تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835778121
شرط قبول شعرهاي نيمايي
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
شرط قبول شعرهاي نيمايي مقام معظم رهبری(مدظله العالی) می فرمایند: هر شعري، پيامي دارد. هنوز ذهنيت جامعه ي ما، تحليل درستي از شعر سپيد و شعر آزاد ندارد. البته براي من خيلي روشن نيست که اين کار چه قدر ضرورت دارد. مي دانيد که شعر نو و همين شعرهاي نيمايي را ما با ضرورتي قبول کرده ايم؛ والا بي خودي که نمي آييم يک قالب مطلوب را بشکنيم . قالب شعر کلاسيک، قالب مطلوبي است. اگر کسي بگويد نامطلوب است، حرف درستي نزده است. اين وزن و قافيه، چيز خوب و مثبتي است؛ يک چيز منفي که نيست. اگر آدم بيايد به خاطر سنت شکني، چيز مثبتي را بشکند و چيز ديگري دربياورد، براي اين کار علتي لازم دارد. اصلا نفس سنت شکني، هيچ ايده ي مطلوبي نيست . سنت شکني، حرفي است که هيچ پشتوانه ي منطقي ندارد؛ مگر اين که سنت غلط باشد، يا چيز بهتري در پيش باشد؛ آن وقت آدم سنت را مي شکند. حال که مي خواهيم اين وزن و قافيه را بشکنيم، آن چيز بهتر چيست؟ يا ضرورت کدام است؟
شعر نيمايي، آن ضرورت را بيان مي کرد و مي گفت من مي خواهم مطالب و مفاهيمي را که جديد است، بيان کنم؛ ولي اينها در آن قالبها نمي گنجد. بنابراين، من مجبورم که اين افاعيل را کم يا زياد کنم. يعني به کمک کم و زياد کردن افاعيل، هم مقصود خودم را بيان کنم و هم اصلا دستم باز باشد و يک وقت وزن و قافيه، من را محدود نکند. بنابراين، آن درست است؛ اما اين شعر سپيد - که البته ما اسم آن را شعر آزاد مي گذاريم، زيرا شعر سپيد وزن دارد؛ يعني همان شعر نيمايي - چه ضرورتي را ايجاب مي کند که ما بکلي وزن را بشکنيم؟ شما مي توانيد همين مضمون را در يک چيز موزون بياوريد. اين مسأله، براي بنده ي حقير که با شما صحبت مي کنم، حل نشده است. البته سالهاست که اين فکر وجود دارد و متعلق به حالا هم نيست. حدود سال 40 در اين فکر بوديم و روي آن، بحث و مطالعه و صحبت کرديم؛ ولي به نتيجه يي دست پيدا نکرديم . در عين حال، چون شعر و عروض نيمايي وزن دارد، آن را قبول داريم. منبع: حديث ولايت، جلد چهارم، ص 37-36
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 311]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها