جذب آري؛ جمع‌آوري نه

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: جذب آري؛ جمع‌آوري نه

رفاه‌و خدمات- ناصر غضنفري:
همين چند وقت پيش بود كه فرهاد دريا، خواننده معروف افغاني، شماره حسابي را براي كودكان خياباني كابل باز كرد تا مردم كمك‌هاي مالي خود را به آن واريز كنند.

وي گفته است كه تلاش مي‌كند تا محبوبيت خود را بهانه كرده و كمك‌هايي را براي اين كودكان جمع‌آوري كند. در ايران هنوز اين اتفاق نيفتاده است. نه هنرمندان، نه ورزشكاران و نه حتي بودجه‌گذاران نيز به اين قضيه توجه چنداني ندارند و بهزيستي هم كه مي‌گويد دستش باز نيست.

دكتر صفاري‌فر، از 2 سال پيش معاون اجتماعي سازمان بهزيستي استان تهران است. او قبل از اين سمت نيز به‌مدت 3 سال معاون اجتماعي بهزيستي شهر تهران بوده است. وي مي‌گويد كه آماري از كودكان خياباني نمي‌تواند در اختيارمان قرار دهد، چرا كه خود نيز آمار دقيقي در اين‌باره ندارد. او اعتقادي به اقدامات ضربتي يا به‌اصطلاح «جمع‌آوري» كودكان خياباني ندارد، چرا كه بر اين باور است كه اثر اين قبيل اقدامات زودگذر و موقتي خواهد بود.

البته او به‌طور تقريبي مي‌گويد كه آمار تقريبي اين كودكان در سال 82، 26 هزار نفر بوده و اين رقم در سال 86 به 5 هزار و 600 نفر رسيده است. البته بيش از 60 درصد اين كاهش مربوط به حذف يا ناديده گرفتن كودكان اتباع خارجي است. البته تعدادي از آنها هم كودك كار هستند كه جزء كودكان خياباني محسوب نمي‌شوند و عده‌اي هم اصلاً به حساب نمي آيند، چرا كه تاكنون پاي آنها به بهزيستي باز نشده است. همين چند روز پيش بود كه يك استاد مددكاري دانشگاه از اعتياد 40 درصدي اين كودكان به مواد‌مخدر خبر داد و كارشناس ديگري نيز ميزان بزه در اين كودكان را بالاي 50 درصد عنوان كرد. حال دوباره چند وقتي است كه كه صحبت از جمع‌آوري دوباره اين كودكان است. البته بودجه در نظر گرفته شده براي اين كار از سوي بهزيستي كمتر از 5 هزار تومان در ماه است. دكتر صفاري‌فر توضيحات بيشتري در اين باره مي‌دهد.

* كودك خياباني چه كسي است؟

كودكي كه ساعاتي از وقتش را طي روز در خيابان‌‌ها مي‌گذراند و ارتباطش ممكن است با خانواده‌اش به‌طور كلي قطع شده باشد، يا حتي به اتفاق خانواده‌اش در خيابان زندگي كند و محل زندگي‌اش را براي ساعاتي يا كل شبانه‌روز در خيابان بگذراند.

* ديدگاهي وجود دارد در مورد طرحي كه با عنوان «جمع‌آوري كودكان خياباني» شهرت يافته است و آن اينكه اين طرح با هدف زيباسازي شهري دوباره به جريان افتاده است؟

اين قضيه به شروع اين طرح برمي‌گردد. از نيمه دوم دهه 70 كه در آن زمان اين مسئله به‌صورت غليظي وجود داشت، اما به مرور زمان نگاه‌ها تغيير كرده و منعطف‌تر شده ولي متأسفانه اين ديدگاه وجود دارد كه نادرست است. به‌نظر من بايد نگاه عميق‌تري به قضيه كودكان خياباني داشت. من اعتقادي به اقدامات ضربتي يا به‌اصطلاح «جمع‌آوري» اين كودكان ندارم، چرا كه اثر اين قبيل اقدامات زودگذر و موقتي خواهد بود.

* ولي الان هم موضوع «جمع‌آوري» مطرح شده است. آيا كاربرد اين واژه براي اين كودكان كه به خاطر مشكلات اقتصادي و اجتماعي‌شان با وضعيت نامطلوبي درگيرند، مي‌تواند درست باشد؟

ديدگاه ما بر پايه جذب اين كودكان استوار است. چند روز پيش هم در مصاحبه مديركل شهرداري، از جمع‌آوري متكديان و كودكان خياباني با هم و به‌طور يكجا سخن گفته شده بود كه ما بر سر اين مسئله با كارشناسان شهرداري صحبت كرديم و آنها گفتند كه اشتباه شده است و منظور جمع‌آوري كودكان خياباني نبوده است و ما هم در مصاحبه‌هايمان عنوان كرديم كه ما به جذب اعتقاد داريم نه جمع‌آوري.

* پس رويكرد بهزيستي به سمت جذب اين كودكان بوده است. مي‌خواهم بپرسم چه تعداد از اين كودكان اصلاً از وجود چنين خدماتي از سوي بهزيستي مطلع هستند؟ با توجه به اينكه اين كودكان اكثراً از خانواده‌هاي فقير و طبقات پايين اجتماعي بوده و معمولاً با فقر و شكاف اطلاعاتي نيز مواجه هستند؟

ما نيروهايمان را در مناطقي كه محل حضور كودكان خياباني بيشتر است، مستقر كرده‌ايم. ما در 4 پايانه پايگاه‌هايي داريم كه براي جذب كودكان فعاليت مي‌كنند در شرق، غرب و جنوب و منطقه راه‌آهن. ضمن اينكه در حال حاضر با گسترش شبكه اورژانس اجتماعي دنبال اين هستيم كه بتوانيم موقعيت‌هاي بيشتري را براي جذب در مراكز مختلف آسيب‌هاي اجتماعي داشته باشيم. با ايجاد پايگاه‌هاي خدمات اجتماعي سيار كه دقيقاً مثل اورژانس پزشكي اتومبيل‌هايي با سرنشينان متخصص و البته اين بار مددكار اجتماعي است در نقاط مختلف شهر حضور فعال‌تري داشته باشيم كه يك بخش از فعاليت اين اورژانس‌ها مربوط به كودكان خياباني است. از سوي ديگر، در مناطق آسيب‌‌خيز، پايگاه‌هاي خدمات اجتماعي تأسيس مي‌شود كه با كمك سازمان‌هاي مردم‌نهاد و كلينيك‌هاي تخصصي به افرادي كه دچار آسيب‌هاي اجتماعي هستند، ياري مي‌رسانند.

* اولين پايگاه چه زماني به بهره‌برداري مي‌رسد؟

اولين پايگاه خدمات اجتماعي ان‌شاءالله تا هفته آينده در يكي از مناطق آسيب‌پذير كرج داير مي‌شود. اين پايگاه‌ها با كمك نماينده‌هاي سازمان‌هاي مردم‌نهادي كه در رابطه با كودكان و آسيب‌‌هاي اجتماعي آنها فعاليت مي‌كنند، به اضافه كارشناسان متخصص و مددكاران اجتماعي با استفاده از امكانات محلي به‌دنبال توانمندسازي خانواده‌هاي آسيب‌ديده اجتماعي در اين مناطق هستند.

* استفاده‌كنندگان از اين كودكان معمولاً چه افرادي هستند؟

خانواده‌هايي كه كودكان خود را براي تامين معاش يا كسب‌درآمد اقتصادي روانه خيابان‌ها مي‌كنند و باندهايي كه كودكان را جهت كار به خيابان مي‌فرستند.

* مقابله‌اي هم با اين باندها صورت مي‌گيرد؟

قطعاً، ولي اين مبارزه بايد از جانب مراجع قضائي و نيروي انتظامي صورت گيرد. ما اطلاعي از جزئياتش نداريم، چون اصلاً كار ما نيست اما چون كار ساماندهي اين كودكان به ما مربوط مي‌شود، اين مسائل را به‌طور موردي پيگيري مي‌كنيم.

* خانواده‌ها با چه انگيزه‌اي كودكان خود را روانه خيابان‌ها مي‌كنند؟

اكثراً به‌دليل فقر اقتصادي ولي بعضي مواقع خانواده‌ها هم با آنكه استطاعت مالي دارند به‌دليل آنكه كودكانشان درآمد خوبي از اين‌ كار به دست مي‌آورند، آنها را به اين كار وادار مي‌كنند.

* بهزيستي چه اقدامي براي رفع اين معضل كرده‌ است؟

ما هدف اصلي‌مان را در همه زمينه‌ها استحكام خانواده‌ها و بازگرداندن اين بچه‌ها به خانواده‌هايشان قرار داده‌ايم و در اين راستا براي توانمندسازي خانواده‌هاي اين كودكان اقداماتي را انجام مي‌دهيم. براي اينكه خانواده‌ها بچه‌هاي خود را براي كار به بيرون نفرستند، مابازاي هر كودك ماهانه 50‌هزار تومان كمك مالي به خانواده‌ آنها مي‌كنيم و سعي ‌داريم با كمك‌هاي موردي ديگر خانواده‌هاي اين كودكان را به جايي برسانيم كه نيازي به كار فرزندانشان نداشته باشند.

* درآمد كودكان خياباني تا روزي 10 هزار تومان و ماهانه 300 هزار تومان برآورد شده است؛ آيا ماهي 50 هزار تومان مي‌تواند پاسخگو باشد؟

نه، ولي اگر مردم ما ياد بگيرند دلسوزي بي‌جهت براي كودكان نداشته باشند و با تفكر بيشتري عمل كنند و از آنها خريد نكرده و به آنها پولي ندهند، قطعاً خانواده اين كودكان ديگر تمايلي به اين كار نشان نخواهند داد.

* در اين رابطه مردم احتياج به فرهنگسازي ندارند؟

چرا و متولي اين قضيه رسانه‌ها و صداوسيما هستند.

* آيا بهزيستي در اين مورد رايزني‌اي با رسانه‌ها داشته است؟ در مورد تكدي‌گري ديديم كه مدتي صداوسيما به آن پرداخت ولي ديگر استمرار نيافت.

اعضاي كار گروه اجتماعي در جلساتي كه معمولاً نماينده‌هاي رسانه‌هاي جمعي هم در آن حضور دارند، به اين مسئله اشاره مي‌كنند.

* ولي به‌نظر كار خاصي در اين زمينه از سوي رسانه‌ها و به‌ويژه رسانه ملي صورت نگرفت.

خير، چون هنوز ما مسئله كمك به اين كودكان را داريم، پس قطعاً اين تلاش‌ها كافي نبوده و بيشتر بايد روي آن كار شود.

* تعداد اين كودكان در حال حاضر در استان تهران چقدر است؟ سال 82، 26هزار نفر برآورد شده بود؟

اكنون تعدادشان به 5 هزار و 625 نفر رسيده است.

* يك افت حدوداً 20 هزار و 500نفري؟

چون آن موقع شهرداري و نيروي انتظامي خيلي فعال عمل كردند و مي‌شود گفت تقريباً اكثريت بچه‌هاي خياباني جمع‌آوري شدند كه البته در بين آنها تعدادي كودك كار هم بودند كه حساب آنها با كودكان خياباني متفاوت است.

* كودكان اتباع بيگانه چطور؟ آنها هم ساماندهي مي‌شوند؟

بله، وضعيت اين كودكان پس از تحويل به بهزيستي مورد تحقيق قرار‌ مي‌‌گيرد. اگر اقامتشان در ايران قانوني باشد، به خانواده‌هايشان تحويل داده مي‌شوند و از آنها تعهد گرفته مي‌شود كه ديگر كودكان خود را در خيابان رها نكنند و درصورت تكرار، به كشور خود عودت داده مي‌شوند. اما در مورد آنها كه اقامتشان غيرقانوني باشد، بلافاصله اين اقدام صورت گرفته و آنها از كشور خارج مي‌شوند.

* و البته خيلي‌هايشان دوباره برمي‌گردند؟

بله، متأسفانه.

* پس اين 5 هزار و 625نفر اتباع خارجي هستند، منهاي 5/14 درصد آنها كه كودكان اتباع ايراني هستند؟

بله.

* سازمان‌ملل و يونيسف تا به حال كمكي بابت نگهداري كودكان اتباع بيگانه به بهزيستي كرده است؟

خير.

* باز هم برگرديم سرآمار، با توجه به مشكلات اقتصادي به‌نظر مي‌رسد تعداد اين كودكان نبايد اين‌قدر كاهش يافته باشد؛ يعني از 26 هزار نفر در سال 82 به 5 هزار و 600 نفر در امسال رسيده باشد؟

عرض كردم. يك عده اتباع خارجي بودند، يك عده هم به‌ سروسامان رسيدند و عده‌‌اي از آنها هم چون محيط شهري تهران را براي فعاليتشان امن نديدند، راهي شهرستان‌هاي اطراف تهران شدند، لذا هر چند كه آمار اين كودكان در تهران پايين آمده است، اما در ورامين و كرج افزايش يافته و به‌نظر مي‌رسد يك جابه‌جايي يا انتقال جمعيت در اين مورد صورت گرفته و اين آماري كه ما داريم بيشتر در مورد تهران است، ضمن اينكه قبلاً هم گفتم يك عده از آنها كودكان كار بودند كه در زمره كودكان خياباني به حساب آمده بودند؛ ضمن اينكه ما ديگر رويكردمان در بهزيستي جذب است، نه جمع‌آوري و كساني‌كه تحت مراقبت بهزيستي هستند را جزو آمار قرار داده‌ايم و باز هم مي‌گوييم كه تعداد زيادي از اين كودكان، كودكان كار بالاي 15 سال بودند كه در مقوله كودكان خياباني نمي‌گنجند.

* چرا دختراني كه براي مشاغل كاذب مثل فال‌بيني، فروش تنقلات، اسپند دود كردن و... به استان‌ مي‌آيند جزو كودكان خياباني محسوب نمي‌شوند؟

معمولاً آن‌طور كه پسربچه‌ها را در خيابان مي‌بينيم، دخترها را نمي‌بينيم و دخترها معمولاً با خانواده‌هايشان در خيابان به سر مي‌برند، لذا ما به‌طور كلي دخترها را وارد آمار كودكان خياباني نمي‌كنيم و علت ديگر آن هم اين است كه تاثير سوء اين عنوان (كودكان خياباني) روي دخترها بيشتر است، لذا اين دخترها اگر سن‌شان پايين باشد وارد مراكز دائمي و شبه‌خانواده‌ها مي‌شوند و اگر سن آنها بالاتر باشد، در خانه‌هاي سلامت مقيم مي‌شوند.

* اما اگر بخواهيم با معيارهاي جهاني اين مسئله را در نظر بگيريم به‌هر حال دخترها هم جزو كودكان خياباني محسوب مي‌شوند؟

بله. ولي بيشتر دخترها جزو كودكان كار هستند و اگر دختري در خيابان‌ها باشد، توسط مددكاران وارد شبكه‌ شبه خانواده‌ها مي‌شود.

* اطلاعي از تعداد كودكان بيمار خياباني كه در شهر به سر مي‌برند و زير پوشش بهزيستي باشد، وجود ندارد؟

خير، متأسفانه وجود ندارد.

* آماري از تجاوز به اين كودكان وجود دارد؟

ما شايد نتوانيم در اين زمينه آمار دهيم. ولي با شرايطي كه اين بچه‌ها داشته‌اند احتمالاً تعداد زيادي از اين بچه‌ها در رابطه با آزار جنسي تجربياتي داشته‌اند.

* در محيط كار؟

بله و حتي درون خانواده‌ها. نمي‌دانم اين صحيح است كه بنويسيد يا خير، ولي خيلي از اين كودكان به خاطر آزارهاي خانگي كه ممكن است در آن آزارهاي جنسي هم باشد، از خانه فرار مي‌كنند و ديگر هم نمي‌خواهند به آنجا برگردند.

* ميزان بيماري در اين كودكان چقدر است؟ احتمالاً ايدز، هپاتيت و سل در ميان آنها وجود دارد؟

ايدز و هپاتيت خيلي كم؛ تعداد كودكان پذيرفته شده بهزيستي مبتلا به اين دو بيماري كمتر از 10 نفر بوده است ولي سل و بيماري‌هاي پوستي و كم‌خوني به‌ويژه در ميان كودكان اتباع خارجي شيوع دارد.

* قبول داريد اين كودكان علاوه بر ابتلاي خود به اين بيماري‌ها مي‌توانند تهديدي براي سلامت جامعه محسوب شوند؟

نه، به‌هرحال اين بيماري‌ها در ميان بزرگسالاني كه مشكلاتي مثل اعتياد دارند هم زياد است و مخصوص كودكان نيست و در واقع در مورد اين كودكان آسيب اصلي در وهله اول متوجه خود آن كودكان است تا ديگران و تنها آسيبي كه از جانب آنها متوجه ديگران مي‌شود، تغيير چهره شهر است و آنها آسيبي را متوجه جامعه نمي‌كنند.

* ميزان بزهكاري در اين كودكان؟

با توجه به اوقات زيادي كه اين افراد در خيابان‌ها مي‌‌گذرانند و در محيطي با ميزان بالاي آسيب‌اجتماعي قرار دارند طبعا مي‌توانند با قرار گرفتن در كنار مجرم‌هاي بزرگ‌تر مرتكب بزه‌هايي مثل سرقت‌هاي كوچك يا درگيري‌هاي جزئي شوند، اما از لحاظ آماري اطلاع دقيقي از آن نيست.

* ولي مي‌توان گفت با توجه به شرايطي كه فرموديد ميزان بزهكاري در ميان آنها زياد باشد؟

بله، مي‌توان گفت امكان بزهكاري در ميان آنها زياد است.

* چه تعداد مددكار براي فعاليت در زمينه ‌اين كودكان در اختيار داريد؟

15 نفر نيروي متخصص كه تنها به كار در زمينه كودكان خياباني مشغولند كه با احتساب نيروهاي كمكي كه از ساير بخش‌ها به آنها اضافه مي‌شوند به 100 نفر مي‌رسند..

* اگر فرض را همان 5600 كودكي بگذاريم كه تحت پوشش سازمان قرار گرفته‌اند، آيا اين تعداد متخصص كم نيست؟

چرا، تعداد نيروهاي متخصص‌مان كم است و قصد داريم جهت افزايش كاركنان متخصص اقدام به خريد خدمت از مراكز دولتي كنيم.

* با يك حساب سرانگشتي، اگر بخواهيم اين كارمندان متخصص را تمام‌وقت هم حساب كنيم و روزي 8 ساعت كار براي آنها درنظر بگيريم با احتساب 5 روز كار هفته متوجه مي‌شويم كه نزديك 9/2 ساعت كار براي هر كودك مي‌شود و براي هر 100 كودك تنها يك مددكار وجود دارد؟

خب، ببينيد همه اينها كه يكجا وارد سيستم نمي‌شوند. ضمن اينكه تعداد مددكارهاي جامعه با در نظر گرفتن بالا بودن نرخ آسيب‌هاي اجتماعي در كل جوابگو نيست. ضمن اينكه بحث كوچك‌سازي دولت هم مطرح است البته به ما اجازه داده‌اند كه از طريق مراكز غيردولتي مثل كلينيك‌هاي تخصصي به اندازه بودجه‌مان خريد خدمت كنيم.

* ببينيد، وقتي بحث كوچك‌سازي و كاهش تصدي‌گري دولت مطرح مي‌شود، بايد اين كاهش در كنار افزايش و تقويت بخش خصوصي، NGOها و... باشد. درحالي كه در زمينه كودكان خياباني اين مسئله چندان به چشم نمي‌خورد. مگر ما چند NGO داريم كه در رابطه با كودكان خياباني فعاليت مي‌كنند؟

10 مورد.

* چند مركز براي نگهداري اين كودكان وجود دارد؟

در استان تهران، يك مركز كوتاه مدت يا قرنطينه داريم. 2مركز ميان مدت و بچه‌هايي كه نياز به نگهداري درازمدت دارند وارد سيستم شبه‌خانواده‌ها مي‌شوند كه در اين رابطه 44 مركز دولتي در استان داريم و 23 مركز غيردولتي.

* ظرفيت نگهداري اين كودكان چقدر است؟

ظرفيت هر مركز طبق استانداردهاي ما 20 نفر است كه در كل حدود 1300 نفر ظرفيت نگهداري بلندمدت اين كودكان را داريم.

* بخش خصوصي و NGOها چقدر در اين زمينه مشاركت دارند؟

مشكلي كه با آن مواجهيم اين است كه NGOها به اين توجه ندارند كه نياز دولت و بهزيستي در زمينه كودكان خياباني چه چيزي است و متأسفانه آنها براساس سليقه‌ها و عقايد شخصي خود عمل مي‌كنند و مثلا بعضي از آنها در زمينه كودكان افغاني فعاليت مي‌كنند. هر چند كه ساماندهي اين كودكان نيز در نهايت به نفع جامعه است و اثر مثبت آن به مردم برمي‌گردد ولي بايد نيازهاي كودكان خودمان را نيز مورد توجه قرار داد.

* مگر NGO‌ها يا همان سازمان‌هاي مردم‌نهاد با بهزيستي در ارتباط نيستند و از نيازهاي شما مطلع نمي‌شوند؟

چرا، اما نوع فعاليتشان را خودشان انتخاب مي‌كنند.

* در زمينه ساخت مراكز نگهداري اين كودكان تاكنون با NGOها و ساير نهادها مذاكره‌اي داشته‌ايد؟

بله، بارها بهزيستي اعلام كرده است كه آمادگي اين را دارد كه به هر NGO و گروهي و حتي به شهرداري اگر بخواهند در اين زمينه فعاليت كنند و مركزي احداث كنند، مجوز داده شود؛ البته تحت نظارت بهزيستي.

* استقبالي هم شد؟

نه متأسفانه، هنوز كه نه. اين مسئله را خود من بارها به‌خود شهرداري اعلام كرده‌ام كه ما آمادگي داريم كه به آنها و NGOها حتي مراكزي را كه فعلا در اختيار داريم نيز واگذار كنيم.

* گفته شده است كه 60درصد اين كودكان اتباع بيگانه بوده‌اند؟ پس كاهش اين كودكان مي‌تواند ناشي از عدم‌پذيرش آنها از سوي بهزيستي باشد؟ يعني آنها وجود دارند؟

5/14درصد كودكاني كه از پايانه‌ها جمع‌آوري كرده‌اند اتباع، بيگانه بوده‌اند. اما در رابطه با جمع‌آوري اتباع ديگر مثل سال 82 اقدام نمي‌شود، چرا كه طبق بخشنامه‌اي كه به ما شده است ما ديگر نمي‌توانيم براي كودكاني كه اقامتشان در ايران غيرقانوني است، خدمات ارائه دهيم.

* بودجه بهزيستي استان براي اين كودكان چقدر است؟

در سال گذشته حدود 300 ميليون تومان.

* با احتساب حقوق كاركنان؟

نه تمام كاركنان، اما بيشتر نيروهاي ما قراردادي هستند و حقوق كارمندان قراردادي هم بخشي از اين بودجه است.

* حتي اگر همين 5600 نفر را به‌عنوان تنها كودكان خياباني استان حساب كنيم، بودجه اختصاص يافته تقريبا براي هر كودك سالانه 53 هزار تومان و ماهانه 4 هزار و 400 تومان مي‌شود. اين رقم كم نيست؟

در بحث ساماندهي چون فرآيند طولاني‌مدت و پرهزينه است، اين مبلغ كم است.

* چرا؟

نمي‌دانم، قطعا مشكلي وجود دارد، اين را از مسئولان بهزيستي كشور سؤال كنيد.

* چرا اين كودكان معمولا استان تهران را انتخاب مي‌كنند؟

ميزان بيكاري در استان‌ها بيشتر است و درآمد خانواده‌ها كمتر و بيشتر بچه‌ها از اين مناطق به خاطر كار به تهران مي‌آيند.

* بيشترين اين كودكان از چه استان‌هايي به تهران مي‌آيند؟

جالب است بدانيد تنها 9 درصد اين كودكان تهراني‌اند و استان‌هاي گلستان، كردستان و خراسان‌رضوي به‌ترتيب بيشترين كودكان خياباني را در استان تهران دارند.

* چه اقداماتي تاكنون در زمينه تغيير نگرش منفي مردم به اين كودكان انجام شده است؟

به‌طور موردي از جانب بهزيستي تاكنون اقداماتي انجام شده است، ولي كار برنامه‌ريزي شده در اين مورد متأسفانه انجام نشده است.

* فكر نمي‌كنيد بايد روي اين قضيه كار كرد؟

چرا، اما فقط سازمان بهزيستي مسئول ساماندهي كودكان خياباني نيست و 11 سازمان ديگر بايد با اين سازمان همكاري داشته باشند.

* آخرين برنامه‌ريزي براي ساماندهي كودكان خياباني؟

آخرين برنامه بهزيستي ساماندهي فعاليت به سمت توانمندسازي خانواده‌هاي اين كودكان در مناطق است.

* بهترين راهكار براي ساماندهي اين كودكان چيست؟

توجه ما بايد به سمت توانمندسازي خانواده اين كودكان باشد و اگر خانواده‌هاي اين افراد از لحاظ اقتصادي و اجتماعي به مرحله توانمندي برسند، قطعا ما مي‌توانيم كاهش چشمگيري را در تعداد اين كودكان شاهد باشيم. ضمن اينكه مردم بايد از برخورد همراه با ترحم با اين كودكان خودداري كرده و از كمك مالي مستقيم به آنها يا خريد جنس از آنها اجتناب كنند و با اين كار انگيزه آنها را براي ادامه فعاليتشان كاهش دهند، چرا كه كمك از سر دلسوزي مردم در رابطه با افزايش كودكان خياباني نقش بسيار مؤثري دارد.

در خبرها داشتيم«فرهاد دريا» خواننده معروف افغان، حساب ويژه‌اي براي كودكان خياباني كابل باز كرده است؟ آيا ورزشكاران و هنرمندان ايران هم تاكنون اين كودكان را مورد حمايت قرار داده‌اند.

من يادم نمي‌آيد. در مورد شبه‌خانواده‌ها كمك‌هاي متفاوتي از افراد مختلف دريافت كرده‌ايم، اما در مورد كودكان خياباني يادم نمي‌آيد.

* مي‌توانيد نام ببريد؟ شايد باعث ايجاد انگيزه براي ديگران شود؟

ممكن است تبليغ شود ولي به‌طور مثال از هنرمندان آقاي گلزار و از فوتباليست‌ها آقاي دايي و بعضي فوتباليست‌هاي تيم ملي كمك‌هايي داشته‌اند.

* برنامه‌اي براي واكسيناسيون اين كودكان داريد؟

نه، برنامه مشخصي تاكنون براي اين‌ كودكان نداشته‌ايم. كودكاني كه در مراكز كوتاه‌مدت و ميان‌مدت ما نگهداري مي‌شوند، واكسيناسيون مي‌شوند ولي در مراكز سرپايي خير. ولي اين سؤال شما را به‌عنوان يك پيشنهاد مدنظر قرار خواهيم داد و تلاش خود را براي واكسيناسيون اين كودكان از طريق نهادهاي مربوط انجام خواهيم داد.

تاريخ درج: 7 خرداد 1387 ساعت 13:14 تاريخ تاييد: 7 خرداد 1387 ساعت 15:27 تاريخ به روز رساني: 7 خرداد 1387 ساعت 15:24
سه شنبه 7 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 270]