محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802812435
سردار شهید محمدحسن قاسمی‌طوسی خطاب به پدرش: بهتر است به جبهه بیایی، غصه شرکت نکردن در جهاد به دلت می‌ماند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: سردار شهید محمدحسن قاسمی‌طوسی خطاب به پدرش:
بهتر است به جبهه بیایی، غصه شرکت نکردن در جهاد به دلت می‌ماند
سردار شهید محمدحسن قاسمی‌طوسی معتقد بود که بهای پیروزی خون است و همه باید در این راه به میدان بیایند، حتی به پدرش محمدعلی قاسمی‌طوسی می‌گفت: بهتر است شما نیز سعی کنی به جبهه بیایی، غصه شرکت نکردن در جهاد، به دلت می‌ماند!
به گزارش خبرگزاری فارس از ساری، فردا 18 فروردین 94، بیست‌وهشتمین سالگرد عروج آسمانی سردار شهید محمدحسن قاسمی‌طوسی است که به همین مناسبت مجلس بزرگداشتی با سخنرانی سردار سیدمحمد بابایی فرمانده سپاه کربلای مازندران ساعت 17 در گلزار شهدای نکا برگزار می‌شود، لذا شایسته دیدیم تا با جست‌وجو در زندگی سراسر پرافتخار آن اسطوره مبارز و جهاد علیه کفر و طاغوت، به بیان قطره‌ای از دریای مبارزات خستگی‌ناپذیر و رفتار انسانی و اسلامی او بپردازیم. سردار شهید محمدحسن قاسمی‌طوسی در نخستین روز از بهار سال 1337 در روستای طوس‌کلای شهرستان نکا در خانواده‌ای با تقوا دیده به جهان گشود، او نخستین فرزند خانواده بود و شادی و عشق را به خانه آورد، در سال 1344 دوران مدرسه‌اش فرا رسید و محمدحسن همچون سایر دوستانش به مدرسه روستای طوس‌کلا رفت، در سال‌های 55 و 56 که دوره‌های آخر دبیرستان را در مدرسه طالقانی ساری پشت سر می‌گذاشت، دیگر از آن هیاهوی درس و مدرسه‌اش کم شد و میلی به ادامه تحصیل نداشت، صبح زود از خانه بیرون می‌رفت و گاه شب‌ها نیز به خانه نمی‌آید، هر چند که سعی می‌کرد تا حقیقت را پنهان کند، اما پدر و مادر متوجه کارهای او بودند و فهمیدند که با روحانیون مبارز در ارتباط است و علیه حکومت شاه فعالیت می‌کند تا حدی که ساواک نیز در تعقیب اوست. محمدحسن تصمیم خود را گرفته بود که اکنون باید کتاب و دفتر و قلمی از مکتب روحانیون مبارز بردارد و در مدرسه جهاد علیه طاغوت درس آزادگی بخواند، حتی از رفتن به خدمت سربازی امتناع کرد و به پدرش می‌گفت که به طاغوت خدمت نمی‌کنم، اما بالاخره با چندین مرحله پیگیری ماموران امنیه و ژاندارمری، او بالاجبار به سربازی رفت، هنوز چند روزی از رفتنش به پادگان بیرجند نگذشته بود که از آنجا برگشت و به پدرش گفت: من که گفته بودم به طاغوت خدمت نمی‌کنم. همزمان با ورود امام خمینی(ره) به میهن، محمدحسن نیز در صف محافظان و یاران امام قرار گرفت و به تهران رفت، در مرداد 58 به سپاه پاسداران پیوست و گویی دریچه‌ای جدید در زندگی او گشوده شد، محمدحسن می‌دانست که اکنون زمان خدمتش فرا رسیده است و حالا دیگر باید با عشق و امید به آینده و با رهبری مرجع بزرگی چون امام خمینی(ره) تا پای جان به کشورش خدمت کند. این مبارز خستگی‌ناپذیر، در سال 59 به فرماندهی عملیات سپاه ساری منصوب شد، در همین سال‌ها نیز که ضدانقلاب و منافقان با هر دسیسه‌ای سعی بر براندازی حکومت اسلامی داشتند و نقشه‌های متعددی را در سطح شهرها و در دل جنگل‌های شمال طراحی می‌کردند، او با طراحی و ایده‌های مناسب سعی می‌کرد تا دست به عملیات غافلگیرانه بزند، لذا در برقراری امنیت جنگل‌های آمل، ساری، گرگان و جنگل‌های گیلان نقش مهمی را ایفا کرد و به دلیل همین رشادت‌ها بود که به او پیشنهاد دادند فرماندهی طرح و عملیات سپاه منطقه 3 گیلان و مازندران را قبول کند و او نیز به دلیل عشقی که به خدمت در نظام اسلامی داشت، این وظیفه سنگین را در بحبوحه همه مشکلات و خطرات اوایل پیروزی انقلاب اسلامی به عهده گرفت. در زمان جنگ، گویا دریچه‌ای تازه به روی این مجاهد و مبارز راه حق گشوده شد، او در سال 62 به لشگر 25 کربلا پیوست و به دلیل تجربه‌هایی که داشت به عنوان معاون اطلاعات و عملیات لشگر 25 کربلا منصوب شد، محمدحسن در چهارم اسفندماه 62 در منطقه «چیلات» و در عملیات والفجر 6، برادر کوچکش محمدابراهیم را از دست داد، به او اطلاع دادند که برادرت شهید شده است و باید او را به عقب بیاوریم، اما از همرزمانش خواست که اگر شهدا یا مجروحان دیگری نیز هستند، محمدابراهیم را نیز به همراه آنها بیاورند و تاکید داشت که یا همه شهدا و مجروحان و یا هیچ‌کدام، همین سخت‌گیری و تفاوت قائل نبودن بین برادر خود و دیگر شهدا و زخمی‌ها باعث شد تا پیکر (پلاک و استخوان) برادرش محمدابراهیم پس از سال‌ها گمنامی، در 17 مهرماه 76 تشییع و خاک‌سپاری شود. این مجاهد راه حقیقت، برادر دیگری نیز به نام محمدابراهیم داشت که پس از انقلاب در 16 مهرماه 74 به دست منافقان در تهران ترور شد و در 18 مهرماه 74، تشییع و در گلزار شهدای نکا به خاک سپرده شد. سردار قاسمی‌طوسی یک نگرانی عمده بعد از شهادتش داشت که همواره از زبان همرزمانش عنوان می‌شود؛ نگران بود که بعد از شهادتش از او تجلیل شود و عکس و خاطراتش را تبلیغ کنند، اما شهیدان دیگری که مسئولیتی نداشتند و زحمات زیادی در جبهه کشیده‌اند، بی‌نام و نشان بمانند و از آنها قدردانی نشود، معتقد بود که همه شهدا به یک اندازه شایسته تقدیر و ستایش هستند، زیرا همه برای یک هدف مشترک به جنگ به دشمنان اسلام آمده‌اند. محمدحسن سختی‌های جنگ را به خوبی درک می‌کرد و استوار و مقاوم بود، می‌دانست که بهای پیروزی خون است و همه باید در این راه به میدان بیایند، حتی کاری کرد تا پدرش نیز در جبهه خدمت کند، به پدرش محمدعلی قاسمی‌طوسی می‌گفت: بهتر است شما نیز سعی کنی به جبهه بیایی و در این جهاد سهیم باشی، غصه شرکت نکردن در جهاد به دلت می‌ماند! این رزمنده دلیر در عملیات‌های قدس 1 و 2 و عملیات‌های ایذایی دیگر، در کربلای 4 و 5 و در والفجر 8 و فاو نیز شرکت داشت و چندین مرحله نیز مجروح شد و حتی به حالت اغما رفت اما لحظه‌ای از ادامه فعالیت‌های حق‌طلبانه و مبارزه علیه کفر و باطل، بازنایستاد. صبح روز 18 فروردین 66 بود که محمدحسن به اتفاق تنی چند از همرزمان خود برای بررسی موقعیت یکی از خطوط درگیری در شلمچه معروف به دژ 1000 وارد عمل شده و به درون یکی از کانال‌ها رفتند، این آخرین نشانی‌ها از حضور سردار شهید محمدحسن قاسمی‌طوسی در جبهه بود، زیرا پس از آن با اصابت خمپاره 60 عراقی‌ها به همان موقعیتی که او و دوستانش در آنجا حضور داشتند، دیگر خبری از محمدحسن و دو تن از همرزمانش نشد. سرانجام پس از هشت سال گمنامی، پیکر شهید محمدحسن قاسمی‌طوسی در سال 74 بر دستان مردم خطه انقلابی و شهیدپرور مازندران تشییع و در گلزار شهدای شهرستان نکا آرام گرفت. تنها یادگار زندگی مشترک سردار شهید محمدحسن قاسمی‌طوسی و همسرش حلیمه عرب‌زاده، دختری به نام سمیه است که در دی‌ماه 57 به دنیا آمده و حدود 10 بهار پر فراز و نشیب و همراه با مشکلات خاص دوران جنگ و جبهه آن‌هم در کنار پدری مبارز و خستگی‌ناپذیر و مرد میدان‌های سخت و کارزار را دیده است. درود بر مردی که در بهاری زیبا متولد شد، در بهاری دیگر به شهادت رسید تا روزگاری بی‌پائیز را به مردم میهن خود هدیه دهد. -------------------------
گزارش از: آزاده بابانژاد
-------------------------
انتهای پیام/86001/ب40
94/01/17 - 16:11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 120]
-
گوناگون
پربازدیدترینها