واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/ روزنامه شرق
مساوی در لوزان
لاجرم برخلاف رجزهای رسانهای، تنها گزینه روی میز، یک مساوی آبرومندانه برای دو طرف بود که در زبان دیپلماتیک آنرا «برد-برد» نام دادهاند، «توافقنامه» حاصل نشد، ناگزیر به «بیانیه» قناعت کردند تا آخرین گرهها در هفتهها و ماههای پیشرو گشوده شود.
مازیار خسروی طی یادداشتی در روزنامه شرق نوشت: ایرانیان هرگز نوروزی به این کشداری تجربه نکرده بودند. ١٣روزی که به اندازه همه ١٣سال گذشته چالش هستهای، بر اعصاب سوهان کشید و خراش بر جا گذاشت. از بختیاریمان بود که کرختی ثانیههای تمامنشدنی لوزان با تعطیلات رسمی همزمان شد که اگر نمیشد، ثانیههای قفلشده، غبار ناگزیر تعلیق را بر همهچیز تحمیل میکرد. نوروز اما به یاری آمد تا میلیونها تن با اشتیاقی بیش از تماشای «جام جهانی»، چانهزنی «لوزان» را دنبال کنند و در غیبت روزنامهها و کمکاری صداوسیما، نبض شبکههای اجتماعی را با ضربان مذاکرات تنظیم کنند. مسابقه نفسگیری که دقیقه٩٠ آن شامگاه سهشنبه تعیین شده بود، به وقت اضافه کشید و هراس و اضطراب از نحسی را به سبزه ١٣ گره زد. چانهزنی در لوزان حرفبهحرف و واژهبهواژه بود و پیشروی به سوی خط پایان، میلیمتر به میلیمترآفتاب سیزدهم فروردین که از نفس افتاد، نفسهای بسیاری در ایران و جهان در زندان سینه حبس شده بود. دو حریف اما بسیار بیش از آن بر روی اسب برنده لوزان شرط بسته بودند که به شکست اعتراف کنند. سودای آشناکردن شانههای طرف مقابل با خاک نیز مدتها پیش به بایگانی سپرده شده بود. لاجرم برخلاف رجزهای رسانهای، تنها گزینه روی میز، یک مساوی آبرومندانه برای دو طرف بود که در زبان دیپلماتیک آنرا «برد - برد» نام دادهاند. «توافقنامه» حاصل نشد، ناگزیر به «بیانیه» قناعت کردند تا آخرین گرهها در هفتهها و ماههای پیشرو گشوده شود.
اکنون تیم هستهای کاریترین تعطیلات همه عمر خود را سپری کرده و به ایران بازگشته. کسانی زانوی غم در بغل گرفته و از تعویض «اسب زینکرده» با «افسار پاره» سخن میگویند. دیگرانی در هرمنوتیکی یکسره متفاوت از بیانیه، در فضای مجازی و حقیقی پایکوبی راه انداخته و به جشن ایستادهاند. در روزهای پیشرو به احتمال قریب به یقین، داغترین بحث سیاسی ایران، چالش بر سر تاویل متن و حاشیه بیانیه لوزان خواهد بود. بیانیه لوزان اما یک متن هنری دارای قابلیت خوانشهای گوناگون و گاه متضاد نیست. قراری است سیاسی که از زورآزمایی دیپلماتها روی میز مذاکره تراوش کرده و مکتوب شده است. روشن است که برای نوشتهشدن هر خط آن، «بده بستان» سیاسی صورت گرفته. چیزهایی دادهایم و چیزهایی گرفتهایم. دیپلمات البته معجزهگر نیست. هنر او انجام بهترین بازی با برگهایی است که در اختیار دارد. در نمرهدادن به کارنامه دیپلمات باید مقدورات را در نظر گرفت نه مطلوبات را. پرسش درست این است که «با در نظر گرفتن مجموعه شرایط و تجربیات گذشته، بهتر از این ممکن بود؟» باقی «اگر»ها و پرسشها، جملهگی انتزاعی هستند و یکسره خارج از بحث. تیمی که به نمایندگی از ایران به میدان لوزان رفت، زبدهترین ترکیبی بود که سمتی که ماییم در چنته داشت. حاصل عرقریزی ذهن این تیم و بدنه اجتماعی حامی آن، دادن چیزهایی و گرفتن چیزهایی شده است. پایان قصه مدتهاست که آشکار شده و «قطعنامهدان» کسی هم پاره نشده. آن طرف هم با وجود خیمه سنگین تحریم، سراببودن سودای رساندن پشت این طرف به خاک را به چشم دیده. با این نگاه، در لوزان نه اسبی داده شده و نه افساری گرفته شده. امتیازاتی ردوبدلشده که وزنکشی باانصاف آن، شاهین ترازو را با کفه مساوی مماس میکند. مطلب فوق مربوط به سایر رسانهها میباشد و خبرگزاری فارس صرفا آن را بازنشر کرده است. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
94/01/15 - 09:21
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]