محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829381747
به آرامي يك اقيانوس
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: به آرامي يك اقيانوس
امير كاستاريكا، كارگردان بوسنيايي را بيشتر بهعنوان يكي از مطرحترين سينماگران مولف سينماي امروز جهان ميشناسيم اما او اين بار براي فيلم ماجراي فارول در كنار گيوم‌كنه جلوي دوربين كريستيان كاريون قرار گرفته و در اين فيلم بازي كرده است.شايد بتوان از گيوم‌كنه (كه شايد خوانندگان او را با نقشش در فيلم ساحل كنار لئوناردو دي كاپريو به ياد بياورند) بهعنوان مهم‌ترين استعداد در بين نسل جديد سينماگران فرانسه نام برد كه در كنار ايفاي نقش‌هاي متعدد، در مقام كارگردان نيز خوش درخشيده است و در سال2007 براي فيلم «به هيچ‌كس مگو» جايزه سزار را به‌خود اختصاص داد. ماجراي فارول به داستان واقعي ولاديمير وتروف، مامور كاگ‌ب مي‌پردازد كه مايوس از نظام كمونيستي با سرويس‌هاي امنيتي غرب همكاري كرد؛ ماجرايي كه از آن بهعنوان مهم‌ترين ماجراي جاسوسي قرن بيستم ياد شده است. اولين واكنش‌تان نسبت به متن فيلمنامه چه بود؟ امير كاستاريكا: من همان لحظه اول از شخصيت خودم خوشم آمد؛ يك آدم معمولي كه دچار يك آرمانگرايي فوق‌العاده است. او دست به افشاي اطلاعات مي‌زند نه براي پول، بلكه براي اينكه به‌نظرش كاري درست مي‌آيد. او سقوط امپراتوري كمونيست را يك تنه انجام نداده است، اما او به مانند كاتاليزور عمل كرده و سهم مهمي در اين فروپاشي داشته است. گيوم‌كنه: او يك فعال سياسي است، يك بمب انساني كه اطمينان دارد انفجارش شكافي در دنيايي كه ديگر به آن باور ندارد ايجاد مي‌كند. در مقابل، نقش من چيزهاي بيشتري براي از دست دادن دارد. او انگيزه‌اي ندارد كه از آن دفاع كند. او يك زندگي آرام را در كنار خانواده‌اش مي‌گذراند و كار خوبي نيز دارد. بزرگ‌ترين امتياز فيلمنامه كريستيان كاريون تركيب تاريخ با زندگي شخصي دوشخصيت فيلم است. ما آنها را در جمع خانواده مي‌بينيم همين جاست كه پي به همه چيز مي‌بريم، به‌خصوص نزد شخصيت امير؛ رابطه‌اش با همسرش متزلزل است و پسرش او را يك آدم ناموفق محسوب مي‌كند چرا كه او براي كاگ‌ب كار مي‌كند. هيچ‌كس به استواري او باور ندارد. ا.ك: وجه شاخص اين فيلم نسبت به سينماي جاسوسي اين است كه 80 درصد صحنه‌ها در فضاي خانواده مي‌گذرد. اينجا مردي را مي‌بينيم كه در زندگي‌اش رنج مي‌برد.گ.ك: او چيزي براي از دست دادن ندارد. ما در صحنه‌اي كه به تماشاي فيلم‌هاي هشت ميلي‌متري قديمي نشسته است به دركي از او مي‌رسيم و دوره‌اي كه همه چيز خوب بود. مي‌دانيم كه اين دنيا در گذر زمان تغيير كرده و به موازات آن رابطه او با كمونيسم نيز . به نظرم ايده كريستيان (كاريون) براي سپردن اين نقش به امير، عالي بود، چرا كه وقتي براي نخستين بار با او ملاقات كنيد به‌نظرتان مي‌آيد كه هيچ‌چيز برايش اهميت ندارد! (خنده) ا.ك: سرصحنه يك روزنامه‌نگار به من گفت كه شما بسيار آرام به‌نظر مي‌رسيد و من به او جواب دادم «به آرامي يك اقيانوس». (خنده)مخصوصا وقتي توسط كسي چون كريستيان حرفه‌اي و علاقه‌مند هدايت مي‌شويم كه دقيقا مي‌داند كه دارد چه كار مي‌كند. تذكر اين، بدين معني نيست كه من با تمام انتخاب‌هاي او موافق هستم. اما مي‌دانم كه مي‌توانم به سراغش بروم و با او بحث كنم و او به بهترين طريق نقطه نظرش را بيان مي‌كند و اعتماد‌تان را جلب مي‌كند. برايمان پيش آمده كه با سينماگراني كار كنيم كه دست در جيب به سرصحنه مي‌آيند.گ.ك: اما شما مانند شخصيت نقشتان هستيد؛ آدم بي‌تفاوتي نيستيد و در درون‌تان متأثر مي‌شويد. شما با فاصله و پختگي هميشه خودتان را بيان مي‌كنيد چراكه پيرشده‌ايد. (خنده) ا.ك: همينطور به پيري يك اقيانوس (خنده)! اما من هميشه همينطور بوده‌ام. گ.ك: بله اما اين كمك زيادي به نقشتان مي‌كند. به او يك وجه انتحاري مي‌دهد. به ما اين حس را مي‌دهد كه برايش اهميتي ندارد كه دستگير شود. او هرگز دستپاچه نمي‌شود. ا.ك: اما اين بيش از آن بر مي‌گردد به بازسازي درست اين دوره، به سال‌هاي دهه70 جماهير شوروي. به ندرت در سينما فيلمي را ديده‌ام كه اين كشور را جدا از كليشه‌ها به تصوير بكشد. ما در آن معماري، پارك‌ها و... را كشف مي‌كنيم و اينكه پليس‌هاي آن از يك فيلم تبليغاتي لي‌وايز بيرون نيامده‌اند.آنچه كريستيان (كاريون) نشان مي‌دهد درست است.ازبازيگري لذت مي‌بريد؟ا.ك: هرگز تمايلي به بازيگرشدن نداشتم. اما وقتي موقعيت انجام آن پيش آمد، توانستم لمس بكنم كه تا چه حد عينيت بخشيدن به تخيل لذتبخش است. اما هرگز براي اين كار برنامه نداشته‌‌ام چرا كه هميشه خودم را پشت دوربين پنهان كرده‌ام. اعتراف مي‌كنم كه خوشحال خواهم شد اگر به من نقش‌هايي چون فيلمنامه ماجراي فارول پيشنهادشود و اين فيلم موجب شد كه به ايفاي نقش پانچو ويلا در فيلمي كه در تدارك ساخت آن هستم، فكركنم. به لطف كريستيان متوجه شدم كه قادر هستم با چنين نقشي كلنجار بروم. در ضمن بازيگري اين لذت را دارد كه مسئوليت كمتري روي شانه‌تان است.گ.ك: مخصوصا وقتي توسط كسي چون كريستيان حرفه‌اي و علاقه‌مند هدايت مي‌شويم كه دقيقا مي‌داند كه دارد چه كار مي‌كند. تذكر اين، بدين معني نيست كه من با تمام انتخاب‌هاي او موافق هستم. اما مي‌دانم كه مي‌توانم به سراغش بروم و با او بحث كنم و او به بهترين طريق نقطه نظرش را بيان مي‌كند و اعتماد‌تان را جلب مي‌كند. برايمان پيش آمده كه با سينماگراني كار كنيم كه دست در جيب به سرصحنه مي‌آيند. قبل از ماجراي فارول تجربه و حس بدي داشتم؛ فيلمي كه در آن بازي كردم ربطي به فيلمنامه‌اي كه خوانده بودم نداشت پس با اضطراب بسياري سرصحنه فيلم كريستيان حاضرشدم. اما كار با او تمام لذتي كه از بازيگري مي‌بردم را به من بازگرداند. ا.ك: در مورد كريستيان، ملاقات ما نقش اساسي داشت. فوراً حس كردم كه آدم خوبي است. من كريسمس مبارك (2005 ساخته كريستيان كاريون) را قبل از پذيرفتن بازي در اين فيلم نديده بودم اما آنچه در سينما فوق‌العاده است اين است كه هيچ منطقي وجود ندارد. هيچ‌كس نمي‌تواند مدعي شود كه مي‌تواند بر ساخت فيلم تسلط مطلق داشته باشد. هر چقدر كه تجربه داشته باشد، يك كارگردان هرگز نمي‌داند آنچه تخيل كرده به چه نتيجه‌اي منجر خواهد شد. گ.ك: من نيز اين عدم‌اطمينان راخيلي دوست دارم. اما يك كارگردان هميشه بايد مسلط بر صحنه باشد. سر صحنه 50نفر مي‌آيند و شما را مورد سؤال قرار مي‌دهند و شما بايد جواب‌هاي دقيقي به آنها بدهيد و آنها از شما انتظار مطمئن‌ترين جواب‌هاي ممكن را دارند. اما همين كورمال راه‌رفتن است كه اجازه يافتن راه را به شما مي‌دهد. ا.ك: اما با اين حال بايد اشاره كرد كه زمانه عوض ميشود و ما دور از سال‌هاي موج نو هستيم؛ كارگردان‌هايي كه همه براي يكديگر فيلمنامه مي‌نوشتند. سينما آن قدر عوض نشده است كه جوامع ما عوض شده است؛ ما امروزه در دوران تكامل رسانه‌اي زندگي مي‌كنيم. هيچ‌كس نمي‌تواند بگويد كه سينما 5سال ديگر چگونه خواهد بود. شايد فيلم‌هاي مان ديگر اكران نخواهد شد مگر جز روي تلفن‌هاي همراه. اما در عين حال آينده جذاب نيز هست. ما اين را مديون ايدئولوژي هاليوودي هستيم كه همه چيز را در سر راهش زير مي‌گيرد و نابود مي‌سازد. چندي پيش استيون‌زايليان فيلمنامه‌نويس را به روستايم (امير كاستاريكا در منطقه‌اي كوهستاني واقع در جنوب‌غربي بلگراد روستايي فرهنگي بنا كرده است كه در آن فعاليت‌هاي متنوع فرهنگي از جمله تدريس سينما صورت مي‌گيرد) دعوت كرده بودم. او من را مطلع ساخت كه 95درصد فروش كتاب در ايالات متحده، متعلق به نويسندگان آنگلو ساكسون است. وضع هيچ‌وقت اين قدر خراب نبوده است. حتي در زمان امپراتوري روم تنوع بيشتري وجود داشته است! از نظر من در سينما هيچ بحراني در زمينه مولفين وجود ندارد. 4سال پيش در مقام رئيس جشنواره كن، موفق به آشنايي و ستايش 30مؤلف حقيقي از سرتاسر جهان شدم. اما تماشاگر به تمامي اينها دسترسي ندارد. او قرباني ابرقدرت هاليوود است كه سراسر دنيا را با فيلم‌هايي كه آنها را زباله مي‌نامم پر كرده است؛ كيفيت آنها هر ساله تنزل مي‌يابد، درحالي‌كه سهم‌شان از گيشه بي‌وقفه در حال افزايش است. پس مشكل حقيقي در كيفيت آثار نيست بلكه به نحوه پخش آنها برمي‌گردد. فايده‌اي ندارد اگر بهترين گوجه‌فرنگي جهان را توليد كنيد اگر بلد نباشيد آن را بفروشيد. با اين تمايلات بود كه روستاي خودم را درست كردم، جايي كه در آن به دانشجويان جوان درس سينما مي‌دهم. گ.ك: با تو موافق هستم. سرصحنه ساحل، از نزديك وضعيت صنعتي هاليوود و قطع رابطه‌اش را با انسان ديدم؛ تهيه كنندگاني كه به تو سلام نمي‌كنند تا آن زماني كه مي‌فهمند تو با لئوناردو دي‌كاپريو دوست هستي. سپس اقبال آن را داشتم كه با جري‌شاتزبرگ كاركنم. آنجا بود كه شروع كردم به دوست داشتن سينماي متفاوت آمريكا و به لطف او شاخه مستقل آن را سر صحنه آخرين شب كشف كردم. فكر مي‌كنم كه اوضاع در هاليوود به لطف كارگردان‌هاي مستقل در حال عوض شدن است. آنها به مولفين نياز دارند و نه فقط به سازندگان كليپ‌ها. من فكر مي‌كنم كه در مسير درستي قرار داريم. هاليوود با ساخت بي‌وقفه به قول تو زباله، خود را نابود مي‌كند.ا.ك: اين وضعيت كلاسيك كيفيت و كميت است. سال1986 وقتي فيلم «وقتي بابا براي كار و كاسبي رفته بود» را در جشنواره كن عرضه كردم، اين فيلم از بين 700فيلم انتخاب شده بود؛ امروزه اين رقم به 2500 رسيده است! پس منطقي است كه تعداد فيلم‌هاي ابلهانه نيز بالا برود. هر روز بيش از قبل افراد تصور مي‌كنند كه قادر به ساخت فيلم هستند. اما بيشتر آنها محو ميشوند. اين حد نهايت دمكراسي است كه ناتوان است از ايجاد ممانعت در كار ناتوان‌ها و كمك به كارويسكونتي است كه راه درست را نشان مي‌دهد. سال پيش وقتي در دانشگاه كلمبيا درس مي‌دادم 80درصد دانشجويانم هرگز حرفي از برگمان و فليني نشنيده بودند! از اين نقطه نظر، وضعيت فاجعه‌بار است.تنظيم براي تبيان : مسعود عجمي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]
-
گوناگون
پربازدیدترینها