واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: بهترين جايزه ي دنيااصولا تربيت براي رشد سالم و پيشرفت رواني کودک لازم است و جزئي از مراحل يادگيري به شمار مي آيد. قوانين، نظم و انضباط ، دستورالعمل ها و اصولي که بر زندگي حاکم هستند چه در علم، چه در هنر و چه در زندگي روزمره انسان ها نقش بسزايي دارند. آموزش اين قوانين به کودک کمک مي کند تا بتواند خود را با دنيا و جامعه وفق دهد و رفتار قابل قبولي داشته باشد.
تربيت کردن به کودک مي گويد که چقدر مراقب او هستيد و به کارهايي که مي کند و رفتاري که دارد توجه داريد. تربيت کردن و وادار ساختن کودک به قبول مقررات نوعي ابراز عشق و محبت تلقي مي شود. هر کودک معمولي فقدان تربيت را دليل بر بي علاقگي شما نسبت به خود مي داند اما تاکيد بر تربيت از نظر کودک مبين عشق و علاقه شما است. به طور کلي پاداش در تربيت کودک نقش موثرتري را نسبت به تنبيه ايفا مي کند. اما بهتر است اين پاداش شامل احساسات و عواطف شما در مقابل رفتار کودک باشد نه جايزه مادي . زيرا اگر به جاي تائيد کردن رفتار او با عکس العمل هاي خود به او جايزه بدهيد او را از تشخيص احساسات انساني و اهميت آن و رضايتي که از داشتن رابطه اي نزديک و ارضاء کننده به انسان دست مي دهد محروم کرده ايد. اگر براي تائيد رفتار کودک خود دائما به او جايزه بدهيد او را به داشتن هر چه بيشتر اشياء علاقمند مي کنيد. واضح است دليل اين امر اين است که او هر روز چيز هاي بيشتري مي خواهد تا احساس کند که هنوز دوستش داريد. هيچ کودکي با ميل بسيار به داشتن اشياء به دنيا نمي آيد، او را اين طور بار مي آورند، در عين حال اگر او را به عنوان تنبيه در مقابل اعمال ناشايست از اسباب بازي هايش محروم کنيد ارزش آن اشياء را بالا برده ايد و اهميت ارزش هاي انساني را در مقابل رفتار او کوچک کرده ايد. از دست دادن اسباب بازي با محروم شدن از عشق و محبت معادل مي شود، از طرف ديگر صاحب شي ء شدن با دوست داشته شدن معادل مي شود. همچنين او براي انجام هر کاري تقاضاي جايزه مي کند و در مدرسه هم انگيزه اي براي درس خواندن نشان نمي دهد مگر آنکه والدين به او قول دهند که چيزي در مقابل رفتار شايسته اش به او خواوهند داد. اين طور به نظر مي رسد که اين دسته از کودکان هيچ گاه از کاري که مي کنند لذت نمي برند زيرا ياد گرفته اند که اعمال خود را با ارزش اشياء بسنجند.براي والدين هيچ کاري پسنديده تر از اين نيست که ارزش روابط انساني را به کودک بياموزند، بدون توجه به اينکه چه کاري در اين دنيا کرده اند. هيچ کاري با ارزش تر از اين نيست که به فرزندمان عشق و محبت و احترام را بشناسانيم تا براي ساير انسان ها ارزش قائل باشند اين روش اثر بسيار زيادي در زندگي اجتماعي شخص دارد زيرا او خواستن اشياء را نشانه موفقيت، پيشرفت و عشق مي داند. اين اثر به طماع شدن و مادي شدن و تقاضاي بيش از حد مي انجامد. اما استفاده از عشق و محبت به عنوان جايزه به کودک مي آموزد که جايزه اصلي در روابط بين انسان ها نهفته است. براي والدين هيچ کاري پسنديده تر از اين نيست که ارزش روابط انساني را به کودک بياموزند، هيچ کاري با ارزش تر از اين نيست که به فرزندمان عشق و محبت و احترام را بشناسانيم تا براي ساير انسان ها ارزش قائل باشند. فرآوري :نوريه نورچمني زارع بخش خانواده ايراني تبيانمنبع :کاش والدينم مي دانستند. نوشته دکتر لي سالک. ترجمه مهندس کامران دبيري، نشر رامين :مچگيري از نوع مثبت خودساخته پرورشش دهيد مولتي ويتامين هاي تربيتي چم و خم هاي بايکوت کردن
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 285]