محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854887151
خيلي دور، خيلي نزديك؛خطر در يكقدمياست - سيدمحمدحسين مقدمفر
واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: خيلي دور، خيلي نزديك؛خطر در يكقدمياست - سيدمحمدحسين مقدمفر
خيلي دور: در ايران باستان! ميگويند در مسير شاهي و يا جاده ابريشم، براي اداره كردن كشوري به آن بزرگي همه مي‌دانيم، چاپارهايي بوده‌اند كه نامه‌هاي فرامين را با سرعتي باورنكردني به فرمانداران مناطق آن زمان مي‌رساندند. اين چاپارها بدون وقفه در هر كاروانسرا، اسب خود را با اسب‌هايي هميشه تازه‌نفس تعويض مي‌كردند تا در رسيدن اخبار خللي وارد نشود.
حتي گاهي نوشته‌اند چاپارها نيز با استانداردي مشخص كه امنيت اين شبكه انتقال را تهديد نكند، در مواقعي خود نيز به استراحت مي‌پرداختند و چاپار مقيم ديگري در كاروانسرايي، ادامه مسير طولا‌ني را ره مي‌پيمود. واقع‌بين باشيم! آيا ميتوان تصوري ديگر براي نحوه ايجاد يك بستر ارتباطي مطمئن در آن سالها بهتر از روشي كه گفته شد، پيشنهاد كرد؟ و آيا اين كاروانسراها، كاري غير از روترهاي امروزين در كشوري به وسعت شبكه ارتباطي جهاني انجام مي‌دهند؟ در آن سوي دنيا نيز! ميگويند، سرخپوستها هم براي ارسال پيغامهاي خود با استفاده از دود، اطلاعات را Packetize مي‌كردند و البته Broadcast ، و اين اطلاعات تا آخرين كوهي كه قابل‌مشاهده بود، به صورت بصري منتقل شده و سپس در آن نقطه، با استفاده از سرخپوستي ديگر، كه اين بار نيز بسيار نزديك به Repeater هاي امروزين مي‌باشد، اطلاعات را براي ديگر نقاط ارسال مي‌كرد.
امروز
امروزه فناوري به نحوي تغيير ميكند و با چنان سرعتي از يك استاندارد به استاندارد ديگري مي‌رسد كه به سهولت ميتوان براي كشورهايي كه اصطلا‌حا در حال توسعه هستند اين مسير را برنامه نمود كه از ميان فناوري و نه از آغاز آن، به خيل سريع آن بپيوندند و نيازي نباشد كه راه پرپيچ و خم فناوري را مشابه آنان، كه آن را پديد آورده‌اند، بپيمايند. اين امر از آن جهت بسيار مهم جلوه ميكند كه اگر سياستگذاري‌ها چنين بنا نهاده شوند، حتي اين كشورهاي درحال توسعه نيز مي‌توانند، در پله‌هاي بعدي تغييرات همراه بوده و هميشه تاخيردار خيل جهاني نباشند و شايد اگر هوشي به وسعت ايرانيان نيز داشته باشند ، بتوانند پله‌هايي را نيز خود بنا بگذارند. خطر در يك قدمي‌است! فناوري و جهان فناوري منتظر تصميم‌هاي ما نخواهد ماند. اين را باور كنيم! آنان كه فناوري را ايجاد نموده و روي آن تجارت‌هاي بسياري را راهبري مي‌كنند، در انتظار تصميم‌هاي من، شما و يا فلا‌ن مدير دولتي‌مان نمي‌مانند تا ببينند آيا او در راستاي برنامه تجاري آنان قرار گرفته است يا نه؟ آنان ميروند و لحظه به لحظه فاصله ما با دنياي اطرافمان در خيل استانداردهاي نوين ارتباطي بيشتر و بيشتر مي‌شود. فناوري ـ بدون توجه به زواياي پنهان سياسي دروني‌اش ـ به‌سرعت در حال تغيير است و اين ما هستيم كه بايد يكبار براي هميشه تصميم بگيريم كه در نقطه‌اي- بدون توجه به زواياي سياسي دروني‌مان ـ به ميان اين قطار پرسرعت وارد شويم و اگر بتوانيم - كه حتما نيز مي‌توانيم - پس از مدتي سكاندار هدايت بخش‌هايي از آن نيز باشيم. باور داشته باشيم كه اين جهاد عظيم تنها به دست مردان نشسته در پشت ميزهاي دولتي و تصميم‌گيري امكان‌پذير نخواهد بود و بخش خصوصي نيز بايد به انديشه‌هايي بيش از سودهاي زودهنگام توجه داشته باشد و دائم به سراغ تجهيزات دست دومي اينجا و آنجاي دنيا و يا فناوري‌هاي به پايان رسيده و آن هم تنها به‌خاطر ارزاني نرود و به‌راحتي بستر ارتباطي كشور را دچار چالش‌هاي عميق عقب‌ماندگي قرار ندهد. دنيا تمام سرمايه‌گذاري خود را در بخش بي‌سيم به‌سمت استانداردهاي بيشمار وايمكس منتقل كرده و ما هنوز در ايران صحبت از WLL و DECT مي‌كنيم! انتقال با رويكرد جهاني NGN همراه شده و همه چيز را به‌سوي ايجاد ارتباطات اينترنتي هدايت ميكند و ما هنوز در چالشيم كه SDH ها را از بستر گسترش دهيم و يا به‌سمت WDM حركت كنيم و بدون توجه به‌ايجاد هدررفت‌هاي بيشماري كه اين استانداردها روي سرمايه اصلي ارتباطات كشور- فيبرهاي كشيده شده ميان شهرها و استان‌ها ـ ايجاد مي‌كنند، از قافله دنيا بازهم عقب مي‌مانيم. چرا بايد اپراتورهاي جهاني موبايل، با سرعتي باورنكردني به‌سمت ايجاد سامانه‌هاي مبتني بر EDGE و G3 بروند و بزرگترين اپراتور همراه ما هنوز درگير Billing خود بوده و اجراي GPRS را امروز و فردا كند. يا اپراتور دوم تلفن همراه نيز كه مي‌تواند سرويس‌هاي ارزش‌افزوده‌اي كه آنان نيز چندان جديد نيستند، ارائه نمايد، در چنبره تصويب انواع و اقسام قوانين باقيمانده و حتي نتواند يك سرويس MMS ساده نيز به سرويس‌هاي ارزش افزوده خود اضافه نمايد. خطر در نزديكي است! جهان به‌سمت تغيير مسير تمامي‌خدمات ارتباطي مبتني بر ديتا حركت ميكند و اين در حالي است كه عقب‌ترين بخش ارتباطي كشور نيز همين بخش بسيار مهم است. اجراي شبكه ملي IP كشور دو سال به مناقصه گذاشته مي‌شود، ابطال مي‌گردد و دوباره روز از نو روزي از نو! و انگار هيچكس از خود سوال نمي‌كند و حتي ته دلش نمي‌لرزد كه آيا جهان در اين دو سال قبل ايستاده بود و آيا تا حداقل دو سال ديگر -كه خوشبينانه اين ماجرا، به‌پايان خواهد رسيد- دنيا منتظر ما باقي خواهد ماند؟ شايد از تمامي‌اين موارد خطرناك‌تر، رويكرد همگاني كشور از مديران دولتي تا كارشناسان خصوصي است كه در تمامي‌مقالا‌ت، مصاحبه‌ها و حتي انتقادات ، ابتدا از تلفن همراه و پيروزي‌ها و انتقادات آن لب به سخن گشوده مي‌شود و اگر فرصتي شد، به تلفن‌هاي ثابت پرداخته مي‌شود و در نهايت و البته اگر فرصتي باقيمانده باشد كه اغلب نمانده است و مجريان برنامه‌ها و يا سردبيران با هزار ايما و اشاره اين امر را به‌اطلا‌ع سخنران يا نويسنده مي‌رساند، از مشكلا‌ت شبكه ديتا به موازات پست و غيره سخن گفته مي‌شود. فراموش نكنيم كه دنيا بدون لحظه‌اي درنگ و بدون توجه به آنچه ما مي‌كنيم، به‌سمت فناوري‌هاي نوين با بستر انتقال ديتا حركت ميكند. خطر در نزديكي است! باور كنيم! باور كنيم كه باشگاه ارتباطات، كم از باشگاه هسته‌اي نيست و ورود و عرض‌اندام نمودن در آن كمتر از آن فناوري اهميت ندارد كه صد البته، بيش از آن دارد.
خيلي نزديك
نميدانم سال آينده همين روز ما هنوز زنده و سرحال هستيم يا نه ؟ چه فرقي ميكند. سوال اصلي اين است كه سال ديگر همين موقع آيا مي‌توانيم سرخود را بالا نگاه داريم و با افتخار بگوييم كه:
انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------
------------
پنجشنبه 2 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هموطن سلام]
[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 425]
-
گوناگون
پربازدیدترینها