تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837924675
-بحران گروگانگیری در ابهر
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
اگر یک گروه مسلح به بانکی که شما درآن هستید حمله کند چه می‌کنید؟ بحران گروگانگیری در ابهر «حادثه هیچگاه خبر نمی‌کند» این جمله از مزاحم تلفنی نیست، حتما خودتان بارها این جمله را از زبان دیگران شنیده یا در کتابی خوانده‌اید و آن را به کار برده‌اید. از آن جمله‌هایی که گفتن و شنیدنش آسان است اما درک کردنش، نه. اصلا هیچگاه نشسته‌ایم که عمیقا به آن فکر کنیم؟ منظور این است که هر قدر هم بخش حوادث روزنامه‌ها را بخوانیم و هر قدر هم که حوادث طبیعی و انسانی را ببینیم و بشنویم باز هم تا زمانی‌که پای خودمان به ماجرا باز نشود، نمی‌توانیم درک کنیم حادثه چیست و قرار است چه بلایی سرمان بیاورد.
انگار حادثه تا پیش از آن که سراغمان بیاید حادثه است اما همین که پای خودمان به آن باز شود فاجعه و بلا نام می گیرد. این دنیا هم پر است از این حوادث. منظورم این است که همه ما می توانیم جای آن آدم هایی باشیم که روزی سرحال و قبراق از خانه بیرون زده اند و دیگر بازنگشته اند. اصلا همین ردشدن ساده از خیابان، همین نگاه کردن به چپ و راست. با خودتان فکر کرده اید چند نفر از آدم هایی که در خیابان تصادف کرده اند مثل شما تمام نکات ایمنی خوانده شده و شنیده را رعایت نکرده اند؟! مشکل اینجاست که همه آنها مثل ما هستند. انگار این اتفاقات است که قرار است ما را انتخاب کند. شاید حرف های مزاحم تلفنی شما را ترسانده است. فکر کردن به مرگ خیلی ها را می ترساند البته این نظر شخصی یک مزاحم تلفنی ترسوست. امروز مزاحم تلفنی می خواست بد باشد و می خواست شما را بترساند اما نه تا این اندازه. با خودتان فکر کنید هیچ گاه خواسته اید وقتی در حال خواندن صفحه حوادث روزنامه هستید و بی هیچ تاملی خبر ها را می خوانید و رد می شوید، خودتان را جای یکی از آن آدم ها بگذارید و ببینید شما در آن شرایط چه واکنشی نشان خواهید داد؟ حتما تصورش بسیار دشوار و گاه دردناک خواهد بود، به همین علت امروز مزاحم تلفنی خواست دستتان را بگیرد و وسط یکی از آن ماجراهای خطرناک بیندازد. اصلا همین شمایی که گوشه ای نشسته اید و در حال خواندن این متن هستید، تصور کنید که در یک روز معمولی وارد یک بانک شده اید و هنوز شماره نوبتتان را نگرفته، از بخت بدتان، گروهی مسلح وارد بانک شده و همه را مجبور به بی حرکت ماندن می کنند. شما در یک گروگانگیری مسلحانه قرار دارید. لحظه ای که شاید تصور کنید دیگر آخرین لحظه زندگیتان است. شاید هم فکر بکری به ذهن تان برسد و با اندکی فداکاری و شجاعت یک کار بزرگ انجام دهید و نامتان را جاودانه کنید. شاید هم با خودتان فکر کنید این ماجرا چه ربطی به شما دارد و چرا باید جانتان را به خطر بیندازید؛ بهتر است یک گوشه آرام بمانید و بگذارید دزدها کار خودشان را بکنند. بالاخره بانک وظیفه دارد پولتان را به شما بازگرداند. این روزها مزاحم تلفنی بیشتر سراغ شهرهای تاریخی ایران می رود و برای گروگانگیری سراغی از مردم ابهر گرفته است. ابهر از نخستین زیستگاه های انسانی در ایران است و تاریخی طولانی دارد. شهری که به دلیل زمین های حاصلخیز کشاورزی و دامداری پررونقی داشته است، البته مزاحم تلفنی اطلاعی از وضع بانک های این شهر ندارد، اما شما می توانید خودتان را هر جایی که دوست دارید اسیر دست گروگانگیرها تصور و عکس العمل تان را با ابهری ها مقایسه کنید. آزاده هاشمی 35---310 انگار سوال خیلی سخت است. : «راستش من نمی توانم به آن پاسخ دهم می شود. پسرم نظرش را بگوید؟» با خوشحالی استقبال می کنم. برای یک مزاحم تلفنی چه فرقی دارد مزاحم چه کسی بشود. «سعی می کنم کمک کنم. منظورم کمک به مردم است. بالاخره یک نفر باید جلو دزدها را بگیرد. من حاضرم با آنها درگیر شوم، حتی اگر تفنگ داشته باشند. البته نه این که مستقیم با آنها درگیر شوم ولی بالاخره از یک راه غیرمستقیم با آنها درگیر خواهم شد تا بتوانم به مسئولان و کارکنان بانک کمک کنم. اگر هم خودم یکی از مسئولان بانک باشم سعی می کنم کمی در انجام کارها اختلال و تاخیر ایجاد کنم تا ماموران سر برسند. البته اگر مامورها نرسند مجبورم پول را بدهم. یعنی مجبورم جانم را نجات بدهم.» 35---390 دختر جوانی است. می گوید که سرش شلوغ است و بهتر است در این مورد با مادرش صحبت کنم، مادرش می گوید: «سعی می کنم فرار کنم و به 110 زنگ بزنم. » مجبورش می کنم فرض کند گیر افتاده است و راهی برای فرار ندارد: «می ترسم. واقعا می ترسم. راستش من آدم ترسویی هستم و در چنین شرایطی مطمئنا خیلی جیغ و داد خواهم کرد و هر کاری که بخواهند انجام می دهم.» از او می پرسم قصد درگیری و قهرمان بازی ندارد: «نه والا. می ترسم درگیر شوم. الان همه خطرناک شده اند و از همه باید ترسید و نمی شود با کسی درگیر شد. اگر مسئول باجه باشم سعی می کنم پول را ندهم اما اگر راه دیگری نباشد پول را خواهم داد.» 35---350 «به سرعت تسلیم می شوم. می گویم مرا بکشید.» متوجه نمی شوم جدی است یا دارد سربه سرم می گذارد. مرد میانسالی است. می گویم انگار دلتان پر است: «نه آن قدرها هم دل پری ندارم ولی بمیرم راحت می شوم. اصلا اگر خواستند کسی را بکشند می گویم من را بکشید.» می پرسم دلش نمی خواهد با دزدها درگیر شود: «نه درگیر نمی شوم. اصلا اگر بخواهند با آنها همکاری می کنم تا پولی هم به من برسد. اینجوری بهتر هم هست.» 35---000 خانم جوانی است، می گوید: «اگر امکان فرار باشد، فرار می کنم. اگر هم امکانش نباشد سعی می کنم از طریق تلفن همراهم با پلیس تماس بگیرم.» سعی می کنم او را بترسانم: «خب شاید تهدیدتان کنند یا متوجه بشوند و بلایی سرتان بیاورند.» مکث می کند: «اینجوری باشد کاری نمی کنم و بی حرکت می مانم. اگر مسئول بانک هم باشم و جانم در خطر باشد پول ها را تحویل می دهم اما اگر امکانی برای اطلاع دادن باشد، اطلاع می دهم.» 35---450 «نمی شود این طور تصور کرد. آدم باید در آن موقعیت قرار بگیرد تا بگوید چه می کند.» خدا را شکر که مزاحم تلفنی چنین قدرتی را ندارد که بتواند او را در موقعیت هایی که تصور می کند قرار دهد و گرنه بعید نبود که چنین کاری را انجام دهد تا جواب های واقعی تری به دست آورد. آخر از یک مزاحم تلفنی هر چیزی برمی آید. ادامه می دهد: «تحت شرایطی عکس العمل نشان می دهم. مثلا اگر زنی را تهدید کنند آدم کاری انجام می دهد. افراد را آرام می کنم. اگر هم خودم مسئول باجه باشم، تا جایی که بتوانم سرشان را گرم می کنم تا از بیرون کمک برسد. فکر نمی کنم کار دیگری از دستم بربیاید.» 35---080 صدای مردانه اش در شلوغی بخوبی شنیده نمی شود. همین که سوالم را مطرح می کنم، می گوید اینجا مدرسه است و نمی تواند جواب دهد. مدرسه بودن بهانه خوبی نیست. می گویم فرقی ندارد و اگر می تواند سوالم را جواب دهد: «چه سوال سختی ... می دانید بستگی به شرایط و نوع تهدید دارد.» می خواهم بدترین شرایط را در نظر بگیرد. فرض کند گروگانگیرها مجهز به سلاح گرم باشند: «سوال سختیه. راستش من جوابش را نمی دانم. هر چه بقیه می گویند واسه منم همان جواب را بنویسید. آخر من تا حالا در آن شرایط نبودم و کمی برایم سخت است.» 35---460 امروز با مردهای زیادی حرف زده ام. این هم شانس مزاحم تلفنی است که با موضوع دزد و پلیسی امروزش مردهای زیادی به پستش خورده اند. بالاخره باید شانس یک مزاحم تلفنی کمی از مردم عادی بیشتر باشد. «سعی می کنم زنگ اخطار را بزنم. من خطر می کنم و تا جایی که دستم برسد سعی می کنم جلوی آنها را بگیرم. در نهایت حتی اگر آسیب هم ببینم چنین کاری را خواهم کرد. اگر خودم هم مسئول باجه باشم زنگ اخطار را می زنم و پول را به آنها نخواهم داد. بالاخره در آخر من زیر سوال می روم و از من می پرسند چرا هیچ کاری نکرده ام. پس من بعدا باید جوابگو باشم. به همین دلیل حتی اگر جانم را از دست بدهم باز هم فداکاری می کنم.» می گویم گویا خیلی آدم مسئولیت پذیری است: «بله همیشه کاری را که به من محول می شود تا آخر انجام می دهم و سعی می کنم همیشه دقیق و سروقت باشم. » اگر مزاحم تلفنی قدرت داشت همین الان او را مسئول بانک مرکزی می گذاشت. 35---499 دختربچه کم سن وسالی است. گوشی را به مادرش می دهد. او هم تمایل ندارد خودش را در چنین شرایطی قرار دهد. گوشی را به دخترش می دهد. بحث خانوادگی بدون توجه به من بالا می گیرد. انگار با مشورت یکدیگر به دنبال پاسخ پرسش هستند. من هم نمی د انم تمایل دارند سوالم را جواب دهند یا نه. تلفن را قطع می کنم اما خودش دوباره زنگ می زند. خودش را بخوبی در آن موقعیت تصور کرده است: «سعی می کنم کاری با کسی نداشته باشم. آرامشم را حفظ و سعی می کنم یک گوشه بایستم و ببینم چه پیش می آید. اگر کاری از دستم بربیاید هم انجام خواهم داد. به افراد پیر و دیگران دلداری می دهم و سعی می کنم حواسم به آنها باشد. آخر فقط همین کار از من برمی آید. اگر مسئول باجه هم باشم، ممکن است پول را بردارم و در جای امنی بگذارم چون پول مردم است، اما اگر با سلاح تهدید کنند مجبورم پول ها را تحویل بدهم.» 35---419 خانم خنده رویی است. شاید هم اصطلاحش خوش برخورد باشد مهم این است که وقتی مزاحم تلفنی هم صحبتش می شود انرژی مثبت می گیرد: «نمی دانم. احتمالا یک گوشه می نشینم و نگاه می کنم. خودم را به خطر نمی اندازم، آخر نمی توانم کاری بکنم. شاید خودم را به خطر بیندازم و به110 زنگ بزنم. البته می ترسم ولی در این دنیا ماندن هم فایده ای هم ندارد. از همه جا دارد برایمان می بارد خوب این هم روش. البته فکر نمی کنم ارزش داشته باشد که یکی بیاید و پول بانک های ابهر را بدزدد.» با خنده می گوید: «آخر در کل بانک های ابهر آن قدر پول نیست که دزد بخواهد بیاید و بدزدد.» 35---010 «گروگانگیری ها خیلی شرایطشان باهم فرق دارد. اگر بتوانم کمک می کنم اما اگر مسلحانه باشد قضیه فرق می کند. اگر فرصت خوبی برای کمک کردن دستم بیاید کمک خواهم کرد وگرنه صبر می کنم و تا پیدا کردن فرصت مناسب در همان حالت اولیه باقی می مانم.» او را به جای مسئول باجه می گذارم: «راستش اگر در شرایط تهدید باشم چاره ای جز همکاری نخواهم داشت. اگر ببینم خیلی فشار نمی آورد و تهدید جدی نمی کند سعی می کنم پول را ندهم اما اگر تهدیدش شدید باشد پول را می دهم.» اینجا دیگر مرد قهرمان داستان عصبانی می شود: «چه کار کنم وقتی یک نفر سلاح را روی شقیقه ام گذاشته است؟» چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)
چهارشنبه 6 اسفند 1393 ساعت 21:54
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
حوادث
پربازدیدترینها