تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849240875
مشکلات رفتاري کودکان پیش دبستانی(3)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
مشکلات رفتاري کودکان پیش دبستانی(3) بي توجهي در کودکان پیش دبستانی چرا در کودکان پیش دبستانی، بي توجهي اتفاق مي‌افتد و با آن چه بايد كرد؟ از كودك مدرسه‌اي خود مي‌خواهيد كه بساط خانه سازي‌اش را جمع كند، اما او همچنان به ساخت تونل، جاده و پل ادامه مي‌‌‌دهد. يا به او مي‌گوييد كه حوله اش را پس از حمام آويزان كند، اما او در عوض آن را بر لباس هاي نشسته در كف حمام جا مي گذارد. چرا او شما را ناديده مي‌گيرد؟ به دو دليل ممكن است كه فرزندتان به شما بي توجهي كند: روني ليدرمن معاون رياست مركز خانواده در دانشگاه فورت لودردال مي گويد «كودكان مدرسه‌اي ممكن است چنان غرقِ بازي شوند كه نتوانند به درخواست شما عمل كنند». از طرف ديگر، كودكان در اين سن وسال به مراتب آسان‌تر است كه شما را ناديده بگيرند تا در برابرتان مقاومت كرده يا تسليم‌تان شوند. تنها نكته راهگشا آن است كه كودك مدرسه‌اي خود را به مشاركت دعوت كنيد و در عين حال به او اين امكان را بدهيد كه استقلال را تجربه كند. وقتي كودك مدرسه اي تان به شما بي توجهي مي‌كند، چه بايد كرد؟ * منظورتان را واضح بيان كنيد و سعي كنيد درخواست‌هايتان واقع بينانه باشد. اطمينان حاصل كنيد كه درخواستتان مشخص و قابل انجام دادن است. اگر بگوييد «پاركينگ رو تميز كن»، كودكتان ممكن است خرت و پرت ها را كمي مرتب كند. اما اگر بگوييد « پاركينگ رو جارو بزن و روزنامه ها رو مرتب يك جا بچين »، در آن صورت فرزندتان مي‌داند كه دقيقاً چه كار بايد بكند. همچنين سعي كنيد چيزي را كه مي‌خواهيد، از نظر زماني هم واضح و مشخص باشد. بهتر است به او بگوييد كه ساعت 9 در رختخواب باشد تا اينكه به او هشدار دهيد كه تا ديروقت بيدار نماند. از آنجايي كه برخي كارها هنوز براي كودكان در اين سن و سال ترسناك به نظر مي رسند، بهتر اين است كه كودكتان را بار اول در انجام كارهاي بزرگ راهنمايي كنيد. اگر او قبلاً هرگز باغچه را آب نداده است، به او نشان دهيد چگونه دقيقا اين كار را انجام دهد. اين كار نه تنها باعث نزديكي بيشتر شما به فرزندتان مي شود، بلكه دفعه بعد كه از او مي خواهيد باغچه را آب دهد، ديگر نگران اين كه چطور انجامش دهد نخواهد بود. * درخواست هاي خود را به صورت ساده و قابل فهم بيان كنيد. فرزندتان ممكن است شما را ناديده بگيرد، به اين دليل كه نمي فهمد از او چه چيزي مي خواهيد. سعي كنيد دستوراتتان تا حد ممكن ساده باشد و بيشتر از سه يا چهار مرحله نباشد. * تا به آخر كارهاي كودكتان را دنبال كنيد. اگر از كودك مهد كودكي تان مي خواهيد كه براي رفتن به مهد لباس هايش را بپوشد، هر گامي را كه او براي رسيدن به هدف مورد نظر بر مي‌دارد با تشويق خود مورد حمايت قرار دهيد. هنگامي كه از او مي خواهيد كه با توپش در خانه بازي نكند و او همچنان به كار خود ادامه داده و از ديوار به عنوان تخته بسكتبال استفاده مي‌كند، توپ را از دستش درآوريد تا اين كه حاضر به همكاري شود. * به كودك مهد كودكي خود انگيزه بدهيد. واقعيت اين است كه همه ما وقتي كه فرزندمان چندين بار لجمان را در مي‌آورد وسوسه مي شويم كه بگوييم، «چون كه من مي‌گم!». اما راه هاي بهتري وجود دارد كه فرزندتان را به همكاري با خواست‌هاي خود تشويق كنيد. يادتان باشد قرار نيست كه او خواست شما را انجام دهد به اين دليل كه از انجام ندادن آن مي ترسد. شما از فرزندتان مي‌خواهيد كه كار صحيح را انجام دهد، چون كه او خودش مي خواهد. كودكان مدرسه اي عاشق اين هستند كه كسي را خشنود كنند، بنابراين تمجيد و تشويق مي‌تواند در پيروي فرزندتان از خواست هاي شما بسيار موثر باشد. («علي جان، خيلي ممنون از اين كه خودت صبحانه را درست كردي» يا «خداي من، تو واقعاً ديگه بزرگ شدي، مگه نه؟») همچنين مي توانيد به فرزندتان براي انجام آنچه كه از او مي خواهيد، انگيزه بدهيد: «وقتي قطعات پازل رو در جعبه اش گذاشتي، مي ريم پارك بازي مي كنيم» (نكته: نگوييد «اگه قطعات پازل رو در جعبه بگذاري»). همچنين كودكان در اين سن و سال ممكن است از نوشتن قرارداد خوششان بيايد. به طور مثال قراردادي كه مي‌گويد: سارا هر بار كه دوش مي‌گيرد حوله اش را آويزان مي‌كند و لباس هايش را در سبد مي‌گذارد. وقتي او اين كار را به مدت يك هفته به طور مرتب انجام داد، مامان او را همراه يك دوست به استخر مي‌برد. قرارداد را امضا كنيد و اجازه دهيد كه كودك نيز آن را رنگ آميزي كند. سپس آن را در جايي قرار دهيد كه در معرض ديد او نيز باشد. فرزندتان نه تنها احساس مي‌كند كه او در اين ماجرا دخيل است، بلكه از آن ميزان مسئوليتي كه قرارداد به او محول كرده است نيز راضي و خوشنود است. * از كلمات ديگري به جاي «نه» استفاده كنيد. اگر وقتي به فرزندتان نه مي گوييد توجهي نمي كند، شايد به اين خاطر باشد كه آن را به كرات شنيده است. راه هاي ديگري را براي نه گفتن امتحان كنيد. به جاي اين كه فرياد بزنيد، «نه! با توپ تو آشپزخونه بازي نكن»، به طور مثال بگوييد، «لطفاً برو تو حياط توپ بازي كن». و به جاي اين كه به كودك بگوييد، «نه، نمي توني الان آب نبات بخوري»، بگوييد، «مي توني از يخچال ميوه برداري بخوري» يا «مي توني بعد از ناهار ميوه بخوري». هنگامي كه به كودك حق انتخاب مي‌دهيد، در حقيقت به او اين فرصت را مي‌دهيد كه به شيوه‌اي قابل قبول به ابراز وجود بپردازد. همچنين در صورت امكان به جاي «نه» ، «بله» بگوييد و از هر فرصتي براي تشويق كودك به جاي منصرف كردنش استفاده كنيد. به طور مثال، اگر كودك از ايده نقاشي كردن اتاقش به وجد آمده است، با جمله «حتماً مي توني امتحان كني!» يا «بابا كمكت مي كنه» به او پاسخ دهيد كه به نظر مي رسد به مراتب مثبت تر از عبارت «اين طور فكر نمي كنم» باشد. طبيعتاً بسياري اوقات لازم است با قاطعيت كودك را از خوردن شيريني قبل از شام يا بازي كردن با كامپيوتر تا نيمه شب منع كنيد. نكته اين است كه فقط هنگامي كه مجبور هستيد، اين كار را بكنيد. اگر محيطي را ايجاد بكنيد كه هم امن و هم مهيج باشد، فرزندتان مي‌تواند استقلال فردي اش را تجربه كند در حالي كه بسيار كم از انجام كاري منع مي شود. * سعي كنيد قابل فهم باشيد. تصور كنيد كه در حال خواندن يك رمان هستيد يا با دوستي صحبت مي‌كنيد كه يك دفعه كسي از شما مي خواهد از كاري كه انجام مي دهيد دست بكشيد، چون كه همين الان بايد كار ديگري را انجام دهيد. واقعيت اين است كه هميشه فرصت نداريم فرزندانمان را براي سوار شدن به اتومبيل يا آماده شدن براي مدرسه تشويق كنيم. اما هروقت امكان داشت، قبل از اين كه ناگهان به فرزندتان بگوييد كاري را انجام دهد، او را مطلع كنيد؛ اين مي تواند بسيار مفيد باشد. همچنين مي توانيد بگوييد: «عزيزم تا 10 دقيقه ديگه ميريم، پس كارت رو تموم كن.» اگر فرزندتان مثل اكثر كودكان باشد در صورتي كه به او بگوييد بساط اسباب بازي را جمع كند يا مهماني را ترك كند، بر آشفته نمي شود. اما لا‌اقل به او گفته شده كه وقت رفتن است. اگر فرزندتان به جاي اين كه به حرفتان گوش دهد غالباً به شما بي توجهي مي كند، راجع به اين مشكل با پزشك كودك صحبت كنيد. پزشك ممكن است كه تست شنوايي يا آزمونهاي رشد را توصيه كند. براي در ميان گذاشتن افكار و نگراني هاي خود درمورد رفتار فرزندتان با ساير والدين هم مشورت كنيد. منبع:www.ninisite.com ادامه دارد ... /ک
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1388]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها