تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834855446
تنها صداست كه مى آيد
واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: تنها صداست كه مى آيد
مهرى حقانىتصور جهانى يا زندگى يا روزى بدون صدا تقريباً چيزى شبيه فاجعه است. در حقيقت صدايى كه به هر شكل ممكن خلوت و سكوت را به كنار مى زند، يا ريتم دلنشينى را به وجود مى آورد يا پيامى را منتقل مى كند، يا ارتباطى را برقرار مى كند... به هر شكل ممكن يكى ازنيازهاى اصيل همه ماست اما صدا هميشه در حد كاركردهاى ضرورى خود باقى نمى ماند گاهى تبديل به چيزى شبيه به فاجعه مى شود، حداقل آزار مى دهد، گاهى نيز غيرطبيعى به نظر مى رسد. تصور اين كه اتومبيل هايى آن هم در خيابانى شلوغ و تنگ در حال حركتند و برخى از آنها شبيه به نوعى استوديوى سيار هستند، تصور اين كه از نيمه شب گذشته است و در ورودى با شدت تمام بارها و بارها بسته مى شود، تصور صداى دزدگير اتومبيل ها در محدوده مشرف به يك بيمارستان، تصور اين كه يك راننده هر چند ثانيه با بوق ممتد خود درصدد جلب مسافر است و شايد چنين چيزى غريب باشد اما تصور اين كه يك روز بعدازظهر صداى گدايى را مى شنويد كه با بلندگو در حال گدايى كردن در كوچه هاى مجاور است. اين تكه هاى پراكنده، در حقيقت تصورات ما نيستند مقياس كوچكى از صدها دسى بل صدايى هستند كه جزو دامنه شنوايى ما شده اند.يكى از رايج ترين رفتارها در زندگى شهرى، حركت اتومبيل هايى است كه پنجره هاى خود را تا آخر پائين كشيده اند و با بالاترين صداى موزيك در يك آن، چون موشكى از كنار شما مى گذرند. طبيعى است كه چنين رفتارى بيشتر از يك جوان سر مى زند، بيشتر در روزهاى تعطيل يا آخر هفته يا شب هنگام ديده مى شود و كمتر از خانم ها سر مى زند. رانندگى با صداى موزيك بلند تنها مختص كشور ما نيست، در حقيقت نوعى رفتار تفريحى يا هيجان انگيز است و چه بسا در نمودار رفتارى برخى از جوان ها در ديگر شهرهاى دنيا هم رايج باشد. با اين حال مشاهده آن تنها در محل هاى خاصى پيش بينى مى شود و در همسايگى يك شهر شلوغ، يك خيابان پرازدحام يا در كنار گوش رهگذران يك محل تقريباً وجود ندارد. از آن سو براى يك نگاه معقول تر سوى ديگر اين قضيه هم وجود دارد. همه انسان ها تقريباً سنين خاصى را تجربه مى كنند و هميشه دوره هايى هست كه صداى بلند جزو مفرح ترين و هيجان انگيزترين سرگرمى هاست، گاهى در پايان يك هفته خسته كننده، صدا مانند طبلى است كه با كوفتن خود به اين سو و آن سو همه خستگى و تزاحم روزهاى گذشته را ناپديد مى كند. اينجاست كه ممكن است عصر يك روز تعطيل رفتارهاى متفاوتى از صدا از خانه هاى مجاور به نمايش درآيد اما مسئله به همين جا ختم نمى شود. گاهى تنها همان صداى بلند موزيك تلويزيون، راديو يا هر چيز ديگرى براى افراد كفايت نمى كند، آنقدر هست كه آدمى موجودى اجتماعى است و كمتر دوست دارد با صداى بلند تنها بماند. اينجاست كه پنجره خانه ها تا آخر باز مى شوند، بعضى ها هم سوار اتومبيل خود مى شوند تا هم دورى بزنند و هم ديگر شهروندان را در ذائقه موسيقى خود شريك كنند. داستان ردگيرى اين كه چرا در خيابان داخل محوطه مسكونى شهر، بويژه پنجشنبه ها يا عصر روزهاى جمعه و چه بسا ديگر روزها بايد به شكل آزاردهنده اى در هيجان سرنشين هاى جوان اتومبيل ها شريك باشيد، سرانجام به همين جا ختم مى شود. الهه يزدانى شهروند تهرانى پس از بيان اين يافته ها ادامه مى دهد: «درست يك روز آخر هفته بود كه وقتى به همه اين رشته هاى پى در هم فكر كردم، سپس نه تنها به دختر جوانى كه در تنهايى خودش هر هفته از چند خانه آن سوتر يكى از خوانندگان جديد را ـ بدون اين كه علاقه اى به شنيدن صدايشان داشته باشم ـ به شكل ناخودآگاه به من مى شناساند، عصبانى نشدم و لعنت نفرستادم بلكه مطلع شدم تكنولوژى جديدى به نام آكوستيك يا صداگير وجود دارد. شايد ديگر همسايگان من از دانستن چرايى صداى بلند آن خانه قانع نشوند و البته حق هم دارند اما من در سير استدلال فرهنگى ـ روانشناختى و غيره خودم به تنها نتيجه اى كه رسيدم، آكوستيك بود.»انتشار نامطلوب صدا تنها به اين رفتارها خلاصه نمى شود. نام ديگر تلفن همراه تلفن سيار است يعنى هميشه با شماست تا از صداى آن سوى خط باخبر شويد، اما تلفن همراه مهربانتر از آن است كه تنها تلفن باشد، تكنولوژى جديد يعنى سرگرمى سيار. بنابراين فايل هاى متنوع بازى، موسيقى، فيلم و البته اينترنت همراه كه فعلاً داير نشده است، در يك بسته كوچك هميشه همراه شماست. تا اين كه درست در يك پنجشنبه شب بهارى لحظه اى در پياده رو يك خيابان اصلى حس كردم يك گروه زنده موسيقى در حال نزديك شدن به من هستند. آن گروه زنده موسيقى كسانى نبودند جز دو جوان ساده كه در حال تكرار و همراهى با آواى بلند تلفن همراهشان شده بودند. طبيعى بود كه اين تصور براى من جالب توجه بود، چون مى توانستم حتى با آنها حرف بزنم و آنقدر اعتمادشان را جلب كنم و بپرسم و بپرسم تا آخر بفهمم چرا وسط يك پياده رو شلوغ شهرى، اين همه به آنها خوش مى گذرد در حالى كه صداى بلند موزيك موبايلشان يك چيز غيرعادى در آن محل است. حتى بدون اين كه بپرسم مى توانستم تمام پاسخ آن را بدانم اما به حتم و به طور قطعى چنين مسئله اى براى ديگر رهگذران چيزى آزاردهنده، غيرعادى و حتى غير از اصول شهروندى بود، آنها كاملاً حق داشتند كه ناراضى باشند اما آنقدرها هم مثل من فضول و بيكار نبودند كه همه آن سؤال ها را از آن دو جوان بپرسند و اصلاً نه وظيفه آنها بود و نه به آنها ربطى داشت.اما صداى آزاردهنده اطراف هميشه هم آنقدر قانع كننده نيست كه خونسرديتان را حفظ كنيد. يكى از نادرترين رفتارهاى شهروندى ما در حوزه ترافيك شهرى، رانندگانى هستند كه به وسيله بوق اتومبيل هاى خود، با ديگران حرف مى زنند، فرقى نمى كند مسافربر باشند و در حال متوجه كردن مسافران نسبت به مقصد خود، قانع كردن آنها براى سوار شدن، رقابت با ديگر مسافربرها و ... باشند يا رانندگان بسيارى از اتومبيل هاى معمولى يا شيك و گران قيمت كه دربرابر كوچكترين مانعى، براى كورس گذاشتن، براى دشنام دادن، براى از دست ندادن يك ثانيه مانده به چراغ قرمز و اصولاً براى رانندگى كردن در خيابان هاى شهرى بوق مى زنند. چنين هرج و مرجى از صدا در وسط يك خيابان شما را از واقعيتى به نام شهر و اصولى به نام اصول شهروندى دور و دورتر مى كند. اينجا هم تقريباً مى توان گفت، آستانه تحريك اعصاب اين شهروندان خيلى پائين آمده، حوصله ندارند، عجله دارند، كلافه اند و ... اما وقتى به ساده ترين آداب اتومبيل سوارى و رانندگى و اصلاً زندگى در يك شهر شلوغ فكر مى كنيد ديگر نمى توانيد به تك تك رفتارهاى آنها حق بدهيد. ديگر نه مى توانيد به آكوستيك پناه ببريد و نه مى توانيد به مقولاتى چون جوانى و غيره فكر كنيد. اينجاست كه تنها راهكار منطقى كه به نظر مى رسد به حوزه راهنمايى و رانندگى و اضافه شدن برگه جريمه اى به نام جريمه بوق بى مورد منتهى مى شود. در حقيقت گاهى براى شهروند شدن، شهرنشينان بايد از نيروى بازدارندگى قوانين استفاده كرد.ساده ترين مفهوم شهر يعنى حركت و حركت يعنى صدا. با اين حال اين چرخه دوباره به اين نقطه برمى گردد كه اگر شهر و ساكنان آن نياز به سلامت و ادامه روند زندگى خود داشته باشند به آموزش كنترل موارد ناهنجار در محيط زندگى خود نيازمندند. چه بسا بسيارى از مواقع ناراحتى و مشكل شهروندان تنها مربوط به صداى بلند و ناهنجار و نابهنگام نمى شود، مشكل اصلى به عدم يادگيرى فرهنگ نظم، همزيستى، مدارا و زندگى اجتماعى برمى گردد. با اين حال مهندس زيبا مهرپور كارشناس شهرسازى پيشنهادات ديگرى دارد: «درست است كه يك سوى اين قضيه بعد بازدارندگى يعنى قوانين و نظام تنبيه و بازدارندگى است اما تا كجا و چه وقت مى توان اين نيرو را گسترش داد. سرانجام ما نيازمند نهادينه كردن رفتارهاى اجتماعى و شهروندى هستيم. تنها بخش كار رسانه ها پرداختن به موضوعات خانوادگى و حوادث و سرگرمى ها در قالب داستان ها نيست. يادآورى نظم و ديسيپلين زندگى شهرى و نكته هاى ظريف همسايگى، عبور و مرور در خيابان، حتى شكل راه رفتن، صحبت كردن، غذا خوردن، برخورد با ديگران در مكان هاى عمومى همه و همه آموزش آئين هاى شهروندى هستند. شايد بسيارى از ما زمانى در روستايى كوچك و خانه هايى بزرگ زندگى مى كرده ايم، پرسرو صدا بوده ايم ولى شكل زندگى هم اكنون تغيير يافته. نمى توان پرسروصدا نيمه شب از ميهمانى برگشت يا در اتومبيل ها را پشت سر هم كوبيد، اتومبيل براى راندن است و بوق يك وسيله اضطرارى است. در اين ميان گذشته از آن كه بايد به فرزندانمان بياموزيم در يك خيابان شلوغ فضاى داخل اتومبيل شخصى است و نمى توان با صداى خيلى بلند به موزيك گوش داد يا فرياد زد نيازمند نوعى روانشناسى اجتماعى نيازهاى طبيعى و سنى جوانان هم هستيم. براى سرگرمى و تفريح آخر هفته اين جمعيت انبوه كه دائم درگير مسائلى چون تحصيل، شغل و سر و سامان دادن به زندگى آينده است به حتم راهكارهاى معقولى مى تواند وجود داشته باشد. واقعيت معمارى شهر تنها انبوه خانه و مسكن نيست، شهر يعنى محيطى كه در پس تمام مراكز اقتصادى رفت و آمد و سكنا به محيط هايى براى خنثى كردن و برطرف كردن تنش زندگى شهرى نيز نيازمند است.»در نهايت اين شهر آواره نيازمند كنترل و تعديل صداهاى خود است، صداهاى آزاردهنده اى كه مى تواند از دايره ترافيك تا ناوگان هوايى داخل محدوده شهرها، محيط هاى كارى با آلودگى صداى بالا، زندگى شخصى شهروندان اعم از بوق و دزدگير و وسايل صوتى و رفت و آمدها و ... را شامل شود. حتى اگر مواردى چون تجربه الهه يزدانى به اشكال مختلف اما اين بار بدين شكل اتفاق بيفتد كه زير پنجره اتاق خواب مادربزرگ پيرتان، كنج خلوت بن بست كوچه اى باشد كه تقريباً بيشتر روزها پاتوق گپ زدن جوان هاى دبيرستانى باشد كه از بد حادثه بن بست امن يك كوچه بهترين نقطه براى يك گپ عصرانه آنها دور از همسايه و شهر باشد. حتى اگر خواب پيرزن از صداى خنده شاد و كودكانه آنها بريده شود.
دوشنبه 30 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه خبر]
[مشاهده در: www.irinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 193]
-
گوناگون
پربازدیدترینها