تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 10 مهر 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):نيّت مؤمن بهتر از عمل او و نيت منافق بدتر از عمل اوست.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1819659422




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

راه های حفظ اثرگذاری ایران درمنطقه


واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
راه های حفظ اثرگذاری ایران درمنطقه
راه های حفظ اثرگذاری ایران درمنطقه ایران می تواند از طریق گروه هایی مثل حزب الله و گروه های انقلابی دیگر به این انقلاب ها کمک کرده و در امور تبلیغاتی، مشاوره ای و سازماندهی آنان را یاری کند.


به گزارش فرهنگ نیوز ،  تحولات جهان عرب به نام بیداری اسلامی در ظاهر با خودسوزی یک جوان تونسی به نام محمد بوعزیزی شروع شد و سپس به صورت دومینو به دیگر کشورهای عربی که ماهیت اقتدارگرایانه داشتند، تسری پیدا کرد. تحولات مذکور در ابتدا موجی از خوشبینی را در محافل مختلف جهان به همراه داشت. به مرور انقلاب های عربی در بیشتر موارد ناکام ماند. ناکامی انقلاب های عربی بسته به متن وقوع این تحولات ریشه های متفاوتی دارد. فرجام بیداری اسلامی را بعد از گذشت چند سال در گفتگو با دکتر علی اصغر زرگر از اساتید دانشگاه و کارشناس مسائل بین المللی بررسی کرده ایم.

بعد از گذشت چند سال فرجام  بیداری اسلامی در کشورهای منطقه چیست؟                  در رابطه با تعریف و ماهیت این تحولات مشکلاتی وجود دارد. ما با توجه به شعارها و مشخصه هایی، این تحولات خاورمیانه را، بیداری اسلامی نامیدیم. اما غربی ها یا به طور کلی کسانی که بیشتر خود را درگیر قضایا کردند آن را بهار عربی نامیدند. دلیل آن ها هم این بود، که بهار چند ماهی است و  بعد از مدتی خشک می شود و از بین می رود. این نظر و فرضیه ای بود که معمولا کشورهای غربی روی مسئله بهار عربی یا بیداری اسلامی داشتند. این تعریف هر چه باشد موجب تحولاتی در این کشورها شد و براساس آن نگاه مردمان خاورمیانه یا حداقل بخشی از آن ها بر این بود که به هویت اسلامی و ملی عربی خود برگردند. این عمل همانند هر جنبش دیگر با مشکلاتی روبرو گشت. مثلا در تونس تا حدودی موفقیت آمیز بود و توانست یک نظام دموکراتیکی که رضایت مردم را جلب می کرد، روی کار بیاید. به نظرم این نظام دموکراتیک می تواند کار خود را در دراز مدت انجام دهد. اما در لیبی هنوز آن انقلابی که شایسته است، مستقر نشده است. به طوریکه گروه های افراطی از آنجا سر در آوردند و کشورهای عربی به نحوی به جان هم افتادند. به نظر می رسد راه درازی در پیش است تا در لیبی حکومتی مستقر شود که بتواند به خواسته های مردم جامه عمل بپوشاند. در مصر هم  اسلام گراها و اخوان المسلمین، بعد از مدت ها مبارزه و سرکوب روی کار آمدند. ولی با توجه به نداشتن یک رهبری منسجم، نداشتن یک برنامه اقتصادی و وجود نیروهای مخالف از جمله ارتش، ملیی گراها و غیر مسلمانان، نتوانستند به اهدافی که انقلاب مشخص کرده بود، برسند. نیروهای فرا منطقه ای هم در این موضوع دخالت کردند. در نهایت ماهیت رژیم و حکومت به وضعیت سابق خود برگشت.مهم ترین چالش ها و عوامل نافرجامی انقلاب های عربی یا بیداری اسلامی چه بوده است؟عدم وجود رهبری قاطع یا احزاب قدرتمند قاطعی که دارای یک برنامه اقتصادی و سیاسی باشند (این امر در مصر به اثبات رسید) در ناکامی انقلاب های بیداری اسلامی مهم بوده است. به طوری که اخوان نتوانست ایده ها، آرزوها و توقعات انقلابیون را در کوتاه مدت برآورده کند و چون در این کشورها حرف اول را ارتش می زند و جو داخلی و سیاست خارجی کشورهایی مثل مصر امنیت محور بوده و امنیت آن ها در داخل بر دوش ارتش است، آن ها توانستند اخوان را از صحنه خارج کنند.دوم این که در کشورهایی که تحولات به صورت پیوسته به وقوع می پیوندد، علاوه بر این که رهبری قدرتمندی ندارند، فاقد جامعه مدنی قدرتمند هستند، تا بتوانند به راحتی اوضاع را کنترل کرده و سازمان هایی را مستقر کنند. در این کشورها دیکتاتوری حدود بیست سی سال حکومت کرده است و هیچ خبری از احزاب و جامعه مدنی نبوده است. یعنی آنچه که موجب قوام و پایداری می شده در این کشورها وجود نداشته است. لذا با فروریختن دیکتاتوری هرج و مرجی به وجود آمده است و به این کشور فرصتی داده نشده است تا مردم و سازمان های انقلابی مستقر شوند. به همین دلیل با هر طوفان و شورش و هر دخالت نیروی داخلی و خارجی اوضاع به هم ریخته است. لیبی نیز از همین موضوع رنج می برد.نقش بازیگران خارجی در نافرجامی انقلاب های عربی یا بیداری اسلامی تا چه حدی بوده است؟به نظر می رسد که کشورهای خاورمیانه جزو آن کشورهایی است که هم جریان های اصلاح طلبی و انقلابی گری در آن وجود دارد و هم جریان های عکس آن. در واقع نیروهای خیلی متفاوتی دست اندر کارند. در حال حاضر  آمریکا و نیروهای فرا منطقه ای (به جز اسرائیل) در کشورهای اسلامی نه حکومتی صد در صدی در اختیار دارند و نه گروه هایی که بتوانند از آن ها حمایت کنند. بنابراین هرج و مرج کاملی وجود دارد که از کنترل کشورهای آمریکای و غربی خارج است. با این حال توانسته اند، گروه های افراطی مثل داعش را شکل دهند و مسلمان ها را دراین منطقه به جان هم بیندازند. بنابراین ما در کشورهای اسلامی همچون عراق، مصر، لیبی، تونس، شمال آفریقا، عربستان و حوزه خلیج فارس جریان های منسجمی نداریم که با یک رهبری بتوانیم آن ها را تجزیه و تحلیل و آینده نگری کنیم. به نظر می رسد مردم از رژیم های خود ناراضی هستند، اما هم نیروهای داخلی و هم نیروهای فرا منطقه ای نمی خواهند، این جریان ها به ثمر برسند و در مقابل می خواهند نیروهای افراطی را به جای آن مثلا در یمن ایجاد می کنند. در واقع اکنون حوثی ها انحصار طلب نیستند. آن ها پایتخت صنعا را گرفته و در مجموع می گویند ما باید دارای قانون اساسی باشیم و سازمان هایی که بتواند حکومت کرده و در عین حال حقوق ما را نیز رعایت کنند.همین اتفاق در لیبی می افتد. در واقع این جریان ها همانند انقلاب اسلامی ایران نیست که به صورت یک جریان منسجم و یک رهبری قدرتمند به کار خود ادامه دهد و در مجموع بتواند با یک ایده خاصی نیروی قدرتمندی را تشکیل دهد و سازمان های منسجمی را مستقر کند. به نظر من تشکیل چنین چیزی اصلا در هیچ یک از کشورهای عربی قابل پیش بینی نیست. کشور عربستان با پول نفت خود مشروعیت می خرد و یک سری کارهای درونی را انجام می دهد و در دراز مدت به پایداری و ثبات این کشورها کمک می کند. در عین حالی که گروه های شیعه مخالفی که در عربستان حضور دارند، درصدشان آن چنان بالا نیست که بتوانند یک انقلاب را در آنجا به وجود بیاورند. لذا اگر سرمایه گذاری هم قرار است انجام شود، باید روی اکثریت سنی انجام شود و این در کوتاه مدت قابل انجام نیست.راه های حفظ اثرگذاری ایران از رهگذر بیداری اسلامی در منطقه چیست؟من گاهی این تحولات را با تحولات ایران در خرداد 42 و مسائل بعد از آن مقایسه می کنم، که در این مرحله ظاهرا سرکوب شد و حدوداً 15 سال طول کشید، تا زمانی که انقلاب اسلامی به وقوع پیوست. به نظر می رسد، همین روند در کشورهای عربی، منتهی با نگرش دیگری اتفاق بیفتد.در این حال درست است که ایران از نظر ایدئولوژی و ارائه کمک هایی می تواند تاثیر گذار باشد. چنانچه حوثی ها بر اساس مدل ایران توانستند کمیته هایی را تشکیل دهند و علاوه بر آن حمایت معنوی از ایران بگیرند. در مجموع دست ایران در دادن این کمک ها معمولا بسته است. درعین حال از نظر مالی و از نظر تسلیحاتی نمی تواند مثل کشور آمریکا یا روس ها به راحتی دخالت و کمک نظامی کند. چون دو جنبه منفی پیدا می کند و علاوه بر اتهام دخالت این کشورها هم متهم می شوند که از ایران کمک دریافت می کنند. ایران نیز در سطح بین المللی از این قدرت و توانایی برخوردار نیست که بتواند چنین کمک هایی را به دست آن ها برساند.یکی از راه های حفظ اثر گذاری ایران این است که با این گروه ها ارتباط برقرار کند. این ارتباط از طریق گسترش کنسولگری و سفارت خانه های خود و انجام مشاوره است. همچنین در امر تبلیغات و سازماندهی نیز می تواند فعالانه عمل کند. چنانچه زمانی که انقلاب هایی در آمریکا و دیگر نقاط دنیا در جریان بود، شوروی سابق این کار را از طریق برخی  از کشورها، مثل کوبا  انجام می داد. ایران هم می تواند از طریق گروه هایی مثل حزب الله و گروه های انقلابی دیگر به این انقلاب ها کمک کرده و در امور تبلیغاتی، مشاوره ای و سازماندهی آنان را یاری کند. اکنون نیز در مورد یمن و در جایی که شیعیان در اکثریت هستند این کار شدنی است. اما در کشوری مثل بحرین که محاط در آب است و آمریکایی ها حضور دائم دارند حضور کشورهای طرفدار ایران بسیار مشکل است.

منبع: رصد نیوز


93/12/11 - 08:35 - 2015-3-2 08:35:02





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


سیاسی

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن