واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش میدهد
لنجان شهر شالیزارهای برنج و طلای سفید اصفهان + عکس
شهرستان لنجان در مسیر مواصلاتی پنج استان چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان، بوشهر و فارس قرار دارد و مسافرانی که از این استانها قصد سفر به اصفهان را دارند از این شهرستان میگذرند.
به گزارش خبرگزاری فارس از لنجان، در آستانه نوروز هستیم، شهرستان لنجان در مسیر مواصلاتی پنج استان چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان، بوشهر و فارس قرار دارد و مسافرانی که از این استانها قصد سفر به اصفهان را دارند از این شهرستان میگذرند. شهرستان لنجان به خاطر مهاجرپذیر بودن به «ایران کوچک» معروف است چرا که در دل خود تمام قومیتهای ایران را جای داده و یکی از شهرستانهای استان اصفهان بوده که دارای جلوههای زیبا و پیشینه کهن و چندین هزار ساله است. این شهرستان دارای آثار و بناهای تاریخی بینظیر بوده و در کنار زایندهرود آرمیده است.
شهرستانی که آوازه آن قرنهاست در گوش گیتی پیچیده و نامش همواره بر سر زبانها بوده و هرکس بدان پا نهاده است آن را ستوده و از این سرزمین شگفتیها، زیباییها و مهد هنر، صنعت و فرهنگ به نیکی و احترام یاد کرده است. شهرستان لنجان در سالهای قبل از 1355 ه.ش به لنجانات معروف بوده است، که شامل شهرستانهای فلاورجان و مبارکه و بخشی از خمینیشهر فعلی بوده که در سال 1355 بخش فلاورجان و در سال 1369 نیز بخش مبارکه از آن جدا و به شهرستان تبدیل شدند و در حال حاضر شهرستان لنجان دارای 9 شهر و دو بخش مرکزی و بخش باغبهادران است. در سال 1000 ه.ق که شاه عباس، اصفهان را به عنوان مرکز سیاسی ایران برگزید و پایتخت را از قزوین به اصفهان منتقل کرد، زمان آغاز رونق و شکوفایی لنجان بود که از این رونق و شکوه بهره فراوانی برد، چرا که لنجان منطقه سرسبز و حاصلخیز بود که با اصفهان فاصله چندانی نداشت و بسیار زود بیشه زارها، تفرج گاهها و شکارگاههای سرسبز آن مورد توجه شاه عباس قرار گرفت. از جمله محصولات مهم این منطقه برنج لنجان است که از لحاظ کشاورزی نیز یکی از مناطق مهم تولید برنج در سطح استان اصفهان محسوب میشود چرا که قسمت عمده اراضی این شهرستان در همجواری با زایندهرود بوده و به کشت برنج اختصاص دارد. سابقه کاشت برنج در این شهرستان به دو هزار سال گذشته و دوره ساسانیان باز میگردد و در طومار شیخ بهایی نیز که نزدیک به 500 سال پیش نوشته شده است، حق آب لنجانات بیشتر به برنجکاری در این منطقه اختصاص یافته که این نشان از وجود برنجکاری در این منطقه از گذشتههای دور است و برنج لنجان نیز منشا بومی داشته و در بیشتر مناطق کشاورزی و شالیکاری به زبان محلی «تولِکی» معروف بوده و هنوز به صورت سنتی و با دست انجام میشود.
برنج لنجان شامل گونههای ناب مانند سرخه و نوگورانی است و تنها برنج اصیل لنجانی است که دارای طعم و مزه منحصربه فرد بوده که با عطر و طعم خاص خود طرفداران بسیار زیادی را جذب کرده و علاوه بر استان اصفهان آوازه این برنج به شهرهای دیگر ایران نیز رسیده و به عنوان سوغات خواهان بیشماری دارد. از قدیمالایام برنج در لنجان از جایگاهی خاصی برخوردار بوده و کهنسالان میگویند در گذشته هنگام نوروز چلو میپختند و تا سیزدهبدر نیز همان غذا را اگر خشک هم میشد بر سر سفره عید میگذاشتند و در دید و بازدیدها در یک بشقاب آن برنج را میکشیدند و میگفتند: «بفرمائید، نمک تازه کنید». اکنون نیز بعد از گذشت سالیان سال با قدری تنوع در ایام عید نوروز و به قصد تهیه تنقلات سنتی، برنج را میجوشانند و در آفتاب خشک میکنند، بعد از خشک شدن کامل برنج آن را با ماسه مخلوط کرده و روی تابه تفت میدهند و با پس و پیش کردن ماسهها برنج بوداده، جدا شده و آن را با الک از ماسه جدا میکنند. در شهرستان لنجان نیز همانند سایر مناطق ایران غذاهای سنتی متعددی پخت میشود. دمپخت مخصوصا از نوع آتشی (لاخلی) متداولترین غذای محلی لنجان است که معروفیت خاصی دارد، از دیگر غذاهای سنتی این منطقه که هنوز مرسوم مانده آش شیر (شیربرنج)، آش شله ماش با سبزی، آش کشک، کته، انواع دمپخت، شله زرد و انواع چلو است. از آرد برنج نیز انواع غذاها، شیرینی و حلواهای خاص تهیه میشود و پیشنهاد میکنیم اگر به لنجان سفر کردید حتما از این غذاهای سنتی میل کنید. سطح زیرکشت برنج در این شهرستان یکهزار و 900 هکتار بوده و میزان تولید آن نیز بالغ بر هفت هزار و 600 تن برنج مرغوب قابل مصرف است اما با توجه به شرایط موجود و بحران آب در استان سطح کشت برنج در شهرستان لنجان کاهش یافته است. سایر محصولات این منطقه که به عنوان سوغات لنجان معروف است میوههاى خشک مانند بادام سنگی، بادام مامایی، بادام محبی و گردو پوسته کاغذی است و شهرستان لنجان دارای 400 هکتار گردو و 700 هکتار بادام است و میزان تولید آنها نیز شامل 800 تن گردو و یکهزار و 400 تن بادام بوده است.
شهرستان لنجان نیز همانند دیگر شهرستانهای استان اصفهان از قابلیتهای بالقوه صنایع دستی برخوردار است که از جمله این هنرهای سنتی میتوان به قلمزنی، معرق چوب، منبتکاری، گلیمبافی، سازسازی، کندهکاری روی چوب، نقاشی روی سفال، سراجی سنتی (مصنوعات چرمی)، قالیبافی، سرمهدوزی، ملیلهدوزی، پولک و منجوقدوزی، نگارگری ایرانی شامل مینیاتورسازی، تذهیب و تشعیر، صحافی (جلدسازی)، خطاطی، قلمکارسازی، طلاسازی سنتی (زیورآلات)، دوخت لباسهای سنتی، بافتنیهای سنتی، سوختروی چوب، نقش اندازی با ساقه برنج و گندم و حصیربافی اشاره کرد. ******************* گزارش از حامد سلیمیان ******************* انتهای پیام/63050/صا40
93/12/04 - 10:59
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 67]