واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: همدلی و همزبانی؛ مسوولیتی همگانی یادداشتی از دکتر علیرضا یونسی معاون سیاسی امنیتی استانداری مازندران
۱۳۹۴ يکشنبه ۹ فروردين ساعت 09:44
خبرگزاری پانا:رهبری معظم انقلاب امسال را با تدبیر دور اندیشانه شان، سال دولت و ملت ، همدلی و همزبانی نام نهاده اند. ای بسا هند و و ترك هم زبان ای بسا دو ترك چون بیگانگان پس زبان محرمی خود دیگر است همدلی از همزبانی بهتر است (مولانا) اگر انسان ها در یك خانواده و یا در یك جامعه همدل، هم عهد و همراه نباشند، اگر چه با یك زبان با یكدیگر سخن بگویند، اما از نظر معرفتی، زبان یكدیگر را نمی فهمند، بقول علامه اقبال لاهوری؛ به خلوتی كه سخن می شود حجاب آن جا حدیث دل به زبان نگاه می گویند گاهی شخص با یك نگاه حكیمانه بیش از یك كتاب حرف می زند و بعبارتی بعضی افراد یكدیگر را با زبان نگاه كشف می نمایند. در معرفت دینی ما آمده است كه حضرت ختمی مرتبت می فرمودند : بوی برادرم اویس را استشمام می كنم. این شامه شامه معنوی است و اما گاهی دو برادر با هم بیگانه اند، بمانند هابیل و قابیل ( فاصله ها تا كجاست ) لذاست كه اگر زبان ظاهر ( زبان سر) با زبان دل یكی نشود، آنوقت زیباترین وضعیت ارتباط ها رقم نمی خورد. حرم امن الهی - جائی است كه زبان دل با زبان ظاهر یكی میشود. بهمین دلیل است كه هرچه انسان تعالی بیشتری پیدا كند بسمت وحدت پیش می رود .از كثرت به وحدت و از پراكندگی به جمعیت خاطر و وحدت نهایی می رسد و می تواند موید اسفار چهار گانه ملاصدرا شود. عالم پر از صدای حق است. عالم روحانیت پر از صدای ملیح، پر از غوغا و پر از زمزمه است كه البته گوش هایی هست كه این صدا ها را می شنود. ( چشم هائی كه می بیند.) بر ماست كه با یكدیگر زیبا سخن بگوییم ، سخنی كه بوی محبت و مهر از آن استشمام شود و عقل را قانع كند، زیرا آدمی هم واجد عقل است و هم واجد احساس، پاره ای سخن ها در اقناع عقل می كوشند و پاره ای گفتار ها در انگیختن احساس ، شاید بی وجه نباشد كه گفته شود كاملترین سخن ها آنست كه هر دو جنبه وجود آدمی را قانع سازد. اما مهم ترین وجه سخن آن است كه شنیدن آن عقل را به تامل وا دارد و در نهایت به اقناع برساند. دوست نزدیك تر از من به من است وین عجب تر که من از وی دورم چه كنم با كه توانم گفت كه او در كنار من و من مهجورم " گلستان سعدی " لذا اگر جمعی و یا جامعه ای اهل تفكر و اهل اندیشه نباشند باید به فكر درمان اش بود. سخن گفتن و سخن خوب گفتن هنگامی مفید است كه شنونده داشته با شد. اگر شنونده نداشته باشد سخن در جایگاه خود به ظهور نمی رسد، زیرا انسان هیچگاه با دیوار، با سنگ، با حیوان و یا با نبات سخن نمی گوید، اما اگر انسانی مانند نبات یا جماد و ... باشد یا به حرف گوش نمی دهد و یا گوش می دهد و دل نمی دهد به قول ادبا، سخن نمی شنود، چون گوش باطنش كر است . ممكن است سعی كند حرف را گوش كند اما سخن از حوصله دركش بیرون است . زیرا گاهی انسان ممكن است با خواندن یك آیه از آیات قرآن مجید متحول شود و گاهی نیز ممكن است ختم قرآن نماید و چیزی ادراك ننماید. بهمین دلیل است كه دل باید آماده باشد لذا پیچیدگی وجود انسان این است كه برخی از آدمها در قالب تواضع ، تكبر می فروشند . یعنی انانیت و تكبر خود را در ظرف تواضع می ریزند و به خورد دیگران می دهند و گاهی احقر می گویند و اكبر می فروشند. دلیل می گویند، كبیر می فروشند، فقیر می گویند ، غنی عمل می كنند. بهمین دلیل است كه هر كجا تواضع است، صدق هم وجود دارد و تطابق ظاهر با باطن جلوه گر است و همه اینها به معرفت مرتبطند، زیرا وقتی تطابق ظاهر و باطن نباشد نفاق خواهد بود. در اینجاست كه لازمست آحاد جامعه در برخورد با هم به زبان فهم برسند. در آرمان های مقدسشان ( كه همانا ساختن جامعه ای بدور از هر گونه زشتی و پلشتی و یا با كاهش انواع آسیبها خواهد بود جامعه ای بر اساس احترام و اعتماد متقابل بین مردم ، بین مردم و مسئولین در همه حوزه های زندگی فردی ، زندگی اجتماعی ، زندگی مدیریتی و ...همه باید پاك دست و پاك چشم باشند و بدان شیوه عمل نمایند و...) به وحدت نظر و وحدت عمل برسند. و این مهم، میسر نخواهد بود مگر آن كه مردم و مسوولین همدل و همزبان با شند و با همدلی و هم زبانی راه سخت رسیدن به جامعه ای سرشار از فضیلت، پاكی، صدق و صفا و محبت و صمیمیت را دوشا دوش هم تا دستیابی به نتیجه صادقانه و عاشقانه ادامه دهند و برای رسیدن به این مقصود همه مسوولند هم دولت و هم ملت. خواجه حافظ می فرماید: حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت آری! به اتفاق جهان می توان گرفت
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]