واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > جهان - روایت یک زن دانشگاهی فلسطینی از وضعیت امروز زنان در فلسطین اشغالی خانم اصلاح جد از مدرسه مطالعات آسیایی آفریقایی دانشگاه لندن مدرک دکترا گرفته است. آنچه میخوانید متن سخنرانی او در موسسه مطالعات زنان و دپارتمان مطالعات فرهنگی دانشگاه بیر زیت رام الله فلسطین است که میتواند تصویری از وضعیت زنان در جامعه امروز فلسطین، مخصوصا پس از حمله اسرائیل به غزه به دست بدهد. ماجرای جنگ در غزه اپیزود دیگری از مجموعه جنگها و حملات علیه مردم فلسطین است که از اخراج دسته جمعی آنها از خانه هایشان در سال 1948 شروع شده و ادامه پیدا کرده است. بهانه اسراییلیها از این اقدامات تشکیل دولت اسراییل است تا آنچه را که نهضت صهیونیستی «مشکل یهودیها» می نامد حل شود. آخرین پرده هم جنگی است که از 27 دسامبر 2008 اسراییل علیه غزه آغاز کرد. در اصل این دور دیگری از سیاست مستمر اسراییل برای خلاص شدن از دست فلسطینیها و کنترل سرزمین آنهاست. وقتی امنیت به عنوان اولین نیاز جامعه برقرار نیست، سخن گفتن از نیازهای دیگر، معنا ندارد. مردم غزه و مخصوصا زنان غزه امروز بیش از هر زمان دیگری، درباره نیازهای اولیه خود مساله دارند. این البته مربوط به همین چند روز اخیر نیست. خود من ناچار شدم دخترم را قبل از موعد مقرر برای زایمان دنیا بیاورم چون نظامیان اسراییل از تمدید ویزای من به رام الله در ساحل غربی خودداری کردند. این اتفاق در سال 1982 رخ داد، یعنی زمانی که ساحل غربی تحت نظارت مستقیم اسراییل بود. زمانی که نظامیان مرا مجبور کردند برای تمدید ویزا کشور را ترک کنم من دچار مسمومیت حاملگی شده بودم. دانشگاه بیر زیت، محل تدریس من تا بهحال بیش از 14 بار توسط نظامیان اسراییلی بسته شده است و از سالهای 1988 تا 1992 به مدت 4 سال تعطیل شد. بسیاری از دانشجویان ما توسط ارتش اسراییل کشته شده یا در زندانها بسر می برند. ما برای وارد کردن کتاب به کشورمان با مشکلات زیادی روبرو هستیم. کتابها باید ماهها قبل از رسیدن به دست ما در فرودگاهها یا بنادر اسراییل بمانند و برای بدست آوردن وسایل و کتب لازم باید مالیاتهای سنگینی پرداخت کنیم. از سال 1998 من در نوار غزه نتوانسته ام تحقیق انجام دهم و مجبوریم از طریق کنفرانسهای ویدیویی یا تلفن ارتباط برقرار کنیم. دانشگاه تمام دانشجویان غزه ای را از دست داده است. از سال 1992 من نتوانسته ام به بخش عربی اورشلیم که دومین مکان مقدس مسلملنان دنیاست بروم. این شهر مرکز مهم تجاری و آموزشی برای تمام فلسطینیان است. من نمی توانم به راحتی به نابلس درجنوب راموالله ویا جنین بروم چون ناچارم هر بار ساعتها پشت 700 ایستگاه بررسی اسراییلیها معطل شوم آنها با این ایستگاهها تمام شهرها و روستاهای فلسطینی را از همدیگر جدا کرده اند. اما بحران فعلی برروی زنان فلسطینی ساکن غزه چه تاثیری گذاشته است؟ باید بگویم زنان غزه از هر نظر نابود شده اند. همه آنچه ما در تلویزیون از زنان غزه می بینیم گریستن آنها بر روی تابوتهای فرزندانشان است. از آغاز جنگ تا بحال زنان غزه از نعمت داشتن آب،برق،غذا، دارو،گرما،سوخت و سرپناه محروم هستند. زنان مجبورند هر طور شده برای خانواده امکانات تهیه کنند. بسیاری از آنها را در حالی می میبینیم که دارند درون خانه هایشان قبر می کنند تا عزیزانشان را دفن کنند. 2 مادر درحالی کشته شده بودند که فرزندانشان برای مدت 4 ساعت بدون غذا و آب در آغوش آنها مانده بودند تا نیروهای صلیب سرخ به کمک آنها آمدند. تمام خانواده ها توسط توپخانه زمینی، هوایی و دریایی اسراییل آسیب دیده اند. خانواده سامونی یکی از این نمونه هاست. این خانواده که بسیار بزرگ وگسترده بودند و بر روی زمین کشاورزی خود در حومه غزه مشغول بکار بودند. هفته پیش ارتش اسراییل از آنها خواست همگی در یک منزل جمع شوند. بیش از 160 نفر با هم جمع شدند و به محض اینکه همه آنجا جمع شدند آنها را به گلوله بست، طوری که 30 نفر که اکثرا زن و کودک بودند در دم جان سپردند. خانه بر سر صاحبانشان فرو ریخت درحالیکه بسیاری از افراد این خانواده به مدارس خالی که توسط سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی در نظر گرفته شده بود رفتند اما ارتش اسراییل آنها را تعقیب کرده و 42 نفر از آنها را که باز هم کودک و زن بودند کشت. با اینم وضعیت چهطور میتوان از حقوق زنان سخن گفت؟ جالب است که هیچ همبستگی از طرف طرفداران حقوق زنان اسراییلی هم در این باره وجود ندارد. تا این لحظه جنگ غزه توسط 91 درصد جامعه اسراییل تایید شده است. تنها مواردی اندک از سازمانهای اسراییلی مثل پزشکان حقوق بشر، از فلسطینیان حمایت کرده اند. سازمانهای زنان اسراییلی تا بهحال هیچ حرکتی برای تقبیح جنایات جنگی اسراییل علیه زنان و کودکان فلسطینی از خود نشان نداده اند. تا این لحظه 930 فلسطینی کشته شده اند که 292 نفر کودک (32%) و 75 نفر زن (2/8 %) بودهاند. در این شرایط تنها خرابیهای جنگ وسازماندهی پایه های اجتماعی زندگی برای زنان غزه باقی مانده است. دوباره زنان غزه با موج فزاینده فقر و بیکاری تنها مانده اند. رویاهایی مثل برقراری قانون، نیازهای استراتژیک زنان و حفظ نسلهای آینده همگی دست نیافتنی بنظر می رسند. تا آنجاییکه می دانم تنها تظاهرات اعتراضآمیز قابل توجهی که درون اسراییل رخ داده توسط فلسطینیان ساکن اسراییل بوده است. به هرحال امیدواریم ببینیم بعضی زنان به لیونی نزدیک شده و افکار او را تغییر دهند. امیدواریم این گروههای کوچک و صداهای ضعیف حمایتگر در درون اسراییل فرصت ظهور پیدا کرده و صدایشان به جامعه اسراییل برسد چون به هرحال سربازان اسراییلی که با خونسردی کامل این جنایات را مرتکب می شوند مادران و همسرانی دارند و امیدوارم این زنان ، پسران و همسرانشان را از ادامه این کشتارهاو جنایات باز دارند. بسیاری از زنان غزه زندگی خود را برای نجات اهداف محاصره شده در غزه به خطر انداخته اند. زنان با حرکت انبوه خود سعی کردند از تخریب بسیاری از منازل توسط توپخانه اسراییل جلوگیری کنند. زنان برای تدارک سرویسهای فوریتی و حیاتی در غزه اقدام کردند. آنها در رسانه های جمعی و مطبوعات حضور فعال داشتند تا صدایشان را علیه جنگ در غزه به دنیا برسانند. بهنظر می رسد این برخوردهاو مشکلات مستمر، پایانی ندارد. راهکارهای بسیاری هم برای حل این مسائل در گذشته بکار رفته است. چه راهکاری درست است؟ بسیار ساده است.شورای امنیت از سال 1948 بیش از 15 راه حل داده است تاتمام مسائل فلسطین از جمله وضعیت اورشلیم، مرزها، سرزمین ها،آوارگان،آب،منابع طبیعی و دولت فلسطینی را حل و فصل کند. هیچکدام از این راه حلها بجز راهکار آخر یعنی شماره 1860که در ژانویه 2009 برای آتش بس منتشر شده ،عملی نشده است. تا کنون کشتار مردم توسط اسراییل به کاری معمولی در فلسطین تبدیل شده است چون اسراییل تسلیم هیچ کدام از راه حلهای سازمان ملل نشده و اصلا سرزنش و محکوم نشده است. حالا زمان بایکوت اسراییل فرارسیده است تا مجبور شود در مقابل راهکارهای سازمان ملل و جامعه بین الملل تسلیم شود. monthlyreview.com / ترجمه: فرشته آل علی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 515]