واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: پیشی گرفتن نیروی دریایی چین از آمریکا و پیامدهای آن تهران – ایرنا – واشنگتن در روزهای اخیر، موضوع افزایش شمارِ زیردریایی های چین نسبت به ایالات متحده را برجسته کرده است؛ بی آنکه به ماهیت زیردریایی و تفاوت آن با کارکردِ ناوهواپیمابر، رزمناو و ناوشکن اشاره ای کند.
دریابان "جوزف مالوی" فرمانده آماد و پشتیبانی نیروی دریایی آمریکا، اخیرا در نشستی مشورتی به نمایندگان کنگره آمریکا گفت که چینی ها در حال توسعه ناوگان زیردریایی خود هستند و اکنون تعداد زیردریایی های دیزلی و اتمی این کشور از ایالات متحده نیز بیشتر شده است.
سخنانِ دریابان مالوی بسرعت در رسانه های غربی بازتاب یافت؛ بی آنکه تحلیل درستی از آن ارایه شود. در نتیجه، تصویری هراس انگیز از چین ترسیم شد که در آن، پکن از نظر نظامی، برنامه هایی بلندپروازانه و تهدیدآمیز دارد.
با این حال، واقعیت چیز دیگری است. در علوم نظامی، "زیردریایی" از نظر راهبردی، ابزاری پدافندی (دفاعی) به شمار می رود. یعنی هیچ کشوری با زیردریایی به کشورهای دیگر حمله نمی کند! کاربرد اصلی زیردریایی این است که به صورت نامحسوس (زیرِ دریا) به گشت زنی در آب های ساحلی بپردازد و یا نقشِ پدافند زیرسطحی را برای ناوهای هواپیمابر، رزمناوها و ناوشکن ها ایفا کند.
به زبان دیگر، آنچه نیت و توانِ آفندی (تهاجمی) کشورها را در دریا به نمایش می گذارد، تعداد ناوهای هواپیمابر و رزمناوهایشان است و نه تعداد زیردریایی هایشان.
کشورها ناوهای هواپیمابر را برای جابه جاییِ جنگنده ها و بالگردهایشان به نقاط دوردست می سازند و از رزمناوها هم معمولا برای پوشش هوایی و پرتاب موشک از دریا استفاده می کنند. ناوشکن ها که از رزمناوها کوچکترند، به دلیل وزن کمتر، مانورپذیری بیشتری دارند و مهمترین ابزار در نبردهای دریایی به شمار می روند. و بالاخره از پاسناوها (Frigates) که ناوچه های کوچکی هستند، چنانکه از نامشان پیداست، برای گشت زنی و پاسداری استفاده می شود. بنابراین، شاید بتوان تعداد ناوهای هواپیمابر، رزمناوها و ناوشکن های یک نیروی دریایی را معیارِ آفندی بودن آن نیرو دانست، اما تعدادِ پاسناوها و زیردریایی ها را به تنهایی، نمی توان معیار مناسبی برای توانِ آفندی قلمداد کرد.
با این آگاهی، بد نیست نگاهی به آمار ناوهای آمریکا و چین بیاندازیم: نیروی دریایی ایالات متحده اکنون 10 ناو هواپیمابر و سه هزار و 700 جنگنده و بالگرد در اختیار دارد، در حالی که نیروی دریایی چین، تنها یک ناو هواپیمابر و حدود 650 بالگرد و جنگنده دارد.
چینی ها در حال ساخت چهار ناو هواپیمابر و آمریکایی ها در حال ساخت سه ناو هواپیمابر جدید هستند.
ایالات متحده 22 رزمناو دارد، اما رزمناو در نیروی دریایی چین مانند بسیاری دیگر از کشورهای جهان، تعریف نشده است و وجود ندارد.
نیروی دریایی آمریکا 47 ناوشکن و نیروی دریایی چین 25 ناوشکن دارد.
ارتش آمریکا همچنین 71 فروند زیردریایی دارد. پیش از این، برخی منابع، شمارِ زیردریایی های چین را بیش از 60 و برخی منابع دیگر، 68 فروند ذکر کرده بودند. اگر اطلاعات "دریابان مالوی" را معتبر بدانیم، چینی ها اینک باید بیش از 70 فروند زیردریایی داشته باشند.
بدون در نظر گرفتن متغیرهایی مانند نوع زیردریایی ها و کیفیت ناوها، صرفا با مشاهده آمار پیش گفته، می توان نتیجه گرفت که نیروی دریایی آمریکا، نیرویی بشدت آفندی و نیروی دریایی چین، نیرویی کمابیش پدافندی است. حال اگر این واقعیت را هم در نظر بگیریم که چین بیش از 4 برابر آمریکا جمعیت دارد و احتمالا به زودی به بزرگترین اقتصاد جهان نیز تبدیل خواهد شد، این پرسش ها مطرح می شود که آمریکا در قیاس با چین، چه نیازی به این همه ناو هواپیمابر، رزمناو و ناوشکن دارد یا دستکم چه دلیلی دارد که از توسعه طبیعی نیروهای مسلح چین نگران باشد؟
زمان رضاخانی
آساق*2*9163*1579
09/12/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]