب برای تبلیغ به استان فارس رفته بودم. با معلمان خانم، کلاس داشتم. به من گفتند چرا اسلام بین زن و مرد تفاوت قائل است؟ زنها عین مردان هستند، خیلی هم محکم روی صحبت خود تأکید کردند. گفتم من در قم در حال ساختن خانه هستم و مدتی است که مُقَنّی برای چاه کندن پیدا نميکنم. حال اگر از شما بانوان خواهش کنم که تشریف بیاورید و چاه بکنید چه عکس العملی نشان میدهید؟ اعتراض کردند. گفتم الان مردها باید اعتراض کنند. چرا که تمام حمالیها و سختیها برای مردان باشد و آخر کار هم یک چیزی بدهکار شوند و گفته شود که مردان به زنان ظلم کردند. من در کره شمالی زنی را دیدم که تعمیرکار اتوبوس بود و در چند کشور زنهایی را دیدم که کارگر بودند و با دست، مصالح ساختمانی سنگین جابه جا ميکردند. واقعاً با تمام وجود احساس ميشد که ظلم فاحش به زن، اینجاست. زنهای رفتهگر را ميتوانید در کشورهای اروپایی ببینید. فیلمهای سینمایی خیلی پرجاذبه است؛ ولی واقعیت این است که دنیای خارج از فیلم متفاوت است. یکی از روانشناسان ایرانی کتابهایی نوشته است که بخشی از آنها ترجمه است. ميگوید: زنان کارگر انگلیس به من که در حال نوشتن این کتاب بودم، اصرار داشتند به زنان شرقی بگویید این آزادی که ما به دست آوردیم، شما به دنبال آن نباشید. این آزادی مساوی با از دست دادن کانون گرم خانواده است و آرزوی بچهدار شدن و داشتن خانواده برای ما آرزوی جدیای است. در تاجیکستان در میان زنان مدافع حقوق زن سخنرانی کردم و گفتم که ظلم مردان شرقی و ظلم غرب به زن، دو لبه یک قیچیاند که حقوق زن را نابود ميکنند. اسلام ميگوید به خاطر اینکه مرد توانمندیهای ویژه دارد، خرج زندگی و مسکن و لباس زن به عهده او است. تمام اینها تکلیف است و حتی خرج خود زن بر زن الزامی نیست. همه اینها به برکت دین است. دین به طور واقعی زن را در جایگاه خود تعریف کرده است. به مردان توصیه میکند: حق اینکه به زنان بگویید در داخل خانه ملزم به کار کردن هستید را ندارید و از آن طرف با روایات متعدد زن را ترغیب ميکند که با عشق، درون خانه کار کند. چرا وقتي پيامبر اكرمصلیاللهعلیهوآله، بين حضرت عليعلیهالسلام و فاطمه زهراعلیهاالسلام تقسيم و تفكيك كار كرد، فاطمه زهراعلیهاالسلام، از اينكه كار در خانه را به او محول كرده بودند خوشحال شده؛ و يا به عبارتي ديگر، چه ضرورتي و يا چه مزايايي براي مرزبندي حيطه و محدوده عمل مرد و زن در جامعه وجود دارد؟ ویژگی دین آن است که مجموعه اعتقادات، باورها و احکامی است که از طرف خداوند برای زندگی صحيح بشر نازل ميشود. این قوانین برای زندگی بشر اگر به دست انسانها اتفاق بیافتد، ناقص است؛ زیرا این سازنده بشر است که ویژگیهای او را ميداند و قوانینی منطبق با آفرینش او وضع ميکند. پس اگر قانونگذار، همان آفریننده باشد، قویترین قانون را ارائه میکند. از همین رو ميبینیم که قانونگذاران جهان قانونهای بسیاری دارند که انسانها را در زندگی به طور جدی با مشکل مواجه میکنند. خداوندی که ایجاد کننده تکوین است، خودش ایجاد کننده تشریع است و معارف، اخلاق و احکام را او عرضه ميکند و هماهنگی اینها صددرصد است. وقتی ما قوانین را تغییر ميدهیم، در حقیقت دست ميبریم در حیطهای که از او اطلاع نداریم، به همین خاطر قانونهای بشری برای اداره زندگی دچار اشکال است. مقام معظم رهبری فرموده بودند: «فلسفه حجاب جدایی زن از مرد است.» واقعاً فلسفه حجاب همین است. اگر این فلسفه باشد که زن و مرد مختلط نباشند، گاهی اگر زنان در بعضی از شغلها و زمينهها حضور نداشته باشند، این اختلاط بیشتر اتفاق ميافتد. مثلاً در عرصه پزشکی اگر ما پزشکان زن نداشته باشیم این اختلاط بیشتر و قویتر ميشود. در عرصه آموزش به زنان نيز همينطور است. یکی از کارهایی که حضرت فاطمهعلیهاالسلام داشتند این بود که احکام و معارف را برای زنان بیان ميکردند. اگر زنان حضور نداشته باشند، ناچار مردان این کار را به عهده ميگیرند. متأسفانه امروز متخصص مامایی مرد داریم و آموزش مکانیکی در تلویزیون توسط زنان داده ميشود. در کتابهای آموزش و پرورش تصاویر نجاری زنان و آشپزی مردان چاپ ميشود. این كارها دنبال اثبات چه چيزي است؟ این برای ما مسئله است. اگر واقعاً به طرف آنچه از سوی خداوند آمده است حرکت کنیم، قطعاً با مشكلات امروزی برخورد نخواهيم كرد. به نظر من تشريع، بیان کننده کلام، بیان کننده احکام و اخلاق است و همه اینها توسط آفریننده بشر است. و اینها یک مجموعه است که مکمل همدیگرند. به هرحال اگر ما این مطلب را بپذیریم و قانونگذار و آفریننده را بیش از همه محق و در جایگاه مناسبتر برای قانونگذاری بدانیم، دیگر در بخش احکام الهی دچار مشکل نميشویم. چرا در دانشگاهها براي جلوگيري از اختلاط، مبادرت به جداسازي برادران و خواهران نميكنند؟ گاهی شرایطی در کشور پیش ميآید که مدیران کلان نظام را ناچار ميکند که برای حفظ اصل اسلام، نسبت به بعضی مسائل سکوت کنند. در زمان امیرالمؤمنینعلیهالسلام هم بوده که پیامبرصلیاللهعلیهوآله به ایشان سفارش کردند که بعد از من به خاطر اصل اسلام باید سکوت کرد. واقعیت این است که هیچ وقت اینطور نیست که اگر به امام گفته شود دانشگاه یا جایی مثل جامعة الزهراعلیهاالسلام جدای از حوزه برادران باشد، این بهتر است یا مختلط، قطعاً امام ميگویند این بهتر است. آيا از نظر اسلام مديريت براي زنان اشكال دارد؟ اگر مدیریت زنان حتی الامکان به خودشان واگذار شود و مدیریت مردان به مردان و جایی که بین مرد و زن مشترک است بهعهده مردان باشد، با روایات و مباحثی از قرآن که ياد دارم، مناسبتر است. مدیریت، مقتضی ریسک پذیری است. مقتضی پذیرش مشکلاتی است که خیلی از مواقع بانوان در معرض آن مشکلات، شکننده ميشوند. این یک نظر شخصی نیست. اگر درباره «الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ»[5] هم بحث کنیم به این نتیجه خواهیم رسید که اداره جامعه بایستی با تأکید بر مديريت مردان باشد. در روایات هم مواردی است که این مطلب به خوبی از آنها استفاده ميشود. من از بحث فطرت و آفرینش که شروع کردم، فقط به خاطر این بود که به بحث عقلی برسم که عقل اقناع شود. و بدانیم که آن چه که شرع فرموده است با آنچه که در تکوین وجود دارد سازگار است. شخصاً به این اعتقاد ندارم که زنان را مثل مردان در پستهای کلیدی و کلان بگماریم؛ ولی برای مدیریت زنان نیاز است از زن استفاده شود. من در محیطهائی که زنان بودند کار مدیریتی داشتهام. حقیقتاً مشکلاتی که زنها در مدیریت داشتند با آقایان تفاوت جدی داشت. مکرراً ميدیدیم که با یک مقدار فشار و استرس کار، که لازمه مدیریت است، خانمها گریه و زاری میکردند. در دنیای کار، من اینها را دیدم، اینها بحث تجربی است؛ خیلی از مواقع ظلم است که زنها را در چنین فشارهای عصبی محیط کار قرار بدهیم. پينوشتها: [1]. اسراء/70. [2]. احزاب/72. [3]. هود/118. [4]. بحار الانوار، علامه مجلسی، مؤسسۀ الوفاء، بیروت، لبنان، 1404 ق، ج100، ص241. [5]. نساء/34. منبع:ماهنامه مبلغان شماره 131 ارسال توسط کاربر محترم سایت : mzhkfa /ج
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 305]