محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830340266
کلکسیونی از سوغات نوبرانه ایرانی/ پیشینه ۶۵۰۰ ساله هنرهای دستی
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: اینجا مازندران است؛
کلکسیونی از سوغات نوبرانه ایرانی/ پیشینه ۶۵۰۰ ساله هنرهای دستی
شناسهٔ خبر: 2523535 جمعه ۷ فروردین ۱۳۹۴ - ۱۰:۱۶
استانها > مازندران
ساری - کلکسیونی از صنایع دستی و سوغات نوبرانه در مازندران گرد هم آمده تا زینت بخش خانه ها و سفره های نوروزی هر ایرانی شود. به گزارش خبرنگار مهر، همه سوغات و صنایع دستی ایران زمین یکجا در مازندران جمع شده و به عنوان نوبرانه به مسافران نوروزی هدیه داده می شود. نخستین نشانه های صنایع دستی مازندران را می توان مربوط به حدود ۶۵۰۰ سال قبل از میلاد دانست، وسایلی که درغار کمربند در نزدیکی شهرستان بهشهر بدست آمده تاریخ ۶۵۰۰ سال قبل از میلاد را نشان می دهد که ریسیدن نخ از پشم گوسفند و موی بز بطور ابتدایی در آن زمان متداول بوده است.در کتاب صنایع دستی کهن ایران آمده است: در حفاریهایی که در آغاز سالهای ۱۹۵۰ در غاری نزدیک دریای خزر قطعات پارچه بافته شده از پشم گوسفند و موی بز بدست آمد و با روش آزمایش کربن ۱۴ معلوم شد که مربوط به ۶۵۰۰ سال -۲۰۰سال کمتر یا بیشتر – پیش از میلاد مسیح است.این گواه بر این ادعاست که نساجی سنتی در استان مازندران و مخصوصاً شهرستان بهشهر قدمتی به درازای تاریخ دارد و پیشینه این هنر در جهان به این منطقه می رسد، از جمله صنایع دستی دیگری که در منطقه سابقه طولانی دارد، قالی بافی، گلیم، مصنوعات چوبی، پوشاک سنتی، صنایع فلزی، نمدمالی و حصیربافی و ... است.بنابر شواهد سفالگری در قرن ۱۱ پیش از میلاد مسیح و قالی بافی در سده سوم هجری و نساجی سنتی و ابریشم پشمی در قرن چهارم و هنرهای چوبی در قرن نهم هجری در استان رواج بسیار داشته و در اوج فعالیت بوده است، از جمله رشته های بومی منطقه که قدمت بسیار دارد نساجی سنتی، نمدمالی، هنرهای چوبی و سفالگری است.
استان مازندران با توجه به موقعیت خاص آب و هوایی وجود جنگلهای سرسبز و دلنشین و تنوع چوب و نعمتهای خدادادی دیگر، زمینه خاصی را برای مشاغل کشاورزی، دامداری و صنایع وابسته به آن مثل بافته های داری و صنایع چوبی فراهم آورده است.صنایع دستی در مازندارن قدمتی دیرینه دارد و از مهمرین صنایع دستی، قالیبافی، گلیم بافی، حصیربافی، چادر شب و جوراب پشمی، نخ ریسی، پارچه بافی، نمد، زیلو، جاجیم، ظروف گلی، و وسایل چوبی است که مواد خام این محصولات از محل تهیه می شود.صاحبان پیشه و فن همواره با عشق به زیبایی و سایل مادی زندگی را خلق كرده اند و دستان توانمند هنرمند ذهن مستقل و پویا واندیشه جستجو گرش مجموعه ای دیدنی و سزاوار تحسین را به یادگار گذاشته است.منبت کاری: از قرن پنجم تا هفتم ه. ق. هنرمند منبت كار با استفاده از شیوه قاب و گره، طرح های نو آفریده از قرن هشتم هجری نمونه های فراوانی از رسم و عناصر هندسی و اشكال نباتی و گل و بته روی منبرهای چوبی، صندوق مزارها، در و پنجره و رحل قرآن باقی مانده است اما از اوایل قرن نهم هجری این هنر رونق ویژه ای یافت و صنعتگران موفق شدند در آثار خود با به كارگیری انواع خطوط نمونه های ارزشمندی را بیافرینند.پنجره های زیبا و خوش نقش و نگار چوبی كه نشانه نور و روشنایی است با استفاده از هنر گره سازی و نقش های هندسی سه گوشه و چهار گوشه، ستاره های چهار پر، هشت پر و و درنهایت شیشه های رنگین پیشانی و رواق بناها را آذین می بخشد این پنجره ها به اورسی معروفند.
لاك تراشی: لاك تراشی در مناطق روستایی و جنگلی مورد توجه پیشه وران هنرمندان بوده و انواع سازه های آن براساس نیاز زندگی روزمره رشد یافته است، روستاییان ساكن مناطق جنگلی درگذشته بیشترین نیازهای خود را از چوب تهیه می كردند و در ساخت لوازم چوبی از مهارت خوبی برخوردار بودند.استادكاران بااستفاده از ریشه و تنه درختان بدون بهره گیری از ابزار كار امروزی ظروف چوبی مانند جوله، كلز، لاك دانه پاش، قند چوله، تنباكو، چوله، قاشق، ملاقه، كترا، تولید می كردند و برخی از ظروف چوبی كه در مازندارن كاربرد دارد عبارتند از دانه پاش، جوله، كلز، كیله لاك، عصا، قند چوله، تنباكو چوله، سیر كوب. حصیر بافی: حصیر بافی در برخی از روستاهای استان مازندران به ویژه در غرب استان رایج است. در مازندران از نوعی حصیر به نام «كوب» برای زیر انداز استفاده می شود، برای بافت «كوب» از گیاهان خود رو چون «گاله» و «واش» كه در باتلاق ها و اب بندان ها می روید بهره می جویند. برای تهیه زنبیل و سبد نیز از همین گیاهان استفاده می شود.گلیم بافی: گلیم بافی نیز یكی از دیگر صنایع دستی و سنتی استان محسوب می شود، در حال حاضر در بیشتر روستاها و شهرهای استان به این هنر اشتغال دارند. نقوش گلیم اغلب به شكل هندسی است و بافنده با الهام گرفتن از اطراف طبیعت خود، نقش می زند، رنگ گلیم نیز بر گرفته از طبیعت پیرامون و غالب رنگ های تند و شاد مانند قرمز، نارنجی، كرم، سبز، سرمه ای است.در میان دست بافت های روستایی، جاجیم از اهمیت بیشتری برخوردار است و كاربردهایی نظیر زیرانداز، پشتی، سجاده رختخواب پیچ، مفرش، پتو، وریه كرسی و... دارد و این هنر در بسیاری از مناطق روستایی از جمله «متكازین» از توابع بهشهر بخش دودانگه شهرستان ساری، آلاشت سواد كوه، كجور، نوشهر و كلاردشت چالوس اقبال و توجه است.
در روستای كوهستانی و ییلاقی متكازین در بخش هزار جریب بهشهر، اصولا" بافت جاجیم توسط زنان صورت می گیرد و مردان جز در مرحله تهیه پشم، نقش چندانی ندارند. در بافت جاجیم این منطقه پس از بافتن حاشیه، نقش اندازی كه در اصطلاح «گل» خوانده می شود صورت می گیرد.این نقش ها اسامی مختلفی دارند چهار گل، خشتی، پنجه ای، گل آفتاب گردان، آفتاب تیره، حاشیه های اطراف نیز با طرح مثلث دندانه دار پر می شود. برای بافت جاجیم در اندازه های بزرگ تر دو یا چند عدد جاجیم بافته شده به اندازه عرض دار موجود را به یكدیگر متصل می کنند و یك جاجیم در اندازه دل خواه شكل می گیرد.جوراب بافی: جوراب بافی یكی از صنایع دستی رایج و بومی منطقه است. این صنعت بومی را می توان بر مبنای تولید و مصرف آن به جوراب چكمه ای یا گردن بلند و گردن كوتاه تقسیم كرد، در روستاهای منطقه در حال حاضر تولید جوراب به شكل ساده انجام می شود و پشم گرفته شده از گوسفند بدون رنگ آمیزی واستفاده از نقوش مختلف عرضه شده و جنبه هنری ندارد.موج بافی: ماده اولیه موج بافی كه به نام های «رختخواب پیچ» و «ایزار» نیز معروف است، پشم است. به همین دلیل ارزان و قابل شستشو دارای استحكام، نرم و سبك است، موج بافی به دلیل صفت هایش به عنوان هنر فراگیری در گذشته مطرح بود و اكنون نیز كم وبیش در این منطقه رواج دارد. امروزه این هنر بیشتر در روستاهای منطقه كجور به جا مانده است.
پارچه بافی: در گذشته بافت انواع پارچه های پشمی، ابریشمی و نخی معمول بود، نوعی پارچه ابریشمی كه الیجه نام داشت برای دوخت كت زنانه به كار می رفت، از پارچه های پشمی «چوخا» و «باشلق» برای پالتو استفاده می شود و از شمد كه نوعی پارچه خنك و لطیف است در تابستان به جای پتو استفاده می شود.علاوه بر صنایع دستی، نانهای محلی نیز از جمله سوغات مازندران است و کماج، تتک، پنجی کش از جمله نانهای محلی مناطق مختلف مازندران است که پخت آن در روستاهای ییلاقی و کوهستان همچنان ادامه دارد.همواره در ایام نوروز، زنان روستایی مازندران با پخت نانهای سنتی و محلی، سفره های عید را می آرایند و از مهمانان نوروزی پذیرایی می کنند و یا به عنوان سوغات به مسافران هدیه می دهند.اگر در نوروز سفری به روستایی کوهستانی از جمله بخش کجور داشته باشید، بانوانی را مشاهده می کنید که به پخت نان های سنتی مشغول هستند.به گزارش مهر، علاوه بر نان محلی، آغوزمسما، ترشی ترشو، دوپتی، اسپناساک، آش کد، دو آش ـ ترش آش، نازخاتون، اسفناج مرجی، کهن انار، قلیه، خورشت آلو ز دیگر غذاهای محلی مازندران است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 338]
-
گوناگون
پربازدیدترینها