واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
ناخن فرورونده گوشه کردن ناخن يکي از شايع ترين مشکلاتي است که در انگشت هاي شصت پا بروز مي کند.اين عارضه به طور معمول به علت رشد بيشتر ناخن در بافت کناري خود و فرو رفتن به قسمت هاي عمقي تر پديد مي آيد.بيشتر مواقع ناخن فرورونده تنها در انگشت شصت پا به وجود مي آيد؛ اما، بندرت در ديگر انگشت هاي پا و حتي در ناخن هاي انگشتان دست نيز ديده مي شود.سن معمول ظهور اين بيماري به طور متوسط از دوران بلوغ تا سي سالگي است.در آقايان همراه با افزايش توليد و ترشح هورمون هاي جنسي (تستوسترون)احتمال گوشه کردن ناخن بالا مي رود. به پا کردن کفش هاي نوک تيز و تنگ (به ويژه در خانم هايي که عادت به پوشيدن کفش هاي پاشنه بلند دارند) به علت وارد آمدن فشار خارجي به ناخن ها، از مهم ترين عوامل مستعد کننده اين عارضه است. افراد ديابتي، چاق و مبتلايان به سرطان هاي بستر ناخن نيز مستعد گوشه کردن ناخن هستند.به پا داشتن جوراب به مدت طولاني (بالاخص در آب و هواي گرم)کار کردن در زمين هاي کشاورزي، حمام ها و ديگر مناطق مرطوب نه تنها به رشد ناخن کمک کرده،بلکه زمينه جايگزيني و رشد انواع قارچ ها و باکتري ها در مواضع بيماري را تشديد مي کند.از آن جا که خون رساني به ناخن هاي دست در مقايسه با ناخن هاي پا به نحو مؤثرتري صورت مي گيرد؛ در نتيجه، ناخن هاي دست سه برابر سريع تر از ناخن هاي پا رشد مي کنند و چون ما به طور طبيعي از دستان خود بيشتر بهره برده و روي آنها دقت بيشتري داريم،اکثر اوقات ناخن هاي دست را کوتاه کرده و به بهداشت آنها توجه بيشتري نشان مي دهيم.در افرادي که دير به دير ناخن هاي خود را کوتاه مي کنند،«امکان گوشه کردن ناخن»افزايش مي يابد.روش چيدن ناخن ها نيز اهميت وافري دارد.خانم ها معمولاً به زيبايي ناخن هاي خود توجهي فراوان نشان مي دهند و براي شکيل تر شدن ناخن ها مي کوشند آن ها را به شکل هلالي با گوشه هاي انحنا دار درآورند که متأسفانه اين امر به فرورفتن هر چه بيشتر ناخن کمک مي کند.برخي هم اصرار دارند که حتماً حاشيه هاي ناخن هاي شان را تا جايي که ممکن است کوتاه يا تيز کنند.در بين همه فاکتورهاي مستعد کننده اي که برشمرديم، پوشيدن کفش هاي تنگ و نوک تيز و چيدن غيراصولي و غلط ناخن ها اهميت بيشتري دارد. روند بيماري گوشه کردن ناخن بسيار تدريجي اتفاق مي افتد و چون به مرور و خيلي نامحسوس نشانه هاي بيمارگونه خود را آشکار مي سازد؛ بنابراين، فرد مبتلا خيلي دير و پس از مدت ها مدارا کردن با ناخن ناسازگار به فکر مداوا مي افتد.به طور معمول در مراحل اوليه در اطراف ناخن درگير، مختصري قرمزي و تورم به وجود مي آيد.با گذشت زمان تشديد اين علائم با وارد آمدن فشارهاي فيزيکي(از طريق کفش و...)به تدريج درد فزاينده اي بروز مي کند.در اين مرحله اگر مبتلا در صدد درمان برنيايد، معمولاً در صورت وجود زمينه هاي مستعد کننده،کم کم باکتري ها يا قارچ ها بر اين بستر ملتهب جا خوش کرده و شروع به تکثير مي کنند.با افزايش تعداد ميکروب هاي بيماريزا و ريشه هاي قارچي از اطراف ناخن ترشحات چرکي نيز خارج مي گردد.در مراحل پاياني ناخن تغيير شکل داده،به نفوذ هر چه بيشتر خود در قسمت هاي زيرين تداوم بخشيده و آرام آرام يک بافت ترميمي در منطقه،پديدار مي گردد که در واقع،واکنش طبيعي بدن در برابر نفوذ يک جسم خارجي است.به طور معمول بيشتر بيماران در اين مرحله به پزشک مراجعه مي کنند؛ يعني زماني که درد طاقت فرسا شده و حتي گاهي توان راه رفتن را از فرد باز ستانده است.در نتيجه، عارضه اي که با تدابير آسان و بي هزينه بهداشتي به راحتي قابل پيشگيري و حتي در مراحل اوليه قابل درمان بوده، به مشکلي بزرگ تبديل مي شود که تنها راه درمانش جراحي است. درمان درمان ناخن فرورونده بستگي به اين نکته دارد که بيمار در کدام مرحله به پزشک مراجعه کند.در مراحل اوليه که هنوز مشکل حادي پيش نيامده و تنها شکايت بيمار از درد است،مسکن ها خط اول درمان به شمار مي آيد.چنانچه تورم و قرمزي تشديد يافته و ترشحات چرکي از کنار ناخن فوران کند،افزون بر ضد دردها از داروهاي ضد ميکروبي (آنتي بيوتيک ها)يا ضد قارچ ها استفاده مي گردد.معمولاً به بيمار توصيه مي شود که روزي 2 تا 3 بار پاي مبتلا را به مدت 15 دقيقه(يا بيشتر)در آب گرم حاوي ماده ضد عفوني کننده(بتادين)يا الکل طبي قرار دهد.بعضي پزشک ها با قراردادن يک تکه کوچک گاز آغشته به «بتادين»زير انتهاي لبه حاشيه اي ناخن مبتلا مي کوشند تا نحوه رشد آن را به حالت طبيعي خود بازگردانند.اين شيوه درمان ضمن آنکه براي ثمربخشي به مدتي نسبتاً طولاني (حدود يک تا سه هفته)نياز دارد،هميشه هم نتجه بخش نيست و در بسياري از موارد تنها پيشرفت بيماري را به تأخير مي اندازد.به بيمار توصيه مي شود که هر روز يا يک روز در ميان گاز را عوض کند؛ اما، بسياري از آنها به سبب درد شديد ناشي از فشار بر ناحيه مبتلا گاز را به طور مناسب در سر جاي خود قرار نمي دهند.در ضمن، با افزايش طولي ناخن و ادامه رشد آن بايد گاز بزرگ تري انتخاب شود که به کارگيري آن براي برخي بيماران دشوار است.اگر با اين شيوه مداواي کامل ميسر نگردد و بيمار پس از مدتي دوباره از ناراحتي شکايت داشته باشد، تنها راه درمان عمل جراحي (ماتريسکتومي)است.در اين روش قسمت کناري ناخن که رشد ناهنجاري دارد و مسبب اصلي بيماري است، با برشي طولي برداشته مي شود.کشيدن ناخن سرپايي و با بي حسي موضعي صورت مي گيرد؛ اما، به هر حال با رعايت همه تدابير ممکن، جراحي ناخن دردناک بوده و ممکن است عوارضي داشته باشد چه هنگام تزريق ماده بي حس کننده و چه هنگام عمل و پس از بريدن و کشيدن ناخن دردي شديد گريبانگير بيمار مي شود که معمولاً با مسکن هاي معمولي نيز فقط تا حدودي تخفيف مي يابد.براي پيشگيري از بروز يا بازگشت عفونت، آنتي بيوتيک هاي خوراکي يا تزريقي تجويز مي گردد و انگشت مبتلا با پانسماني خشک و حجيم بسته مي شود.بيمار بايد يک تا دو روز استراحت کرده و پا را بالاتر از سطح بدن قرار دهد پس از سپري شدن اين مدت پانسمان باز شده و روزانه 2 بار محل عمل با محلول هاي ويژه شستشو داده شده و دوباره پانسمان مي شود.بيشتر اوقات پس از گذشت 10 روز بيمار دوباره معاينه مي شود تا پزشک از چگونگي بهبود موضع و وجود يا عدم عفونت پس از جراحي آگاه گردد. امروزه با تکنيک هاي پيشرفته اي مانند استفاده از جريان الکتريسته جراحي ناخن فرورونده بهتر و بي دردسرتر انجام مي شود؛ اما،در هر حال پس از جراحي زمان لازم است تا ناحيه برداشته شده التيام پذيرفته و ناخن رشد دوباره خود را تکميل کند.ناخن تازه تشکيل شده نسبت به قبل از عمل، پهنايي کمتر خواهد داشت و در برخي موارد فرم طبيعي و اوليه خود را از دست مي دهد.
پيشگيري گوشه کردن ناخن شايع و مشکل آفرين است و گاهي درماني سخت و پر عارضه و عواقبي نامطلوب از لحاظ زيبايي ظاهري به همراه دارد براي پيشگيري از ابتلا به اين بيماري رعايت توصيه هاي زير الزاميست: 1)از پوشيدن کفش هاي تنگ، فشارنده، نوک تيز، بسته و بي منفذ،پاشنه بلند و چکمه هاي چسبان خودداري کنيد.در صورتي که بنا به ضرورتي مجبور به استفاده از اين گونه کفش ها هستيد، هر چند وقت يکبار آنها را از پا درآورده، جوراب ها را از پا خارج کرده و انگشت ها را حرکت دهيد. 2)هرگز پاهاي خود را مرطوب نگاه نداريد.رطوبت مناسب ترين بستر براي رشد قارچ هاست و به دنبال خود مشکلاتي فراوان را به همراه مي آورد.هرگز به مدت طولاني جوراب به پا نکنيد؛ چرا که بر ميزان تعريق پا افزوده، منافذ پوست را مي بندد و باعث مي شود که از پاها بوي نامساعدي متصاعد شود و رطوبت را در اطراف پاها نگه مي دارد بهتر است به جاي جوراب هاي نايلوني از جوراب هاي نخي استفاده کنيد. 3)پس از بيرون آوردن جوراب ها، پاهاي خود را شسته و ضمن شست شو، لابه لاي انگشتان را تميز کنيد.در صورت امکان زير ناخن ها را برس بکشيد.پس از شست و شوي پاها را با يک حوله تميز کاملاً خشک کنيد. 4)در کوتاه کردن ناخن ها کوتاهي نکنيد.هنگام چيدن ناخن ها بکوشيد برس هايتان افقي باشد، نه هلالي و انحنا دار.در کوتاه کردن بيش از حد گوشه هاي ناخن اصرار نورزيد.هميشه پيش و پس از گرفتن ناخن ها جرم هاي سياهرنگ به جا مانده را پاک کنيد. 5)در صورتي که مبتلا به ديابت هستيد، مراقبت روزانه از کليه ناخن هاي دست و پاي خود را فراموش نکنيد و به محض مشاهده تغيير در رنگ، اندازه، شکل ناخن ها و ظهور ترشح در کناره هاي ناخن به پزشک مراجعه کنيد. منبع:ماهنامه دنياي سلامت، شماره ي 50. /ج
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2567]