محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826469534
مديريت شهري و آشتي مردم و كتاب
واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: مديريت شهري و آشتي مردم و كتاب
نمايشگاه- اميد سليماني فاخر:
بيست و يكمين نمايشگاه بينالمللي كتاب بهانهاي است براي گوشسپاري به گفتهها و ناگفتههاي كساني كه به نوعي به حوزه كتاب و فرهنگ كتابخواني ارتباط دارند.
شايد عرضه انبوهي از كتاب‌ها در محلي ثابت بيش از اينكه بخواهد صرفاً محلي براي فروش و آشنايي با دستپخت يك ساله نويسندگان، ناشران و مديريت فرهنگي هنري كشور باشد بايستي موجب ارتقاء سرانه مطالعه و به تبع آن رشد فرهنگي جامعه شود.
اين در حالي است كه نمايشگاه كتاب از سويي محلي براي تهيه كتابهاي كمك آموزشي و درسي، كتب كودك و آثار روانشناسي عامه پسند و از سويي ديگر ابزاري براي وجهه اجتماعي (به باور برخي افراد جامعه شده) است. يكي از كمبود و نقصانهايي كه در باب نشر و توسعه محيطهاي فرهنگي شاهديم و نبود آن آشكارا به چشم مي‌خورد عدم‌وجود بازارهاي فرهنگي (حتي در جمعه بازارهاي عمومي) است، از سويي ديگر بسترسازي زيربنايي توسعه فرهنگي يكي از الزمات فضاي فرهنگي است كه نهادها هر يك به نوعي از زير آن شانه خالي كرده‌اند و بي‌‌مسئوليتي خود را به ديگران ربط مي‌دهند.
در همين حال كتاب در سبد كالاي خانوارها امري فراموش شده و نامأنوس است تا جايي كه هديه حتي به‌عنوان تولد براي يك كودك يا نوجوان بسيار اكراه‌آور و از وجهه پاييني برخوردار است چرا كه فرهنگ و ارزش كتاب در اكثر خانواده‌هاي ايراني ناديده انگاشته شده است.
يكي از سازمان‌هايي كه امروزه از نگاه و سيطره تك بعدي و ارائه تسهيلات عمراني و خدماتي خارج شده و توسعه و ترويج فعاليت‌هاي فرهنگي و هنري را پيش فرض وظايف خود قرارداده، شهرداري است.
از فعاليت‌هاي بحق مثبت و رو به تعالي اين نهاد كه بگذريم بر مبناي هدف اين نگاشته به حضور شهرداري و پيرو آن سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران در نمايشگاه بيست و يكم كتاب تهران مي‌رسيم كه حضوري بجا و تأثيرگذار است، ايجاد فرهنگسراي كتاب در وسعتي 400 متري و اجرا، ارشاد و ارائه خدمات فرهنگي و هنري در راستاي فعاليت‌هاي محصولات مكتوب، گامي بس نيكو و رو به رشدي است، از اين باب نگاه و نظر برخي از كساني كه به نوعي در زمره نشر و ايجاد فرهنگ كتابخواني مؤثرند، خالي از لطف نيست.
فتح‌اله بي‌نياز نويسنده و منتقد ادبي كشور در راستاي نفوذ فرهنگي ايده مناسبي دارد، او مي‌گويد: نفوذ فرهنگي يكي از نقش‌هاي اصلي شهرداري در كشورهاي پيشرفته است به‌طوري كه در اين ممالك شهرداري‌ها در حوزة فرهنگ و هنر، بعد از وزارت فرهنگ نقش دوم را ايفا مي‌كنند.
در اين حيث به‌نظرمي‌رسد نقش رسانه‌ها در توزيع و گسترش فرهنگ و خصوصاً اشاعه كتابخواني پررنگ و اساسي است، بي‌نياز در اين باره معتقد است در شبكه‌هاي تلويزيوني برخي از كشورها، كتاب را چنان به‌طور حرفه‌اي به بوته نقد مي‌كشند كه شمار خوانندگان كتابهاي غيردرسي را در كشوري مانند فرانسه به 330 هزار نفر در ماه از جمعيت 56 ميليون‌نفري مي‌رسانند، در حالي كه در كشور ما شمار خوانندگان در هر سال به كمتر از 200 هزار نفر در سال مي‌رسد.
در اين راستا توسعه همه جانبه شهر در گرو رسيدن به تعريف درست از نقش شهروند به‌عنوان يك عامل تأثيرگذار در مديريت شهري است. از چنين ديدگاهي يكي از مهمترين وظايف شهرداري بسترسازي توسعه فرهنگي است و هيچ عاملي بيش از گسترش فعاليت‌هاي فرهنگي نميتواند شهروند خوب بسازد و همين موضوع اهميت تمركز بيشتر شهرداري‌ها روي مسائل فرهنگي را نشان مي‌دهد.
رشد فرهنگي شهروندان مديريت شهري را ذي‌نفع مي‌كند
منيو فرشچي، نويسنده و فيلمنامه‌نويس ضمن مفيد خواندن حركت سازمان فرهنگي هنري در باب احداث فرهنگسراي كتاب و حضور در نمايشگاه كتاب تهران مي‌گويد: هر چند كه اين فعاليت كار تازه‌اي نيست و شهرداري‌ها در تمام دنيا از نقش خدماتي خود فراتر رفته‌اند، چرا كه مديران شهر دريافته‌اند كه رشد فرهنگي حس متقابل مشاركت و همكاري را براي مديريت شهري و شهروندان به وجود مي‌آورد و اين تعامل طرفين را ذي‌نفع خواهد كرد.
از سويي رضا كيانيان، بازيگر سينما و تلويزيون نظر متفاوتي دارد.
او مي‌گويد: متأسفانه درعمل، حوزه فرهنگ و هنر مغفول‌ترين بخش‌ها درمديريت شهري است و به لحاظ اهميت در رتبه بسيار پايين‌تري نسبت به ساخت و ساز پارك، اتوبان، تونل و خيابان قرار گرفته است.
از اين محور زماني مي‌توان مدعي شد كه نگاه كلان فرهنگي در شهر وجود دارد كه الزامات آن پذيرفته شده باشد و استفاده از نظرات و ديدگاه‌هاي كارشناسان سرلوحه امور قرار داشته باشد. در اين راستا كيانيان با نگاهي انتقادي معتقد است: متأسفانه در طراحي و اجراي طرح‌هاي فرهنگي و هنري از ديدگاه كارشناسان به اندازه كافي استفاده نمي‌شود و اين موضوع، فعاليت در اين حوزه را با مانع روبهرو مي‌كند. و در عين حال نقش شهرداري را در اين حوزه اساسي‌تر از دولت ارزيابي مي‌كند و مي‌گويد: شهرداري‌ها به مدد رابطه گسترده و همه جانبه با شهروندان بهتر از دولت مي‌توانند عمل كنند و با ياري دولت و در امتداد هم مي‌توانند زمينه‌اي براي سازمان و مؤسسات خصوصي بزرگ اقتصادي شهر مهيا كنند و معاوضه‌اي براي ارائه خدمات و ماليات در نظر گيرند.
كتاب و سبد كالاي خانواده‌ها
كتاب بخشي از زندگي است و بايستي تمهيداتي در نظر گرفته شود كه كتاب در سبد خانوار قرار گيرد، از اين‌رو علاوه بر اهداي بن كالا از سوي ادارات دولتي، بايد بن كتاب به كارمندان تعلق گيرد و شهرداري نيز روزي را در نظر گيرد كه كتاب‌هايي را به مردم رايگان عرضه كند تا فرهنگ كتابخواني در شهر نهادينه شود.
پوران درخشنده، كارگردان سينما ضمن بيان اين عقيده در بازديد از فرهنگسراي كتاب ادامه مي‌دهد: حركت شهرداري به سمت ترويج فرهنگ و هنر در شهر و اكتفا نكردن به يك نهاد خدماتي و عمراني محور، گام تازه‌اي نيست، ارزش گذاردن به شهروندان و ايجاد فرصت‌هاي مناسب در چشم‌انداز زندگي شهري وظيفه خطير شهرداري است و ترويج فرهنگ كتاب و كتابخواني يكي از اصلي‌ترين برنامه‌هايي است كه مي‌تواند به فرهنگ عمومي شهر كمك بسزايي كند.
ديدگاه يك مدير انتشارات در بررسي نقش شهرداري‌ها بجا و قابل تأمل به‌نظر مي‌رسد، محمد حسين ناصربخت مدير انتشارات نمايش مي‌گويد: تقويت و گسترده كردن كتابخانه‌هاي تحت پوشش شهرداري، برپا كردن ايستگاه عرضه مطبوعات براي عموم مردم در سطح شهر و حمايت از نويسندگان و ناشران فعاليت‌هايي است كه شهرداري مي‌تواند با تمركز بر آنها در جهت آشتي‌دادن مردم با كتاب پيش رود.
از اين حيث امكان آشنايي بيشتر شهروندان با كتابخانه‌ها، تجهيز و احداث كتابخانه‌هاي جديد و فراهم آوردن امكان مطالعه براي جمعيت عظيمي از شهروندان كه بيشتراز قشر جوان هستند، به ويژه در مناطقي كه جمعيت زيادي را در خود جا داده‌اند، مي‌تواند فرهنگ كتاب و كتابخواني را بهتر و بيشتر رواج دهد.
در همين حال منيو فرشچي از طريق ايجاد انگيزه، تشويق و زمينه‌سازي از طرق مختلف و كارشناسي شده، براي كودكان و نوجوانان را مهمترين راهكار براي ترويج كتابخواني و نيز نقش شهرداري ابراز مي‌كند و مي‌افزايد: اگر شهروندي تا 50 سالگي هيچ وابستگي و علاقه‌اي به كتاب خواندن نشان نداده است ديگر اميدي براي كتابخوان كردن او وجود ندارد، از اين‌رو شهرداري‌ها و هر نهادي كه داعيه‌دار رشد فرهنگ و ارتقاء سطح كتابخواني است بايد از سنين پايه شروع كند.
نفوذ فرهنگي
در اين ميان بديهي است كه با نهادينه شدن فرهنگ در يك جامعه، شهرداري‌ها براي خدمات‌رساني به مردم درزمينه رفاهي و اموري از اين دست، نيز با مشكلات به‌مراتب كمتري روبهرو خواهند بود. مسلماً مديريت شهري براي تعامل با شهروندي كه تحت‌تأثير فضاي فرهنگي و هنري رشد كرده و به نوعي فرهيخته است مشكلات به‌مراتب كمتري پيشرو دارد.
از اين‌رو براي توسعه فرهنگي و پرورش يك شهروند خوب، هيچ قشري بيش از هنرمندان نمي‌توانند مديريت شهري را كمك كنند و از همين رو شهرداري بايد براي حمايت از هنرمندان اقدامات حمايتي جدي‌تري انجام دهد.
حال آنكه در بسياري از كشورها، شهرداري‌ها به غيراز آنكه خودشان كتابخانه احداث مي‌كنند به كتابخانه‌هاي احداثي وزارت فرهنگ نيز در مقياس كلان كمك مي‌كنند. به غيراز اين در سطح شهر نيز دست به اقدام‌هايي فرهنگي مي‌زنند. روي بيلبوردهاي شهر، داستان‌هاي مينيماليستي مي‌زنند و بسياري از كارهاي ديگر كه به كمك نهادهاي خصوصي انجام مي‌دهد.
در اين باره بي‌نياز مثالي اين‌چنيني ارائه مي‌كند: در وزارتخانه‌هاي ديگر، به غيراز وزارت فرهنگ، به‌عنوان مثال وزارت امور خارجه، بخش فرهنگي وجود دارد كه كتاب‌ها را از طريق سفارتخانه‌ها به جاهاي مختلف ارسال مي‌كنند و به اين ترتيب يك نوع گسترش فرهنگي را به وجود مي‌آورند. مثال ديگر وزارت دفاع در اين كشورهاست كه در مقايسه كلان كتاب‌هايي را خريداري و در پادگان‌ها، كشتي‌ها و زيردريايي‌ها به‌صورت رايگان توزيع مي‌كند.
از اين وزارتخانه‌ها و وزارت فرهنگ كه بگذريم، سازمان‌هايي مانند شهرداري به اندازه‌اي با قدرت وارد ميدان مي‌شوند كه به‌عنوان مثال اگر شما بخواهيد براي برنامه فرهنگي در شهرهاي پاريس يا برلين شركت كنيد، شهرداري اين شهرها مي‌تواند، به تنهايي به شما مجوز ورود و اقامت دهد. البته بر عكس اين موضوع نيز اتفاق مي‌افتد، يعني اگر شهرداري اين شهرها نخواهند كه شما در اين شهرها حضور پيدا كنيد، با قدرت و به راحتي مي‌توانند مجوز شما را لغو كنند. به بياني ديگر نفوذ فرهنگي، يكي ازنقش‌هاي اصلي شهرداري در اين دسته از كشورها است.
در بررسي نقش شهرداري به جاي خالي فرهنگ در نقشه شهر هم مي‌توان اشاره كرد كه شايد حاكي از سطحي ديدن نقش آن است. كيانيان با تأييد اين ديدگاه مي‌گويد: جاي خالي بخش‌هاي فرهنگي در شهرهاي ما به شدت احساس ميشود به‌طوري كه شاهديم در دهه‌هاي اخير بخش‌هاي فرهنگي حتي روي نقشه جامع شهرهاي ما جايگاهي ندارند و بررسي نقشه جامعه شهرها و شهرك‌هاي جديد اطراف تهران نيز نشان مي‌دهد در طراحي آنها، براي فعاليت‌هاي فرهنگي بسترسازي لازم انجام نشده است.
درخشنده مي‌گويد: هر چند حركت شهرداري در نمايشگاه كتاب را بايد به فال نيك گرفت، اما بايد وسعت و هدف اين نگرش گسترده‌تر شود و تمهيداتي براي سودمند واقع شدن در سال‌هاي آتي انديشيده شود، پيشنهاد مي‌كنم كه شهرداري بسته‌هايي را كه مرتبط با كتاب و كتابخواني است را به‌صورت رايگان به خانواده‌ها عرضه كنند، اين‌جاست كه مردم احساس مي‌كنند كه از طرف شهرداري ديده شده‌اند و از سويي وقتي بسته‌هاي كتاب وارد جمع خانواده شود، به ناچار دور ريخته نمي‌شود و انگيزه افراد خانواده را براي كتابخواني بالا مي‌برد.
مديريت فرهنگي به مفهوم وابسته شدن فعاليت‌ها به شهرداري يا دولت نيست
در جمع‌بندي آرا، تمامي اقشار و نيز افراد خاص و صاحبنظر در حيطه فرهنگ و هنر متفق‌القول حضور شهرداري را در امور فرهنگي و نيز حضور مصداقي شهرداري در نمايشگاه كتاب را مثبت و مفيد ارزيابي مي‌كنند. كيانيان در اين عقيده با تأكيد مي‌گويد: براي توسعه فرهنگي شهر بايد مانند پايتخت‌هاي بزرگ و مهم جهان، مديريت فرهنگي شهر تهران نيز در شهرداري متمركز باشد.
وي از سويي با انتقاد از نحوه مديريتي فرهنگ شهر معتقد است: تعداد نهادهاي متولي و تصميم‌گير در حوزه فرهنگ و هنر، تغيير و تحولات مدام در مديريت‌ها و برخي برخوردهاي سليقه‌اي با مقوله فعاليت فرهنگي و هنري درعمل فعالان اين عرصه را با نوعي بلاتكليفي و سردرگمي روبهرو مي‌كند. اما مديريت فرهنگي به مفهوم وابسته شدن فعاليت‌هاي فرهنگي و هنري به شهرداري يا دولت نيست.
ناصربخت در عين حال تأكيد مي‌كند: شهروندان نيز بايد وظايف محوله خود را به خوبي انجام دهند و درمقابل، شهرداري هم با فراهم كردن محيط مناسب و فرهنگي براي اشتغالات و دغدغه‌هاي فرهنگي و هنري آنها، به‌عنوان يك ارگان مردمي، فضاي مطلوبي براي آنها ايجاد كند.
او مي‌افزايد: شهرداري مي‌تواند با ارزيابي‌‌هاي مداوم نيازسنجي گسترده شهروندان را در مورد مباحث فرهنگي، در جهت شكل صحيح دادن به زيرساخت‌هاي فرهنگي هدايت كند و با در نظر گرفتن امكاناتي براي عرضه توليدات هنري هنرمندان و حمايت از توليد‌كنندگان فرهنگي، فضاي فكري موجود در جامعه را به فضايي با كيفيت و متنوعي تبديل كند.
از اين حيث دركشورهاي توسعه يافته شهرداري‌ها در كنار ارائه خدمات رفاهي يك نهاد قدرتمند فرهنگي نيز محسوب مي‌شوند و حمايت از فعاليت‌هاي فرهنگي و هنري بخشي از وظايف و كاركردشان محسوب ميشود. شهرداري تهران هم از براي اينكه يك نهاد خدماتي صرف نباشد و بتواند براي همه نيازهاي شهروندان برنامه‌ريزي كند بايد نقش فرهنگي بارزتري براي خود در نظر بگيرد.
كيانيان نيز در مورد نقش حمايت و پشتيباني نهادها و سازمان‌ها مي‌گويد: بزرگ‌ترين حمايت از فعاليت‌هاي فرهنگي و هنري اين است كه از جانب دولت حمايت نشوند. به اعتقاد كيانيان، حمايت مستقيم دولت از فعاليت‌هاي فرهنگي و هنري، استقلال فعالان فرهنگي و هنري را خدشه‌دار مي‌كند و هنرمند را از رسالت اصلي او دور مي‌سازد.
شهرداري تهران و پيشبرد فرهنگ كشور
در اين وادي تأثير و نقش هدايت‌كننده شهرداري تهران بر ديگر شهرداري‌هاي كشور اساسي و مؤثر است. نوبخت، مدرس دانشگاه در اين باره مي‌گويد: شهرداري شهرستان‌ها نه تنها در زمينه شهرسازي بلكه در زمينه‌هاي ديگر از شهرداري تهران تقليد مي‌كنند و با توجه به اين تأثيرگذاري، شهرداري تهران مي‌تواند در پيشبرد فرهنگ و هنر در كل ايران به نوعي تأثيرگذار باشد.
فرشچي هم به قدرداني از نويسندگان، هنرمندان و صادر كننده‌هاي فكري جامعه تأكيد مي‌كند و علاوه بر اجر معنوي كار از مديريت‌ها مي‌خواهد كه يك نويسنده را تا جايي به لحاظ بعد مالي آسوده خيال كنند كه با بي‌پولي به توليد فكر و انديشه نپردازد.
وي به‌عنوان پيشنهاد مي‌گويد: براي اشاعه كتابخواني بايد از فرهنگسراها و خانه‌هاي فرهنگ كه در تمامي محلات گسترش دارد استفاده كرد، چه خوب است اگر در كناره غرفه‌هاي گل‌فروشي غرفه‌هاي عرضه و امانت كتاب در جاي جاي هر محلي احداث شود و از هنرمندان و چهره‌هاي محبوب براي ايجاد انگيزه كودكان استفاده شود.
درخشنده مي‌گويد: شهرداري بايد براي نهادينه شدن فرهنگ كتابخواني، روزي را با عنوان شهروند، كتاب و شهرداري در نظر گيرد و با امانت دادن كتاب و افزايش كتابخانه‌ها و گام‌هاي هنري ارزشمند، ذائقه شهروندان را به سمت كتابخواني هدايت كنند وي مي‌افزايد: شهرداري بايد وظايف فرهنگي و هنري را بيش از پيش مورد نظر گيرد و سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران بايد پيشرو و به تخصصي كار كردن همت گمارد.
بي‌نياز، اين منتقد ادبي نظر پاياني خود را اينگونه ابراز مي‌كند: در حال حاضر حجم كلاس‌هاي ادبي، نقد ادبي و شعر و از اين قبيل در فرهنگسراها مانند گذشته نيست و كمتر شده است. البته شهرداري در جاهاي بسيار اساسي از برنامه‌ها و جلسات ادبي و فرهنگي حمايت مي‌كند. به‌عنوان مثال در سال گذشته، ما براي برگزاري جايزه مهرگان مكاني در اختيار نداشتيم و طي مصاحبه‌اي با رسانه‌ها اين موضوع را عنوان كرديم، به فاصله كمي بعد از مصاحبه، شهرداري براي اهدا اين جايزه، فرهنگسراي ارسباران را در اختيار ما گذاشت. ما از اين بابت از شهرداري تهران قدرداني مي‌كنيم و من در مجامع مختلفي كه شركت مي‌كنم تأكيد مي‌كنم كه معتبرترين جايزه ادبي امروز ايران در سال 86، به همت شهرداري برگزار شد.
در پايان به‌نظر مي‌رسد مشاركت شهرداري تهران و به‌طور اخص سازمان فرهنگي هنري با حضور در نمايشگاه كتاب و با تبادل توانمندي‌ها، نيازها و درخواست‌هاي شهروندان در حيطه فرهنگ و كتاب مي‌تواند راهكارهايي استخراج شود كه اولاً شهرداري بداند كه اصلي‌ترين وظيفه‌اش ساختن شهروند فرهنگ مأب است. نسخه‌اي كه تمامي فعاليت‌ها را آسان و مثمرثمر خواهد كرد و ديگر وظايف در سايه‌سار فرهنگ، خودبه‌خود و با مشاركت مديريت شهري فرهنگ دوست و شهروند فرهنگ محور ميسر خواهد شد و ثانياً يك شهروند در وهله اول جايگاه و ارزش خود را بيش از پيش مي‌يابد و به خوبي مي‌فهمد كه اصلي‌ترين نياز و خواسته او و خانواده‌اش فرهنگ و فرهنگ محور، زندگي كردن است.
تاريخ درج: 29 ارديبهشت 1387 ساعت 09:19 تاريخ تاييد: 29 ارديبهشت 1387 ساعت 11:51 تاريخ به روز رساني: 29 ارديبهشت 1387 ساعت 11:33
يکشنبه 29 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 676]
-
گوناگون
پربازدیدترینها