محبوبترینها
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854382669
عقل چیز خوبی است!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - چند روز پیش احمد مرادپور را دعوت کردیم به کافه خبر با اکبر نبوی و علی میرفتاح نشستیم و درباره اینکه چرا کارگردان توانمندی همچون مرادپور، فرصت فیلم‌سازی ندارد اما بسیاری از بی‌هنران و کاسب‌کاران به راحتی امکان ساخت پروژه‌های گران‌قیمت تلویزیونی و سینمایی را پیدا میکنند، حرف زدیم. اکبر نبوی به جدّ معتقد بود جریانی قوی و پرنفوذ که او آنها را فراماسونری فرهنگی می‌دانست از فعالیت آدمهای سالم و توانمندی مثل مرادپور جلوگیری و در عوض فضا را برای جولان آدمهای بی‌هنری مثل فلانی و بهمانی آماده می‌کند. ممکن است چنین سخنی از سوی خیلی‌ها به توهم توطئه تعبیر شود. اما کافی است دستی از دور بر آتش داشته باشید تا دریابید که سخن اکبر نبوی چندان هم متوهمانه نیست. اگر کمی دقت کنید می‌بینید چنین موضوعی تنها به حوزه سینما و فرهنگ محدود نمیشود. در همه زمینه‌ها کسانی میدان‌دارند که مهم‌ترین ویژگی‌شان بی ربط بودن به جایگاهی است که در آن قرار گرفته‌اند. درست به همین دلیل است که این روزها مدام دلمان برای کسانی تنگ می‌شود که حیّ و حاضر در همین سرزمین نفس می‌کشند اما دیگر منشأ اثر نیستند. کسانی که تا همین چند وقت پیش کاره‌ای بودند و ما قدرشان را نمی دانستیم. خدا را شکر. خدا را شکر که فرصتی پیش آمد تا قدر و قیمت بعضی از آدمهای ارزشمند در زمان حیاتشان مشخص شود. باور بفرمایید اگر فیلم‌های بسیار بد این سال‌ها ساخته نمی‌شد هیچ وقت قدر و قیمت احمدمرادپور را نمی‌شناختیم. اگر عرصه سیاست جولانگاه جان‌های کوچک نمی‌شد هیچ کس به یاد ناطق نوری نمی‌افتاد و جوان‌های پرشور و هیجان، درباره هاشمی رفسنجانی تجدید نظر نمی‌کردند. فرمود: جزای آنکه نگفتیم شکر روز وصالشب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال تاوان آن قدرناشناسی‌ها همین وضعیتی است که امروز داریم و باید این همه آثار مبتذل و سطحی به اصطلاح فرهنگی را به خوردمان بدهند و دم برنیاوریم. باید این همه سیاست‌مدار عبوس و عصبانی و بی‌تدبیر را بام تا شام تحمل کنیم و هیچ کاری هم از دستمان بر نیاید.اگر می‌توانستیم زمان را به عقب برگردانیم شاید امکان جبران مافات فراهم می‌شد اما فرصت‌ها از دست رفته‌اند و جز آه و حسرت و افسوس ره‌آورد دیگری برایمان نمانده‌است. با این همه وضعیتی که در آن قرار گرفته‌ایم چندان هم مایوس کننده نیست به شرط آنکه با دیده عبرت در گذشته و اکنون خود بنگریم. اگر همه هزینه‌هایی که امروز می‌پردازیم به عاقل‌تر شدن ما بینجامد ضرر نکرده‌ایم. قبول کنیم که در بسیاری موارد عاقل نبوده‌ایم. پذیرش این نکته برای ما که سالیان سال عمر و جوانی خود را بر سر مفاهیم آرمانی‌ای همچون حق و عدالت گذاشته‌ایم بسیار دشوار است اما اگر چنین موضوعی را نپذیریم امکان تکرار اشتباهات گذشته همواره وجود خواهد داشت. اگر وقوف به نادانی وجود نداشته باشد طلب دانایی و دردمندی هم وجود نخواهد داشت که گفت: همین رَخت سیه محتاج صابون می‌کند ما را!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 405]
-
گوناگون
پربازدیدترینها