تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851016432
فیلم های جشنواره سی و سوم فجر عقیم بودند
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: شاهرخ دولکو در برنامه هفت فیلم های جشنواره سی و سوم فجر عقیم بودند خبرگزاری پانا: شاهرخ دولکو گفت: مسئله ای که در جشنواره امسال من را آزار می داد متوسط شدن فیلم هایی بود که نه خوب بودند و نه حتی بد بلکه فیلم هایی بودند که عقیم و اخته شده بودند.
۱۳۹۳ شنبه ۲ اسفند ساعت 10:32
به گزارش خبرنگار فرهنگی پانا، برنامه هفت نیز آخرین نفس ها ی خود در سال 93 می کشد و در اولین برنامه اسفندماهی خود میزبان مهمان مختلفی بود که هر یک به زوایای مختلفی از اهداف این برنامه پرداختند. در اولین قسمت از این برنامه کارن همایونفر آهنگساز سینمای ایران مهمان ویژه هفت بود که با بیان اینکه 100 فیلم سینمایی و 30 فیلم تلویزیونی را با کارگردانان مختلفی که هر یک افتخار سینمای ایران هستند کارکرده ام گفت: همان طور که پیشکسوتان ما مسیر را برای ما بازکرده اند در حال حاضر نیز ورود جوانان به این عرصه اتفاق می افتد به گونه ای که خیلی سعی کرده ام که آهنگسازانی که آینده در خشانی دارند را به صورت رسمی وارد صنف کنم که امیدوارم نتایج خوبی از آن حاصل شود. به هرصورت جلوی پیشرفت و احساس جوانگرایی را نمی توان گرفت اما باید به تعریف درستی از آن رسید.
این هنرمند در بخش دیگری از صحبت های خود بیان کرد: هنر چندان میانبر ندارد و مقوله ای بالای 40 تا 50 سال است. بدین معنا که الزاما هر کسی که از جایی فارغ التحصیل می شود الزاما ارتیست نیست. شاید تکنسین باشند که این نیز دال بر عدم توانایی نیست اما هنرمند محسوب نمی شوند. برای اینکه حامل معنای هنرمند باشند به یک بلوغ نیاز است و این بلوغ نیز به سن و تجربه احتیاج دارد.
وی با اشاره به اینکه از نگاهی که در نسل دات کام وجود دارد لذت می برم ادامه داد: نسل دات کام نسل جوان حال حاضر است که بدون اینکه عاشقانه های این رشته را درک کند و بدون دانستن ادبیات و معماری و بدون یادگیری برقراری ارتباط با شعر، رنگ و نور و تمامی این عناصر، به لحاظ هنری بالغ نیست.
این آهنگساز در بیان تاثیرگذاری ساز و دستگاه ایرانی برای یک اثر بیان کرد: نگاه من به این صورت نیست بلکه برای هر فیلمی مختص همان فیلم کار می کنیم. اما تربیت خود من براساس موسیقی کلاسیک است و گرایش من به سمت ارکستر سمفونیک است و خیلی به منبع صوتی ام فکر نمی کنم بلکه بیشتر به این می اندیشم که این فیلم از من چه می خواهد. چرا که هر فیلمی موسیقی خوب دارد اما آهنگساز آن را زودتر از دیگران کشف می کند. به هرصورت موسیقی ایرانی توان پاسخ گویی به احتیاجات سینمای روز را دارد به شرطی که از آن درست استفاده شود.
اما در پرده آخرهفت به دومین قسمت نقد و بررسی جشنواره فیلم فجر باحضور منوچهر محمدی، محمد حسین لطیفی، شاهرخ دولکو و جواد طوسی پرداخته شد.
در این میزگرد جواد طوسی به عنوان یکی از داوران جشنواره امسال در بیان تصویری از جشنواره گفت: به سبب اینکه یکی از داوران سودای سیمرغ بوده ام بدون ورود به مصادیق اگر بخواهیم تولیدات منتخب جشنواره سی وسوم را آیینه تمام نمای سینمای معاصر قلمداد کنیم تصویر چندان خوشایندی را نمی بینم چرا که با حجم انبوه آثاری رو به رو هستیم که تفاوت بارزی با یکدیگر ندارند و به ندرت فیلم هایی دیده می شد که متفاوت باشند و آیا مصداق بارز جوان گرایی بی ضابطگی بدون رسیدن به توازن است؟ آیا قرار است فیلمساز برای دل خود وجمعی که با وی همفکری دارند فیلم بسازد و یا سینما بدون مخاطب محلی از اعراب ندارد. به هر صورت جشنواره فیلم فجربا همه این آزمون و خطاها این دوره ها را پشت سر گذاشته است و این جشنواره یکی از استثنایی ترین جشنواره ها است که فیلم هایی را داوری می کند که به نمایش عمومی گذاشته نشده است و به قدری در یک ترافیک گسترده آنها را نمایش می دهیم که رس آنها کشیده می شود و همچنان نیز مسئله اصلی فیلمنامه است که در فیلم ها با واژگانی چون خرده روایت بازی می کنیم. این یک مانور متظاهرانه است که در وهله اول خود فرد را ارضا می کند.
منوچهر محمدی به عنوان یکی از تهیه کنندگان سینما در پاسخ به اینکه آیا جشنواره به اهداف خود رسیده است گفت: جواد طوسی به دلیل احاطه و نوع جایگاهش بحث را از جای خوبی شروع کرده است و امیدوارم همه مقید باشیم که جشنواره سی و و سوم ملاک ارزیابی نباشد.
وی ادامه داد: جشنواره سی و سوم به هر صورت ادامه اولین جشنواره ای است که شروع شد و سال های متمادی به راه خود ادامه داد و در این سال ها نشان و اوج و فرود های خود را داشته است. در یک نگاه اختصاصی به جشنواره فیلم فجر و بررسی جشنواره سی و سوم، جشنواره دوره های قبل را روشن می کند و شاید برگشت به آغاز ماجرا تکلیف را روشن کند.
این تهیه کننده افزود: طبیعی است که با وقوع انقلاب می بایست یک خط جدی و دیواری مرتفع در میان سینمای بعد و قبل از انقلاب ترسیم می کردیم . در حوزه مسائل فرهنگی به دلیل جنس انقلاب نیازمند این بودیم که سینما مورد بازنگری جدی قرار گیرد و اساسا بحث ایجاد دوباره سینما و انقطاع از سینمای قبل مطرح شد.
وی با تقسیم بندی جشنواره فیلم فجر به سه دوره کلی بیان کرد: دوره اول دوره تاسیس است که دو تا سه هدف مشخص داشت که به آنها رسید. اول از همه مشروعیت و مقبولیت بود و دیگری حضور و کاربخش و نیروهای مختلف در کنار هم بود که اساسا نوع مواجه با لحن و نگاه متفاوت مطرح بود که جشنواره فیلم فجر را نمایندگی می کرد بنابراین جشنواره در آن سال های آغازین درست حرکت می کرد و توانست تاثیر خود را داشته باشد. اما دوره دوم با جا افتادن مشروعیتی که در دوره قبل اتفاق افتاده بود و با جد و جهدی که با آن توام شده بود فضایی است که به شیوه ای جدید رسیده است و نوع مخاطب را کشف کرده است وبه نوعی جنبه استقرار سینما و بالابردن ارزش ها و استانداردهای کیفی مورد نظر بوده است. در این دوره جشنواره موفقیت هایی را در حوزه فنی داشته است و در میان صدابرداران و فیلمبرداران رقابت شکل گرفت اما از این دوره به بعد مسئولین جشنواره می بایستی یک بازتعریف جدید برای جشنواره پیدا می کردند. در واقع در دوره سوم یک نوع سردرگمی در سیاست های جشنواره و تولید می بینیم.
هویت ملی در فیلم ها وجود ندارد
محمد حسین لطیفی، تهیه کننده و کارگردان سینما در ادامه در بیان دیدگاه خود عنوان کرد: باید دید که در کجای این موضوع دچار مشکل هستیم بنابراین اتفاقی که می افتد بخشی از آن به اقتصاد سینما بر می گرددو متاسفانه تولید فیلم ها گران در می آید و از این رو تهیه کنندگان سعی می کنند تک لوکیشنی کار کنند تا به هزینه کمتر منجر شود و البته که همین موضوع موجب می شود اکثریت فیلم ها شبیه هم شوند. اما ظرف پنج تا شش سال گذشته چه می شود که اگر نام احمد را به جک تغییر دهیم در فیلم هیچ فرقی نمی بینیم و هویت ملی سینمای ایران نیست. به هر صورت ما به عنوان فیلمساز آمدیم که به سینمای استراتژی ایران هویت دهیم و ماباید سینمای ملی خود را داشته باشیم.
لطیفی گفت: چه کسی می تواند بگوید که ضد قصه کار می کند در حالی که باید هفت تا هشت فیلم قصه گو داشته باشد این ضعف ما است که فیلمی کار می کنیم که هیچ ربطی به مخاطب ندارد. در حال حاضر به نقطه ای رسیده ایم که در کاخ جشنواره نیز هم خود ما به عنوان اهالی سینما و هم مردم ناراضی بیرون می آیند به هر صورت اگر حواسمان نباشد به تدریج از مردم فاصله می گیریم.
وی در پاسخ به سوال جواد طوسی که شما به عنوان یکی از اعضای شورای پروانه نمایش آیا می توانید وقتی اثری ارائه می شود آن را از یک چهار چوب دفاعی برخوردارکنید گفت: سه نفر از اعضای شورای نمایش در شورای پروانه ساخت نیز حضور دارند در آنجا باید تلاش شود که اگر نظر شایسته ای وجود دارد مقداری آن را بهتر کرد. در هر حال تمام تلاش ما این است که هیچ فیلمی توقیف نشود اما آن سه نفر مشترک باید مراقب باشند و البته فیلم هایی را پروانه ساخت دهند که شبیه به هم نباشد.
شاهرخ دولکو نیز از دیگر افراد حاضر در استودیو هفت و میزگرد شب گذشته هفت بود که در ادامه صحبت های بیان شده اظهار کرد: پرسش اصلی اینجا مطرح می شود که وقتی می گوییم ارزیابی جشنواره سوالمان به چه بر می گردد. ما در مورد جشنواره به عنوان یک محفل صحبت می کنیم یا آیینه تمام نمایی در اختیار داریم و صحبت از آن است و یا نگاهمان تنها به فیلم هایی است که در جشنواره حضور دارند. یک غلط مصطلح وجود دارد وقتی می گوییم که جشنواره را ارزیابی کنیم. من جشنواره را یک مهمانی می بینم. در این جشنواره شکل های مختلفی می تواند به وجود آید و یک پذیرایی نیز صورت گیرد. باید در مورد فیلم ها و جریان های سینمایی ایران صحبت کنیم و بدان بپردازیم.
دولکو گفت: مسئله ای که در جشنواره امسال من را آزار می داد متوسط شدن فیلم هایی بود که نه خوب بودند و نه حتی بد بلکه فیلم هایی بودند که عقیم و اخته شده بودند بنابراین اگر بخواهیم بررسی کنیم باید به عقب بر گردیم. از حدود سال پیش مخالفت های شدیدی به نمایش برخی فیلم ها پدید آمد که به واقع دعوای قدرتی بود و در جریان جشنواره کار بالا گرفت تا زمانی که به اکران رسیدیم و در این زمان نیز دولت و قانون موفق نشدند جلوی کسانی را که به نوعی با آنها مخالفت می کردند را بگیرند. اگر در این مملکت قانونی داریم که همه پذیرفته اند و فیلمی ساخته می شود که پروانه ساخت و نمایش دارد پس چگونه می شود که یک طیف با مشکلی که دارد می تواند جلوی اکران یک فیلم را بگیرد و به چه صورت است که دست اندرکاران جشنواره حساب کار دستشان می آید و مدیر جشنواره بیان می کند که سعی می کنیم جشنواره ای بدون حاشیه داشته باشیم و در نهایت نیز چنین می شود که جشنواره ای خنثی با فیلم هایی کاملا متوسط را می بینیم که هیچ رغبتی به دیدن آنها را در خود پیدا نمی کنیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[مشاهده در: www.pana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها