تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867768599
هدف بزرگ: ساختن دوباره اقتصاد ایران
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
هدف بزرگ: ساختن دوباره اقتصاد ایران اقتصاد > اقتصاد کلان - مسعود خوانساری
خيلي ها سوال مي کنند که چطور پس از يکسال و نيم هنوز احساس تحولي عميق در اقتصاد ايران نمي کنند؟ واقعيت اين است که وقتي دولت يازدهم، کشور را از دولت قبلي تحويل گرفت، همه مي دانستيم و مي دانستند که وضعيت اقتصادي کشور چقدر بد است ولي واقعا شايد هيچکس درک نمي کرد که اقتصاد ايران تا اين اندازه بحران زده باشد. آنچه امروز براي همه روشن شده، وخامت شديد حال اقتصاد کشور بود. براي جبران خسارت ها و خرابي هايي که طي سال هاي گذشته در اقتصاد ايران رخ داده، به زماني حدود ده سال نياز است. بنابراين طي يک دوره کوتاه مدت يک يا دو ساله امکان و فرصت اين بازسازي وجود ندارد. طي اين سال ها حتي تصور عمومي در مورد فساد نيز در کشور عوض شده است. به روايتي مي توان گفت که شدت فسادها منجر به اين شده که اعداد معانيشان را براي مردم از دست بدهند. در گذشته مي شنيديم که مثلا مي گفتند اختلاسي در جايي رخ داده و يک کارمند دولت چند سکه بهار آزادي را به عنوان رشوه گرفته است. اما اعداد چند هزار ميلياردي موجب شد که تقريبا ذهن مردم به اعداد بي حس شود. با اين حال تصور مي کنم که مشکل اقتصاد ايران همين اعداد اختلاس نيست. عده اي مي گويند مشکل اصلي تحريم است ولي فکر مي کنم، مشکل بازهم در تحريم ها خلاصه نمي شود. عمق گرفتارهاي اقتصادي ما بالاتر از تحريم هاست. البته همه مي دانند که تحريم ها به اقتصاد ايران تا چه ميزان آسيب وارد کرده است ولي بازهم تمام مشکلات ما منحصر در تحريم ها نيست. در طول هشت سال دولت نهم و دهم، 700 میلیارد دلار درآمد نفتی کشور بود، رقمی که می شد با آنها یک کشور را از ابتدا ساخت. اما دیدیم که رشد اقتصادی در سال 91، منفی 6.8 درصد بود. بیکاری افزایش پیدا کرد و به طور میانگین، 14 هزار شغل توسط دولت ایجاد شد. دلار به سه برابر قیمت قبلی رسید و تورم هم 45 درصد شد. در مطالعه ای که در اتاق تهران داشتیم مشخص شد که اگر تا ده سال آینده، هر سال رشد اقتصادی 6 تا 8 درصدی داشته باشیم شاید در سال 96، به وضعیت اقتصاد سال 90 برگردیم. البته این در حالی است که 3 تا 3.5 میلیون بیکار داریم و تا چند سال آینده، 5 میلیون بیکار دیگر که عمدتا متولدین دهه 60 هستند و تا به الان مشغول درس خواندن و گرفتن مدرک های مختلف بودند، اضافه خواهند شد. به نظر من بحران اشتغال سال های آتی کشور، همین 8 میلیون نفر بیکار است. البته حتی اگر تحریم ها برداشته شود، مشکلات حل نمی شود. براساس دلایلی که به آنها اشاره شد، به نظر من خطرناکترین و بحرانی ترین سال اقتصادی کشور، سال 94 خواهد بود. ایران برای همه است، هر خانواده ای یک یا دو نفر بیکار دارند و آنهایی هم که کار می کنند، بیشتر ادامه دهنده راه پدرانشان هستند و همراه با آنها کار می کنند. از طرفی قیمت نفت کاهش پیدا کرده به حدود نصف و کمتر رسیده است. قیمتی که پیش بینی می شود با آن، حداکثر درآمد به 25 میلیارد دلار برسد. به همین دلیل دولت ناگزیر است که بخش خصوصی را دست راست خود قرار دهد. تجربه سال های گذشته نشان داده، بنگاه ها به شبه دولتی ها واگذار شده، اما کارساز واقع نبوده است. اگر قرار باشد راهی برای نجات اقتصاد پیدا بشود باید بخش خصوصی دخالت بیشتری داشته باشد. براي تغيير شرايط اقتصادي کشور نياز به عزمي همگاني وجود دارد. بخش خصوصي بايد از فرصت به وجود آمده نهايت استفاده را ببرد و در جهت تغيير فضاي حاکم براقتصاد کشور قدم بردارد. امروز همه مي دانيم که ديگر دست روي دست گذاشتن و مرور خاطرات گذشته دردي را دوا نمي کند. قرار است که بخش خصوصي کشور همراه دولت به بازسازي اقتصاد کمک کند. بنابراين بايد اميدوارانه به آينده نگاه کنيم و از هر فرصتي براي بازسازي اقتصاد کشور بهره بگيريم. * رئیس کمیسیون حمل و نقل و ارتباطات اتاق تهران 3535
کلید واژه ها: رکود اقتصادی -
چهارشنبه 29 بهمن 1393 - 09:58:48
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها