واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: طرح جامع مسکن، نقشه راه دولت - مهرداد هاشم زاده همایونی* در مورد مسکن و صاحب خانه شدن اقشار کم درآمد جامعه صحبت های زیادی به میان می آید و البته طرح های مختلفی ارایه می شود اما در باره ی این بخش تنها نکته ای که اهمیت دارد حرکت، طبق طرح جامع مسکن است. در این طرح به تمام ابعاد مسکن پرداخته شده است.

با تصویب نهایی طرح یاد شده ، دولت باید طبق آن برنامه های خود را پیاده سازی کند. در دولت گذشته قبل از آنکه طرح مسکن مهر کلید بخورد تعداد زیادی از کارشناسان به دولت هشدار دادند که این طرح نمی تواند به خانه دار شدن اقشار کم درآمد جامعه کمک کند اما دولت دهم برای آنکه یک شبه ره چند ساله را طی کند طرح مسکن مهر را خبررسانی و اجرا کرد. در آن زمان هم قابل پیش بینی بود که به دلیل کمبود امکانات و بلندپروازی که در این بخش وجود دارد مسکن مهر به سرانجام نمی رسد.
حال بعد از گذشت چند سال می بینیم که این طرح شکست خورده است و نتوانسته اقشار مورد هدف را خانه دار کند. در آن زمان به دولت وقت گفته شد طبق طرح جامع مسکن که افق 10 ساله دارد برنامه ریزی کند و اگر طبق آن حرکت هایی صورت گرفته بود اکنون به بخش قابل توجهی از برنامه ها رسیده بودیم.
دولت قبل به جای آنکه برنامه 10 ساله جامع مسکن را عملیاتی کند به سراغ طرحی رفت که اکنون دولت یازدهم هم با آن درگیر است. از این رو این دولت باید قدم به قدم در مسیر خانه دار شدن مردم گام بردارد. مسکن اجتماعی، افزایش وام تسهیلات و موارد دیگر می تواند به صاحب خانه شدن مردم و بخصوص اقشار کم درآمد جامعه کمک کند ولی به طور قطع کافی نخواهد بود. مسائل مسکن کشور باید به صورت ریشه ای حل شود و درمان موقتی تنها حکم تسکین دهنده را دارد و حتی احتمال شکست نیز هست. در این موضوع دو بحث وجود دارد؛ یک بخش، خانه دار شدن اقشار کم درآمد جامعه و دومی حل مشکل مسکن اقشار کم درآمد که منظور از این امر ایجاد شرایطی است که این افراد بتوانند اجاره خیلی کمی بپردازند.
طی سال های متوالی به بخش مسکن یارانه های زیادی پرداخت شده است اما اکثر افرادی که متوسط به بالا بودند توانستند از این تسهیلات بهره مند شوند. بر این اساس زمانی پرداخت یارانه در قالب تسهیلات می تواند چاره ساز اقشار و دهک های پایین جامعه باشد که دهک های پایین از آن برخوردار شوند.
در باب کاهش اجاره بهای مسکن برای دهک های پایین جامعه دولت می تواند برنامه های خاصی را تدوین کند. از آنجا که حمایت از این دهک ها بر عهده دولت است یک راهکار، ایجاد خانه های سازمانی است. در گذشته نیز چنین تجربه ای درکشور وجود داشته است. اگر سازمان ها، خانه های سازمانی ایجاد کنند که طی آن کارمندان و کارگران بتوانند از آن استفاده کنند به یقین بخش قابل توجهی از معضلات مسکن حل خواهد شد. بر این اساس از حجم درخواست کنندگان مسکن در بازار کاسته و کاهش تقاضا به کنترل قیمت ها و ثبات منجر می شود. درست است که برخی ها موافق چنین واحد های مسکونی نیستند، چرا که هزینه تعمیر و نگهداری آن بالاست ولی باید دقت کنیم که مزایا و معایب کدام بیشتر است. مزایای خانه های سازمانی زیاد است.
در بخش دیگر ارائه تسهیلات را داریم. درست است که میزان پرداخت وام افزایش یافته است اما با توجه به قیمت های فعلی مسکن این اعداد کافی نیست. در زمان حاضر دولت تنها 20 درصد قیمت مسکن را وام می دهد و این در شرایطی است که حداقل باید 80 درصد قیمت ملک را دولت تسهیلات بدهد. سایر کشورها نیز تا 90 درصد ارزش ملک را وام می دهند، از این رو اگر دولت می خواهد به اقشار ضعیف جامعه کمک کند باید در این مسیر گام بردارد. با تصویب طرح جامع مسکن دولت می تواند سال آینده برای کمک به مسکن دار شدن اقشار کم درآمد جامعه برنامه ریزی و بخشی از وعده های خود را عملیاتی کند.
* کارشناس مسکن
منبع: روزنامه ایران 02/12/1393
02/12/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]