محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845733350
سياست ساركوزى دوام نخواهد يافت
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: سياست ساركوزى دوام نخواهد يافت فيليپ مورو دوفارژ در هفت ماهى كه نيكولا ساركوزى و جناح ليبرال ها بر كرسى قدرت در اليزه تكيه زده اند، فرانسه موجى پردامنه از تغيير و تحولات را تجربه كرده است . رهبر جديد اليزه با رويكرد نزديكى به بلوك غرب بويژه آمريكا بسيارى از بنياد ها و اصول سياست خارجى اين كشور را تغيير داده است. ديپلماسى فرانسه در اين هفت ماه در مناقشات و بحران هاى منطقه اى بويژه بحران هاى فلسطين، لبنان و مسأله هسته اى ايران، سياستى جديد را به نمايش گذاشت كه هر كدام بازتاب و واكنش هاى عميقى را در پى آورد. با وجود همه نقد و انتقادهايى كه در محافل داخل و خارج فرانسه نسبت به سلوك جديد مردان اليزه صورت گرفته است اما ساركوزى و تيم همراهش همچنان بر ادامه رويكرد نوين شان پا مى فشارند. «ايران» در گفت وگويى مشروح با فيليپ مورو دوفارژ از مديران مؤسسه روابط بين المللى فرانسه موج تازه سياست خارجى اين كشور را بررسى كرده است. دوفارژ كه از محققان مشهور اين كشور در حوزه روابط بين الملل است همچنين پاسخگوى سؤالات ما در زمينه ناآرامى اخير اين كشور بود. * آقاى دوفارژ به نظر مى آيد كه رفتار امروز دولتمردان پاريس در عرصه سياست خارجى تفاوت فاحشى با زمامداران سابق فرانسه دارد . آيا نيكولا ساركوزى مبانى و اصول خارجى فرانسه را تغيير داده است يا نه شما اين فرضيه تغيير سياست خارجى فرانسه را تا چه اندازه قبول داريد؟ بله. ساركوزى دو چيز را تغيير داده است. مورد اول تغيير در شيوه است. اين واقعيت وجود دارد كه شيوه ساركوزى در سياست خارجى فرانسه همان شيوه ژاك شيراك در دوران رياست جمهورى ا ش نيست بلكه اين شيوه اى متفاوت و سنت جديدى است كه در پيش گرفته شده است. تفاوت دوم نيكولاساركوزى نسبت به سلف خود، شيراك، در نحوه رابطه اش با آمريكاست و در حال حاضر اين حقيقت وجود دارد كه ساركوزى فرانسه اى بسيار نزديكتر و متحدتر با آمريكا را نسبت به دوران رياست جمهورى ژاك شيراك مى خواهد. اين امر بدين معناست كه اين دو رئيس جمهور سابق و فعلى فرانسه در يك جهت گام برنداشته اند. اما اين واقعيت را نبايد از نظر دور داشت كه سياست خارجى يك كشور بحثى نيست كه به راحتى دچار تغيير و تحول شود زيرا اين سياست به منافع اقتصادى و سياسى يك كشور برمى گردد، لذا با اين اوصاف مى توان گفت كه نيكولاساركوزى نمى تواند سياست خارجى فرانسه را كاملاً منقلب كند و فقط تفاوت ايجاد شده به تغيير در شيوه رفتار مربوط مى شود. برپايه اين تغيير رفتار مى توان گفت كه ساركوزى تغييراتى را در روابط پاريس - واشنگتن ايجاد كرده است. * ديپلماسى فرانسه در عصر ساركوزى در مقايسه با ديپلماسى فرانسه در عصر شيراك، چه تفاوت هايى دارد؟ در اين رابطه نيز به نظر من دو تفاوت بين ساركوزى و شيراك وجود دارد. تفاوت اول در اين است كه ژاك شيراك بخصوص درسال هاى آخر رياست جمهورى ا ش بر نوعى استقلال عمل و عدم همراهى با ايالات متحده آمريكا تأكيد داشت و مى خواست فرانسه را متفاوت از آمريكا نشان دهد و اين عدم همراهى را به طور علنى بويژه در مخالفت با حمله آمريكا به عراق در سال ۲۰۰۳ نشان داد. شيراك در واقع مى خواست اراده پاريس بر ايجاد نوعى تفاوت و فاصله بين كاخ اليزه و كاخ سفيد را نشان دهد. اما اين منش ديپلماسى به هيچ وجه در دوران ساركوزى مشاهده نمى شود و برعكس ساركوزى مى خواهد تعلق فرانسه به بدنه غربى ها را كاملاً نشان دهد و ثابت كند كه فرانسه و غرب بويژه آمريكا متحد هستند. به نظر من اين نخستين تفاوت بارز است. اما تفاوت دوم كه بى تأثير از سياست اول نيست در رابطه با سياست حقوق بشر است . در اين باره ساركوزى مى خواهد خود را فردى كاملاً حساس نشان دهد. او همانند آمريكا اين سياست را به صورت انتقاد از دولت هايى كه به نظر وى حقوق بشر را رعايت نمى كنند، نشان مى دهد. عليرغم همه اين موارد امروزه به نظر مى رسد كه ساركوزى بسيار محتاط تر باشد زيرا در اين باره منافع اقتصادى فرانسه مطرح است و مسلماً قبل از حقوق بشر در عرصه ديپلماسى با منافع اقتصادى فرانسه وجود دارد. چنان كه مشاهده شد در قضيه قراردادهاى عظيم اقتصادى فرانسه، مسأله حقوق بشر در جايگاه دوم قرار مى گيرد. * هنوز براى بسيارى از ناظران اين سؤال مطرح است كه انگيزه و هدف ساركوزى از اصرار بر تغيير ديپلماسى فرانسه چيست؟ همان طور كه گفتم هدف وى در درجه اول همراهى بيشتر و اتحاد محكم تر با آمريكا و نزديكى هرچه بيشتر به اين كشور و همچنين اتحاد و نزديكى با كشورهاى غربى است. هدف ديگر وى اين است كه مى خواهد تصوير دولتى فعال را در عرصه مناقشات بويژه مسائل حقوق بشرى نشان دهد. * ديپلماسى فرانسه در دوران شيراك با سه ويژگى اعتدال، بى طرفى و مخالفت با روش هاى جنگ طلبانه و اعمال زور شناخته مى شد ولى گفته مى شود كه ساركوزى هر سه اين ويژگى را كنار گذاشته است. نظر شما در اين باره چيست؟ همان طور كه گفتم ويژگى دوره ساركوزى نسبت به شيراك در اين است كه ساركوزى تمايل دارد فرانسه كاملاً وارد اردوگاه غربى ها شود. بالطبع در منطق اعمال زور نيز تفاوت زيادى بين ساركوزى وشيراك بروز مى كند از اين رو معتقدم كه ساركوزى بايد كاملاً در اين باره محتاطانه عمل كند. * دليل اين همه اصرار ساركوزى در نزديكى به جبهه غرب بويژه آمريكا چيست و از گرايش و تلاش ساركوزى براى نزديكى بيشتر به كاخ سفيد چه تحليلى داريد؟ فرانسه كشورى اروپايى و يكى از اعضاى اتحاديه آتلانتيك است و منافع خود را وابسته به منافع اين كشورها مى داند. از زمان ژاك شيراك نيز فرانسه عضو اين اتحاديه بود، پس ساركوزى نمى تواند تغيير چندانى در اين سياست ها وارد كند. چيزى كه ساركوزى مى خواهد به طور علنى نشان دهد اين است كه فرانسه دوست ومتحد آمريكا و آمريكا نيز دوست و متحد فرانسه است و مى خواهد سياست هاى مشتركى را با كاخ سفيد بويژه در رابطه با اسرائيل آن هم به طور سفت و سخت اعمال كند. از ديگر ويژگى هاى مشترك وى با دولتمردان آمريكا حساسيت منفى به ايران بويژه مسائل هسته اى ايران است. لذا سياست هاى ساركوزى در اين رابطه درست همانند سياست هاى آمريكاست . * برخى معتقدند كه ساركوزى، تونى بلر دوم اروپاست. يا آن كه با روشى كه در ديپلماسى پيش گرفته تلاش مى كند جاى بلر را در اروپا پيدا كند. ارزيابى شما در اين باره چيست؟ به نظر من ساركوزى به هيچ وجه نمى تواند به تونى بلر دوم در اروپا تبديل شود و دليل آن نيز بسيار ساده است زيرا تونى بلر يك انگليسى و نيكولا ساركوزى يك فرانسوى است. تونى بلر مى توانست يك رابطه بسيار تنگاتنگ با آمريكا داشته باشد چون قرن هاست كه اين دو كشور با هم روابط بسيار نزديكى دارند و هميشه ديپلماسى آمريكا و انگليس به هم پيوسته بوده است. آمريكا در واقع فرزند انگليس به شمار مى رود و مى توان گفت روابطى شخصى و خصوصى و بسيار محكم بين واشنگتن و لندن وجود دارد ولى ساركوزى هرگز نمى تواند اين گونه باشد زيرا فرانسه، انگليس نيست. علاوه بر اين روابط بين جورج بوش و تونى بلر در مورد هيچ رهبر اروپايى نمى تواند تكرار شود بويژه اين كه بوش ژانويه سال ۲۰۰۹ از قدرت كنار خواهد رفت و از اين نظر رؤساى جمهورى فرانسه و آمريكا فرصت رفاقت آن گونه را در يك دوره زمامدارى نخواهند داشت. * برخى از تحليلگران اروپا بويژه آلمان معتقدند كه ساركوزى در بين نسل جديد رهبران اروپا ميل زيادى به ايفاى نقش رهبرى در اروپا را دارد و بر همين پايه رفتارهاى بلندپروازانه او را تحليل مى كنند. نظر شما چيست؟ ساركوزى رئيس جمهورى نسبتاً جوان در بين ساير سران اروپا به شمار مى رود از جمله زاپاته رو در اسپانيا، آنگلا مركل در آلمان، گوردون براون در انگليس همگى از نظر سنى بالاتر از ساركوزى ۵۲ ساله هستند و او نمى تواند رهبر نسل جديد رهبران اروپا باشد. از سوى ديگر مركل و براون هر كدام در اروپا وزنه اى محسوب مى شوند اما باز جواب اين سؤال به برداشت شما از واژه رهبرى بستگى دارد. ساركوزى در حال حاضر مى كوشد نقشى فعال در سطح اروپا و جهان ايفا كند. و مى توان گفت كه وى رهبرى در ميان ساير رهبران اروپا به حساب مى آيد زيرا مركل، براون و زاپاته رو هر كدام يك رهبر و بازيگر جدى در اروپا محسوب مى شوند و ساركوزى نيز مى خواهد همطراز با اين رهبران پيش برود. معتقدم كه همه اين رهبران چه آلمانى، چه انگليسى، چه اسپانيايى و چه فرانسوى منافع آنان در اين است كه با هم كار كنند و اين كه يك فرد از اين گروه ادعاى برترى كند راه به جايى نمى برد. همه اين چهار نفر تقريباً در سطحى برابر با هم قرار دارند كه منافعشان در همگرايى و هماهنگ بودن با هم است. * از مسائلى كه در دوره ساركوزى سؤال انگيز شده نگاه خاورميانه اى دولتمردان جديد پاريس است. نگاه خاورميانه اى ساركوزى بر چه پايه اى است آيا فكر نمى كنيد ساركوزى خط رفاقت تاريخى پاريس با ايران و اعراب را برهم زده است؟ شايد از يك نظر ساركوزى تفاوت هايى با اسلاف خود داشته باشد . تفاوت اول اين است كه ساركوزى روابط گسترده اى را با اسرائيل شروع كرده است و از نظر ساركوزى چنان كه خود گفته است روابط با اسرائيل قابل معامله و مذاكره نيست و اين بدين معناست كه فرانسه وراى كشورهاى غربى، منافعى اساسى در دوستى اسرائيل جست وجو مى كند ، پس اين يكى از تفاوت هاى ساركوزى با شيراك مى تواند باشد. به تبع اين، در رابطه با ايران روشن است كه ساركوزى از موضع مخالف با برنامه هسته اى ايران ظاهر شود. البته او نيز دستيابى ايران به انرژى هسته اى صلح آميز و غيرنظامى را رد نكرده است. در رابطه با خاورميانه در مجموع ساركوزى بر موضع مشترك و غرب نسبت به اين منطقه اصرار دارد. با اين نگاه روشن است كه او همان سياستى را در خاورميانه دنبال كند كه آمريكا، كانادا و كشورهاى اروپايى جست وجو مى كنند زيرا تصور مى كند كه منافع پاريس در همراهى با آمريكا و غرب در اين منطقه تأمين مى شود. * نسبت به توانايى تيم جديد ديپلماسى فرانسه چه نظرى داريد. آيا ساركوزى ظرفيت اجراى اين همه طرح و سياست هاى بلندپروازانه را دارد؟ شما مى دانيد كه سياست خارجى فرانسه فرايندى بسيار مشكل دارد و به نظر من ساركوزى ظرفيت لازم براى اجراى تمامى طرح هايش را ندارد. برخى از طرح هاى ساركوزى از جمله طرح مديترانه اى كه براى كشورهاى ساحلى درياى مديترانه از سوى فرانسه مطرح شده است هرگز عملى نخواهد شد زيرا برخى از كشورهاى اتحاديه اروپا كه در ساحل مديترانه قرار دارند خواستار عضويت در آن نيستند. پس در عرصه سياست خارجى فقط به شرطى مى توان موفق شد كه با ساير كشورها نيز هماهنگ باشيم و مسلم است كه ساركوزى نمى تواند به تنهايى تصميم بگيرد. اين واقعيت وجود دارد كه ساركوزى بسيار بلندپرواز است اما با گذشت زمان احتمال دارد كه از بلندپروازى هايش كاسته شود. * افكار عمومى و محافل داخلى فرانسه درباره مشى دولت جديد اين كشور چگونه مى انديشند. اساساً در داخل و خارج فرانسه مخالفان جدى ديپلماسى ساركوزى چه كسانى هستند؟ همان طور كه مى دانيد مخالف يك سياست دولت، پارلمان آن كشور مى تواند باشد كه پيروزى طرفداران ساركوزى در انتخابات پارلمانى اخير، چپ گرايان را كاملاً در موضعى تضعيف شده قرار داد و در جامعه داخل فرانسه جناح مخالف پس از شكست در برابر ساركوزى در وضع خوبى به سر نمى برد. در خارج از فرانسه همان طور كه مى دانيد كشورهايى كه ديپلماسى ساركوزى را نمى پسندند اغلب كشورهايى هستند كه در برابر غرب مواضعى منتقدانه دارند. روشن است وقتى كه سياست ساركوزى سياستى برپايه اتحاد با غرب مى باشد واكنش هاى مخالف هم برانگيزد. با اين حال هنوز زود است كه درباره سياست خارجى ساركوزى نظرى قطعى داد زيرا اين سياست طى ماه ها يا سال هاى آينده احتمال دارد دچار تغيير و تحول شود. * اگر موافق باشيد نگاهى به بحران اخير داخل فرانسه افكنيم شما چه تحليلى از عوامل بروز ناآرامى هاى اخير در فرانسه داريد؟ اولين علت اين ناآرامى ها به مرگ دو نوجوان فرانسوى برمى گردد كه در برخورد خودروى پليس جان خود را از دست دادند. اين حادثه نقطه آغاز اين شورش ها بود. در حال حاضر حوادث و ناآرامى هاى جديد به هيچ وجه قابل مقايسه با آشوب ها و ناآرامى هاى دو سال پيش نيست زيرا اين تظاهرات بسيار محدودتر از سال ۲۰۰۵ است. * عملكرد هفت ماهه ساركوزى و تصميمات وى طى اين مدت تا چه حد در بروز اين آشوب ها مؤثر بوده است؟ مشكل حومه و حاشيه شهرها سال هاست كه وجود دارد و گفته مى شود كه دولت فرانسه با اين كه مبالغ هنگفتى در اين راه هزينه كرده است اما سياست موفقى را اعمال نكرده است و به نظر مى رسد صرف اين مبالغ هنگفت بازده آنچنان همراه نداشته است و بسيارى از اين پول ها هدر رفته است و اين واقعيت وجود دارد كه سياست دولت فرانسه در رابطه با حومه نشينان چندان مؤثر و موفق نبوده است. يك علت اين مسأله در ابتدا به نرخ بسيار بالاى بيكارى در اين مناطق بازمى گردد كه مشكل مسكن نيز به آن دامن مى زند. نيكولا ساركوزى در يكى از سخنرانى هاى خود تأكيد كرد كه بايد نظم در حومه شهرها برقرار شود. اما آرامش با اين حرف ها به حومه شهرها مخصوصاً حومه پاريس بازنمى گردد و دولت بايد سياست جامع و گسترده اى را در زمينه اشتغال و مسكن در اين مناطق به اجرا درآورد و اين امر مسلماً نيازمند سال ها فعاليت از سوى دولت است. اين چالش هايى است كه دولت جديد ساركوزى بايد براى حل آنها چاره انديشى كند. * چه تفاوتى ميان ناآرامى هاى اجتماعى و جنبش هاى اعتراضى در فرانسه با ساير كشورهاى اروپايى يا غيراروپايى قائل هستيد؟ ناآرامى هاى اجتماعى و جنبش هاى اعتراضى در فرانسه با ساير كشورها داراى اين تفاوت است كه فرانسه يكى از كشورهايى است كه جمعيتى بزرگ از حاشيه نشينان با اصالت غيرفرانسوى وحتى غيراروپايى دارد . اين امر انگليس را نيز شامل مى شود زيرا در اروپا دو كشور وجود دارد كه داراى جمعيت مهاجر قابل توجهى هستند يعنى انگليس و فرانسه. البته به اين دو كشور تا حدى مى توان آلمان را نيز اضافه كرد كه داراى مهاجران فراوانى از تركيه است. پس تفاوت عمده در اين است كه در فرانسه بيشتر ناآرامى ها از طرف جوانان مهاجر صورت مى گيرد اما در ساير كشورها اين جوانان خود آن كشورها هستند كه دست به آشوب مى زنند. * اما به نظر مى آيد اين مشكل ريشه در تضادهاى عميق ديگرى دارد از ديد شما شكاف هاى عمده در داخل جامعه فرانسه چيست؟ اين حقيقت وجود دارد كه در جامعه فرانسه همچون ساير جوامع پيشرفته غربى تضادها و شكاف هايى بين ثروتمندان و طبقه متوسط به پائين وجود دارد. اين مشكل با حضور جمعيت هاى مهاجر بيشتر مى شود. همچنين تضادها و شكاف هايى بين خود فرانسوى هاى اصيل و فرانسوى مهاجر نيز وجود دارد كه در برخورد اين دو جامعه با هم اين شكاف و گسستگى كاملاً بروز و ظهور پيدا مى كند. * چه عللى باعث شده عنصر خشونت به راحتى به حركت هاى اجتماعى معترضان در فرانسه افزوده شود و اعتراض ها به بحران تبديل گردد؟ اول بايد به اين نكته اشاره كرد كه خشونت تنها در فرانسه وجود ندارد، بلكه در اكثر كشورهاى جهان خشونت عليه معترضان ديده مى شود اما بايد اين را نيز گفت كه خشونت موجود در اعتراضات حاشيه نشينان با اين كه واقعاً وجود دارد اما خشونتى بى حد و حصر نيست اما توجيه دولت اين است كه اين خشونت هايى كه از طرف پليس ديده مى شود براى آرام كردن اوضاع است و تاكنون هيچ كشته اى بر جاى نگذاشته است. از سوى ديگر دولت مدعى است كه اين ناآرامى ها اغلب از سوى جوانان و نوجوانان صورت مى گيرد كه بين ۱۵ تا ۲۵ ساله هستند و مى توان گفت اين سن، سنين خشونت است اما عنصر واقعى در تبديل اين اعتراض ها به خشونت شرايط سختى است كه اين جوانان در آن زندگى مى كنند كه باعث بروز اين خشونت ها مى شود. * فكر مى كنيد دولت ساركوزى توانايى كنترل و حل و فصل اين نارضايتى ها را دارد؟ بايد گفت كه مشكل حواشى و حومه پاريس مشكلى نيست كه طى يك ماه يا شش ماه و حتى يك سال حل و فصل شود، بلكه اين مشكل نيازمند سياستى چندين ساله در زمينه اشتغال و مسكن است و سياستى بلندمدت مى طلبد. پس كنترل موقتى اين آشوب ها هرچند دولت قادر به آن باشد مشكلى را حل نمى كند. * چه چشم اندازى براى آينده روابط گروه هاى ناراضى با دولت قائل هستيد. در مسير روابط اين دو قطب چه چيزهايى ممكن است رخ دهد؟ در اين رابطه دو نظريه وجود دارد. نظريه اول اين كه ساركوزى بسيار مدعى به حفظ نظم در كشور است و مى گويد كه قوانين جمهوريت بايد در فرانسه رعايت شوند. نظريه دوم در رابطه با ادغام اين جوانان در جامعه فرانسه است و اين امر نيازمند نظم بخشى به اشتغال و مسكن و وضعيت زندگى آنان است. دولت فعلى فرانسوا فيون، نخست وزير فرانسه با جوانان بسيارى مواجه است كه اصالتاً از خانواده هاى مهاجر هستند و اين جوانان خواستار ادغام شدن در جامعه فرانسه مى باشند كه اين امر كه دوران سخت رويارويى با مشكل هويت است، بايد طى شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 448]
-
گوناگون
پربازدیدترینها