واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگي ايرنا،پيگيري مباحث يادشده- در مورد دستمزد بازيگران- كه براي مخاطب عام شيرين و جذاب است، تنها مختص به ايران نبوده و خارج از مرزها نيز هواداراني دارد. اين پرسش ها كه همواره در ذهن دوستداران سينما وجود داشته به سبب پنهان كاري هاي معمول ميان اهالي سينما ترديدهايي را بر انگيخته است. در دهه 60 كه سينما از موضوعي به نام ستاره سازي فرار مي كرد،سطح دستمزدها به طور كلي پايين بوده و كمتر حساسيت ها را برمي انگيخت.در اين سالها يك كف و سقف دستمزد تعيين شده و سينماگران ملزم به رعايت آن بودند. اما با استقبال تماشاگران از فيلم هاي بازيگراني همچون،اكبر عبدي،فرامرز قريبيان و جمشيد هاشم پور موجب شده تا بازيگران يادشده تقاضاي افزايش دستمزد كرده كه خواسته معقولي هم بود.اما عبدي و قريبيان به دليل درخواست دستمزد بيشتر در دوره اي، از كار منع شدند تا يكدستي دستمزدها به هم نخوردو اين رويكرد نادرست كه در واقع به نوعي قانون عرضه و تقاضا را ناديده مي گرفت بعدها عوامل سينما را به بستن قراردادهاي دوگانه -يكي براي ثبت با رقم سقف قرارداد و ديگري با رقمي بالاتر-سوق داد كه خوشبختانه چندان دوامي نداشت و قراردادها شكل واقعي به خود گرفت. در دهه 70 و با ظهور بازيگران پرطرفدار كه شمايلي متفاوت با ستاره هاي دهه قبل داشتند ،دستمزدها به يكباره ارتقا يافت و سيستم ستاره پروري با همكاري نشريات زرد اين دسته از بازيگران را به شهرتي باورنكردني رساند.از سوي ديگر در همين سالها برخي بازيگران به عرصه تبليغات نيز روي آوردند و اين اقدام راه جديدي را كه سالها در سينماي جهان معمول بوده، براي آنها باز كرد كه اين خود زمينه را براي كنجكاوي هاي سينمادوستان در رابطه با ميزان قراردادها فراهم آورد. در اين ميان شفاف نبودن قراردادها نيز مزيد بر علت شده و حرف و حديث هاي زيادي را پيرامون آن به وجود آورد. به تازگي نيز برنامه تلويزيوني هفت با اعلام خبر دريافت مبلغ يك ميليارد توماني يك بازيگر براي سه كار سينمايي و تلويزيوني،بحث هاي حاشيه اي و در نوع خود جديد پيرامون دستمزد بازيگران را در اذهان دامن زد. در پي طرح بحث هاي يادشده در برنامه هاي تلويزيوني همچون هفت، برخي صاحب نظران بر اين باورند كه اين برنامه تنها به حواشي سينما دامن زده و دلسوزان عرصه و علاقه مندان جدي آن را از توجه به مشكلات ريز و درشت هنرهفتم كشور همچون كمبود سالن، ضرورت ارتقاي مضموني- تكنيكي توليد فيلم، تفكيك تخصصي امور، ساماندهي به توزيع داخلي و خارجي، ساماندهي و نظامند كردن جامعه اصناف سينمايي و تربيت نيروي متخصص و كارآمد، باز مي دارد. از سوي ديگر اظهارنظرهاي متفاوت و شتابزده برخي اهالي سينما به همراه برخي گمانه زني هاي بيروني واكاوي اصل موضوع و چرايي پرداخت به بازيگر مورد نظر را از متن به حاشيه برد. به عقيده كارشناسان،اينكه بازيگري همچون محمد رضا گلزار فارغ از كيفيت فني كارهايش مورد توجه قشر وسيعي از تماشاگران سينماي ايران است،بحث مهمي بوده كه مي تواند بنيه سينماي ايران را تقويت كرده و بر آن تاثير گذارد اما اين رويكرد نبايد موجب افزايش كاذب دستمزدها در اين عرصه شود. بازيگر يادشده در فيلم هاي اخير خود نيز دستمزدهاي بالايي را دريافت كرده و فيلم هايش به سوددهي رسيده كه همين امر برخي تهيه كنندگان را به پرداخت اين دستمزد راضي كرده و قانون جهاني عرضه و تقاضا را بار ديگر مطرح كرده است. صاحب نظران معتقدند كه بحث يادشده مي بايست در قالب تشكل صنفي طرح و مشكلات احتمالي آن نيز در اين حوزه برطرف شود و كار به ورود معاونت سينمايي و لغو قرارداد نيانجامد. با مسايل پيش آمده اين پرسش براي بازيگران و جامعه سينمايي مطرح است كه آيا سقفي براي قراردادها تعيين خواهد شد يا اينكه بازيگران پرتماشاگر دستمزدهاي بالاي خود را به شكل هاي گوناگون دريافت خواهند كرد؟. از:محمد جليلوند فراهنگ**1983**
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 456]