واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: آب مقدس ترين جاري زمين نام گرفت و هر جنبده ي زنده، بدان زنده تر شد و گياهان تازه و تر گرديدند و حيات جهان بي شک بدان وابسته است. آب مطهر و پاک کننده هر ناپاکي در زمين شد و آباداني بر زمين را شکل داد، تا آنجا که بشر بدون آب، مشتي خاک بيش نبود و هرگاه آب با بشر قهر کرد، جهان به خشکي گرويد و هرگاه پاسداشت آن فراموش شد، سيلابها بشر را تهديد کردند. براساس نوشته دهخدا، آب در زباني اوستايي اپ و در زبان پهلوي او ناميده شد و در برخي از لغتنامه ها، آب را برابر با ماه عرض که همان شهريور باشد، دانستند و سرفرود آوردن بر الهه کاري مقدس شد. انسانهاي نخستين، آنجا که آب و آب ساران بود، سکنا گزيدند و خويش را تمدن بخشيدند، بر آب نماز شکر گذاردند و آن را پاسداشتند. در ايران باستان نيز پارسيان آناهيتا يا آناهيث را الهه زيبايي آبها نام نهادند و نگهبان آب، تا کسي آب را گل نکند و نارسيس نيز در يونان با آب به خودشناسي رسيد. يک استاد دانشگاه و پژوهشگر دوره هاي تاريخي باستان شناسي ايران گقت:از عصر باستان تا به امروز آب مايه حيات بشر بوده و تمدنهاي بشري در کنار رودخانه ها و چشمه ساران شکل گرفته است. پريسا پورزند روز دوشنبه در گفت وگو با ايرنا در شهرکرد افزود:تمدنهاي بشري در عصر باستان در کنار نيل، سند، کارون، دجله، آمودريا، سيري دريا و رودخانه هاي بزرگ و کوچک ديگر شکل گرفته اند. به گفته وي، شهرهاي تاريخي جهان نيز مانند رم ،بيزانس، پاريس و اصفهان نيز در کنار آب و يا رودخانه هاي آب شکل گرفته است. پورزند اظهار داشت: در عصر فرا پارينه سنگي انسانها به دليل نداشتن ظروف براي حمل آب در غارهايي که نزديک آب قرار داشته سکونت مي کردند، که به تدريج با آشنايي با پوست حيوانات (مشک) براي ذخيره سازي آب و سپس با ساخت ظروف سفالي و تنه درختان خشک، توانستند آب را حمل کنند. اين پژوهشگر تاريخ باستان ايران يادآور شد:اين غارها که دهانه اي گشاد داشتند اشکف ناميده مي شد و برخي از اين اشکف ها در منطقه زاگرس نيز وجود داشته است. پورزند يادآور شد: در يک هزار و 300 سال پيش اقوام ايراني، با نيايش از آب تجليل مي کردند و در دوران اسلامي نيز آب تقدس بسيار بالايي دارد و در قرآن بارها به آن اشاره شده است. براساس همين مصوبه سازمان ملل ، مهمترين چالش هزاره سوم، منابع آبي در جهان است و کمبود آب خطري بزرگ براي بشريت محسوب مي شود. هم اکنون 40 درصد از منابع آبي ايران در بخش کشاورزي هدر مي رود و متوسط آبياري و آبدهي در بخش کشاورزي ايران در حال حاضر 30 درصد است، در حالي که اين راندمان در کشورهاي توسعه يافته به 70 درصد رسيده و بخش کشاورزي در ايران بيش از 90 درصد از منابع آبي را مصرف مي کند و کمترين راندمان عملکرد نيز در بخش کشاورزي است. به گزارش ايرنا، در زمان حاضر چهارمحال وبختياري با داشتن 10 درصد از منابع آبي کشور يکي از استانهاي پرآب ايران است، که هزاران چشمه و نزديک 20 رودخانه در آن جاري و ساري و متوسط بارندگي ساليانه در چهارمحال وبختياري حدود 600 ميليمتر است. استفاده بهينه از آب مودر تاکيد همه بزرگان و علماي ديني است چرا که آب نعمت بزرگ الهي است که بايد از آن پاسداري و حراست کرد و نسل آينده را نيز از اين آب سيراب ساخت. گزارش از محمود رييسي 7359/671
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 330]