واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: کتاب - اگرچه کارخانه ها و مدیران شرکت ها که ظاهراً حس نژادپرستی خود را کنار گذاشته اند و حاضرند به سیاهان شغل های رسمی اعطا کنند ولی در واقع اینها همان کارگران ارزان قیمتی هستند که حتی به عنوان مهندسان کامپیوتر در سالهای اخیر نیز به نوعی به برده های مدیران شرکت های بزرگ تبدیل شده اند... شش سال بعد از مهاجرت از ایرلند پدر و مادرم اولین خانه خود را در سال 1960 در محلهای در شرق دیترویت خریدند و چند سالی بود که حس ترس بی خانگی یا چیزی شبیه بی سرزمین بودن که در تاریخ و گذشته آنها در بریتانیا تجربه شده بود در این محله به دست فراموشی سپرده شد ولی ظاهراً قرار بر این بود که خانه کوچک دیترویت آنها تا آخر عمر دوام نیاورد چرا که در سالهای میانی دهه 60 میلادی اولین زوج آفریقایی آمرکیایی به حومه محله آنها مهاجرت کردند. آنها یک زوج معلم بودند که برای تدریس به محله آنها آمده بودند ولی بعد از آن بلافاصله سفیدها شروع به فروختن خانه های خود به مهاجران سیاه پوست کردند و هر روز پلاکاردهای فروش جلوی خانه ها نمایان می شد که تا یک یا دو سال همه خانه های حومه دیترویت به سیاهان مهاجر برای رسیدن به چیزی بهتر فروخته شد. پدر و مادر کمی صبر کردند ولی آنها نیز بالاخره خانه خود را در سال 1977 فروختند ولی شاید قضیه به این سادگی ها نبود چرا که خودسفیدها نیز برای به دست آوردن زمین و خانه در سرزمین موعود تلاش کرده بودند ولی نژادپرستی در آن زمان به اوج خود رسیده بود و هیچ سفیدی نمی خواست در کنار انسان هایی با رنگ پوستی دیگر زندگی کند.به گزارش خبرآنلاین، «ایرا برلین» استاد تاریخ دانشگاه مریلند در کتاب تاریخی جدید خود با عنوان «ساخت آمریکای آفریقایی: چهار مهاجرت بزرگ» دوباره مسئله مبارزه سیاه و سفیدهای آمریکا را برای «هیچ» بازگویی می کند ولی این بار تعریفی جدید از درک مردم این کشور از برده داری آمریکایی ارائه می کند و در کتاب تقریباً کم حجم خود یک مرحله فراتر از آنچه که درباره تاریخ نژادپرستی آمریکا گفته شده است می رود و می نویسد: الان زمان آن است که تجربه آفریقایی- آمریکایی از سالهای دهه 1600 تا زمان حال دوباره تصور شود.داستان تغییر برده داری به آزادی و داستان انتقال تا سکونت اجباری داستان هایی هستند که «برلین» از آنها به عنوان داستانی چند صدایی از مردمی یاد می کند که از دیار خود با اجبار اخراج می شوند و در جستجوی خانه به سرزمین دیگر سوق داده می شوند و در این میان آنها همیشه بدهکار کسانی بوده اند که در کنار خانه مثلاً به آنها آزادی نیز بخشیده اند.محور داستان تاریخی «برلین» در کتاب 304 صفحهای اش حول چهار مهاجرت بزرگ سیاه پوستان به منظور تامین نیروی کار شکل گرفته است: انتقال وحشتناک اجباری برده ها به شمال در قرن 17 و 18 میلادی، انتقال اجباری میلیونها برده از سواحل شرقی به امپراطوری پنبه در جنوب در سالهای ابتدایی1800، مهاجرت عظیم شش میلیون آفریقایی آمریکایی از جنوب به مناطق شمالی در نیمه اول قرن بیستم و جابجایی های کنونی که سیاهان از کشورهای آفریقایی، آمریکای جنوبی و مناطق کارائیب برای پیداکردن شغل به آمریکا. برلین می گوید تمام این مهاجرت ها الگویی مشابه را دنبال می کردند که همان نیاز به کار و نیروی ارزان قیمت بود که در بسیاری از موارد با اجبار هم همراه بوده است. رفتار امریکاییهای سفید پوست در گذشته مثل امروزبوده است، اگرچه کارخانه ها و مدیران شرکت ها که ظاهراً حس نژادپرستی خود را کنار گذاشته اند و حاضرند به سیاهان شغل های رسمی اعطا کنند ولی در واقع اینها همان کارگران ارزان قیمتی هستند که حتی به عنوان مهندسان کامپیوتر در سالهای اخیر نیز به نوعی به برده های مدیران شرکت های بزرگ تبدیل شده اند و مجبور هستند هویتی جدید برای خود برگزینند و مجبور هستند با کمک گرفتن از ابزارهای فرعی مثل هنر و موسیقی هویت جدید خود را به مردم آمریکا نشان دهند. برخلاف تفکر بسیاری از مدیران سفیدپوست، «برلین» اعتقاد دارد آنها بعد از آزادی از بردگی در قرن اخیر به خاطر حفظ شغل و خانه های خود نبود که این سرزمین را ترک نکردند چون پدران آنها زیر شلاق های همین سرزمین دفن شدهاند، در واقع آنها دیگر نمی توانستند به وطن سابق خود برگردند. بیشتر مهاجران بیشتر از اینکه علاقه داشته باشند در سرزمین جدید زندگی کنند مجبور بودند در آنجا بمانند و «ایرا برلین» تشکیل زندگی جدید سیاهان آفریقایی را در حالی با زندگی آمریکایی پیوند خورده عنوان می کند که این مطلب را نیز یادآور می شود این پیوند به صورت اجباری تشکیل شده است و گویی این دو تفکر را به اجبار به هم چسباندهاند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 603]