ديابت در كمين ماست

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: ديابت در كمين ماست
اگرچه بشر، سالهاست كه بيماري ديابت را شناخته و با آن دست و پنجه نرم مي كند و از اين بيماري و عوارض متعدد و دردسرساز آن آسيب ديده است، ليكن با پيشرفت چشمگير علم پزشكي و انجام تحقيقات و پژوهشهاي علمي جديد، افق هاي جديدي در شناخت، تشخيص و درمان اين بيماري، به روي بشر گشوده شده است.اما عليرغم دستيابي به اين پيشرفتهاي خيره كننده و ارزشمند، ديابت همچنان از معضلات ديرپاي علم طب است و آمارهاي موجود همچنان نگران كننده اند. بد نيست بدانيم كه سالانه حدود 3 ميليون نفر در جهان، بعلت اين بيماري و عوارض آن، فوت مي نمايند. بگونه اي كه ديابت، چهارمين علت شايع مرگ در كشورهاي پيشرفته است. از مجموع افرادي كه بهر دليل دچار قطع شدگي اندام تحتاني مي گردند، 70-40درصد آنها بعلت ابتلاء به بيماري ديابت دچار اين نقص عضو مي شوند. جالب اينجاست كه 85% موارد قطع عضو كه در ارتباط با ديابت در دنيا اتفاق مي افتد، مربوط به زخم پا و اصطلاحا پاي ديابتيك است و 50 درصد بيماران ديابتي، به پاي ديابتيك مبتلا مي شوند. اين درحالي است كه با رعايت ساده و آسان اصول اوليه بهداشتي و مراقبتهاي لازم و نيز كنترل ديابت، احتمال ابتلاء به عارضه پاي ديابتيك در بيماران مبتلا به ديابت، بوضوح كم مي شود.در مورد بيماريهاي قلبي- عروقي كه از مهمترين و خطرناكترين عوارض و عواقب بيماري ديابت است نيز آمارها حاكي ازآن هستند كه مرگ ناشي از بيماريهاي قلبي- عروقي در افراد ديابتي دو تا چهار برابر افراد عادي است و درصد مبتلايان به ديابت، فشارخون غيرطبيعي دارند. اين در شرايطي است كه متاسفانه فراوان اند بيماران ديابتي كه بعلت سهل انگاري از وضعيت فشارخون و سيستم قلبي- عروقي خود بي خبرند.درايران، حدود يك ميليون و هشتصدهزارنفر بيمار شناخته شده ديابتي داريم كه حدود 3درصد كل جمعيت كشور را تشكيل مي دهند. البته رقم واقعي مبتلايان درايران، چيزي حدود 5 درصد يعني تقريبا چهارميليون نفر تخمين زده مي شود. علاوه بر اين 2.5 ميليون نفر ايراني نيز، اختلال سوخت و ساز قند دارند و درمعرض ابتلا به ديابت هستند و در صورت عدم پيگيري و يا رعايت نكردن توصيه هاي پزشكي، مبتلا خواهندشد. نكته قابل ذكر ديگر آن است كه براساس شاخص سالهاي از دست رفته عمر، در ايران رتبه ششم مربوط به ديابت است و اين بيماري از عمده ترين علل از دست رفتن سالهاي عمر ايرانيان است. در كشورهاي همسايه ايران نيز وضعيت رضايت بخش نيست. براي مثال فراواني ديابت در عربستان حدود 14% ، در عمان 10%، در امارات متحده عربي بالغ بر 20% برآورد مي شود.جالب اينجاست كه فراواني ديابت در استانهاي مختلف ايران، الگوي متفاوتي دارد. مثلا در قزوين و بوشهر تا 14درصد در يزد تا 13درصد و درتهران حدود 12 درصد را نيز ذكر كرده اند.آخر اينكه اگرچه پيشرفتهاي بدست آمده در حوزه تشخيص و درمان اين بيماري در قياس با گذشته، حقيقتا با ارزش و گرانبهاست، اما موضوع پيگيري و كنترل درمان بايد همچنان در رأس فعاليتهاي مرتبط با بيماري ديابت باشد. با اجتناب از عوامل خطر (Risk Factors) ابتلا به ديابت تيپ IIمانند چاقي و اضافه وزن ، تعذيه و الگوي نامناسب درمصرف موادغذايي، نداشتن تحرك و فعاليتهاي ورزشي، استرس، مصرف غذاهاي نامناسب مانند Fast Foods و... مي توان احتمال ابتلا به اين بيماري را كاهش داد. در حوزه درمان نيز پس از تشخيص به موقع و سريع، مراجعه پزشكي مستمر، اجراي دقيق پروتكلهاي درماني، كنترل و تنظيم مناسب قندخون، كنترل عوارض بيماري و نيز كسب اطلاعات و آگاهيهاي لازم از بيماري، ضروري و موثر و كارگشاست. ارتقاء سطح دانش و آگاهي عمومي جامعه در مورد بيماري ديابت و آشنايي عموم مردم به آن، رسالتي است كه علاوه بر مراكز بهداشتي و درماني و سيستم مديريت و سلامت و بهداشت جامعه، متوجه رسانه هاي عمومي، نشريات و جرايد، مراكز آموزش و پژوهش و مراكز اطلاع رساني است. بايد همگي باور كنيم كه ديابت، معضلي قديمي است و در كمين همه ماست.دكتر محمدجعفر طالب پور
چهارشنبه 8 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 349]