محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830862165
ثبات منطقه در گرو همکاری ایران و روسیه
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
ثبات منطقه در گرو همکاری ایران و روسیه
به اعتقاد یک کارشناس مسائل منطقه، تقویت همکاری‌های ایران و روسیه در آسیای مرکزی ضامن حفظ ثبات و امنیت منطقه‌ای خواهد بود.
«آتای مالدابایف» کارشناس سیاسی و معاون مدیر مرکز تحلیلی «راه‌حل‌های عاقلانه» در یادداشت اختصاصی با خبرنگار خبرگزاری فارس در دوشنبه، وضعیت روابط دوجانبه بیشکک – تهران و نقش طرف‌های مهم منطقه‌ای در این رابطه را مورد بحث و بررسی قرار داده است. در این یادداشت، ایران به عنوان شریک قابل اعتماد و دارای منافع روشن و مشروع معرفی شده است. مالدابایف معتقد است که از ظرفیت‌های موجود همکاری‌های بین بیشکک و تهران بهره‌برداری لازم صورت نگرفته و و دوطرف بایستی بر تحقق این امر تلاش‌های مربوطه را صورت دهند. نویسنده این مطلب به مواردی مربوط به ایجاد مشکلات بر روابط قرقیزستان و ایران از سوی آمریکا اشاره و بر این نکته تاکید می‌کند که در دوره ریاست جمهوری «الماس بیک آتامبایف» نفوذ غرب بر تصمیم‌گیری‌های بیشکک به طور قابل توجهی محدود شده است. معاون مدیر مرکز تحلیلی «راه‌حل‌های عاقلانه» معتقد است: نزدیکی قرقیزستان با ایران منجر به کاهش سطح تحمیل دیدگاه‌های سیاسی طرف‌های خارجی به بیشکک خواهد شد. در این یادداشت ضمن یادآوری از تقویت نقش روسیه در قرقیزستان، جلوگیری از تکرار سناریوی اوکراین در قرقیزستان از اصلی‌ترین وظایف مسکو عنوان و در این رابطه تهران شریک مناسب «کرملین» دانسته شده است که چنین همکاری می‌تواند زمینه برای ایجاد موازنه حضور طرف‌های خارجی در منطقه را فراهم کند. به اعتقاد مالدابایف، تشریک مساعی ایران و روسیه در قرقیزستان می‌تواند مهار اقتصادی چین، مهار نظامی – سیاسی غرب، مقابله با توسعه تروریسم و افکار انحرافی مذهبی، مسدود کردن مسیرهای قاچاق مواد مخدر و امثال این‌ها در پی داشته باشد. * * * به رسمیت شناختن استقلال قرقیزستان در پایان سال 1991 از سوی جمهوری اسلامی ایران را می‌توان آغاز روابط دوجانبه بیشکک - تهران عنوان کرد. در پی آن، در سال 1992 موافقتنامه دوجانبه در خصوص برقراری مناسبات به امضا رسید که منجر به استقرار سفارتخانه‌های ایران و قرقیزستان در سال‌های 1992 و 1996 در بیشکک و تهران شد. با دستیابی تجار ایرانی در دهه 90 به بازار جدید، حضور فعال کالاهای تولید جمهوری اسلامی در قرقیزستان به توسعه آتی و نظام‌مند روابط تجاری و اقتصادی کمک کرد. در مجموع روابط میان 2 کشور را می‌توان به عنوان روابط نسبتا پایدار و متعادل ارزیابی کرد. بررسی زمینه حقوقی همکاری‌های دوجانبه قرقیزستان و ایران حاکی از آن است که بخش حمل‌و‌نقل، آموزشی، تجاری، اقتصادی، فرهنگی، بشردوستانه، گمرکی و مالی مورد توجه بیشتری قرار دارد. در عرصه‌های نظیر امنیت، مبارزه با مواد مخدر و جنایات سازمان‌یافته و همچنین کشاورزی نیز تعاملاتی مشاهده می‌شود. ایران با توجه به علاقه‌مندی خود جهت تنوع بخشیدن به مسیرهای تجاری – اقتصادی و حمل‌و‌نقلی و تدارکاتی، در بازسازی جاده بیشکک – آلماتی، بیشکک – اوش و بیشکک – جلال‌آباد – اوزگن سهم گرفت. در حال حاضر پروژه ساخت خط راه‌آهن چین – قرقیزستان – تاجیکستان – افغانستان – ایران در دست بررسی قرار دارد. یکی از ویژگی‌های روابط دوجانبه قرقیزستان و ایران، بحث همکاری‌های بین برخی از استان‌های 2 کشور می‌باشد. به عنوان مثال مناطق جنوبی قرقیزستان که بیشتر به کشاورزی مشغول می‌باشند، با بعضی از استان‌های ایران مانند «خراسان» و «قزوین» روابط خواهرخواندگی برقرار کرده‌اند. گسترش همکاری‌های بین مناطق دو کشور امروز نیز مورد توجه قرار گرفته است. «ربیع فلاح جلودار» استاندار مازندران در پایان سال 2014 ضمن بازدید خود از قرقیزستان نسبت به توسعه همکاری‌های کشاورزی، عرضه مستقیم محصولات کشاورزی قرقیزی به استان مازندران و همچنین برقراری ارتباط و تعاملات دوجانبه با استان «اسیق‌کول» ابراز علاقه‌مندی کرد. علاوه بر این هیئت ایرانی نسبت به ارتقای حجم معاملات تجاری بین مناطق دو کشور تا سقف 100 میلیون دلار اعلام آمادگی کردند. در عین حال به نظر می‌رسد که همکاری‌های اقتصادی و تجاری بین دو کشور از پویایی لازم برخوردار نبوده و هنوز هم در مراحل مقدماتی قرار دارند. طبق گزارش کمیته آمار قرقیزستان، در سال 2011 به میزان 7 میلیون دلار، در سال 2012 – 9.6 میلیون دلار و در سال 2013 – 7.7 میلیون دلار کالا از قرقیزستان به ایران صادر شده و در مقابل از ایران در سال 2011 به میزان 10.2 میلیون دلار، در سال 2012 – 12.5 میلیون دلار و در سال 2013 – 14 میلیون دلار کالا وارد شده است. طی 9 ماه (ژانویه-سپتامبر) سال 2014 سرمایه‌گذاری مستقیم ایران برای قرقیزستان 946 هزار دلار بوده است. آمار فوق نشان می‌دهد که از ظرفیت‌های تجاری و اقتصادی موجود استفاده لازم صورت نگرفته و زمینه برای رشد مناسب را در اختیار دارد. مقامات ایرانی به گسترش روابط فرهنگی با قرقیزستان به عنوان جزئی از سیاست خارجی خود در منطقه اهمیت زیادی قائل هستند. تقریبا در همه دانشکده‌های شرق‌شناسی، روابط بین‌الملل و زبان‌‌های خارجی دانشگاه‌های مهم شهر بیشکک زبان فارسی تدریس می‌شود. علاوه بر این، در سال 2012 در آکادمی دیپلماتیک وزارت امور خارجه قرقیزستان مرکز زبان فارسی و مطالعات ایران افتتاح شد که هدف اصلی آن کمک به فرا گرفتن زبان و فرهنگ ایران از سوی دانشجویان قرقیزی به عنوان کارمندان آتی خدمات دیپلماتیک و کنسولی می‌باشد. علاقه‌مندی ایران به حضور در بخش انرژی جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از سرمایه‌گذاران عمده در بخش انرژی تاجیکستان، همچنین نسبت به حضور خود در عرصه انرژی قرقیزستان علاقه‌مند می‌باشد. از بسیاری جهات، پروژه‌های برق آبی منطقه و همچنین ساخت خطوط انتقال برق با ولتاژ بالا با توجه به طرح انرژی بین‌منطقه‌ای «کاسا 1000» که ایران نیز از جمله مصرف‌کننده بالقوه برق ارزان آسیای مرکزی به‌شمار می‌آید، دنبال می‌شوند. قبلا در سال 2006 ایران نسبت به بازسازی نیروگاه برق آبی «اوچ قورغان» قرقیزستان اعلام آمادگی کرده بود که بعدا نیز در جلسات کمیسیون مشترک همکاری‌های اقتصادی قرقیزستان و ایران بحث جلب گسترده‌تر طرف ایرانی به بخش انرژی (برق آبی) که عرصه‌های مختلفی را تحت پوشش خود قرار می‌دهد، مطرح شده است. اما هنوز نمی‌توان ادعا کرد که تهران یکی از شرکت‌کنندگان فعال در توسعه بخش انرژی قرقیزستان به شمار می‌رود. این در حالی است که بخش انرژی به عنوان یکی دیگر از زمینه‌های بالقوه گسترش روابط دوجانبه دانسته می‌شود. همان‌گونه که «علی نجفی خوشرودی» سفیر ایران در قرقیزستان اعلام کرد، همکاری‌های دوجانبه به دلیل «عدم آگاهی از ظرفیت‌های اقتصادی متقابل، نبود پروازهای مستقیم و همچنین عدم توافق در رابطه به کاهش عوارض گمرکی» با محدودیت‌های مواجه می‌باشند. بنابراین مناسبات دوجانبه قرقیزستان و ایران به صورت عمده از طریق وجود حسن تفاهم سیاسی میان مقامات دوکشور در مسائل امنیت منطقه‌ای بازگو می‌شود. حضور پایگاه هوایی آمریکا تا سال 2014 در فرودگاه «ماناس» با توجه به تیرگی روابط ایران و آمریکا و اعمال تحریم‌های گسترده با هدف دست یافتن به امتناع طرف ایرانی از توسعه برنامه هسته‌ای، منجر به نگرانی‌های جامعه بین‌المللی نسبت به احتمال حل «مشکل ایران» توسط واشنگتن از طریق نظامی شد که احتمال استفاده از پایگاه هوایی «مناس» را امکان‌پذیر می‌دانست. در آن موقع محافل رسمی ایران نیز اعلام کردند که در صورت حمله، تهران مجبور به اتخاذ اقدامات متناسب خواهد بود. خروج پایگاه هوایی آمریکا از قرقیزستان با واکنش‌های مثبت طرف ایرانی که بارها بر ضرورت بیرون رفتن نیروهای غیر منطقه‌ای تاکید می‌کرد، مواجه شد. توطئه آمریکا علیه روابط بیشکک – تهران پرونده «فینانس کریدیت بانک» قرقیزستان را که در سال 2011 توسط سرمایه‌گذاران ایرانی خریداری شده بود، می‌توان از موارد منفی روابط دوجانبه بیشکک – تهران دانست. بانک ملی قرقیزستان با گذشت مدت‌زمان کوتاهی دارایی‌ها و همه عملیات‌های فینانس کریدیت بانک را تحت کنترل مستقیم خود قرار داد و درخواست ارائه گزارش در خصوص منشاء سرمایه‌های کرد که برای خرید این بانک هزینه شده‌اند. این اقدام خود را نمایندگان بانک ملی قرقیزستان این‌گونه توجیه می‌کردند که می‌خواستند «نسبت به دست نداشتن صاحبان جدید بانک و سرمایه آن‌ها در تروریسم بین‌المللی» اطمینان حاصل کنند. اما با وجود معرفی مدارک مربوطه از سوی طرف ایرانی کنترل قطع نشد. وجود انگیزه سیاسی در رابطه به پرونده این بانک و همچنین سطح بالای فساد در قرقیزستان باعث شد تا سرمایه‌گذاران ایرانی نسبت به فروش سهام فینانس کریدیت بانک به تجار محلی و خروج از بخش بانکداری قرقیزستان اقدام کنند. حتی با وجود جلب کمیته بودجه و اعتبارات پارلمان قرقیزستان جهت حل‌وفصل این موضوع، بانک ملی اقدامات خود را با طرح بحث «پرهیز از احتمال به خطر مواجه کردن ثبات سیستم بانکی کشور» توجیه می‌کرد. به صورت اساسی اعمال فشارهای مقامات قرقیزی بر سرمایه‌گذاران ایرانی که تا مرز دستگیری «محمد غفاری» رئیس هیئت مدیره بانک یادشده رسید، به دخالت‌های سفارت آمریکا در بیشکک و ارسال یادداشت به وزارت امور خارجه قرقیزستان در خصوص نامناسب بودن حضور سرمایه ایرانی در بخش بانکداری این کشور مرتبط دانسته می‌شد که جهت فعال شدن مقامات قرقیزی در این زمینه انگیزه ایجاد کرده بود. با توجه به نکات فوق می‌توان گفت که تا به قدرت رسیدن «الماس‌بیک آتامبایف» رئیس جمهور فعلی و کاهش فشارهای «دیپلماسی چندبعدی» بر سیاست خارجی بیشکک (با توجه به اولویت جایگاه روسیه در مرحله کنونی)، روابط قرقیزستان و ایران تاثیرپذیر از جهت‌گیری غربی و سیاست در انزوا قرار دادن همکاری‌های دوجانبه بود. به این دلیل روابط بیشکک – تهران با وجود ظرفیت‌های علمی، فنی، صنعتی، سرمایه‌گذاری، سوخت و انرژی ایران به توسعه دست پیدا نکرد. ظاهرا سهمی را که در آن زمان ایران می‌توانست به خود اختصاص دهد، اکنون در اختیار روسیه قرار خواهند داد. همکاری ایران و روسیه در آسیای مرکزی ضامن ثبات منطقه‌ای چنانچه وضعیت را بخواهیم از نقطه نظر منافع ملی قرقیزستان بررسی کنیم، پس به هر دلیلی به صورت هدفمند و سیستماتیک کنار کشیدن از همکاری‌های واقعی با ایران، ضعف و غفلت جدی دیپلماسی قرقیزستان به شمار خواهد رفت. واقعیت‌گرا بودن منافع ایران و همچنین به عنوان یک شریک قابل اعتماد شناخته شدن تهران که با مراکز بزرگ جهانی دارای منافع موازی می‌باشد، به رها یافتن روابط دوجانبه بیشکک با خارج از اصل «حامی – مشتری» و تحمیل شدن دیدگاه‌های سیاسی به قرقیزستان، کمک خواهد کرد برای قرقیزستان فرصت خوبی خواهد بود. در این راستا توسعه روابط تاجیکستان و ایران که در چارچوب مشارکت دارای حقوق مساوی دنبال می‌شود، نمونه مناسبی به نظر می‌رسد. استفاده از پیشرفت‌های علمی و فنی ایران که با هدف افزایش ظرفیت‌های صنعتی کشور دنبال می‌شوند، به قرقیزستان اجازه خواهد داد تا به تنوع‌بخشی در عرصه همکاری‌های واقعی با شرکای اصلی خود و قبل از همه در بخش انرژی دست پیدا کند. در این صورت اهمیت بعد روسی روابط خارجی قرقیزستان مورد تردید قرار داده نشده بلکه روابط تمام‌عیار با تهران اجازه می‌دهد تا همکاری‌ها از مرحله شعارهای سیاسی (که در روابط قرقیزستان با شرکای خارجی فرواران به نظر می‌رسد) وارد فاز اجرایی شود. از سوی دیگر روشن است که سیاست ایران در قرقیزستان بخشی از سیاست خارجی تهران در مورد آسیای مرکزی می‌باشد که اساس آن را قبل از همه هدف گسترش مناسبات در زمینه‌های سوخت و انرژی و تجاری و اقتصادی با کشورهای دارای منابع غنی منطقه و متناسبا کاهش رژیم انزوا و همچنین ارتباط همه‌جانبه با تاجیکستان تشکیل می‌دهد. به نظر می‌رسد که به دلیل عدم دسترسی ایران به مجتمع سوخت و انرژی قرقیزستان، اشتراکات نسبتا محدود تاریخی و فرهنگی، سطح بالایی نفوذ کشورهای ثالث روی تصمیم‌گیری‌های بیشکک و همچنین وجود بی‌ثباتی سیاسی که نمی‌تواند حفظ سرمایه ایران و مشارکت آن در پروژه‌های بزرگ را تضمین کند، بیشکک را در سیاست خارجی تهران نسبت به آسیای مرکزی در درجه پائینتر اولویت قرار داده است. بحث دیگر اینکه فعالیت نیروگاه «سنگ‌توده 2» در تاجیکستان با بدهی چندمیلیونی در برابر طرف ایرانی، ضرورت مشارکت سرمایه‌های جمهوری اسلامی در ساخت و بازسازی نیروگاه‌های برق آبی در قرقیزستان را با تردید مواجه می‌کند. بنابراین تهران ضمن شناسایی و تاکید بر وجود زمینه‌های بالقوه روابط، علاقه‌مندی زیادی نسبت به تشدید مناسبات و بیشتر محتوایی کردن همکاری‌ها نشان نمی‌دهد. باید به این موضوع توجه داشت که در شرایط تغییر معماری جهان و همچنین جلب غیر مستقیم قرقیزستان به این فرایندها (از طریق عضویت در اتحاد اقتصادی اوراسیا)، کشور با یک سری از چالش‌ها مواجه خواهد شد. از بسیار جهت مسئله به ثبات سیاسی در داخل قرقیزستان ربط پیدا خواهد کرد، چرا که این موضوع نه‌تنها به وضعیت قدرت حاکم بیشکک بلکه به چگونگی اقدامات طرف‌های خارجی و قبل از همه غرب نیز بستگی خواهد داشت. با توجه به تقویت نقش روسیه در قرقیزستان، وظیفه اصلی مسکو عبارت از آن خواهد بود تا بتواند مانع تکرار سناریوی اوکراین در قرقیزستان به عنوان کشوری با ظرفیت بالای بی‌ثباتی (وقوع دو انقلاب و درگیری‌های قومی طی یک دهه اخیر) شود. در این رابطه تهران با آنکه تفاوت‌های شدید دیدگاهی در مباحث مربوط به سیاست‌های بین‌المللی و منطقه‌ای با مسکو ندارد، می‌تواند شریک مناسب کرملین باشد و از راه این نوع همکاری رمینه برای ایجاد موازنه حضور طرف‌های خارجی در منطقه را فراهم کند. یکی از زمینه‌های بالقوه تشریک مساعی ایران و روسیه در قرقیزستان می‌تواند مهار اقتصادی چین، مهار نظامی – سیاسی غرب، مقابله با توسعه تروریسم و افکار انحرافی مذهبی، مسدود کردن مسیرهای قاچاق مواد مخدر و امثال این‌ها را در پی داشته باشد. تحقق چنین یک رویکرد ضمن تعیین دقیق اهداف و دورنمای همکاری‌ها، می‌تواند منافع سه کشور قرقیزستان، ایران و روسیه را براورده کند. با این وجود، با توجه به پیچیدگی‌های فرآیندهای مبتنی بر منافع ملی همه طرف‌های مرتبط با آسیای مرکزی و واقعیات منطقه، اجرای چنین یک سناریویی به چشم‌انداز نسبتا بلندمدت نیازمند خواهد بود. انتهای پیام/
93/12/17 - 10:35
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]
-
گوناگون
پربازدیدترینها