تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 16 آبان 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):روزه گرفتن در گرما، جهاد است.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826730404




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

سرزمين رنج ها و حماسه ها


واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: سرزمين رنج ها و حماسه ها
ريچارد بكر‎/ترجمه پوراندخت مجلسىواشنگتن نقش منحصربفردى را در تشكيل رژيم اشغالگر قدس بازى كرد و اكنون هم دولت آمريكا براى تداوم نقش كليدى اسرائيل در حفظ سلطه استراتژيك آمريكا در خاورميانه، هر ساله ميليون ها دلار پول و سلاح مدرن به اين رژيم مى پردازد. براى ايجاد دولت اسرائيل بيش از ۸۰ درصد جمعيت فلسطين با ايجاد ترور و وحشت از سرزمين شان بيرون رانده شدند.در ۱۵ مه ، درست روزى كه فلسطينى ها از آن به عنوان روز فاجعه ياد مى كنند، پرزيدنت بوش، كنست (پارلمان) اسرائيل را مورد خطاب قرار داد كه تصور عملى خصمانه تر و توهين آميز تر از چنين عملى، مشكل است. رهبران دموكرات آمريكا هم از ابراز «همبستگى» با رژيمى كه بار ها همسايگان خود را مورد تهاجم قرار داده است و در عين حال سيستمى وحشيانه عليه فلسطينى ها در مرز هاى ۱۹۴۸ و همچنين در غزه و كرانه باخترى ايجاد كرده است، از بوش عقب نماندند. دو نامزد باقيمانده حزب دموكرات براى رياست جمهورى نيز، تاريخ تجاوزات اسرائيل را ناديده گرفتند و هيچ كدام خود را به زحمت نينداختند كه از فلسطينى ها نامى ببرند و با چرب زبانى اين روز را به اسرائيل تبريك گفتند. نامزد جمهوريخواهان، سناتور مك كين هم مانند اين دو نفر تبريكات صميمانه خود را به مناسبات اين روز به اين رژيم غاصب ابراز داشت. * قطعنامه ۱۸۱ و تثبيت نظام اشغالگررگبارى از اطلاعات غلط و تحريف حقايق، به وسيله رسانه ها و سياستمداران، مبارزات فلسطينى ها را حتى براى نزديك ترين ناظران پيچيده و غير قابل درك مى كند. مبارزات فلسطينى ها نظير همه مبارزات، پيچ و خم هاى زيادى داشته است ولى ريشه اصلى برخورد ها، كه اخراج خشونت بار و اجبارى اين مردم از سرزمين شان بوده است نه مبهم است و نه اسرارآميز. دقيقاً مشخص است كه ۶۰ سال پيش در روز نكبت چه اتفاقى براى فلسطينى ها افتاد. در به ثمر نشستن پروژه بزرگترين غصب تاريخى اغلب نهادهاى بين المللى مقصر هستند. مجمع عمومى سازمان ملل متحد كه روزى قطعنامه ۱۸۱ را در مورد تقسيم مستعمره بريتانيايى فلسطين به دو كشور يكى يهودى و ديگرى عرب، صادر كرد همچنان از ايفاى نقش جدى در برطرف ساختن مظالم فلسطينيان طفره مى رود. سازمان ملل به ظاهر چندين گام براى كاهش آلام آوارگان برداشته بدون اين كه دست كم يك بار نظر فلسطينى هاى مسلمان را كه در زمان اشغال دوسوم جمعيت فلسطين را تشكيل مى دادند، جويا شود. سازمان ملل هنوز حاضر به انتشار اين حقايق نيست كه بيشتر جمعيت يهودى فلسطين، مهاجرانى بودند كه طى ۶ دهه قبل به اين سرزمين آمده و عمدتاً از اروپا آن هم با ترفند انگليسى ها گسيل شدند. در حالى كه كشور هاى استعمارگر بريتانيا و آمريكا طى جنگ، كمك چندانى به يهوديان نكرده بودند، از جوى كه با نام اردو هاى فاشيسم به وجود آمده بود، براى حمايت از تأسيس دولت اسرائيل پس از جنگ استفاده كردند. در اين امر، قبل از رأى گيرى در مجمع عمومى با فلسطينى ها كه هيچگونه ارتباطى با اروپائيان ضد يهود و يا نسل كشى، نداشتند مشورتى نشد. نظر مردم فلسطين اصلاً مطرح نبود. رأى سازمان ملل يك عمل غير مشروع و نقض حقوق فلسطينى ها در يك انتخاب آزادانه بود. هنوز هم امور فلسطين در سازمان ملل بر پاشنه معادله ۵۰ سال قبل مى چرخد. آن روز دو سوم آراى مجمع عمومى كه براى تصويب اين قطعنامه لازم بود تنها از طريق فشار شديد ايالات متحده حاصل شد. نتيجه آرا ۳۳ رأى مثبت، ۱۳ منفى و ۱۰ ممتنع بود. دولت ترومن براى كسب آراى لازم به شدت به مستعمرات جديد و دولت هاى وابسته آمريكا اتكا كرد و آنها را زير فشار گذاشت، بويژه دولت هاى فيليپين، ليبريا، هائيتى و تايلند را. همه اين دولت ها ابتدا مخالف اين قطعنامه بودند. بدون كسب اين ۴ رأى قطعنامه شكست مى خورد. اكنون نيز اركان سازمان ملل به همان ميزان تحت نفوذ ايالات متحده برخورد خويش را تنظيم مى كنند.* نماد بى نظير حق كشى تاريخ فلسطين هيچ گاه كهنه نمى شود. شايد در ميان سرگذشت ملت ها اين استثنا ترين مورد باشد كه حكايت آوارگى ساكنان اين مرز و بوم هميشه تازه است، هم براى مورخان و جويندگان حقيقت، هم براى دردمندان و گوش هاى شنواى عدالت. اين بدان دليل است كه فلسطين بالاترين نماد حق كشى در عصر و روزگار ما بوده است و بعيد به نظر مى آيد تاريخ در زمينه حق كشى نمونه اى برتر از اين بار ديگر به چشم بيند. از همين روست كه برگ ديگرى از آوارگى اين ملت را مرور مى كنيم.رأى تاريخى سازمان ملل در اين نيم قرن، منجر به تلاش مهاجران براى تشكيل دولتى اختصاصى براى يهوديان در فلسطين شده است، به رغم اين كه مهاجران تنها ۶ درصد زمين هاى فلسطينى را در مالكيت خود داشتند. قطعنامه ۱۸۱ ، ۵۶ درصد زمين هاى فلسطين را به آنها اهدا كرد. اين قطعنامه در بين فلسطينى ها خشم و طغيان ايجاد كرد و همه گروه ها از قبل مى دانستند كه اين تقسيم به جنگ منجر خواهد شد و جنگ بلافاصله درگرفت. در ژانويه ۱۹۴۸ نيروى نظامى صهيونيست ها كه تسليحات بهترى داشت شروع به اجراى طرحى به نام دالت (Plan Dalet) كرد. نكته اين طرح ترساندن و ايجاد وحشت بين مردم بود و بيرون راندن جمعيت فلسطينى به اين وسيله. پيش از اجراى اين طرح روستائيان فلسطينى طى جنگ و جدال ها خانه هاى خود را ترك كرده بودند ولى بيشتر آنها به روستا هاى همجوار پناه برده بودند.در نهم آوريل ۱۹۴۸ سازمان تروريستى صهيونيستى ايرگون، كل مردم ديرياسين را قتل عام كرد و اين طرح را به سطحى جديد از وحشيگرى رساند. وقتى گرد و خاك عمليات برطرف شد معلوم شد ۲۰۰ كودك، زن و مرد فلسطينى كشته شده اند. هدف اين كشتار، يك هشدار بود به فلسطينى ها. رهبر اين سازمان مناخيم بگين بود كه بعد ها به نخست وزيرى اسرائيل رسيد. گروه شبه نظامى ديگرى به نام لهى (LEHI) نيز در اين فعاليت هاى جنايتبار فعال بود. لهى (LEHI) هم زير رياست يك نخست وزير آينده يعنى اسحاق شامير قرار داشت. درست همان روزى كه آژانس يهود قتل عام فلسطينى ها را به طور تشريفاتى «محكوم» كرد، براى تشكيل يك «فرماندهى مشترك» رسمى به ايرگون ملحق شد. ۱۲ روز بعد از كشتار ديرياسين، صهيونيست ها حمله اى يكجانبه را به مناطق فلسطينى در شهر حيفا كه جمعيت مختلطى داشت اجرا كردند. آنها براى ايجاد وحشت، بشكه هايى پر از گاز و ديناميت مشتعل را در كوچه ها مى غلتاندند در حالى كه از بالا هم گلوله هاى پر از مواد منفجره را بر سر اعراب شهر هاى مجاور مى ريختند. تقريباً همه جمعيت عرب را فرارى دادند. طى يك هفته با اجراى تاكتيك هاى مشابه ۷۷ تا ۸۰ هزار نفر مجبور به فرار به طرف بندر جافا شدند. از ۱۵ مه ۱۹۴۸ كه استقرار اسرائيل اعلام شد، ۳۰۰ هزار فلسطينى در شرايط وحشتناك و نفرت انگيز تبعيد، در لبنان، غزه، سوريه و دره هاى اردن، زندگى مى كنند. تا پايان آن سال شمار فلسطينى هايى كه از آنها سلب مالكيت شده بود به ۷۵۰ هزار نفر رسيد. در جنگ ۱۹۴۸ نيز اسرائيل با اقتصاد و منابع نظامى برتر خود و با حمايت قدرت هاى غربى ۷۸ درصد فلسطين را به تصرف درآورد. استراتژى نظامى اسرائيل نه تنها به دست آوردن زمين، بلكه بيرون راندن تا حد ممكن جمعيت فلسطينى آن سرزمين بود. تقريباً ۸۰ درصد جمعيت عرب با زور و خشونت اخراج شدند براى اين كه راه براى تشكيل كشور اسرائيلى گشوده شود. مزارع آنها، كارگاه ها و خانه هاى آنها، زيربناى حياتى اقتصاد جديد اسرائيل را تشكيل دادند. در جنگ ۶ روزه ،۱۹۶۷ اسرائيل باقيمانده فلسطين تاريخى يعنى غزه و ساحل غربى را به تصرف خود درآورد. اين امر ۳۰۰ هزار پناهنده ديگر به وجود آورد كه بسيارى از آنها بار دوم بود كه تبعيد مى شدند. چون پيش از آن در ۱۹ سال پيش از سرزمين شان فرار كرده بودند به هيچ يك از اين رانده شدگان ۱۹۴۸ و ۱۹۶۷ و نه به بازماندگان آنها- كه اكنون بيش از ۶ ميليون نفر مى شدند - هرگز اجازه بازگشت داده نشد و غرامتى نيز به آنها نپرداختند. اين بى عدالتى على رغم قطعنامه ۱۹۴ سازمان ملل بود كه در دسامبر ۱۹۴۸ به تصويب رسيده و به صراحت و بدون هيچ ابهامى اعلام مى داشت كه همه پناهندگان بايد اجازه بازگشت داشته باشند و خانه ها و ساير مايملك شان به آنها بازگردانده شود. دولت هاى آمريكا و اسرائيل بيش از نيم قرن است قطعنامه سازمان ملل را ناديده گرفته اند و در حالى از بازگشت هر فلسطينى تبعيدى جلوگيرى مى شود كه دولت صهيونيستى اعلام مى دارد هر شخصى، در هر جاى جهان، اگر اثبات كند اجدادش يهودى بوده اند - بدون توجه به اين كه او و خانواده اش هرگز به خاورميانه قدم گذاشته باشند- «حق بازگشت» به اسرائيل را خواهند داشت و به اين «بازآمدگان» بلافاصله شهروندى اسرائيل اعطا خواهد شد.
 دوشنبه 6 خرداد 1387     





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]
[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 412]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن