محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852339418
معجزه یک آدم معمولی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: معجزه یك آدم معمولی
دوستی از یك انتشاراتی دو اتاق گرفت تا فیلم نیاز را آن جا تولید كنیم.نصرتالله، مسئول انتشاراتی، گاهی كنار پنجره بیرون را نگاه می كرد و سوزناك و با محبت می گفت: شیخ، شیخ... و من تعجب می كردم.روزی پرسیدم: این شیخ كیست؟ گفت: مراد ماست و خیلی دوست داشتنی و عمیق. روزی دیگر پرسیدم: می توانم ببینمش. گفت: ما هر از گاهی می رویم دیدنش، خواستی بیا برویم قم. گفتم: قم؟ مگر ملاست؟ بله آخوند است (قبلش فكر می كردم شاید از این خانقاهی ها باشد).در یك محله فقیرنشین قم، به در باز خانه ای رسیدیم، قالی كهنه آویزان جلوی در را كنار زدیم وارد دو اتاق تودرتو شدیم كه در آن گله گله آدم دورتادور و وسط و كنار آن نشسته بودند و بحث می كردند، شوخی می كردند و می خندیدند، یكی چای می آورد، می خورند و...(قبلش فكر می كردم جایی می رویم كه همه می نشینند و شیخ با تشریفاتی وارد می شود، بعد از او سؤال می پرسند یا او حرف می زند و همه گوش می كنند یا...)مردی كه زیاد می دانست، اما هیچ اقتداری برای خودش جمع نمی كرد. قدرت را توزیع می كرد. او جزو معدود كسانی بود كه تمام كلیشه های من را از یك انسان عالِم شكست.منتظر بودم تا شیخ را ببینم كه سفره آوردند و غذا و كسی غذا آورد و بین جمعیت تقسیم كرد؛ همو به بچه ها سرویس می داد. بعد از غذا سفره را جمع كرد و برد. من از نصرت الله پرسیدم: پس شیخ كجاست؟ گفت: همین بود كه ظرف ها را برد. گفتم: همین كه... گفت: آره. با تعجب یك بار دیگر رفتارهای مردی را كه حالا فهمیده بودم شیخ است مرور كردم، یك آدم معمولی كه هیچ حالت خاصی نداشت غیر از صمیمیت، مهربانی و بی تكلفی. من مبهوت این همه سادگی بودم. كه شیخ بچه بغل آمد و كنار ما نشست؛ با بچه بازی می كرد. سلام و علیك و معرفی، باز هم معمولی معمولی. لحن و رفتار خاصی نداشت. جمعیتی كه بعد از غذا پخش شده بودند توی اتاق، بعضی ها می آمدند با شیخ موضوعی را مطرح می كردند و او چیزهایی می گفت كه فهمیدم خیلی پخته و عمیق حرف می زند. من هم سؤالی آماده كرده بودم. نفهمیدم چرا مطرحش نكردم و فقط به او خیره بودم و به حرف هایش با دیگران گوش می دادم، شاید بیشتر از یك ساعت همینطور ادامه یافت. بعد شیخ دوباره رفت و این بار هندوانه آورد، قاچ كرد و تقسیم كرد و من هنوز خیره بودم كه او تخمه هندوانه را لای دو انگشتش فشار می داد و این تخمهها می خورد به چشم من. گفتم: چرا همچی می كند و بعد از حالتش فهمیدم كه می گوید: كجایی خیره نباش زندگیتو بكن.دلبسته این شیخ معمولی شده بودم. باز خواستم ببینمش. تهران كه می آمد، من هم می رفتم جایی كه آمده بود. باز داستان جمع ها و جوان ها و رفتار معمولی شیخ و جواب های عمیق و پخته ای كه شیخ لابه لای این همه سادگی به سؤال ها می داد. جواب ها خیلی عمیق و دقیق بود؛ حرف ها ساده بود، اما سطحی نبود، حتی فكر می كردی آشناست و قبلا آن ها را شنیده ای.من هم شده بودم دوست دار شیخ. خانه مان آمد. موسیقی فیلم مصایب شیرین را برایش گذاشتم. خوب گوش می داد، خیلی خوب. حالتش در گوش دادن بدون این كه تصنعی بهنظر برسد، عمیق و دقیق بود. خوشش آمد؛ گفت هیچ حس منفی ای ندارد. فیلم «آمادئوس» را كه میلوش فورمن درباره موتزارت موسیقی دان معروف ساخته، گذاشتم تا با هم ببینیم. همان حالت دقیقی را كه در گوش دادن موسیقی داشت در فیلم دیدن هم داشت. شخصیت های فیلم در اولین صحنه ای كه وارد صحنه می شدند، درباره شخصیت شان چیزی می گفت. كشیش كه وارد شد، گفت صداقت و بلاهت. منی كه 10 بار بیشتر این فیلم را دیده بودم می گفتم چقدر تعبیر هایش دقیق و جالب است! تمام فیلم را كه می دیدی تركیب صداقت و بلاهت، دقیق ترین تعبیری بود كه می شد درباره اش بهكار برد. خوب فیلم می دید.بعدها شمال به خانه مادری ما هم آمد و آن جا جمعیت شلوغ فامیل از كوچك و بزرگ از دیدنش و كنار او بودن لذت بردند و جواب های او به سؤال هایشان انگار سیرابشان می كرد. خواهرم و دامادمان در كار موسیقی بودند. برایش سنتور زدند و تار نواختند. گوش داد. لذت برد و تشكر كرد. با جوان ها رفت فوتبال زیر باران. خیس و گلی برگشتند. با آن ها سر فوتبال جر و بحث می كرد. شوخی می كرد، آخرسر هم كمك كرد دست و پا و لباس های گلی شان را بشویند و بچلانند. در شمال چندباری با او حول و حوش موضوعی كه سؤال داشتم، صحبت هایی كردیم، اما سؤالم را نپرسیدم. روزی در تهران، بعد از یك جلسه كه جایی صحبت داشت، گفت: وسیله داری؟ گفتم: نه. گفت: با ما بیا می رسانیمت. بچه ها را به تعداد زیاد و فشرده سوار پیكان كرد آخرش من را فرستاد تو و بعد به من فشار آورد تا جا برای خودش هم باز شود كنارم كه جا گرفت، در گوشم جمله ای گفت كه جواب سؤال من بود كه مدت ها دنبالش می گشتم. دیوانه كننده بود؛ درست زده بود به خال. اما به روی خودش نمی آورد كه به اساسی ترین سؤال زندگی من جوابی گره گشا داده است و سر شوخی با بقیه بچه ها را باز كرد.من مبهوت این همه سادگی بودم. كه شیخ بچه بغل آمد و كنار ما نشست؛ با بچه بازی می كرد. سلام و علیك و معرفی، باز هم معمولی معمولی. لحن و رفتار خاصی نداشت. جمعیتی كه بعد از غذا پخش شده بودند توی اتاق، بعضی ها می آمدند با شیخ موضوعی را مطرح می كردند و او چیزهایی می گفت كه فهمیدم خیلی پخته و عمیق حرف می زند.بعدها با او سفرها رفتم، به مشهد و جاهای دیگر. بحث انتقال معرفت را كه در مشهد می گفت خیلی عمیق بود. او تجربه تازه ای برای من بود. مردی كه زیاد می دانست، اما هیچ اقتداری برای خودش جمع نمی كرد. قدرت را توزیع می كرد. او جزو معدود كسانی بود كه تمام كلیشه های من را از یك انسان عالِم شكست. در برخوردهایش و حتی فوتبال بازی كردنش زندگی را یاد می داد. آن قدر ظرفیت داشت كه آدم های زیاد با سلیقه های متنوع را كنار هم جمع كند. مدیر فرهنگی نشد و اگر می شد خیلی می توانست مؤثر باشد. این روزها كه ما خیلی از عرصه ها را باخته ایم و در عرصه هنر و سینما و بازار ویدئو و... تسلیم واردات شده ایم، كاش می شد كسی مثل او بالاسر فرهنگ ما بود، شخصیت هایی مثل او كه بتوانند همه را جمع كنند تا در یك فضای گرم و صمیمی خلاقیت ها بروز كند. تنظیم: شکوری_گروه دین و اندیشه تبیانمنبع:هفته نامه پنجره، نویسنده : علیرضا داوود نژاد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 167]
-
گوناگون
پربازدیدترینها