محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803730578
-همدلی دولت و منتقدان، پاسدار شفافیت سیاسی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
همدلی دولت و منتقدان، پاسدار شفافیت سیاسی تعیین مرزهای نقد سالم در فضای سیاسی، معمولا به تجربه بالای کنش‌های دموکراتیک در کشورمان نیاز دارد.
هرچند تقریبا در همه کشورها، حرف و حدیث ها درباره مخدوش بودن مرزهای میان نقد و تخریب وجود دارد، ولی در کشور ما به دلیل سابقه بالای استبداد سلطنتی، نخبگان سیاسی راهی طولانی برای عبور از فضای تخریب به نقد سازنده در پیش دارند. هرچند در مقام نظر، کم نیستند صاحب نظرانی که به تفصیل درباره شاخص های نقد عالمانه و منصفانه سخن می گویند، ولی در مقام عمل، آنچه کمتر می توان سراغی از آن یافت، پایبندی به شاخص های نقد و حفظ حرمت افراد و مصالح ملی در انتقاد از مدیران و نهادها و عملکردهاست. با این حال ماهیت مردمی انقلاب اسلامی و تلاش برای استقرار مدلی جامع از مردم سالاری دینی در کشورمان باعث شده است همچنان باب نقد برای تحلیل و بررسی بسیاری از مسائل خرد و کلان گشوده بوده تا صاحب نظران بتوانند درباره بسیاری از موضوعات به اظهارنظر بپردازند. چه کسی باب نقد را می بندد؛ دولت یا منتقدان؟ در بیش از سه دهه گذشته از پیروزی انقلاب اسلامی اگرچه مردم نقش اصلی در روند تصمیم گیری ها را به عهده داشته اند، اما آنچه باعث برخی محدودیت ها در طرح نظرات و دیدگاه های مخالف شده، پا نهادن منتقدان بر مصالح ملی و عدم رعایت مرزهای نقد بوده است. همین تندروی ها و عدم مراعات شاخص های نقد در نهایت باعث شده اعتماد نخبگان سیاسی، مردم و در فرجام نظام سیاسی از برخی منتقدان سلب شده و در نهایت باب مخالفت ها در پاره ای از مقاطع انقلاب بسته شود. با این که معمولا دولت ها متهم به انسداد فضای نقد و گفت وگوی انتقادی هستند، اما ناگفته پیداست که سهم برخی منتقدان را نیز که از خط قرمزهای انتقاد عبور می کنند نمی توان در چنین محدودیت هایی نادیده گرفت. منتقدانی که گاه فضای نقد و رقابت را به محیطی برای لشکرکشی های خیابانی تبدیل کرده و بسان برخی گروه ها در سال های نخستین دهه 60، از بیان دیدگاه مخالف، فرصتی برای ایجاد هرج و مرج در کشور ایجاد می کنند. فضای باز برای مخالفت، نمادی از بلوغ سیاسی با این همه، روشن است که هرچه یک نظام سیاسی به بالندگی و استحکام بیشتری دست یابد، قدرت تحمل آرای مخالف بیشتر شده و بهتر می تواند به مدیریت فضای انتقاد در کشور بپردازد. بی تردید بلوغ یک نظام سیاسی، الزاما به معنی بلوغ نخبگان حاکم نیست، بلکه رشد و توانمندی اجزای جامعه مدنی ازجمله احزاب، رسانه ها و گروه های مرجع در کنش های سیاسی نیز جزئی جدایی ناپذیر از همین بلوغ نظام سیاسی محسوب می شود. چنین است که اکنون قریب به 37 سال پس از وقوع انقلاب اسلامی، نظام برخاسته از این انقلاب به سطحی از قدرت و ثبات داخلی رسیده است که نه فقط نگران نقدها، مخالفت ها و طرح دیدگاه های مختلف در داخل کشورمان نیست، بلکه رهبر انقلاب بر ضرورت بیان برخی جزئیات پرونده های ملی همچون مذاکرات هسته ای تاکید کرده و از مسئولان می خواهند با شفافیت بیشتری ملاحظات منتقدان را مورد توجه قرار دهند. روشن است که شفاف شدن مسائل مربوط به مذاکرات الزاما به معنی پنهانکاری مسئولان در گذشته نبوده و دست اندرکاران عرصه دیپلماسی همواره اطلاعاتی درباره مذاکرات در اختیار نخبگان سیاسی قرار می داده اند، با وجود این استحکام و انسجام داخلی نظام سیاسی به اندازه ای رسیده است که نه فقط در میان گذاشتن برخی جزئیات بیشتر ـ تا آنجا که ابزاری برای سوءاستفاده طرف دیگر مذاکره قرار نگیرد ـ خللی در یک پرونده ملی ایجاد نمی کند که برعکس می تواند مبنایی برای تقویت سیاستگذاری های داخلی در این حوزه قلمداد شود. پیام شفافیت برای منتقدان به این ترتیب وقتی بحث ها درباره امکان نقد و حتی مخالفت در قبال سیاست های معطوف به پرونده هسته ای کشورمان با آنچه در گذشته در قبال همین پرونده یا موضوعات کلان دیگری از این دست ـ که مرتبط با منافع ملی کشورمان بود ـ صورت می گرفت، مقایسه شود، این نتیجه به دست خواهد آمد که یک بار دیگر منتقدان با این آزمون مهم روبه رو شده اند که آیا خواهند توانست با حفظ چارچوب های قانونی و مصالح ملی، نقدهای خود را در راستای منافع کشورمان صورت بندی کنند یا با عبور از خط قرمزها ممکن است در ارتباط با گشایش فضای نقد، گامی به عقب بردارند. بدیهی است در سالی که به نام دولت و مردم، همدلی و همزبانی نامگذاری شده است، هم از دولتمردان و هم منتقدان انتظار می رود در مباحثی که مرتبط با منافع کلان کشور است، سطح ملی بحث ها و شأن و جایگاه مصالح ایران را رعایت کرده و مانع کشیده شدن پای منازعات داخلی به عرصه ای شوند که فراتر از این دست اختلافات جناحی است. بی تردید اگر منتقدان با حفظ همین ملاحظات گام های خود را در مسیر تحلیل گفت وگوهای هسته ای بردارد، به طور تدریجی می توان انتظار داشت فضا برای نقد بیشتر سیاست ها در حوزه های مختلف گشوده شود، ولی اگر در این رابطه فضایی پدید آید که در نهایت منافع ملی تحت تاثیر نقدهای جهتدار، جناحی و پاره ای اظهارنظرهای فاقد پایه و اساس قرار گیرد یا اصل برنامه هسته ای کشورمان یا مذاکرات هسته ای زیرسوال رود، آن گاه باید منتظر بود که نقدهای هسته ای کمتر جدی گرفته شود و نشاط سیاسی در این خصوص کاهش یابد. درسی برای دولت های درگیر با منازعات بین المللی بی تردید کشورهای منطقه یا حتی دولت های حاضر در جریان مذاکرات هسته ای باید از شفافیت تهران با منتقدان داخلی خود در قبال این گفت وگوها درس بگیرند. این که ایران نیاز به فکت شیت های تکمیلی برای تغییر افکارعمومی خود نداشته و منتقدان این مذاکرات از تریبون های لازم به منظور بررسی و تحلیل فرآیند گفت وگوها برخوردارند، نشان می دهد با همه تبلیغات صورت گرفته در کشورهای غربی، مدل مردم سالاری دینی، از ظرفیت خودانتقادی بیشتری نسبت به مدل های لیبرالی برخوردار است. همچنین برخی دولت های خاورمیانه که همواره از نقش گروه های داخلی خود در رقابت های سیاسی هراس دارند، می توانند با تکیه بر مدل سیاسی مبتنی بر آموزه های دینی مستقر در کشورمان، راه را برای بیان نقدهای بیشتر که ضامن مشروعیت داخلی نظام در این کشورهاست، باز کنند. بی تردید برای افزایش این ظرفیت انتقادپذیری باید تلاش کرد. با این همه نباید این مهم را از یاد برد که فراتر بردن مرزهای نقدپذیری، نه فقط با رادیکالیزه کردن عرصه انتقاد یا خیابانی کردن منازعات شدنی نیست، بلکه نیاز به تعدیل دیدگاه ها و رعایت چارچوب های قانونی دارد. همان خط قرمزهایی که بهادادن به آن رفته رفته می تواند راه برای نقدهای منصفانه تر و عالمانه تر را هموار کرده و تجربه لازم برای برخورداری از نظام کارآمد انتقاد سالم در کشورمان را در اختیار نخبگان سیاسی قرار دهد. یوسف آبشاریان / جام جم
پنج شنبه 27 فروردین 1394 ساعت 04:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]
-
سیاسی
پربازدیدترینها