تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835287548
آموزش فصاحت در سخنراني (3)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: آموزش فصاحت در سخنراني (3)
يکي از مهمترين، و اساسي ترين ارکان فصاحت، استفاده از لغات و واژه‌هاي مناسب است. اگر بتوانيد از واژه هاي مناسب استفاده کرده و آنها را در يک ساختار زيبا ارائه دهيد، سخنراني جذابي خواهيد داشت. اما چگونگي اين کار و اينکه چطور مي‌شود از واژه‌ههاي مناسب استفاده کرد و اساسا واژه‌هاي نامناسب کدامند، از جمله مسائلي است که احتياج به بسط و توضيح بيشتري دارد. گاهى سخنران، براى اداى يك مطلب، چند كلمه روان و فصيح را در ذهن خود حاضر دارد و هر يك از آنها به تنهايى وافى به مقصود است، ولى يكى از آنها، از ديگر كلمات زيباتر و براى شنوندگان مطبوع تر است. هم مانند: پيش آمد، حادثه، رويداد، عكس العمل، واكنش، بازتاب.در سه كلمه اول، رويداد زيباتر است و در سه كلمه دوم، بازتاب. اگر متكلم فصيح، كلمه زيباتر را به كار برد، بر لطف كلام خود افزود و سخنش دلپذير تر مىگردد. اگر سخنران بخواهد بر الفاظ زيبا تسلط يابد، به گونهاى كه قادر شود با سهولت، آنها را ضمن سخن به كار برد، بايد در اوقات تمرين سخن و همچنين در طول ايام سخنورى، همواره دفتر چهاى را با خود داشته باشد تا هر جا يك كلمه يا جمله زيبايى را شنيد يا در نوشتهاى خواند، آن را در دفترچه يادداشت نمايد و به ذهن بسپارد، تا موقع سخنرانى، در جاى خود، به تناسب بحث، استفاده نمايد. زبان فصيح، مثل آهنگ گرم، طبع شعر، نبوغ فكرى، حافظه سرشار، و ديگر مزايايى هم مانند اينها، از ودايع الهى و از ذخاير فطرى در وجود كسانى است كه با اين صفات از مادر متولد شدهاند. افرادى كه اين فضايل با سرشتشان آميخته است، از دوران كودكى، استعداد و لياقتشان، آگاهانه يا ناآگاه، بروز مىكند و در دوران نوجوانى و جوانى مراتب برترى و امتياز خود را آشكار مىسازند. چون بحث ما پيرامون فصاحت متكلم است، در اين جا به طور نمونه، دو شاهد تاريخى ذكر مىشود. موقعى كه عمر بن عبدالعزيز به خلافت رسيد، هيئتهايى از اطراف كشور، به منظور عرض تبريك و تهنيت، به حضور وى آمدند. از آن جمله، هيئتى بود از حجاز. در آن هيئت نوجوان بالغى بود كه در مجلس خليفه به پا خواست تا سخن بگويد. خليفه گفت: آن كس كه سنش از تو بيشتر است حرف بزند، زيرا او به سخن گفتن شايسته تر است. نوجوان گفت: اى خليفه مسلمين، اگر ميزان شايستگى سن بيشتر باشد، در مجلس شما كسانى هستند كه براى خلافت شايسته ترند. عمر بن عبدالعزيز از سخن طفل به شگفت آمد. او را تأئيد كرد و اجازه داد سخن بگويد. كودك گفت: از بلد دورى به اين جا آمدهايم. آمدن ما نه براى طمع است، نه به علت ترس. طمع نداريم، براى آن كه از عدل تو برخورداريم و در منازل خويش با اطمينان زندگى مىكنيم. ترس نداريم، زيرا خويشتن را با عدل تو، از جور، در امان مىدانيم. آمدن ما در اين جا فقط براى شكر گزارى و قدردانى است. فقال له عمر عظنى يا غلام فقال يا اميرالمؤمنين ان انا ساغر هم حلم الله و ثناء الناس عليهم فلا تكن ممن يعزه حلم الله و ثناء الناس عليه فتزل قدمك فنظر عمر فى سن الغلام فاذاً له اثنتا عشره سنه!(1)عمر بن عبد العزيز گفت: اى پسر، مرا موعظه كن.اگر سخنران بخواهد بر الفاظ زيبا تسلط يابد، به گونهاى كه قادر شود با سهولت، آنها را ضمن سخن به كار برد، بايد در اوقات تمرين سخن و همچنين در طول ايام سخنورى، همواره دفتر چهاى را با خود داشته باشد تا هر جا يك كلمه يا جمله زيبايى را شنيد يا در نوشتهاى خواند، آن را در دفترچه يادداشت نمايد و به ذهن بسپارد، تا موقع سخنرانى، در جاى خود، به تناسب بحث، استفاده نمايد.نوجوان گفت: اى امير، گروهى، بر اثر حلم خداوند مغرور شدند و گروهى، به مدح و تمجيد مردم. تو از كسانى مباش كه حلم الهى يا تحسين مردم از آنها، موجب غرورشان گرديده و دچار لغزش شدهاند. عمر بن عبدالعزيز در چهره نوجوان دقت كرد و او را دوازده ساله يافت. دو جملهاى كه نوجوان، در مقابل سخن عمر بن عبدالعزيز، بالبداهه و بدون فكر قبلى به زبان آورد، شايان كمال توجه است.اول. عمر گفت آن كه سنش از تو بيشتر است سخن بگويد، زيرا او به سخن گفتن شايسته تر است. نوجوان گفت اگر ميزان شايستگى سن بيشتر است، در مجلس شما كسانى هستند كه براى خلافت شايسته ترند.دوم. عمر از نوجوان خواست او را موعظه كند. او بالبداهه موعظهاى خوب و متناسب مقام بيان نمود. اين فصاحت حيراتزا، در سنين كودكى، چيزى جز عطيه الهى و استعداد فطرى نيست. به فرموده على (عليه السلام)، گويندهاى اين چنين، از فصاحتى رفيع و بلند پايه برخوردار است. سئل على (عليه السلام) من افصح الناس قال المجيب المسكت عند بديهه المقال.(2)از على (عليه السلام) سؤال شد: فصيح ترين مردم كيست؟ در پاسخ فرمود: از همه فصيح تر كسى است كه بالبداهه و بدون فكر قبلى به گفتهها پاسخ صحيح و جامع مىدهد. به طورى كه گوينده را ساكت مىكند و براى او جاى سخن باقى نمىگذارد. منابع:1. المستطرف، ج اول، ص 46.2- ميزان الحكمه، ج 7، ص 486. 3. سخن و سخنوري - محمد تقلي فلسفي تهيه: محمد حسين امين- گروه حوزه علميه تبيان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 449]
-
گوناگون
پربازدیدترینها