واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: شيراز براي سعدي، مادربوم است خبرگزاري فارس: منصور رستگار فسايي گفت: بازگشت سعدي به شيراز بازگشت به مادربوم است و تلقي سعدي از وطن، شيراز است. به گزارش خبرنگار فارس، منصور رستگار فسايي، استاد دانشگاه و پژوهشگر ادبيات كهن، عصر چهارشنبه در نشست درسگفتارهايي درباره سعدي كه در شهر كتاب مركزي تهران برگزار شد، بيان داشت: سعدي شاعري جامعالاطراف است و به بياني همه ادبيات ماست به اين معني كه وي را نه تنها شاعر ميتوان خواند بلكه نثرنويس قابلي هم ميتوان در نظر گرفت. وي كسي است كه پس از فردوسي به اوج اعتبار ميرسد و در انواع شعر به استادي ميرسد. وي ادامه داد: سعدي نه تنها در بافت آگاهانه و هوشمندانه شاعري خويش ميتواند ابعاد مختلف يك هنرمند به تمام معنا ايفا كند، در نسلنويسي هم به همان اوج ميرسد. تجربههاي عاشقانه و عاطفي سعدي در غزلهاي او بي ترديد از قابل توجهترين شيوههاي غزلپردازي است. سعدي به همان سادگي و رواني شعر فرخي و انوري غزل ميسرايد و با مخاطب خويش ارتباط ميگيرد. اين استاد بازنشسته دانشگاه شيراز اظهار داشت: در ادب اخلاقي و تعليمي كار سعدي چه در شعر و چه در نثر يگانه است و اشعار تعليمياش را ميتوان در حوزه بهترين اشعار تعليمي در نظر گرفت. كلام تعليمي سعدي نه تنها در زمينه شعري مثل بوستان بلكه در نثر تعليمي سعدي نيز تبلور يافته است. خالق كتاب انواع شعر فارسي در ادامه صحبتش با اشاره به توجه سعدي به مضمون در شعر تصريح كرد: سعدي هرگز مضمون را فداي لفظ نميكند. سعدي با زيباترين بياني كه با همه ارزشهاي متعالي و كلامي همراه است. نثر سعدي نثري است ماندگار. نثر عرفاني كه پيش از سعدي هم آغاز شده در بخشهايي از گلستان به حدي اوج ميگيرد كه ميتوان آن را بهترين نمونه شعر عرفاني خواند. ادبيات غنايي، تعليمي و عرفاني در كار سعدي به اوج ميرسد. ميتوان مثالهايي از ادبيات نمايشي هم در كلام سعدي يافت. اين شاهنامهپژوه افزود: شعر سعدي شعر روزگار بحران است دوره سياه حمله مغول به ايران. دورهاي كه چراغ هنر و فرهنگ آخرين سوسوهاي خودش را ميزند. بازگشت به سعدي به شيراز بازگشت از جهاني آشفته به شيرازي است كه زير سايه اتابكان فارس تا حدودي از حمله مغول در امان مانده است. در اين مركز است كه سعدي آرامش را پيدا ميكند. بازگشت سعدي به شيراز بازگشت به مادربوم است و تلقي سعدي از وطن، شيراز است. اين اسطورهشناس در ادامه صحبتش گفت: خداگاه سعدي در اينجا ايجاب ميكند كه تمام ابعاد شخصيت خودش را به يك بارگي بروز دهد. حال در شرايطي كه شيراز اصحاب فرهنگ و هنر بسياري دارد او هم شروع به خلق دو چندان ميكند. سعدي يك درد دارد و آن هم درد ناخودآگاه سعدي است. سعدي در ذهن ما به عنوان يك افصح المتكلمين مطرح است. حال در جاهايي فردوسي ناخودآگاه سعدي آخرالزمان را تحت تأثير قرار ميدهد. بايد توجه كنيم كه مسائلي كه در ناخودآگاه جامعه است چطور خود را در شعر سعدي نشان ميدهد. وي گفت: اكنون سوالي مطرح ميشود و آن اين است كه تفاوت اصل سعدي با اصل فردوسي چيست؟ من سعدي را شاگرد مكتب فردوسي در بخش ناخودآگاه ميدانم. سعدي انسان عصر پريشاني، شكست و نااميدي است. انسان عصري است كه همه چيز در جامعه دچار يك نوع بحران فرهنگي شده است. حكومتهاي قوي كه از هنرمندان حمايت ميكردند همه از بين رفتهاند و نظاميه با آن عظمت و شكوهش متلاشي شده و سعدي در اين هنگامه جز غمي جانكاه ولي اميدي فراوان چيزي ندارد. سعدي همه انديشه را به غزل ميدهد اما قانع نميشود و به انواع تجربههاي ديگر روي ميآورد تا به آن سكون مطلوب برسد. رستگار فسايي بيان داشت: حال فردوسي انسان روزگار اميد و استقلال تمدن اسلامي است. فردوسي از قهرماناني سخن ميگويد كه هميشه براي ايران مبارزه ميكردند. اساطير ايراني در بينش ناخودآگاه سعدي حضور داشتند اما فردوسي با بينشي ارادي و با خط مشخص ذهني درباره اساطير سخن ميگفت. وي در پايان گفت: واقعيت اين است كه در بعضي مواقع اينقدر سعدي و فردوسي به هم نزديك ميشوند كه آدمي سه قرن تفاوت را احساس نميكند و گاهي هم آنقدر از هم دورند كه گويا بيش از سه قرن با هم فاصله دارند. انتهاي پيام/م
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 280]