تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته میشود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820838856
تالار افتخارات ورزش ايران
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: emertat17th February 2008, 10:38 PMغلامرضا تختي هفدهم دی ماه سالروز درگذشت اوست. اسطوره بزرگ ورزش ایران، قهرمانی که نامش بر بیشتر ورزشگاه های این کشور نقش بسته، قهرمانی که بیش از دیگران برایش مطلب نوشته اند، از او یاد کرده اند و یادش را گرامی داشته اند. غلامرضا تختی که پیشوند جهان پهلوان با نامش عجین است و جز او هیچ قهرمانی در ذهن مردم شایسته این عنوان نیست. در دورانی که ورزش ایران نخستین حضورهای بین المللی خود را تجربه می کرد و قهرمانان، آدم های معمولی بودند که بی تکبر در بین مردم می زیستند، روزگاری که تلویزیون نبود و رادیو تنها صدای آگاهی بخش مردم کوچه و بازار و روزنامه های رنگارنگ ورزشی بر روی هیچ دکه ای پیدا نمی شدند، نام های بزرگی در ورزش ایران سربرآوردند که تنها دلخوشی ایرانیان بودند. قهرمانانی که موفقیت هایشان تنها عامل برانگیخته شدن غرور مردم تهی دست و محروم آن زمان بود. تختی در دهه سی ظهور کرد و از اولین حضور جهانی کشتی ایران صاحب دوبنده تیم ملی شد و بر سکوی جهانی ایستاد. او سال ها ریاضت کشید، تحقیر شد، بوی چرم تشک جزیی از بوی تنش گردید تا روزی در ملبورن بر سکوی نخست المپیک بایستد، بالاتر از قهرمانان روس و آمریکایی و مردم کشورش افتخار کنند که یکی از ایشان بالاتر از نمایندگان ابرقدرت های استعمارگر قرار گرفته و قهرمانشان غرور از دست رفته ای را به آنان بازگردانده است که سالها حسرتش را می کشیدند. او مدال های زیادی از مسابقات جهانی و المپیک دریافت کرد ولی هربار که افتخاری بر افتخاراتش افزود، تنها بار مسئولیت را بردوشش بیشتر حس کرد، نه مغرور شد، نه بر انتظاراتش از آن ها که دوستش می داشتند افزوده شد. او سال ها به عشق مردمی که دوستش داشتند و او به ایشان خالصانه عشق می ورزید، تمرین کرد و افتخار آفرید که اگر چنین نبود آبروی پانزده ساله اش در کشتی جهان را به خاطر کسب شادی بیشتر برای مردم به زیر پا نمی نهاد و در سی و شش سالگی در مسابقات جهانی شرکت نمی کرد. از او گفتن و از او نوشتن پایانی نخواهد داشت، چراکه او جوانمردی را با افتخار درهم آمیخت تا پوریای ولی زمان خود باشد، تا جهان پهلوان لقب گیرد و یگانه قهرمان جاوید در ذهن و دل مردم سرزمینش باقی بماند. سال نگار زندگی جهان پهلوان غلامرضا تختی تولد در تهران (محله خانی آباد)؛ پدر: رجب، مادر: صغری؛ 1309 (5 شهریور) صدور شناسنامه شماره 500 برای او از حوزه 5 تهران؛ 1309 (6 شهریور) تحصیل ابتدایی در دبستان حکیم نظامی تهران؛ 1321 - 1315 تحصیل دوره متوسطه اول در دبیرستان منوچهری تهران؛ 1324 - 1321 ترک تحصیل به دنبال گذراندن دوره اول متوسطه؛ 1324 آغاز تمرین کشتی؛ 1325 اعزام به خدمت سربازی؛ 1327 استخدام در اداره راه آهن دولتی؛ 1327 (25 مهر) شرکت درمسابقه جام فرانسه در وزن پنجم؛ 1328 عزیمت به مسجد سلیمان و اشتغال در شعبه شرکت نفت؛ 1329 عضویت در باشگاه پولاد؛ 1329 شرکت در مسابقه های کشتی پهلوانی تهران؛ 1329 شرکت در مسابقه های کشتی ایران و کسب مقام قهرمانی؛ 1329 عضویت در تیم ملی کشتی ایران؛ 1345 - 1330 نپذیرفتن پیشنهادهای کلان مؤسسه های تبلیغاتی برای شرکت در آگهی های بازرگانی؛ 1345 - 1330 نگارش مقاله ها، کتابها، سرودن شعر، ساخت فیلم، چاپ تصویر و ... به منظور تجلیل از خصائل انسانی و پهلوانی 1330 - ... شرکت در مسابقه های جهانی کشتی آزاد در هلسینکی (فنلاند) و کسب مدال نقره؛ 1330 (1951م) جانبداری و حمایت از نهضت ملی ایران و تشکیل کمیته ورزشکاران در منزل وی؛ 1330 شرکت در مسابقه های جهانی و توکیو (ژاپن) و کسب عنوان چهارم؛ 1331 (1952م) برگزیدن وی به عنوان «بهترین ورزشکار سال ایران»؛ 1334 شرکت در مسابقه های المپیک ملبورن (استرالیا) و کسب مدال طلا و برگزیدن وی به عنوان «ستاره مسابقات»؛ 1335 (1956م) گرفتن بازوبند پهلوانی ایران و «امتیاز ضرب و زنگ»؛ 1335 شرکت در مسابقه های جهانی استانبول (ترکیه)؛ 1336 (1957م) گرفتن بازوبند پهلوانی ایران و «امتیاز ضرب و زنگ»؛ 1336 گرفتن بازوبند پهلوانی ایران و «امتیاز ضرب و زنگ»؛ 1337 شرکت در مسابقه های جهانی صوفیه (بلغارستان) و کسب مدال نقره؛ برگزیدن وی به عنوان «ستاره مسابقات»؛ 1337 (1958م) شرکت در مسابقه های آسیایی توکیو (ژاپن) و کسب مدال طلا؛ 1337 درگذشت پدر؛ 1337 شرکت در مسابقه های جهانی تهران (ایران) و کسب مدال طلا؛ 1338 (1959م) سفر به آلمان به دعوت دانشجویان ایرانی مقیم آن کشور؛ 1338 سفر به انگلستان؛ 1338 شرکت در مسابقه های المپیک رم (ایتالیا) و کسب مدال نقره؛ 1339 (1960م) انتقال به سازمان برنامه؛ 1339 شرکت در مسابقه های کشتی دوستانه در ترکیه و بلغارستان به عنوان عضو تیم ملی ایران و برگزیده شدن وی به عنوان «ستاره مسابقات»؛ 1339 سفر به شوروی به همراه تیم ملی کشتی ایران؛ 1340 (1961م) شرکت در جشن دانشجویان دانشگاه تهران که به افتخار وی ترتیب داده بودند؛ 1340 شرکت در مسابقه های جهانی یوکوهاما (ژاپن) و کسب مدال طلا؛ 1340 اعتصاب وی و سایر کشتی گیران تیم ملی و امتناع آنان از شرکت در مسابقه ها تا برآورده شدن خواسته های چهارگانه شان؛ 1340 آغاز همکاری با گروه های ملی مذهبی؛ 1340 شرکت در جشن کوهنوردان در «تالار فرهنگ» تهران و استقبال مردمی از او که به دنبال آن غلامرضا پهلوی تالار را ترک کرد؛ 1340 اختار ساواک به کشتی گیران مبنی بر اینکه با وی تمرین نکنند؛ 1340 ممانعت حکومتیان از ورود وی به ورزشگاهها؛ 1340 سفر به آلمان برای شرکت در کنفرانس راه آهنهای جهان به عنوان عضویت هیئت رئیسه شورای ورزش راه آهن ایران؛ 1340 شرکت در مسابقه های جهانی تولیدو (آمریکا) و کسب مدال نقره؛ 1341 (1962م) اعلام وداع با کشتی؛ 1341 پیشنهاد شهرداری تهران به وی و امتناع از قبول این سمت؛ 1341 قبول مشاورت عالی فدراسیون کشتی؛ 1341 جمع آوری و رساندن اعانات مردم به زلزله زدگان بوئین زهرا؛ 1341 شرکت در کنگره جبهه ملی ایران و انتخاب وی به عنوان عضو شورای مرکزی جبهه ملی با کسب یکصد رأی؛ 1341 قطع حقوق ماهانه سازمان برنامه و فدراسیون کشتی؛ 1341 ممنوع الخروج شدن از ایران و ممانعت از سفر وی به آلمان؛ 1342 حضور وی در دانشگاه تهران به دعوت دانشجویان و سخنرانی او؛ 1342 شرکت در جام کیهان مشهد به عنوان «میهان ویژه»؛ 1342 انتخاب وی به عنوان «مرد سال ورزش ایران» از سوی مجله کیهان ورزشی به رغم مخالفت سردمداران رژیم؛ 1342 اعلام نامزدی وی برای انتخاب انجمن شهر تهران بدون اطلاعش، و تکذیب نامزدی انتخابات به وسیله او؛ 1342 گسترش فعالیتهای سیاسی و شرکت در جلسات مخفی نیروهای ملی مذهبی و گزارشهای مأموران ساواک در این زمینه؛ 1342 درخواست فدراسیون کشتی - بنابر توصیه سردمداران رژیم - از وی برای نوشتنن تنفر نامه از احزاب سیاسی و وعده تجلیل از او و امتناع وی از این امر؛ 1342 پاسخ به پیامهای مردم وپذیرفتن دعوت فدراسیون کشتی برای بازگشت به صحنه ورزش؛ 1343 (1964م) شرکت در مسابقه های المپیک توکیو (ژاپن) و کسب عنوان چهارم؛ 1343 شرکت در کنفرانس راه آهنهای جهان در لایپزیک (آلمان)؛ 1344 شرکت در مسابقه های جهانی در تولیدو (آمریکا)؛ 1345 (1966م) شرکت در مسابقه های دوستانه کشتی ایران در انگلستان و درخواست دانشجویان ایرانی برای پناهنده شدن و نپذیرفتن وی؛ 1345 پیشنهاد سرپرستی فدراسیون کشتی و نپذیرفتن وی؛ 1345 پیمان عقد با دوشیزه شهلا توکلی؛ 1345 (2 آبان) ازدواج با دوشیزه شهلا توکلی؛ 1345 (30 بهمن) تولد فرزندش بابک؛ 1346 (11 شهریور) اقامت در هتل آتلانتیک تهران؛ 1346 (15 دی) امضای وصیت نامه در دفترخانه اسناد رسمی شماره 202 تحت شماره 3428 و تعیین مهندس کاظم حسیبی به عنوان قیم فرزندش؛ 1346 (16 دی) ترک دنیا؛ 1346 (17 دی) شکستن در اتاق محل اقامتش در هتل؛ 1346 (18 دی) انتقال به پزشکی قانونی و اجتماع انبوه مردم در اطراف پارک شهر تهران؛ 1346 (18 دی) آرمیدن در ابن باویه، 1346 (18 دی) کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند emertat18th February 2008, 10:35 PMمحمود نامجو زندگی نامه نابغه وزنه برداری ایران و جهان، در سال 1297 در تکیه مستوفی رشت دیده به جهان گشود. پدرش تقی خان، فردی علاقمند به ورزش بود که در رشت کارگاه سیگارسازی و جعبه سازی داشت. محمود نامجو در دوران نوجوانی، به همراه جمعی از دوستانش گروه آکروباتی راه اندازی کردند که در شهرهای مختلف به اجرای نمایش می پرداختند. بدن ورزیده او و انعطاف فوق العاده اش باعث شد خیلی زود جذب ورزش باستانی شود. او فنون اولیه ورزش را در گود زورخانه آموخت و قبل از هفده سالگی در این رشته که درآمیخته با فرهنگ اصیل ایران زمین بود، چنان تبحر یافت که بسیاری از پهلوانان آن زمان تهران به وی احترام می گذاشتند. در سال 1316، در کلوپ ورزشی استاد میرمهدی ورزنده نام نویسی کرد و به تمرین شمشیربازی و ژیمناستیک پرداخت. ورزش وزنه برداری در آن سال ها بسیار ناشناخته بود و تنها عده قلیلی با امکانات بسیار محدود به این ورزش می پرداختند. جمعی از ایشان ازجمله عبدالله نادری در کلوپ ورزنده تمرین می کردند. نامجو در آن جا با وزنه برداری آشنا شد و به علت قدرت بدنی فوق العاده اش خیلی زود جذب این رشته ورزشی گردید و در سال 1319 در مسابقات وزنه برداری قهرمانی کشور، در دسته پروزن با ثبت رکورد 250 کیلوگرم قهرمان شد و 5/32 رکورد ایران را که متعلق به هفت صندوقها بود، شکست. فدراسیون وزنه برداری ایران به همت عبدالله نادری و امانوئل پادگورنی در سال 1318 تأسیس شد ولی به علت وقوع جنگ جهانی دوم تا سال 1946 برای عضویت در فدراسیون جهانی منتظر ماند. در طی این سال ها نامجو در رقابت های پروزن و سپس خروس وزن بی رقیب بود و رکوردهای فوق العاده ای از خود برجای می نهاد. با تلاش فدراسیون و وزنه برداران شاخص آن دوران، تیم ملی وزنه برداری برای نخستین بار در سال 1947 برای حضور در مسابقات اروپایی فنلاند عازم سفری برون مرزی شد ولی به علت امکانات بسیار کم و عدم آشنایی به شرایط بین المللی، این تیم دیر به فنلاند رسید و عملاً نامجو از رقابت با خروس وزنان شرکت کننده بازماند. پس از آن، او مدتی به همراه تیم ملی و سپس انفرادی در کشورهای مختلف ازجمله سوئد و مصر مسابقه داد و برای نخستین بار در مصر موفق به شکستن رکورد دنیا در حرکت دو ضرب شد. تیم ملی وزنه برداری ستون اصلی کاروان ورزشی ای بود که در سال 1948 اولین حضور ورزش ایران در بازی های المپیک را تجربه می کرد. محمود نامجو با آمادگی فراوان و رکوردهای فوق العاده، بخت اول کسب مدال طلا در دسته خروس وزن به شمار می رفت ولی در روز مسابقه به علت عدم هضم غذایی که با ناآگاهی اطرافیان خورده بود، نتوانست قدرت خود را در مبارزات حرکت پرس و یک ضرب نشان دهد و زمانی قدرت خود را بازیافت که تنها حرکت دوضرب باقی مانده بود. در حرکت دوضرب، نامجو 5/122 کیلوگرم وزنه برداشت و هرچند رکورد جدیدی برای جهان و بازی های المپیک برپا نمود ولی از دست یابی به مدال بازماند. یک سال پس از حادثه المپیک لندن، محمود نامجو در شونینگن هلند با ثبت رکورد 315 کیلوگرم، نخستین مدال طلای تاریخ ورزش ایران در یک رقابت جهانی را بر گردن آویخت. در سال های 1950 و 1951 او بار دیگر قهرمان دسته خروس وزن مسابقات جهانی شد و در طی این سال ها بارها و بارها رکوردهای جهانی را بهبود بخشید. زمانی که به همراه کاروان ورزشی ایران در اولین دوره بازی های آسیایی در دهلی نو حضور یافت، یکی از شناخته شده ترین قهرمانان حاضر در آن جا بود. در رقابت های وزنه برداری، او رکورد جهان را فرو ریخت تا نخستین رکورد شکن جهانی تاریخ بازی های آسیایی لقب بگیرد. پیش از المپیک 1952 هلسینکی، نامجو رکورد 320 کیلوگرم را بارها در تمریناتش تکرار کرد ولی در اثر یک حادثه رانندگی در تهران دچار آسیب دیدگی در ناحیه کمر شد و علیرغم تلاش فراوان نتوانست بهبودی خود را تا شروع مسابقات به دست آورد. زمانی که کاروان های ورزشی کشورها در هلسینکی حاضر شدند، پادشاه فنلاند به محمود نامجو و امیل زاتوپک قهرمان شهیر دوومیدانی المپیک از کشور چکسلواکی، مدال افتخار داد و از آن ها دعوت کرد تا روزی را با هم باشند. این رویداد، خود نشان دهنده اوج محبوبیت و شهرت محمود نامجو به عنوان قهرمان بزرگ وزنه برداری جهان در آن دوران است. در رقابت های وزنه برداری دسته خروس وزن، نامجو به علت آسیب دیدگی از تکرار رکوردهای خود بازماند و با ثبت 5/307 کیلوگرم به مدال نقره رسید. تیم ملی وزنه برداری ایران به علت شرایط نامساعد سیاسی در سال 1332 نتوانست در رقابت های جهانی 1953 شرکت کند. یک سال بعد نامجو در وین از سکوی نخست جهانی دور ماند و در 36 سالگی به مقام نایب قهرمانی جهان رسید. در این سال ها، علیرغم افزایش سنش و ظهور وزنه برداران جوان و پرقدرت شوروی و آمریکا در دسته خروس وزن، نامجو موفق به کسب سه مدال برنز در مسابقات جهانی 1955 و 1957 و بازی های المپیک 1956 ملبورن شد تا در زمره پرافتخارترین وزنه برداران تاریخ این رشته قرار گیرد. پهلوان شایسته ورزش ایران به درخواست اهالی وزنه برداری پاسخ مثبت داد و به منظور کسب امتیاز برای تیم ایران در سن چهل سالگی در بازی های آسیایی 1958 توکیو شرکت کرد و موفق به کسب مدال نقره شد. این آخرین میدان اسطوره وزنه برداری ایران بود. شادروان نامجو علاوه بر وزنه برداری، استاد مسلم ورزش باستانی بود و در ژیمناستیک، شمشیربازی، شنا، اسکی روی آب و حتی هنرهای رزمی تبحر داشت. در سال 1330، به ریاست فدراسیون ژیمناستیک منصوب شد و در دوران ریاستش، تیم ملی ایران به مقام پنجم رقابت های بین المللی فلورانس ایتالیا دست یافت. او قهرمانی بااخلاق بود که روح پهلوانی را تا روزی که زنده بود با خود حفظ کرد و یک لحظه ارتباطش با معبود قطع نشد. چندی پیش از وفاتش در مراسمی که به منظور تجلیل از زحمات او برای ورزش ایران برپا شده بود، در حالی که پاهایش دیگر توان تحمل وزنش را نداشت، قرآنی را بردستان خود بلند کرد و جوانان و ورزشکاران را به پیروی و عمل به آن سفارش نمود. پهلوان محمود نامجو، پس از چندسال مبارزه با بیماری سرطان، در سی ام دی ماه 1368 در تهران دیده از جهان فروبست. emertat19th February 2008, 10:18 PMمحمد نصیری سرشت(وزنه برداری) او پرافتخارترین وزنه بردار تاریخ ایران و آسیا است. کسی که یک دهه بر سکوهای جهان و المپیک قرار گرفت و 18 رکورد جهانی به نام خود ثبت نمود. محمد نصیری یکی از معدود چهره های این رشته است که سه مدال المپیک در کارنامه دارند. فدراسیون جهانی وزنه برداری او را در ردیف برترین وزنه برداران قرن بیستم قرار داد در کنار سلیمان اوغلو، میاکی، فولدی، بازانفسکی، تامی کونو، الکسیف، وروبیف، واردانیان و شمانسکی. محمد نصیری در سال 1341 با کسب مقام سوم تهران در دسته مگس وزن (52 کیلوگرم) چهره شد و سال بعد با ثبت رکورد 262.5 کیلوگرم به مقام قهرمانی ایران رسید و این عنوان را در سال 1343 هم تکرار نمود. در این سال او موفق شد با ثبت حد نصاب 302.5 کیلوگرم که رکورد جدیدی برای قاره آسیا در دسته جدید مگس وزن بود، مجوز حضور در بازیهای المپیک توکیو را دریافت کند. در بازیهای المپیک 1964، نصیری جوان با ثبت حد نصاب 310 کیلوگرم به مقام پانزدهم رسید. دوسال بعد در جریان رقابت های جهانی 1966، او با مجموع 350 کیلوگرم به مدال برنز جهان دست یافت و در همین سال با 352.5 کیلوگرم قهرمان بازیهای آسیایی در دسته خروس وزن شد. محمد نصیری در سال 1968 در بازیهای المپیک مکزیکوسیتی ایران را صاحب اولین مدال طلای وزنه برداری المپیک کرد. در این رقابتها خروس جنگی ایران موفق شد سه رکورد جدید برای المپیک برپا دارد که رکورد 150 کیلوگرمی اش در دو ضرب تا المپیک 1980 دست نخورده باقی ماند. نصیری در سال های 1968 ، 1969 و 1970 به مدال طلای جهان بوسه زد و در سال 1971 بر سکوی سوم جهان قرار گرفت. المپیک 1972 مونیخ شاهد درخشش دیگری از هرکول ایران بود که با رکورد 370 کیلوگرم بعد از ایمره فولدی (نفر دوم المپیک قبل) بر سکوی دوم قرار گیرد. رقابت های وزنه برداری 1976 مونترال شاهد چهارمین و آخرین حضور نصیری در بازیهای المپیک بود که با کسب مدال برنز به پایان رسید. در حد فاصل دو دوره المپیک، دو مدال طلا و یک مدال برنز دیگر از رقابتهای جهانی و مدال طلای بازیهای آسیایی 1974 به کارنامه درخشان و پرافتخار وی افزوده شد. افتخارات مهم نصیری بازی های المپیک - 1968 (مکزیکوسیتی)، مدال طلا (56 کیلوگرم) با مجموع 367.5 کیلوگرم (150+105+112.5) - 1972 (مونیخ)، مدال نقره (56 کیلوگرم) با مجموع 370 کیلوگرم (142.5+100+127.5) - 1976 (مونترال)، مدال برنز (52 کیلوگرم) با مجموع 235 کیلوگرم (135+100) مسابقه های قهرمانی جهان - 1966 (تهران)، مدال برنز (56 کیلوگرم) با مجموع 350 کیلوگرم (140+95+115) - 1968 (مکزیکوسیتی)، مدال طلا (56 کیلوگرم) با مجموع 367.5 کیلوگرم (150+105+112.5) - 1969 (ورشو)، مدال طلا (56 کیلوگرم) با مجموع 360 کیلوگرم (140+100+120) - 1970 (کلمبوس)، مدال طلا (56 کیلوگرم) با مجموع 362.5 کیلوگرم (147.5+100+115) - 1971 (لیما)، مدال برنز (56 کیلوگرم) با مجموع 360 کیلوگرم (142.5+97.5+120) - 1972 (مونیخ)، مدال نقره (56 کیلوگرم) با مجموع 370 کیلوگرم (142.5+100+127.5) - 1973 (هاوانا)، مدال طلا (52 کیلوگرم) با مجموع 240 کیلوگرم (140+100) - 1974 (مانیل)، مدال طلا (52 کیلوگرم) با مجموع 232.5 کیلوگرم (132.5+100) - 1976 (مونترال)، مدال برنز (52کیلوگرم) با مجموع 235 کیلوگرم (135+100) بازی های آسیایی - 1966 (بانکوک)، مدال طلا (56 کیلوگرم) با مجموع 352.5 کیلوگرم - 1970 (بانکوک)، مدال طلا (56 کیلوگرم) با مجموع 365 کیلوگرم - 1974 (تهران)، مدال طلا (52 کیلوگرم) با مجموع 232.5 کیلوگرم کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند emertat22nd February 2008, 08:23 PMعبدالله موحد(كشتي آزاد) عبدالله موحد، بی شک یکی از نوابغ تاریخ کشتی جهان است. او جزء معدود قهرمانان کشتی جهان است که در شش سال پیاپی از عنوان قهرمانی خود دفاع کرده اند. موحد در شهر بابلسر به دنیا آمد و به غیر از کشتی در والیبال و قایقرانی هم تبحر فراوانی داشت. پس از چند سال تمرین در کشتی هم به مهارت قابل توجهی دست یافت. در اسفند سال 1340، به عنوان ذخیره صنعت کاران در وزن 70 کیلو در دیدار دوستانه میان تیم های ملی ایران و شوروی در تهران انتخاب شد و در تیم دوم ایران با زاربگ بریاشویلی قهرمان سرشناس روس کشتی گرفت. موحد این کشتی گیر را برد و نامش بر سر زبانها افتاد. چندی بعد در جریان مسابقات انتخابی تیم ملی جهت شرکت در مسابقه های قهرمانی جهان در تولیدوی آمریکا (1962) با صنعت کاران مساوی کرد. لیکن کمیته فنی فدراسیون کشتی به رهبری مرحوم حبیب الله بلور رای به حضور صنعت کاران داد که سال قبل قهرمان جهان شده بود. موحد به همراه عبدالله خدابنده (52 کیلو) به عنوان کشتی گیر ذخیره به آمریکا اعزام شد. برای مسابقات جهانی 1963 صوفیه، صنعت کاران به جای امامعلی حبیبی در وزن 78 کیلوگرم کشتی گرفت و موحد برای نخستین بار فرصت حضور در رقابت های جهانی را یافت و در اولین تجربه جهانی کشتی های خوبی گرفت. در کشتی اول به محمود آتالای از ترکیه 2-1 باخت. در دورهای دوم و سوم به ترتیب بر فرانک اولدتف از آلمان شرقی سابق و نمزل از آلمان غربی با امتیاز پیروز شد و در دور چهارم با اینوولچف بلغاری که در آن زمان قهرمان جهان بود به نتیجه مساوی رسید که به دلیل آنکه امتیازات منفی دو کشتی گیر به شش رسیده بود، هردو حذف شدند و مشترکا در مکان ششم قرار گرفتند. در المپیک 1964 توکیو، موحد بدون باخت در وزن 70 کیلو پنجم شد. او کشتی گیران انگلیسی، استرالیایی و کره ای را با امتیاز مغلوب کرد و با ایوائو هوریوچی و اینوولچف مساوی کرد. از سال 1965 و مسابقه های جهانی منچستر درخشش خارق العاده موحد آغاز شد و در این رقابت ها بالاتر از محمود آتالای (ترکیه) و زاربگ بریاشویلی به مدال طلای وزن 70 کیلوگزم دست یافت. عبدالله موحد در سال 1966 و 1967 دوبار دیگر بر سکوی قهرمانی جهان قرار گرفت و با کارنامه ای درخشان پا به بازی های المپیک 1968 مکزیکوسیتی نهاد. در بازی های المپیک او بالاتر از اینوولچف قهرمان مشهور بلغارستان به مدال طلای 70 کیلوگرم رسید. موحد در جهانی 1969 ماردل پلاتا و 1970 ادمونتون هم با غلبه بر تمامی رقبای خود به مدال طلای وزن 68 کیلوگرم دست یافت تا با 6 مدال طلای پی درپی به صف اسطوره های این ورزش بپیوندند و روکوردی جاودان برای کشتی ایران برجای گذارد. موحد در سال 1971 در رقابت های جهانی صوفیه حضور یافت ولی چهارم شد و در بازی های المپیک 1972 مونیخ هم که آخرین حضور او بود به علت آسیب دیدگی رقابت ها را ترک گفت. علاوه بر شش مدال طلای جهان و المپیک، عبدالله موحد در بازیهای آسیایی 1966 (بانکوک) و 1970 (بانکوک) هم موفق به کسب مدال طلا شد. کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند emertat25th February 2008, 11:44 PMامامعلی حبیبی(کشتی آزاد) امامعلی حبیبی در پنجم خرداد ماه 1310 در یکی از روستاهای شهر بابل متولد شد. ورزشی را با کشتی محلی «لوچو» آغاز کرد و سپس فنون کشتی را در پادگان گرگان در سال 1331 آغاز نمود و در شهر قائم شهر زیر نظر اسکندر علی آبادی پیگیری نمود. پس از قهرمانی در مسابقه های انتخابی مازندران در سال 1332، در رقابت های قهرمانی کشور در اصفهان شرکت نمود و عنوان چهارم وزن 72 کیلوگرم را به دست آورد. سال 1333 هم به مقام چهارم مسابقه های قهرمانی ایران رسید ولی با قهرمانی در سال های 1334 (شیراز) و 1335 (تهران) به عضویت تیم ملی رسید و عازم رقابت های جام جهانی در ترکیه شد و در وزن 67 کیلوگرم شرکت کرد که به موفقیتی نرسید. بازی های المپیک 1956 ملبورن اوج درخشش حبیبی بود که علی رغم بیماری موفق به کسب مدال طلا در 67 کیلوگرم شد. امامعلی حبیبی در مسابقه های جهانی تهران موفق شد دوتن از بزرگان کشتی جهان (واختانگ بالاوادزه از شوروی و اسماعیل اوغان از ترکیه) را مجموعا در کمتر از سه دقیقه ضرب فنی کند. در دوران حضورش در عرصه جهانی معروف به سریعترین کشتی گیر جهان بود و در سال 1961 در بوکوهاما موفق شد بالاتر از موروزوف از شوروی و کانه کو از ژاپن برای دومین بار قهرمان جهان شود. در این سال ایران به مقام قهرمانی کشتی آزاد جهان دست یافت. حبیبی با کسب مدال طلای مسابقه های جهانی تولیدو در سال 1962 برای همیشه از صحنه کشتی کناره گیری کرد. علاوه بر چهار طلای جهان و المپیک، او موفق به کسب مدال طلای بازیهای آسیایی 1958 توکیو در وزن 67 کیلوگرم شد. در این رقابت ها او بر کازوآبه از ژاپن غلبه ک� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1442]
-
گوناگون
پربازدیدترینها