واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
سلامتي با پياده روي نويسنده:سيده مريم طباطبايي ندوشن اگه صبح يه روز عادي رو در يكي از كشورهاي اروپايي سپري كنيد، علاقه مردم به ورزش پياده روي و دوچرخه سواري رو از نزديك مي بينيد. عده اي رو مي بينيد كه با دوچرخه، به محل كارشون مي رن و عده اي هم با لباس هاي راحتي در حال دويدن هستن. البته آمار كسايي رو هم كه در رشته هاي ديگه ورزشي، عضو باشگاه ها هستن، نبايد فراموش كرد. موضوع ديگه كه شنيدنش خالي از لطف نيست، اينه كه در همين كشورها افراد چاق زيادي رو هم مي بينيد. خلاصه اينكه هر دو زمينه يعني هم ورزش كردن و هم تنبلي در اروپا غلظتش زياده اما در كشور خودمون نبايد فرهنگ سازي رو ناديده گرفت. به نظر من (نويسنده برنامه) فرهنگ سازي، با ايجاد امكانات فرق مي كنه. اگه همه امكانات ورزشي هم براي ما فراهم باشه، ولي فرهنگ ورزش كردن برامون دروني نشه، بي فايده ست. چون داشتنِ فرهنگ يه موضوع، به ما انگيزه استفاده از امكاناتش رو مي ده. فرهنگ سازي كار خيلي سختي نيست. مثلا در استراليا يه روز به اسم «ride to work day» نام گذاري شده و از كارمند و كاركناي همه شركت هاي دولتي و غير دولتي، دعوت مي شه كه در اين روز، با دوچرخه به محل كارشون برن. از دو هفته مونده به اين روز، با بروشورها و پوسترهاي جذاب و اَندَر مزاياي دو چرخه سواري، تبليغات روز دوچرخه سواري شروع مي شه. يا مثلا يه روز ديگه به اسم «Walk to work day» در استراليا نام گذاري شده و مردم رو تشويق مي كنن كه پياده سر كار برن. يه كار قشنگي هم كه در ايران انجام شد، برگزاري همايش هاي همگاني پياده روي در هر استان بود. كه اكثر مردم در اين همايش، و در قالب يه گروه بزرگ ورزشي شركت كردن. از مسئولان مي خوايم كه برگزاري اين برنامه ها و ورزش هاي همگاني رو در اولويت فرهنگ سازي در زمينه ورزش، قرار بدن. مارك فنتون، مربي سابق مسابقات گروهي پياده روي، مدعيه شواهد خيلي زيادي نشون مي ده كه پياده روي بهترين ورزش بدنيه. شما مي تونيد چند تا از اين شواهد رو نام ببريد؟ ادعاي مارك فنتون، پر بيراه نيست ؛ چراكه پياده روي يه ورزش خيلي ساده ست. اين ورزش مفرح به هيچ نوع آموزش رسمي نياز نداره. براي پياده روي كردن تجهيزات و وسايل خاصي هم لازم نداريم، به جز يه جفت كفش مناسب. به همه اين شواهدي كه درباره مزيت هاي پياده روي گفتيم، اين رو هم بايد اضافه كنيم كه مي تونيم در هر ساعت از روز و با هر شرايطي، پياده روي كنيم. يه صبح دلپذير رو تصور كنيد كه براي رفتن به محل كارتون از خونه بيرون اومديد. سوار دوچرخه شديد و به راه افتاديد. در مسير، افراد زيادي رو مي بينيد كه با دوچرخه يا پياده دارن به محل كارشون مي رن. چه صبح قشنگي مي تونه باشه! به خصوص اگه بهار هم باشه! نسيم صبحگاهي صورت ها رو نوازش مي ده و به جاي بوق و سر و صداي ماشين ها، صداي جيك جيك گنجشك ها به گوش مي رسه! آدما به جاي اضطراب دير رسيدن و در ترافيك موندن، به صافي آسمون آبي نگاه مي كنن و به آرزوهاشون فكر مي كنن. حالا اگه هر روز كاري ما، مثل اين تصور عملي بشه، چه مي شه! آدمايي كه هر روز در مسيرهاي مشترك مي بينيم سالم و سرحالن و هيچ كدومشون از بيماري پوكي استخوان نمي نالن، توي جيب هيچ كس قرص قلب نيست. از خستگي روحي و فشارهاي عصبي و ترافيك و تصادف خبري نيست. نكته جالب ديگه، اينكه وقتي با ماشين مي ريم سركار، هميشه مجبوريم از يه مسير بريم؛ مسيري كه ترافيك كمتري داره يا كوتاه تره. ولي وقتي با دوچرخه مي ريم سر كار ديگه به عرض و بر خيابونا و كوچه ها كاري نداريم، هر مسيري كه منظره زيباتري داره مي تونيم انتخاب كنيم. منبع:گلبرگ 120
#سرگرمی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 444]