محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845804068
نقد كتاب كاش من هم يك يهودي بودم(4)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
نقد كتاب كاش من هم يك يهودي بودم(4) از جمله موضوعات ديگري كه كتاب «كاش منهم يك يهودي بودم» مطرح ميسازد اينكه ايرانيان مسلمان مسائلي را به يهوديان نسبت دادهاند كه موجب وحشت جوانان از آنان شود: «در كودكي ما را از يهوديان ميترساندند و اين شايعه را ميپراكندند كه: «يهوديان» بچه‌ها را مي‌دزدند و آنها را صليب مانند مي‌بندند و زير آنها آتش روشن مي‌كنند و روغن اين بچه‌ها را مي‌گيرند و به خارج ميفروشند! كسانيكه در حوزه‌هاي علميه قم يا نجف اين سناريو ابلهانه را مينوشتند و بچه‌هايي مثل مرا ميترساندند كه با شنيدن نام يك يهودي وحشت كنم...» (ص12) نويسنده يا نويسندگان اثر، عالمانه يا از روي ناآگاهي مسئله‌اي تاريخي را در مورد يهوديان قومي ناديده مي‌گيرند و سپس تلاش مي‌كنند آن را به ايرانيان نسبت دهند؛ يعني آنچه در مورد عيد فصح يا پسح يهوديان در اروپا مطرح شده و منشأ نزاع فراوان گشته به هيچ وجه ارتباطي با ايرانيان ندارد. بدون آنكه بخواهيم در مورد مسائلي كه در اروپا پيرامون كشتن پسران و استفاده از خون آنها مطرح شده قضاوتي كنيم، صرفاً به نقل مواردي از آن از «تاريخ تمدن» ويل دورانت مي‌پردازيم. لازم به يادآوري است كه نويسنده تاريخ تمدن خود تمايل مشهودي به يهوديت دارد، اما با اين وجود نتوانسته اين مسائل را ولو با جهت‌گيري منفي نقل نكند: «هنگامي كه جسد كودك سه سالهاي نزديك خانه يك نفر يهودي در شهر ترانت پيدا شد (1475م) برنارد ينوندا در داد كه يهوديان او را كشته‌اند. اسقف شهر تمام يهوديان را به زندان انداخت، و برخي از آنان زير شكنجه اقرار كردند كه پسر بچه را كشته‌اند تا خون او را به نيت اجراي مراسم عيد فصح بياشامند. در نتيجه كليه يهوديان ساكن ترانت را بر توده آتش سوزانيدند. جسد «سيمونه كوچولو» را حنوط كردند و به عنوان يكي از آثار مقدس در شهر گرداندند» (تاريخ تمدن، ويل دورانت، مترجمان فريدون بدره‌اي، سهيل آذري، پرويز مرزبان، جلد 6 اصلاح ديني، انتشارات علمي فرهنگي، چاپ هفتم، سال 1380، ص 852) ويل دورانت روايت ديگري را نيز در اين زمينه هرچند با جهت‌گيري منفي از ساير كشورهاي اروپايي نقل مي‌كند كه از آن جمله است: «در ميان كليه كشورهاي مسيحي تنها لهستان بود كه مانند ايتاليا نسبت به يهوديان مهمان‌نواز باقي ماند. در سالهاي 1098، 1146، و 1196 بسياري از يهوديان آلماني به لهستان مهاجرت كردند تا از دست صليبيون جان به در برند. اينان در لهستان بخوبي پذيرفته شدند و زندگيشان رونق گرفت، به طوري كه در حدود سال 1207 بعضي از آنها صاحب املاك وسيع شده بودند. در سال 1264 بولسلاف، ملقب به «بولسلاف با ايمان»، شاه لهستان، با صدور فرماني عموم يهوديان را از حقوق اجتماعي برخوردار كرد. پس از پايان يافتن واگيري طاعون، آلمانيهاي بيشتري به لهستان نقل مكان كردند و در آنجا مورد استقبال طبقة اشراف فرمانروا قرار گرفتند، زيرا ايشان وجود آن تازه واردان را چون مخمري كه موجب رشد و ترقي اقتصاد اجتماعيشان مي‌شود براي كشور خود لازم مي‌دانستند؛ بخصوص كه هنوز در لهستان طبقة متوسط مردم به وجود نيامده بود. كازيمير سوم، ملقب به «كازيمير كبير»، حقوق اجتماعي يهوديان لهستان را تثبيت كرد و توسعه داد؛ و مهيندوك و يتوفت همان حقوق و امتيازات را در مورد يهوديان ليتواني تضمين كرد؛ اما در سال 1407 كشيشي در شهر كراكو به جماعت شنوندگان خود خبر داد كه يهوديان پسري مسيحي را كشته و با ديدگاني كين‌خواه بر خون او خيره شده‌اند؛ همين اتهام قتل عامي به پا ساخت. كازيمير چهارم بار ديگر حقوق اجتماعي يهوديان را تاييد كرد و بر آزادي ايشان افزود (1447)، و چنين اعلام داشت: «ما آرزومنديم يهودياني را كه به خاطر منافع خودمان، و نيز به خاطر منافع خزانة شاهي، مورد حمايت و حراست خويش قرار داده‌ايم در دوران فرمانروايي پر خير و بركت ما به رفاه و امنيت زندگي كنند.» روحانيان به شاه اعتراض كردند؛ اولسنيكي، اسقف اعظم، او را به آتش جهنم تهديد كرد، و جوواني دي كاپيسترانو، كه به نمايندگي پاپ به لهستان آمده بود، در ميدان عمومي كراكو نطقهايي آتشين برضد او ايراد كرد. بعداً كه شاه در جنگ با بيگانگان شكست خورد، فرياد ملتش برخاست كه خداوند او را به گناه ياري كردن به كفار كيفر داده است. چون شاه براي جنگ بعدي خود نيازمند پشتيباني روحانيان بود، فرمان آزادي يهوديان را لغو كرد.»(همان، صص7-856) ساير منابع نيز روايت مشابه را در مورد عيد فصح يهوديان نقل كرده‌اند. همان‌گونه كه اشاره شد، بدون اينكه بخواهيم در مورد صحت و سقم اين روايات قضاوتي بكنيم بر اين تأكيد مي‌ورزيم كه هرگز منشأ طرح اين مسائل، مسلمانان نبوده‌اند و ريشه اين موضوعات را بايد در اروپا جست. يكي از ادعاهاي كاملاً خلاف واقع ديگر كتاب «كاش منهم يك يهودي بودم» عدم سوءاستفاده صهيونيستها از تسلط خود بر رسانه‌ها به ويژه در سينماست: «با وجوديكه تعداد استوديوهاي فيلمبرداري در سطح جهان و بخصوص در آمريكا كه مربوط به افراد قوم يهود مي‌باشد و يا سرمايه آنها به گردش درآمده و جريان دارد فراوان است و آنها قدرت بي‌اندازه‌اي در ساختن فيلم‌هايي در جهت دوست يابي و يا بد نشان دادن دشمن دارند هرگز از اين صنعت بزرگ اجتماع بشري سواستفاده نكرده و شما هرگز فيلمي نديديد كه آنها از خود بخواهند تعريف يا تبليغ كنند يا دشمنان خود را دگرگون جلوه دهند.»(ص59) طرح كنندگان اين ادعاي بزرگ خلاف واقع بايد خوانندگان خود را كاملاً ناآگاه فرض كرده باشند. امروز صدها فيلم ضداسلامي ساخته صهيونيستها در دسترس همگان است و صدها فيلم تبليغ براي يهوديت، ساخته همين بنگاه‌ها، توسط جامعه جهاني رؤيت شده كه بعضاً تنفر همگان را برانگيخته است. با اين وجود نويسندگان اين اثر مدعي‌اند كه هرگز صهيونيستها از موقعيت خود در هاليوود و ساير كمپاني‌هاي فيلم سازي سوءاستفاده نكرده‌اند. به منظور مرور ذهني اهل نظر صرفاً به برخي آثار توليد شده توسط صهيونيستها اشاره مي‌كنيم: «روزهاي پاياني دهه 70 قرن بيستم ميلادي، شاهد مناقشه‌اي بزرگ در مطبوعات و شبكه‌هاي تلويزيوني ايالات متحده آمريكا بر سر فيلم آمريكاي 79 از كارگردان مشهور آمريكايي «مارتين رايت» بود. فيلمي كه سلطه بي‌چون و چراي يهوديان بر ينگه دنيا را با گستاخي و جسارت تمام توجيه مي‌كرد و مورد تأكيد قرار مي‌داد. در اين فيلم سرمايه‌گذاري شده توسط صهيونيسم بين‌المللي، «ارفنگ راواچ» و «هريت فرانك جين» نويسندگان فيلمنامه، «مارتين رايت» كارگردان، «ديويد ساير»، تهيه كننده و «رن ليمبن» و «سالي فيلد» بازيگران فيلم همگي يهودي هستند. دو سال بعد (1981) كارگردان آمريكايي «هيوهد سون» فيلم «ارابه‌هاي آتش» را بر پرده مي‌آورد. در اين فيلم يك يهودي به دليل يهودي بودن، هميشه مورد آزار و اذيت ديگران قرار مي‌گيرد، اما او نابغه و برتر از ديگران است. به همين دليل پس از مدتي از سوي دانشگاه كمبريج به عنوان نماينده دانشجويان در المپياد برگزيده مي‌شود. اين نابغه ستم‌ديده كه نقش او را «بنيامين هارولد» ايفا مي‌كند مايه سربلندي و افتخار كمبريج است تا آن جا كه رئيس دانشگاه در جمع دانشجويان مي‌گويد: «ثبات شخصيت و اراده قوي از ويژگي‌هاي اينهاست. به نظر من يهوديان ملت برگزيده خدا هستند!» اين فيلم پر از گوشه و كنايه‌هاي كتاب «كارگردان بزرگترين ستارگان» در مورد نبوغ و هوش سرشار يهوديان است. در اين كتاب كه توسط «نورمن ميلر» - كارگردان و نويسنده يهودي‌الاصل آمريكايي- نگاشته شده چنين آمده است: «يهوديان خلاق‌ترين و عاقل‌ترين موجودات بشر در ميان تمام ملل و نژادها‌ي كره زمين هستند و به نظر من علت اصلي تنفر ديگران نسبت به يهوديان همين است؛ چرا كه آنان احساسات پاك و خالصانه يهود را درك نمي‌كنند.» همچنين فيلم «كشتي‌هاي بلند» داستان جنگ ميان وايكينگ‌ها و مسلمانان بر سر تصاحب يك ناقوس طلايي است كه گرانبهاترين گنجينه جهان به شمار مي‌رود. فيلم «كشتي‌هاي بلند» هجويه‌اي است ملال‌آور عليه اسلام و مسلمانان كه در آن قساوت قلب و فساد اخلاقي و جنسي افراد به اصطلاح بي‌فرهنگ و غيرمتمدن، يعني اعراب و مسلمانان به نمايش درمي‌آيد. در صحنه‌هاي فيلم شاهديم كه فرمانده مسلمانان فردي است آدم‌كش و فاسد، اما وايكينگ‌ها افرادي هستند متعهد، با فرهنگ و بسيار با هوش كه موفق مي‌شوند ناقوس طلايي را به دست آورند. فيلم «ماه»، ارتباط يك دختر يهودي به نام «كاترينا» را با يك جوان مسلمان عرب به نام مصطفي نمايش مي‌دهد. كاترنيا پرورش يافته مكتب ژيتوهاي يهودي در نيويورك است. مصطفي يك جوان بيكاره ولگرد است كه از راه فروش مواد مخدر زندگي را مي‌گذراند. وقتي كارترنيا از او مشروب طلب مي‌كند، مصطفي مي‌گويد: دين ما شراب را حرام كرده است اما جالب اينكه در همين ملاقات طي اقدامي غيرانساني تصميم به تجاوز به كاترنيا مي‌گيرد كه دختر پاك يهودي مقاومت مي‌كند و مانع مي‌شود. احمد رأفت بهجت - يكي از منتقدان مسلمان- درباره اين فيلم مي‌گويد: «فيلم، شخصيت مسلمانان را خبيث و پست نشان مي‌دهد و دين اسلام را تا حد امكان به باد استهزا مي‌گيرد. چطور مي‌شود كه يك دين شراب را حرام كند، ولي تجاوز به ناموس ديگران، دزدي و فروش مواد مخدر را حلال بداند؟ اين فيلم در واقع مي‌خواهد مسلمانان را عامل اصلي بدبختي و فساد انسان غربي معرفي كند.» اسپيلبرگ در فيلم ديگرش به نام «رهايي» صحنه‌هاي جدال خونين ميان حيوانات درنده و مردم يك شهر آرام را به تصوير مي‌كشد. وي درباره اين فيلم مي‌گويد: «مردم شهر آرام، مظلومان و مستضعفان زمين يعني يهوديان و حيوانات درنده، نازي‌ها و عرب‌هاي تروريست هستند كه مي‌خواهند آرامش يهوديان را برهم بزنند.» فيلم «فهرست شيندلر» يكي از جنجال‌برانگيزترين فيلم‌هاي سينمايي است كه در طول تاريخ پرفراز و نشيب سينما توسط يهوديان و با سرمايه آنان ساخته شد و در ميان جنجال تبليغاتي صهيونيسم بين‌الملل هفت جايزه اسكار را به خود اختصاص داد. پس از اكران فيلم فهرست شيندلر ساخته استيون اسپيلبرگ در سال 1994 كه سروصداي زيادي در عرصه سينماي جهان انداخت، تشكيل «كميته عالي سينما» با حضور رهبران صهيونيسم به منظور تهيه فيلم‌هاي تبليغاتي در دستور كار قرار گرفت. اين كميته كه رياست آن را عزر وايزمن - رئيس جمهور سابق اسرائيل- به عهده دارد مركب است از نخست‌وزير وقت شالوميت آلوني، وزير ارتباطات ديويد سلطان، سفير سابق اسرائيل در مصر، الياهو بن اليسار نماينده موساد، نمايندگان شركت‌هاي كانون واي تي وي و استيون اسپيلبرگ. اين كميته در ابتدا دو وظيفه به عهده داشت: برنامه‌ريزي در جهت توليد فيلم‌هاي تبليغاتي، جذب و به خدمت گرفتن ستارگان بزرگ سينماي جهان. اما بعد از مدتي براي جلوگيري از اكران فيلم‌هاي مطرح عربي و اسلامي كه در آن از حقوق فلسطين دفاع شده مأموريت يافت و اين كه به هر وسيله ممكن اين آثار را از جشنواره‌هاي فيلم در سراسر جهان دور سازد. خريداري سهام شركت كانن توسط صهيونيستها، اقداماتي را از سوي آنان به دنبال داشت كه بسيار تأسف‌بار است؛ پست‌ترين اقدام را مي‌توان آنچه در مورد هنرپيشه زن انگليسي -وسني رادگريف- است، خواند. پس از آن كه رادگريف در فيلم «آنجا» اسرائيل را رژيمي غاصب و اشغالگر توصيف كرد و ملت فلسطين را مورد تأييد و حمايت قرار داد، كانن به طور پنهاني وكيل وي را خريد و وادارش كرد تا قرارداد شركت با رادگريف را به گونه‌اي تنظيم كند كه بر اساس يكي از بندهاي آن او به بازي در فيلم‌هاي جنسي مجبور شود. به همين سبب پس از آن كه وسني به دسيسه رؤساي كانن پي برد، از اجراي مفاد قرارداد سر باز زد، اما بنا بر حكم دادگاه از بازي در تمام فيلم‌هاي سينمايي محروم شد. اين وضع ادامه داشت تا اين كه پنج سال بعد، دادگاه عالي آمريكا قرارداد رادگريف با شركت كانن را ملغي اعلام كرد و او توانست به سر كارش باز گردد. در اين ميان، فيلم «دروغ‌هاي واقعي» كه بر پايه اصل خدشه‌ناپذير بودن قدرت قوم يهود و صهيونيسم بين‌الملل، و نيز نفرت از اعراب و مسلمانان ساخته شد، آن هم يك سال پس از انفجار مركز تجارت جهاني در نيويورك آمريكا، نمونه ديگري از اهداف صهيونيستي را دنبال مي‌كند كه البته خشم گسترده افكار عمومي آمريكاييان را در پي داشت. همچنين فيلم‌هاي بسياري در جشنواره فيلم برلن كه سنديكاي صهيونيسم بر تمام اركان و ساختارهاي آن نفوذي بي‌چون و چرا دارد، از جمله فيلمي به نام «سحر» كه تمدن عربي اسلامي را آماج كينه‌توزانه‌ترين و وقيحانه‌ترين حملات قرار مي‌دهد در همين راستا طراحي شده و مي‌شوند كه پرداختن به آنها از حوصله اين مقاله خارج است. در مورد آثار ضدايراني بحث فراوان است. براي نمونه كارگردان فيلم «بدون دخترم هرگز» -برايان گيلبرت- جام خود را از كينه و دشمني عليه اسلام، ايران و مسلمانان پر كرده است و كينه عميق خود و آمريكا و اسرائيل را نسبت به ايران به وضوح به نمايش مي‌گذارد. البته در زمينه ساخت اين فيلم كاملاً ضدايراني، آخرين رئيس شعبه موساد در تهران معترف است كه با هدايت وي و در اسرائيل اين اثر توليد شده است: «وضعيت تحميل شده بر زنان را به خوبي مي‌توان از لابلاي فيلم‌هاي بسياري كه خود ايراني‌ها در سالهاي اخير ساخته‌اند و در جهان به نمايش درآمده، مشاهده كرد. همچنين فيلم «بدون دختر هرگز» (با بازيگري «سالي فيلد» براساس داستان زندگي بتي محمودي، نمونه‌اي از سرنوشت زن در ايران را نشان مي‌دهد... تهيه كنندگان اين فيلم با من نيز درباره اماكني كه مي‌توان فيلمبرداري را در آنجا انجام داد- چرا كه سفر به ايران براي آنها در آن سالها به عنوان آمريكائي امكان‌پذير نبود- مشورت كردند). (شيطان بزرگ، شيطان كوچك، اليعرز تسفرير، ترجمه فرنوش رام، ص461) اعتراف اين مقام عالي‌رتبه موساد روشن ميسازد صهيونيستها نه تنها همه توان رسانه‌اي خود را عليه ساير اديان و ملت‌ها به كار مي‌گيرند بلكه اين اقدامات غيرانساني مؤسسات فيلم‌سازي مستقيماً توسط سازمان اطلاعاتي و امنيتي صهيونيستها هدايت مي‌شود. فيلم «بدون دخترم هرگز» البته تنفر همه اقشار ايراني حتي مقيم خارج از كشور را عليه سازندگان آن برانگيخت؛ البته در آن زمان مشخص نبود كه صهيونيستها مستقيماً در ساخت آن دخالت داشته‌اند. منبع:www.dowran.ir
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 597]
-
گوناگون
پربازدیدترینها