محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842237200
-زن سنگدل
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
زن سنگدل صبح یکی از روزهای سرد زمستانی و نوبت کشیک قتل من بود. کشیک قتل از ساعت 8 و 30 دقیقه صبح به مدت 24 ساعت ادامه داشت. آن روز باران به آرامی در پایتخت می‌بارید و از آلودگی هوا خبری نبود.. ساعت دو بعد از ظهر، پیش خودم فکر کردم تا الان بخیر گذشته و قتلی نداشتیم، اما همان لحظه تلفن کشیک قتل به‌صدا درآمد.
افسر یکی از کلانتری های جنوب تهران بود. ـ سلام آقای بازپرس از یکی از بیمارستان ها نامه آورده اند که فردی در بیمارستان فوت کرده است. می خواستم دستورات لازم را بگیرم. ابتدا فکر کردم فوت مشکوک است به همین خاطر اسم متوفی را پرسیدم. ـ آرش علت فوت را سوال کردم که افسر کلانتری مدعی شد برادرش می گوید مریض بوده است و به همین خاطر فوت کرده است. مرحوم چند ساله است؟ ـ برادرش می گوید هشت سال. اینجا بود که تجربه به کمک من آمد و با برادر مقتول صحبت کردم. برادر آرش کوچولو مدعی شد او بیماری ندارد و امروز پس از ریخته شدن رختخواب رویش بیهوش شده و بعد از انتقال به بیمارستان پزشکان مرگ او را تائید کرده اند. همین تناقض گفته های برادر آرش در مورد بیماری برادرش شک مرا بیشتر کرد. با توجه به این که علت مرگ از سوی بیمارستان اعلام نشده بود از افسرکلانتری خواستم برادر آرش در کلانتری بماند. با بیمارستان تماس گرفتم و از یکی از پزشکان خواستم به سردخانه برود و با بررسی جسد ببیند آیا آثار ضرب و جرح و کبودی روی بدن آرش است. دقایقی بعد پزشک بیمارستان اعلام کرد کبودی هایی دور گردن آرش مشهود است. با اعلام این موضوع و اظهارات برادر پسر هشت ساله متوجه شدم فوت آرش طبیعی نیست و ریختن رختخواب نمی تواند علت کبودی دور گردن باشد. سریع از رئیس کلانتری خواستم تیم تشخیص هویت و پزشکی قانونی را به بیمارستان دعوت کند و خودم هم به بیمارستان رفتم. ساعت 15 به بیمارستان رسیدم و همراه پزشک قانونی برای معاینه جسد به سرد خانه رفتیم. همین که جسد آرش کوچولو را آوردند و صورتش را دیدم بی اختیار اشک از چشمانم جاری شد. در بررسی جسد آثار شیار روی گردن مشخص بود و معلوم بود پسر خردسال با شیئی رشته مانند خفه شده است. بعد از معاینه جسد به خانه شان در جنوب تهران رفتم. خانه دو طبقه حیاط دار که دیگر خبری از شیطنت های آرش در آن نبود. پدر و مادرش را در حیاط ملاقات کردم. مردی شصت ساله که آرامش نسبی داشت و زنی پنجاه ساله که با دقت در رفتارش می شد استرسش را فهمید. مادر آرش در بازجویی ها مدعی شد پسرش بی اندازه شیطان است که اعضای خانواده را ذله کرده و این اواخر نیز از مدرسه فرار کرده و دیگر سر کلاس نمی رفت اما در مجموع پسر خوبی بوده است. چگونه متوجه مرگ پسرتان شدی؟ صبح آرش بیدار شد و به مدرسه رفت، اما چون چند وقتی بود از مدرسه فرار می کرد تصمیم گرفتم به مدرسه اش بروم و ببینم آیا به مدرسه رفته است. ساعت 10 به مدرسه رفتم و آقای ناظم گفت آرش به مدرسه نرفته است. حدس زدم بازهم شیطنت می کند چندجایی را به دنبالش گشتم، اما اثری از او نبود. ساعت 12 و 30 دقیقه به خانه بازگشتم که پدر آرش هم از سر کار آمده بود. موضوع مدرسه نرفتن آرش را به او گفتم و تصمیم گرفتیم حسابی ادبش کنیم. همسرم از ریخته شدن رختخواب غر و لند می کرد. وقتی در حال جمع کردن آنها بودم یکباره با جسد نیمه جان آرش که روسری دور گردنش بود روبه رو شدم و او را با کمک همسایه ها به بیمارستان بردیم اما فایده ای نداشت و پسرم از دستم رفت. شیار گردن، وجود روسری و نحوه اعلام موضوع به کلانتری مشکوک بود. تحقیقات را از پدر آرش شروع کردم. او گفت: صبح سرکار رفتم و ساعت 12 و 30 دقیقه به خانه آمدم. بقیه ماجرا را همسرم تعریف کرد. از او در مورد تهدید آرش به خودکشی پرسیدم که او این موضوع را رد کرد، اما مادرش بلافاصله گفت آرش بارها تهدید کرده بود خودش را از دست ما می کشد. با بررسی جسد و تجربه ای که از پزشکی قانونی به دست آورده بودم متوجه شدم پسر کوچولو توسط فرد یا افراد به قتل رسیده است. از پدر آرش در مورد همسرش سوال کردم که او گفت امکان ندارد قتل از سوی مادر آرش رخ داده باشد و به او هیچ شکی ندارد. اهالی محل نیز آنها را معتمد محله معرفی می کردند. با احضار معاون مدرسه او تائید کرد آرش امروز به مدرسه نیامده و مادرش ساعت 10 به دنبال او آمده بود. در تحقیقات محلی مشخص شد آن روز برادر آرش زودتر از هر روز سر کار رفته و از طریق تلفن پدر و مادرش در جریان مرگ آرش قرار گرفته است برای همین دستور آزادی او را صادر کردم. دیگر آفتاب در حال غروب بود و من هنوز نتوانسته بودم قاتل آرش را پیدا کنم. چهره معصومش یک لحظه از جلوی چشمانم دور نمی شد. باید تصمیم قاطعی می گرفتم و آن بازداشت پدر و مادر پسر هشت ساله بود. عملیات صحنه قتل به پایان رسید و من در خودرو را بستم که به خانه بروم. هنوز به فردا امیدوار بودم تا با دستگیری قاتل روح نا آرام آرش به آرامش برسد. قبل از ترک محل، دستور بازداشت پدر و مادر او را صادر کردم. در ماشین دوباره به یاد او افتادم که یک لحظه صدای ضربه زدن به شیشه رشته افکارم را پاره کرد. پسر بیست ساله ای بود. درخواست کرد خصوصی صحبت کنیم و خودش را همسایه روبه رویی آرش معرفی کرد. او مدعی شد امروز ساعت 9 یا 10 صدای کمک خواهی آرش را شنیده که بعد از دقایقی خاموش شده و نیم ساعت بعد مادر آرش از خانه خارج شده است. امیدوارکننده بود که یک شاهد صدای آرش را شنیده و خروج مادرش را دیده است. سریع از مادر آرش بازجویی کردم و اظهارات شاهد را گفتم اما او منکر این سخنان و قتل پسرش شد. اظهارات شاهد را کتبی گرفتم و به ماموران دستور دادم صبح فردا پدر و مادر پسر هشت ساله را به دادسرا بیاورند. صبح روز بعد پدر آرش را پشت در شعبه نگه داشتم و با تفهیم اتهام به مادرش از او خواستم به دفاع از خود بپردازد اما به یکباره احساس مادرانه او برانگیخته شد و همراه با گریه گفت: آقای قاضی از دیشب تا الان خوابم نبرده، آرش به خوابم آمد. شما را به خدا کمکم کنید. آبرویم دارد می رود، داماد، عروس و نوه دارم کمکم کنید من اشتباه کردم. دیروز همسر و پسر بزرگم به محل کار رفتند. آرش را از خواب بیدار کردم تا به مدرسه برود اما مقاومت کرد. قانعش کردم که به مدرسه برود. ساعت 9 بود که به خانه بازگشت و مدعی شد به علت دعوا با دوستش نمی خواهد به مدرسه برود. نصیحت هایم اثری نکرد به همین خاطر عصبانی شدم و سیلی محکمی به او زدم. آرش هم مرا هل داد. او را به سمت رختخواب ها پرتاب کردم،دیگر خسته شده بودم روسری ام را باز کردم دورگردنش انداختم. در همین حال آرش با صدای بلند کمک می خواست. من روسری را از دو طرف محکم کشیدم. صورتش قرمز شد ولی آن قدر عصبانی بودم که حاضر نبودم روسری را رها کنم. تا این که بی حال شد. دیدم تکان نمی خورد، ترسیدم، باید فکری می کردم به همین خاطر رختخواب ها را روی آرش ریختم و برای رد گم کنی به مدرسه رفتم. بقیه اش را هم دیروز تعریف کردم. به مادر آرش گفتم با توجه به مدارک بیمارستان آرش تا زمان رسیدن به بیمارستان زنده بوده، اگر همان موقع او را به دکتر می رساندید و حدود سه ساعت زیر رختخواب ها نمی ماند زنده می ماند. حرفی برای گفتن نداشت، قرار بازداشت مادر آرش را به اتهام قتل عمد صادر کردم. با خود فکر می کردم چطور ممکن است مادری قاتل باشد و این قدر سنگدل. چند روز بعد مادر سنگدل را به پزشکی قانونی اعزام کردم که سلامت روحی و روانی اش تائید شد. چهره معصومانه آرش در سرد خانه همچنان جلوی چشمانم بود و باران همچنان می بارید. محمد شهریاری بازپرس سابق ویژه قتل تهران تنظیم مجید غمخوار تپش (ضمیمه چهارشنبه روزنامه جام جم)
جمعه 8 اسفند 1393 ساعت 21:46
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 129]
-
حوادث
پربازدیدترینها