واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: چقدر دلواپس ها زیاد شده اند! تهران- ایرنا- روزنامه «شهروند» امروز -چهارشنبه- در یادداشتی با عنوان «چقدر دلواپس ها زیاد شده اند!» به قلم «حمید هوشنگی» معاون خبری اسبق ایرنا نوشته است: اول - نطق تبلیغاتی و زیرکانه نتانیاهو در لابی یهودیان آمریکا (آیپک) در واشنگتن را دوشنبه شب شنیدیم. ایشان با رعایت دقیق نکات سخنوری و تبلیغ برای اقناع حداکثری شنوندگان عموما هموطن خود، در و دیوار را بهم دوخت که جهت حفظ کرسی نخست وزیری اسراییل در انتخابات دو هفته آینده کشورش، امنیت اسراییل را در خطر جدی ایران نشان دهد و غرب و به ویژه آمریکا را از رسیدن به یک توافق احتمالی با ایران در ارتباط با بحران هسته ای بازدارد.
ایشان به واقع «دلواپس» بزرگی یا کوچکی برنامه هسته ای ایران نیست، عمدتا دلواپس موقعیت سیاسی خود و حزب حاکم لیکود است. بیشتر صاحبنظران سیاسی خاورمیانه و امنیت بین المللی اینک می دانند نان نتانیاهو و حزبش در بزرگ نمایی این خطر فرضی است. او خود گفته است هر کاری خواهد کرد که این توافق احتمالی صورت نگیرد.
دوم - شیوخ نفتی جنوب خلیج فارس و در راس ایشان، حکومت عربستان نیز به شدت دلواپسند. دلواپسی آنان واقعی است. از تعامل ایران با جهان دلواپسند! این همسایگان ما پس از انقلاب اسلامی، هرچه توانسته اند کرده اند تا نگذارند ایران با غرب به تعامل و سپس آشتی برسد. عربستان با فروکش اعتبار مصر بعد از ناصر، با تکیه بر منابع بیکران نفتی، با هدف رهبری اعراب سنی، نفوذ ایران در منطقه را مانع اصلی می بیند و از هیچ اقدامی در سنگ اندازی در مسیر بهبود روابط ایران و غرب چشم نمی پوشد و حتی در اشاره به ایران از آمریکا رسما خواسته بود «سر مار را با سنگ بکوبد». قطر در بلبشو بحرانی بودن روابط ایران و غرب، حوزه های نفتی و گازی مشترک با ایران را می بلعد. امارات بازگشت جزایر سه گانه به ایران را ١٢سال پس از آن رویداد در تریبون های سیاسی به اصطلاح دادخواهی می کند! و... بقیه نیز!
سوم - در ایران نیز گروهی دلواپسند. من بین «دلواپسان» هموطنم تفکیک قائلم. گروهی واقعا «دلواپسان کاسب» هستند و گروهی خوش باوران عزیزی هستند که تحت تأثیر القائات این کاسبان دلواپسی، واقعا دلواپس شده اند! این گروه از دلواپسان، بدون توجه به نیت «دلواپس سازان کاسب» عموما علاقه مندان کشورند و نگران از دست رفتن امتیازاتی هستند که فکر می کنند ما داریم و ممکن است در میز مذاکره از دست بدهیم. همه دلواپسان وطنی را با یک چوب نمی توان راند. برای گروه اخیر باید روشن کرد ایران برای خروج از بحران، باید به تعامل محترمانه با دنیا دست
یابد.
***
دنیای هزاره سوم، جهانی نیست که بتوان بدون تعامل؛ آسایش و رفاه ملت ها را فراهم کرد و به احترام جهانی دست یافت. تجربه دوران اصلاحات و اعتباری که ایران در جهان پیدا کرد، نشان داد به جز رجزخوانی ها و هیاهوی احمدی نژادی، نیز راه هایی هست! به باور من، اینک می توان ترس از توانایی در ایجاد و مدیریت بحران های منطقه ای را زمینه ساز یک احترام متقابل، مدارا و تعامل با همسایگان کرد. وقتی قدرت منطقه ای ایران از سوی غرب و شرق پذیرفته شده است، باید خردمندانه کوشید نقش برادر بزرگی را بازی کرد که به فکر امنیت جمعی است و نه امنیت فردی. به هرحال همسایه را نمی توان از خانه اش بیرون کرد. ما هم که قصد جابه جایی ایران را نداریم!
منبع: شهروند
اول**1368**
13/12/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]