تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868217248
-صعود زنان ایرانی به قله‌های دانش + عکس
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
جام جم گزارش می دهد صعود زنان ایرانی به قله‌های دانش + عکس نصف به نصف؛ این حق زنان و مردان از جامعه است. جامعه همان‌قدر مال مردهاست که برای زن‌هاست و همان‌قدر متعلق به زنان است که برای مردها. مرد با زن معنی می‌گیرد و زن با مرد؛ جامعه ترکیبی متوازن از این دو جنس است، پس اگر این توازن به هم بریزد، جامعه مواج می‌شود و زیر پایش سست. حرکت دوشادوش را به همین منظور پیش کشیده‌اند تا زنی به مردی و مردی به زنی نچربد؛ جامعه سالم این است.
فردا که روز زن است، واژه زن ورد زبان هاست که خوب است و میمون و البته یادآور موفقیت های زنانی که جامعه در بروزش نقش داشته است، اما در ورای این واژه، دنیایی از نیاز و خواسته آرمیده که نه محدود به یک روز بلکه متعلق به همه روزهای سال است. چه کسی بهتر از مادر، مهربان تر از او، با آغوش امنش که دنیا را نمی شود عوض کرد با آن. او یک زن است، نماد هرچه خوبی است، اما زندگی اش به دلیل زن بودنش بیم و امید کم ندارد. زن بودن هنوز هم در جهان کار سختی است، سند این حرف هم این که فقط 20 درصد وزرا در کشورهای جهان زن هستند و فقط 5 درصد از صندلی های مدیرعاملی شرکت های بزرگ اقتصادی را زنان در اختیار دارند؛ این دو عدد عصاره سخنرانی ها در پنجاه ونهمین اجلاس کمیسیون مقام زن (پکن +20) است که اواسط اسفند گذشته در نیویورک برگزار شد. زنانه شدن فقر موضوع روز دنیاست، نابرابری جنسیتی و سیاست های دفعی نیز هم. با این حال در دنیا زنان زیر این فشارها نخشکیده اند که بالنده شده اند و اسم و رسمی به هم زده اند و حقشان را از جامعه گرفته اند. در ایران ما هم چنین شده است و آمارهای گذشته و حال که با هم تطابق داده می شود، پیشرفت ها به چشم می آید. نیمه پرحرف و حدیث جامعه ما از منظر امید به زندگی یعنی سال هایی که عمر می کنند مدت هاست از مردان جلو افتاده اند، به استناد آمار مرکز آمار ایران که می گوید امید به زندگی زنان هم اکنون 74.6 سال و طول عمر مردان 72.1 سال است. اگر کمی عقبگرد کنیم و به سرشماری سال 85 برسیم مدت حیات زن ها 73.1 سال بوده که یک سال و پنج ماه بیشتر عمر کردن آنها خبر خوشی است از اقدامات بهداشتی که زنان را بیشتر از قبل زیر چتر حمایتی خود برده است. از بابت تحصیلات عالیه نیز نمی شود چشم را بر حقایق مثبت بست. در سال 90 اطلاعاتی که در سرشماری نفوس و مسکن ثبت شد، نشان داد پنج میلیون و 23 هزار و 992 زن در کشور تحصیلات دانشگاهی دارند و فاصله شان با مردان تحصیلکرده فقط کمی بیشتر از 400 هزار نفر است. بر می گردیم به سال 85 که جمعیت زنان تحصیلکرده ایران سه میلیون و 116 هزار و 392 نفر بود و دوباره به 10 سال قبلش که فقط 900 هزار و 895 زن دانشگاه دیده در کشور وجود داشت و باز هم عقبگردی می کنیم به سال 65 که این جمعیت به 223 هزار و 436 نفر محدود می شد که این رقم نیز نورعلی نوری بود در مقایسه با آمار سال 55 که فقط 122 هزار و 753 زن تحصیلکرده را شناسایی کرده بود. اما در کنار این گام های مثبت و جهش های چشمگیر هنوز زنان با چالش هایی دست و پنجه نرم می کنند که حل شدن شان منوط است به تغییر نگاه دولتمردان و انعطاف پذیر شدن تفسیرها و قانون ها. چالش در اجتماع، مضیقه در خانه سکه زندگی گروهی از زنان یک رو دارد، ولی سکه دو روی زندگی بعضی دیگر روایت زنانی است که در دو جبهه خانه و اجتماع تلاش می کنند و گاه از هر دو ناحیه در مضیقه قرار می گیرند. زنان خانه دار و زنان شاغل هر دو سختی ها و راحتی هایی دارند که اگر همه را یک کاسه کنیم به وضعی می رسیم که چندان مطلوب نیست. در دست ما آمارهای رسمی کشور و اظهار نظرهای قانونی مسئولان است که راوی شرایطی راضی کننده نیست. طبق اعلام مرکز آمار، ایران 21 میلیون و 185 هزار و 647 خانوار دارد که 12 درصد آن یعنی نزدیک به 2.5 میلیون خانوار زنان را اداره می کنند.
اسم اینها زنان سرپرست خانوار است، خودسرپرست ها و بی سرپرست ها که فقط 18 درصد از آنها موفق به یافتن شغل می شوند و 82 درصدشان بلاتکلیف می مانند. اینها آمار رسمی مرکز آمار ایران است که مو لای درز درستی اش نمی رود، آماری که نقال ِشرایطی دشوار و راوی زندگی هایی شکننده است. رشد جمعیت زنان سرپرست خانوار واقعیت جامعه ماست، به آمارها که رجوع کنیم نیز تائیدیه اش را خواهیم گرفت. در سال 55 فقط 7.3 درصد از خانوارها را زنان اداره می کردند که این رقم ده سال بعد کاهش یافت و رسید به 7.1 درصد. 10 سال بعد اما رشدی اتفاق افتاد و این آمار را رساند به 8.4 درصد و این سیر صعودی در سال 85 نیز ثبت شد که سرپرستی 9.5 درصد از خانوارها به وسیله زنان را نشان می داد. اما در سال 90 یک رکورد به جا ماند و آن عدد 12.1 درصد بود که گویای سرپرستی بیش از 2.5 خانوار به دست زنان است. سرپرست شدن زنان در خانواده اگر چه اغلب از سر جبر زمانه است و چاره ای جز آن نیست، اما دشواری هایی که آنان برای امرار معاش و بقا تحمل می کنند تاثیرگذار و قابل بحث است. اشاره می کنیم به تحلیل های رئیس مرکز آمار ایران از میزان درآمد زنان سرپرست خانوار که از روزی 9000 تومان تا 40 هزار تومان در نوسان است؛ بیشترین متوسط درآمد را زنان سرپرست خانوار تهرانی دارند و کمترین را بانوان اهل سیستان و بلوچستان که مثال خوبی از صبر و ایستادگی اند. این را بیفزایید به جسم و روان زنان سرپرست خانوار که با این عددها بازتاب یافته اند: 8 درصد معلول هستند، 7 درصد بیماری جسمی دارند، 14.5 درصد مبتلابه بیماری روانی اند و 30 درصد از آنها از کار افتاده اند. اما جامعه در قبال اینها با این کوله بار رنج و محدودیت چه کرده است؟ تقریبا اقداماتی ناچیز در سطح یک شهر و منطقه و نه ملی و همه گیر، نه بیمه ای بی دغدغه، نه مستمری قابل اتکا، نه بهداشت و درمان دل قرص کن و نه توسعه مشاغل خانگی که قرار بود عصای روز سخت زنان باشد. برای زنان خانه دار نیز تقریبا همین وضع را می شود توضیح داد، بیمه بلاتکلیف و نخ نمای زنان خانه دار حالا دیگر عیان ترین اقدام به سرانجام نرسیده چند دولت برای زنان خانه دار است. ارزشگذاری اقتصادی شغل خانه داری هم که عاقبتش خوش تر از بیمه زنان نیست تا همگان متقاعد شوند زنی که از صبح تا شب، بی وقفه و بیست و چهار ساعته جسم و روحش را فدای رفاه خانواده می کند، تلاشش چه قدر قیمت دارد. و اما زنان شاغل، فعال در دو جبهه که گر چه به استقلال مالی رسیده اند ولی تا آرامش خیال فاصله دارند. طبق آمار معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری فقط 12 درصد از زنان جامعه شغل تعریف شده دارند که اگر خوشبین باشیم این رقم به 14 درصد می رسد. محیط های کاری هنوز مردانه است و مزایا و پیشرفت ها غالبا مردانه. اما معنی اش این نیست که زنان رشد نکرده اند که به جایگاه های بالا رسیده اند ولی با تلاش مضاعف. سهم زنان از مجلس شورای اسلامی خودمان را اگر مرور کنیم به شاهرگ این بحث خواهیم رسید و خواهیم دید حتی در خانه ملت، صندلی ها برای زنان اندک است. در مجالس اول تا سوم فقط چهار کرسی، در مجلس چهارم 9، مجلس پنجم 14، مجالس ششم و هفتم 13، مجلس هشتم 8 و مجلس نهم فقط 9 صندلی برای زنان خالی کرده است. این یعنی رسیدن به قله های تصمیم گیری برای خیل عظیمی از زنان دست نیافتنی است و این فضای بسته ایراد محیط های کاری کشور و سیستم توزیع فرصت های شغلی است. در این میان زنانی که در بازار کار جایگاهی برای خود دست و پا می کنند، اسباب آسودگی کم دارند. دغدغه سرنوشت فرزندی که در خانه تنها مانده یا نزد یکی از اعضای فامیل است، همسری که احیانا بیمار است و به حضور زنش در خانه نیاز دارد و مهدهای کودک که در محیط های کاری وجود ندارد فقط اندکی از نکات بحث انگیز است. رسیدن به اهداف سند چشم انداز 20 ساله قرار بود استخدام های نیمه وقت زنان در دستور کار باشد، اما در دستور کار قرار نگرفت، قرار بود مرخصی زایمان به 9 ماه افزایش یابد که گر چه قانونی شد، ولی اجرا نشد، قرار بود زنانی که فرزند معلول یا همسر بیمار صعب العلاج دارند هشت ساعت کمتر از دیگران در محل کار حاضر شوند که این هم به سرانجامی نرسید.
حالا زنان شاغل مانده اند و شغلی که به آن نیاز دارند و برای نگه داشتنش باید تلاش فراوان کنند و محدودیت های زندگی شخصی شان را به دست خود و نه با مساعدت دولت حل کنند. روز زن بهانه خوبی برای مرور این گفته هاست، روز خوبی است برای دور شدن از حرف های کلیشه ای و تبریکات بی ثمر که برای بهبود زندگی فردی و اجتماعی زنان توفیری ندارد. یادمان باشد سال 94 که فرا رسید، ما را رساند به پایان دهه اول عدالت و پیشرفت و قرارمان داد در ابتدای دهه دوم. سند چشم انداز بیست ساله ملاک ایجاد این دو دهه است که دهه اولش از سال 84 آغاز شد و دهه دومش از حالاست تا سال 1404. این سند، ایرانی پیشرفته و توسعه یافته می خواهد و می داند که این مهم میسر نمی شود مگر با توجه به زنان و تلاش برای بهبود جایگاه آنان. سند چشم انداز بیست ساله خواهان تقویت نهاد خانواده و جایگاه زن در این نهاد است و همزمان خواستار تقویت حضور زنان در صحنه های اجتماعی است به طوری که چه در خانه و چه در اجتماع، حقوق شرعی و قانونی زنان استیفا شود و این نیمه کمتر دیده شده اجتماع نقش سازنده خود را ایفا کند. تا سال 1404 فقط 10 سال باقی است، مرور این سند برای همگان الزامی است. مریم خباز - گروه جامعه 171
پنج شنبه 20 فروردین 1394 ساعت 08:57
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها