محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853445440
عشقتونو ایرانی اپدیت کنید
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: raya7th February 2009, 07:38 PMکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند براي اينكه ملتي در تفكر عقيم شود، بايد هويت فرهنگي تاريخي را از او گرفت. فرهنگ مهم ترين عامل در حيات، رشد، بالندگي يا نابودي ملت ها است. هويت هر ملتي در تاريخ آن ملت نهاده شده است. اقوامي كه در تاريخ از جايگاه شامخي برخوردارند، كساني هستند كه توانسته اند به شيوه مؤثرتري خود، فرهنگ و اسطوره هاي باستاني خود را معرفي كنند و حيات خود را تا ارتفاع يك افسانه بالا برند. آنچه براي معاصرين و آيندگان حائز اهميت است، عدد افراد يك ملت و تعداد سربازاني كه در جنگ كشته شده اند نيست؛ بلكه ارزشي است كه آن ملت در زرادخانه فرهنگي بشريت دارد. شايد هنوز دير نشده باشد كه روز عشق را از 26 بهمن ( *********) به 29 بهمن (سپندار مذگان ايرانيان باستان) منتقل كنيم. ملت ايران از جمله ملت هايي است كه زندگي اش با جشن و شادماني پيوند فراواني داشته است، به مناسبت هاي گوناگون جشن مي گرفتند و با سرور و شادماني روزگار مي گذرانده اند. اين جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه زندگي، خلق و خوي، فلسفه حيات و كلا جهان بيني ايرانيان باستان است. از آنجايي كه ما با فرهنگ باستاني خود ناآشناييم شكوه و زيبايي اين فرهنگ با ما بيگانه شده است. چند سالي ست حوالي26 بهمن ماه (14 فوريه) كه مي شود هياهو و هيجان را در خيابان ها مي بينيم. مغازه هاي اجناس كادوئي لوكس و فانتزي غلغله مي شود. همه جا اسم ********* به گوش مي خورد. از هر بچه مدرسه اي كه در مورد ******** سوال كني مي داند كه "در قرن سوم ميلادي كه مطابق مي شود با اوايل امپراطوري ساساني در ايران، در روم باستان فرمانروايي بوده است بنام كلوديوس دوم. كلوديوس عقايد عجيبي داشته است از جمله اينكه سربازي خوب خواهد جنگيد كه مجرد باشد. از اين رو ازدواج را براي سربازان امپراطوري روم قدغن مي كند.كلوديوس به قدري بي رحم وفرمانش به اندازه اي قاطع بود كه هيچ كس جرات كمك به ازدواج سربازان را نداشت.اما كشيشي به نام والنتيوس(********)،مخفيانه عقد سربازان رومي را با دختران محبوبشان جاري مي كرد.كلوديوس دوم از اين جريان خبردار مي شود و دستور مي دهد كه ******** را به زندان بيندازند. ******** در زندان عاشق دختر زندانبان مي شود .سرانجام كشيش به جرم جاري كردن عقد عشاق،با قلبي عاشق اعدام مي شود...بنابراين او را به عنوان فدايي وشهيد راه عشق مي دانند و از آن زمان نهاد و سمبلي مي شود براي عشق!" اما كمتر كسي است كه بداند در ايران باستان، نه چون روميان از سه قرن پس از ميلاد، كه از بيست قرن پيش از ميلاد، روزي موسوم به روز عشق بوده است! جالب است بدانيد كه اين روز در تقويم جديد ايراني دقيقا مصادف است با 29 بهمن، يعني تنها 3 روز پس از ******** فرنگي! اين روز "سپندار مذگان" يا "اسفندار مذگان" نام داشته است. فلسفه بزرگداشتن اين روز به عنوان "روز عشق" به اين صورت بوده است كه در ايران باستان هر ماه را سي روز حساب مي كردند و علاوه بر اينكه ماه ها اسم داشتند، هريك از روزهاي ماه نيز يك نام داشتند. بعنوان مثال روز اول "روز اهورا مزدا"، روز دوم، روز بهمن ( سلامت، انديشه) كه نخستين صفت خداوند است، روز سوم ارديبهشت يعني "بهترين راستي و پاكي" كه باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهريور يعني "شاهي و فرمانروايي آرماني" كه خاص خداوند است و روز پنجم "سپندار مذ" بوده است. سپندار مذ لقب ملي زمين است. يعني گستراننده، مقدس، فروتن. زمين نماد عشق است چون با فروتني، تواضع و گذشت به همه عشق مي ورزد. زشت و زيبا را به يك چشم مي نگرد و همه را چون مادري در دامان پر مهر خود امان مي دهد. به همين دليل در فرهنگ باستان اسپندار مذگان را بعنوان نماد عشق مي پنداشتند. در هر ماه، يك بار، نام روز و ماه يكي مي شده است كه در همان روز كه نامش با نام ماه مقارن مي شد، جشني ترتيب مي دادند متناسب با نام آن روز و ماه. مثلا شانزدهمين روز هر ماه مهر نام داشت و كه در ماه مهر، "مهرگان" لقب مي گرفت. همين طور روز پنجم هر ماه سپندار مذ يا اسفندار مذ نام داشت كه در ماه دوازدهم سال كه آن هم اسفندار مذ نام داشت، جشني با همين عنوان مي گرفتند. سپندار مذگان جشن زمين و گرامي داشت عشق است كه هر دو در كنار هم معنا پيدا مي كردند. در اين روز زنان به شوهران خود با محبت هديه مي دادند. مردان نيز زنان و دختران را بر تخت شاهي نشانده، به آنها هديه داده و از آنها اطاعت مي كردند. کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند شايد هنوز دير نشده باشد كه روز عشق را از 26 بهمن ( *********) به 29 بهمن (سپندار مذگان ايرانيان باستان) منتقل كنيم. AnAnAs_6857th February 2009, 09:12 PMچه خوب میشه این فرهنگ باب بشه تو کشور ما..... 39758th February 2009, 06:38 PMواقعا باعث افتخاره که افرادی مثل شما هنوز به تمدن غنیه خودشون اهمیت می دن. به غیر از خودم ، فقط شما و دوست عزیز دیگه ای از مشهد در این مورد مطالب ارزنده ای ارائه کردن. به امید برپایی جشن ملی بزرگداشت بانوی ایرانی شاد باد سپندارمذگان raya8th February 2009, 11:25 PMمتاسفانه فرهنگ های ملی ما دارن خاک میخورن جاشون فرهنگ های غریبه اومدن و شدن ملاک های جونهای ایرانی واقعا که منم دوست دارم همه چیز سنتی و ملی باشه در کشور بزرگی چون ایران که از لحاظ فرهنگی غنی هست :( raya9th February 2009, 03:11 PMازدواج در ايران باستان (کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند***********.ir/post/32/) در منابع ایرانی از دوران هخامنشی به بعد از پنج نوع ازدواج یا زن نام برده شده است. پتخشاه زن یا پادشاه زن: این زن همسر قانونی مرد بود. نخستین مرد که غالبا دوشیزه ای به سن بلوغ رسیده بود و برای نخستین بار با مردی ازدواج می کرد. شاه زن یا پتخشاه زن یا کذک بانو یا همان کدبانو از تمام مزایای زناشویی بهره مند بودند و امور خانه و خانواده را در اختیار خود قرار داده است. یوکان زن یا ایوک زن: وقتی پدر یا برادر دختری که دارای فرزند پسر نبود با این شرط به ازدواج مردی در می آمد که نخستین پسر آن وارث خانواده مادری خود باشد. چنین زنی از پدر یا برادر خود سهم یک پسر ارث می برد و نام خانوادگی خود را به پسرش می داد. این زن زمانی که فرزندش 15 ساله می شد بار دیگر به ازدواج همسر خود در می آمد. ستر زن : این نوع ازدواج شباهت زیادی به ایوک زن داشت. با این تفاوت که از آن روی که هر مرد آریایی باید دارای وارث پسر بود زمانی که پسر جوانی بدون ازدواج از دنیا می رفت، خانواده اش جهیزیه دختری را می دادند و وی را به عقد پسر متوفی در می آوردند. بعد از ازدواج این زن با مرد دیگر فرزندشان وارث مرد درگذشته می شد. در مواردی گزارش شده است که این ستر زن خواهر متوفی بوده است. خودسر زن: یکی دیگر از گونه های ازدواج خودرای زن یا خودسرزن بود. زمانی که دختری بدون رضایت پدر و مادر یا قیم خود با مردی ازدواج می کرد خود رای زن بود و از ارث خانوادگی محروم می شد. چنین زنی در برخی از موارد تا زمانی که پسری به دنیا نمی آورد یا رضایت خانواده خود را نمی توانست پتخشاه زن باشد. چکر زن یا چکر بانو. زنی بود که پس از درگذشت همسرش به ازدواج مردی دیگر در می آمد. این زن باید زیر دست پتخشاه زن فرمان می برد و خود فرزندانش در صورتی که کذک بانو صاحب فرزند بود محروم بودند. در نامه تنسر که فقه ساسانی را توضیح داده است گونه دیگری از ازدواج آمده است که ابوریحان بیرونی از آن به عنوان ابدال نام برده می شد. اگر مردی بی پسر می مرد همسرش را به ازدواج یکی از نزدیکانش مرد در می آمد تا صاحب پسر شود. در صورت نداشتن زن دختر وی چنین وظیفه ای را داشت. اما در کنار این گونه ازدواج های رسمی و دائم گونه هایی از ازدواج موقت به چشم می خورد. این ازدواج ها ازدواج های استقراضی نامیده می شد. گونه های ازدواج استقراضی در کنار گونه های مختلف ازدواج در ایران باستان نوعی ازدواج مرسوم بود که به عنوان ازدواج استقراضی نام برده می شد. در این نوع ازدواج شوهر حق دارد که زن اصلی خود را به مرد دیگری به جهت پرستاری و قرض دهد. در این مورد ازدواج رضایت زن مهم نبود. شوهر قرضی موظف بود. تا از این زن محافظت کرده و امرار معاش او را تامین کند. کودکانی که از این ازدواج قرضی به دنیا می آمدند متعلق به همسر اصلی زن است و به پدر خود تعلق نمی گیرند. به موجب قوانین دوران باستان هرگاه مردی به سفر یا جنگ می رفت و غیبتش به طول می انجامید و کسی از او خبری نداشت زن می توانست ازدواج کند. در صورتی که مرد باز می گشت او بار دیگر با شوهر اول خود زندگی می کرد. در صورتی که از مرد دوم باردار بود می ماند تا فرزندش به دنیا بیاید. در مورد تعدد زوجات در دوره باستان دلیل قانعی جز تعدد زوجات شاهان نیست. raya10th February 2009, 09:15 PMدر دین زرتشتی تعدد زوجات روا نیست و گفته شده همانگونه که یک زن نمی‌تواند در یک زمان بیش از یک شوهر داشته باشد مرد نیز نمی‌تواند در آن واحد دو یا چند زن داشته باشد. اختیار زن دوم در شرایطی خاص و سخت که در آیین نامه زرتشتیان آمده جایز است نظیر اینکه زن اول فوت شده باشد. در ایران باستان تنها در صورتی فرد زرتشتی می‌توانست با وجود زن اول زن دیگر اختیار کند که زن اول به تشخیص پزشک عقیم بوده و خود موافقت خویش را برای این کار اعلام کند و رضایت داشته باشد هدف از این عمل نیز بقا نسل و پرورش فرزندانی نیک برای دین و دنیاست. در مورد انواع پیوند زناشویی در ایران باستان گفتنی است که زن و مرد زرتشتی به 5 صورت و تحت عناوین پادشاه زن- چاکر زن- ایوک زن- ستر زن- خودسر زن پیوند زناشویی می‌بستند که هر یک جداگانه به شرح زیر است: 1-پادشاه زن: این نوع ازدواج به حالتی گفته می‌شد که دختری پس از رسیدن به سن بلوغ با موافقت پدر و مادر خود با پسری ازدواج می‌کرد و پادشاه زن از کاملترین حقوق و مزایای زناشویی برخوردار بود و کلا" همه دخترانی که برای نخستین بار و با رضایت پدر و مادر ازدواج می‌کردند، پیوند زناشویی آنان تحت عنوان پادشاه زن ثبت می‌شد. 2-چاکر زن: این نوع ازدواج به حالتی اطلاق می‌شد که زنی بیوه به عقد و ازدواج با مرد دیگری در می‌آمد. این زن با زندگی در خانه شوهر دوم خود حقوق و مزایای پادشاه زن را در سراسر زندگی مشترک دارا بود، ولی پس از مرگ آیین کفن و دفن و سایر مراسم مذهبی اش تا سی روزه توسط شوهر دوم یا بستگانش برگزار می‌شد. ولی هزینه های مراسم بعد از سی روزه به عهده بستگان شوهر اولش بود، چون معتقد بودند در دنیای دیگر این زن از آن نخستین شوهر خود خواهد بود و به همین علت پیوند دوم او تحت عنوان چاکر زن یاد می‌شد. حال برای برخی ناآگاهان پیوند زناشویی از نوع چاکر زن را اختیار کردن زن صیغه ای توسط پدران ما در گذشته قلمداد کرده و پادشاه زن را زن عقدی بیان می‌کنند که صحت ندارد. 3-ایوک زن: این نوع ازدواج زمانی اتفاق می‌افتاد که مردی دختر یا دخترانی داشت و فرزند پسر نداشت و ازدواج تنها دختر یا کوچکترین دخترش تحت عنوان ایوک ثبت می‌شد و رسم بر این بود که اولین پسر تولد یافته از این ازدواج به فرزندی پدر دختر در می‌آمد و به جای نام پدرش نام پدر دختر را بعد از نامش می‌آوردند و این نوع ازدواج باعث شده که برخی افراد غیر مطلع برچسب ازدواج با محارم را به زرتشتیان بزنند و اظهار کنند که پدر با دختر خود ازدواج می‌کرده است. اینک اشتباه افراد ناآگاه کاملا" مشخص شد و اتهام ازدواج با محارم کاملا" مردود است. 4-ستر زن: وقتی که فرد بالغی بدون ازدواج در می‌گذشت، پدر و مادر یا خویشان این فرد موظف بودند به خرج خود و به یاد فرد درگذشته دختری را به ازدواج پسری در می‌آورند. شرط این نوع ازدواج آن بود که دختر و پسر متعهد می‌شدند که در آینده یکی از پسران خود را به فرزند خواندگی فرد درگذشته بدون زن و فرزند درآورند. 5- خودسر زن: اگر دختری و پسری پس از رسیدن به سن بلوغ برخلاف میل والدین خود خواستار ازدواج با یکدیگر می‌شدند و مصر بر این امر نیز بودند، با وجود مخالفت والدین ازدواج آنها منع قانونی نداشت و زیر عنوان خودرای زن ثبت می‌گردید و در این بین دختر از ارث محروم می‌شد، مگر اینکه والدینش به خواست خود چیزی به او می‌دادند یا وصیت می‌نمودند که بدهند. این نوع ازدواج ها در ایران باستان انجام می‌شد امروزه ازدواج ها تحت این عناوین ثبت نمی‌شود. گفتنی است که طلاق در آیین زرتشتی مطرود و منفور است و تحت شرایطی ویژه و در مواردی نادر و خاص طبق آیین نامه زرتشتیان مجوز داده میشود. YAGHOT SEFID11th February 2009, 07:24 AMمتاسفانه فرهنگ های ملی ما دارن خاک میخورن جاشون فرهنگ های غریبه اومدن و شدن ملاک های جونهای ایرانی واقعا که منم دوست دارم همه چیز سنتی و ملی باشه در کشور بزرگی چون ایران که از لحاظ فرهنگی غنی هست :( خب کاملا حق باشماست خواهر خوبم .... :rolleyes: متاسفانه با داشتین فرهنگ غنی و سرشار از لطف و محبت و آراستگی عده ای ایرانی نما با تقلید و کپی برداری کورکورانه از فرهنگ منحط غربی به بیراه رفته و گمراه شدن .... :eek::rolleyes: البته داریم عده زیادی چون شما و سایر خوبان که باعث افتخار و دلگرمی هستن .... به امید روزی که خودمون باشیم و به فرهنگ غنی و سرشار ایرانی افتخار کنیم .... raya27th February 2009, 01:07 AMکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند روز 29 بهمن ، روز جشن عشاق ايراني (سپندارمزد) پيشاپيش گرامي باد دوستان آيا مي دانيد كه از روزگاران بس دور و از چند هزار سال قبل ، بانوان در جامعه ايراني باستان ، از جايگاه بسيار والايي برخوردار بوده اند و از ديرباز ، تمام ايرانيان ، 29 بهمن ماه را با نام روز "مهرورزان" (روز عشاق) ، مانند نوروز ، جشن ميگرفتند و با دادن هدايايي ، از مهر و تلاش همسران ، مادران، دختران و خواهرانشان در طول يكسال گذشته قدرداني مي كردند . اين روز كه با نشانه هاي وفاداري و بردباري و فروتني در ميان ايرانيان شناخته ميشده است ، داراي آداب و رسوم و سنتهايي بوده است كه بسيار بسيار فرهنگي تر و زيباتر از روز ******** امروز غربيها بوده است. و چقدر خوبست كساني كه در اين زمينه اطلاعاتي دارند ، در اختيار دوستان ديگر هم قرار دهند تا همگي در كنار هم اين جشن را دوباره زنده كنيم و نشان دهيم كه مهر و دوستي وعشق همچنان در ميان ما ايرانيان زنده است و همچنان ، بانوان در جامعه ما از احترام و ارزش بالايي برخوردارند امروز همزمان با 29 بهمن روز سپندرمذگان است.روز عشق ومحبت ايرانيان در ايران باستان.سپندارمذگان جشن زمين و گرامي داشت عشق است كه هر دو در كنار هم معنا پيدا مي كردند. در اين روز زنان به شوهران خود هديه مي دادند. مردان نيز زنان و دختران را بر تخت شاهي نشانده، به آنها هديه داده و از آنها اطاعت مي كردند. روزي که به عقيده بسياري از وطن دوستان مي تواند جايگزين روز وارداتي «ولن تاين» شود. سپندارمزد نگهبان زمين است و از آنجا که زمين مانند زنان در زندگي انسان نقش باروري و باردهي دارد جشن اسفندگان براي گرامي داشت زنان نيکوکار برگزار ميگردد . ايرانيان از دير باز اين روز را روز زن و روز مادر و در حالت کلي اين روز را روز عشاق مي ناميدند . واژه سپندارمزد در اوستا سپنته آرمئيتي آمده است و به چم ( معني ) فروتني و بردباري که خاص مادران است به کار آمده كمتر كسي است كه بداند در ايران باستان، نه چون روميان از سه قرن پس از ميلاد، كه از بيست قرن پيش از ميلاد، روزي موسوم به روز عشق وجود داشته است. جالب است بدانيد كه اين روز در تقويم جديد ايراني دقيقا مصادف است با 29 بهمن، يعني تنها 4 روز پس از ******** فرنگي است! اين روز "سپندارمذگان" يا "اسفندارمذگان" نام داشته است. فلسفه بزرگداشتن اين روز به عنوان "روز عشق" به اين صورت بوده است كه در ايران باستان هر ماه را سي روز حساب مي كردند و علاوه بر اينكه ماه ها اسم داشتند، هريك از روزهاي ماه نيز يك نام داشتند. روز پنجم "سپندار مذ" بوده است. سپندارمذ لقب ملي زمين يعني گستراننده، مقدس، فروتن است. زمين نماد عشق است چون با فروتني، تواضع و گذشت به همه عشق مي ورزد. زشت و زيبا را به يك چشم مي نگرد و همه را چون مادري در دامان پر مهر خود امان مي دهد. به همين دليل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را بعنوان نماد عشق مي پنداشتند.... آيا زمان آن نرسيده است كه همچون سال هاي اخير و گسترش جشن هاي سده و مهرگان در ايران نسبت به پيش تر، سپندار مذگان را هم گرامي بداريم........ مي‌ستاييم اين زمين را، مي‌ستاييم آن آسمان را، مي‌ستاييم روان‌هاي جانوران سودمند را، مي ستاييم روان‌هاي مردان پيرو راستي را، مي‌ستاييم روان‌هاي زنان پيرو راستي را، در هر سرزميني که زاده شده باشند، مردان و زناني که براي پيروزي آيين راستي کوشيده‌اند، مي‌کوشند و خواهند کوشيد raya4th March 2009, 11:58 AMنه جدا چرا بعضیا نمیخوان خودشون باشن و در هر چیزی فکر میکنن کشورهای بیگانه از اونها بهتر هستن مثل فرهنگ ایرانیا البته ایرانیان باستان نه ایران امروز , ایران کشوریه که فرهنگای بسار جالبی داره که خیلیم غنیه خصوصا در ازدواج و زنا شویی که البته اگر بخوایم وارد سنت های بومی بشیم اون یه بحث دیگس لطفا دررابطه با مسائل ازدواج ایرانی بیشتر توضیح بدینبا تشکر :o connect4th March 2009, 12:55 PMمن ميدونم چرا . . . . . . . . . . چون المرغ الهمساية القـــــــــاضة :d mehrdad 2510th April 2009, 11:19 PMخيلي فكر جالبيه! raya8th May 2009, 09:04 PMچی جالبه؟ نظر خاصی نداشتین ؟ raya17th June 2009, 09:32 AMالان بیشتر کسانی که خیلی از وضعیت مالی خوبی برخوردارند و ویلاهای انچنانی تو شمال کشور و مسافرتهای خارج از کشور و ... فکر میکنن ازدواجشونم باید عین کارارشون خارجی از وطنی باشه اخه ایرانی همه چیزش باید ایرانی باشه نه یه سری کاراش و بقیه تقلید از جوامع دیگه خصوصا غربی باشه ;) raya19th July 2009, 12:53 PMکسی نظری در این خصوص نداره ؟ :confused:چرا اصالت بین خیلا از بین رفته :( mv41st September 2009, 10:33 PMدوستان دیر نشده از همین حالا همه سعی در ترویج این فرهنگ ایرانی می کنیم تا بهمن ماه فرصت داریم مطئنا تا بهمن تعداد زیادی رو با فرهنگ ایرانی آشنا کردیم خواستن توانستن است;) raya27th October 2009, 12:14 PMدوستان دیر نشده از همین حالا همه سعی در ترویج این فرهنگ ایرانی می کنیم تا بهمن ماه فرصت داریم مطئنا تا بهمن تعداد زیادی رو با فرهنگ ایرانی آشنا کردیم خواستن توانستن است;) منظوتون چیه تا بهمن فرصت داریم :eek: رازگل سرخ4th November 2009, 02:17 PMرایا خانم مگه نمیگید فرهنگمونو ترویج بدیم چرا اینجوری واکنش نشون میدی(:eek:) سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 308]
-
گوناگون
پربازدیدترینها