واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: هنگامی که درباره سالخوردگی سخن میگوییم یا میشنویم، معمولاً با واژه هایی مانند از بین رفتن، کاهش، از دست دادن و … سروکار داریم . در حالی که دوره ی سالخوردگی، از ویژگیهای مثبت نیز برخوردار است . در اینجا، با نگرشی مثبت به این ویژگیها مینگریم : ▪ هنر و خلاقیتی که در جوانی فرا گرفته شده است، با افزایش سن، از بین نمیرود؛ ▪ با انگیزه و فعالانه زندگی کردن، سبب میشود که سلولهای مغزی رشد کنند و شبکه بیشتری را تشکیل دهند؛ ▪ توانایی سازگاری با شرایط افزایش مییابد و استرس کاهش پیدا میکند؛ ▪ میتوان مسئولیتهای بیشتری را برای حفظ تندرستی خود پذیرفت؛ ▪ انسان، در این دوره از دیدگاه بهتری به خود مینگرد؛ ▪ بالا رفتن اعتماد به نفس و اطمینان خاطر سبب میشود به آنچه که دیگران درباره ما میگویند، چندان اهمیت ندهیم؛ ▪ هر فرد سالخوردهای بهتر از دیگران میداند که چه چیزی برایش رضایت بخش است؛ ▪ ظرفیت عشق ورزیدن به دلیل افزایش اشتیاق و از خود گذشتگی، زیاد میشود؛ ▪ سطوح اضطراب کاهش مییابد؛ ▪ حق شناسی عمیق تر میشود؛ ▪ احساس شوخ طبعی افزایش مییابد. ● تغییرات اجتماعی همراه با افزایش سن، تغییراتی در جامعه پیرامون ما نیز اتفاق میافتد، از جمله دوستان قدیمی و خویشان از دست میروند. از دست دادن همسر، خواهر یا برادر، خویشان و دوستان نزدیک سبب میشود که فرد به انسانی گوشهگیر و منزوی تبدیل شود. برای جلوگیری از انزوا و گوشهگیری، بهتر است که در فعالیتهای اجتماعی شرکت کنیم. از خانه خارج شویم و از هر فرصتی برای ملاقات با افراد جدید استفاده کنیم؛ البته دوستان تازه هرگز نمیتوانند جایگزین افرادی شوند که از پیش از به دنیا آمدن نخستین فرزندتان یا پیش از سفید شدن موهایتان میشناخته اید . زندگی با دوستان وایجاد یک شبکه حمایتی، میتواند بر تنهایی غلبه کند واحساس انزوا را کم رنگ تر سازد. هر قدر با افراد بیشتری برخورد کنید، شانس بیشتری برای تشکیل پیوندهای تازه خواهید داشت و در سالهای آتی نیز دوستان زیادی خواهید داشت. در زندگی خانوادگی نیز، سالخوردگان، همانند کودکان به ارتباط نزدیک با اعضای خانواده نیاز دارند. اگر در فاصله طولانی نوهها و فرزندان خود را ملاقات میکنیم، بهتر است که امکان ملاقات با آنها را در فاصلههای زمانی کوتاهتر فراهم کنیم، فرزندانمان را با این که اکنون خود پدر یا مادر هستند، در آغوش بگیریم، نوه هایمان را بغل کنیم و ارتباط نزدیک و صمیمانهای با آنها برقرار کنیم. ● تغییرات جسمی در دوره سالخوردگی، تغییرات جسمی، ناشی از بیماری نیستند. کاهش دید، کم شدن شنوایی، کم شدن حساسیت نسبت به گرما، کم شدن حس لامسه و چشایی، تغییراتی طبیعی هستند. ● فعالیت متابولیکی بدن همراه با افزایش سن، روند متابولیکی بدن، کند میشود و میل به غذا خوردن کاهش مییابد . اما فعالیت بدنی و چند دقیقه ورزش در روز مانع از بروز آن خواهد شد. کاهش روند متابولیکی بدن، متابولیسم داروها را در بدن کـُند یا گاهی متوقف میسازد. به همین دلیل امکان بروز کنشها یا واکنشهای دارویی، بیشتر از جوانان، وجود دارد . به علاوه، هر فرد سالخورده، به وسیله پزشکان متخصص متعدد، درمان میشود وهریک از آنان دارویی خاص تجویز میکند. توجه به تداخل دارویی را نباید فراموش کرد. هر یک از پزشکان با در نظر گرفتن داروهای مصرفی دیگر، باید مسئولیت برنامه درمانی بیمار را بپذیرند و به طور مرتب آن را بررسی کنند. احتمال بروز تداخل دارو با دارو، دارو با غذا ،و دارو با آزمایشهای پزشکی وجود دارد. ● تغییرات فیزیولوژیکی طبیعی در دوره سالخوردگی ▪ هر ۱۰ سال، ظرفیت هوازی بدن ده درصد کاهش مییابد؛ ▪ حداکثر برون ده قلبی کم میشود؛ ▪ عملکرد ریوی کاهش مییابد؛ ▪ توده عضلانی کاهش مییابد؛ ▪ از تعداد فیبرهای عضلانی کاسته میشود؛ ▪ زمان تحریک پذیری و پاسخگویی کم میشود؛ ▪ چربی بدن افزایش مییابد ( در افرادی که فعالیت بدنی دارند، احتمال بروز خطر کمتر میشود). ● نگرشهای مثبت وجود دیدگاههای مثبت و تحرک و فعالیت، به موفقیت دردوره سالخوردگی میانجامد. سالخوردگی، فقط پشت سر گذاشتن روزهای جوانی نیست، بلکه با ورود به این دوره میتوان : ▪ در زندگی، خطر کرد، ▪ به باورهای خود احترام گذاشت، ▪ انعطاف پذیر و سازگار بود، ▪ به فراگیری تازهها پرداخت و سرگرمیهای تازهای پیدا کرد.، ▪ از دست دادن عزیزان ناراحت کننده است اما نباید دوره اندوه و غم به مدت طولانی ادامه یابد، ▪ و باید به نیمه پرلیوان نگاه کرد. اگر نوهها به دیدن پدربزرگ یا مادربزرگ میآیند، لازم است که به نکتههای زیر حتماً توجه کنیم: داروهایی که به طورعادی به وسیله بزرگسالان مصرف میشوند، حتی در مقادیر جزیی، میتوانند برای کودکان مرگ آور باشند. قرص فشارخون، داروی پایین آوردن قندخون و بسیاری از داروهای دیگر، برای کودکان خطرناکند. کنجکاوی کودکان طبیعی است. عادتهای افراد سالمند نیز کنار کنجکاوی آنان، خطرآفرین است. سالمندان به طور معمول، در روز چند نوع دارو مصرف میکنند . آنها داروهای خود را در کنار تخت، روی میز آشپزخانه و… میگذارند. این محل ها، دسترس کودکان هستند . به علاوه، ظرفهای داروی بدون درپوش محافظ و قرار دادن دارو در جیب لباس یا در یک فنجان نیز خطرناک است . توصیههای زیر خطر مسمومیت با دارو را برای کودکان کاهش میدهد: ۱) همه داروها و ویتامینها را در ظرفی با در پوش ایمنی نگهداری کنید، ۲) داروها، مواد شیمیایی و مواد پاک کننده را در یک کمد قفل دار نگهداری کنید و بسته بودن در آن را مرتب کنترل کنید، ۳) داروهای تاریخ گذشته را دور بریزید؛ قبل از دور انداختن شربت ها، آنها را خالی کنید و شیشه را بشویید. یک کمد مخصوص قرار دادن داروها تهیه کنید، ۴) هنگامی که با تلفن صحبت میکنید یا پاسخگوی زنگ در هستید، مطمئن باشید که داروها در دسترس کودکان قرار ندارند، ۵) کودکان علاقه دارند که از بزرگسالان تقلید کنند. داروهای خود را دور از چشم کودکان میل کنید، ۶) مواد شیمیایی و مواد پاک کننده را از مواد غذایی جدا کنید . نباید آنها را در کنار یکدیگر قرار دهید. ۷) محصولات شیمیایی را در ظرف مخصوص نگهداری کنید. هرگز مواد شیمیایی را در ظروف مواد غذایی ( مانند بطری، لیوان، ظرف بستنی و…) نگهداری نکنید. ۸) اگر کودکی دارو یا ماده شیمیایی را بلعیده، او را به یک مرکز درمانی برسانید. ● پدر بزرگها، مادر بزرگها و نوه هایشان پدر بزرگ و مادر بزرگ حامی مهمی برای فرزندان و حتی نوههایشان به شمار میآیند. آنها مشاور امور مالی هستند. حمایت عاطفی فرزندان را نیز بر عهده دارند، به ویژه وقتی که مسئولیت نگهداری و گاه پرورش نوه هایشان را نیز میپذیرند. pezeshkan.org
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 551]