واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: وقتی قافیه تنگ آید - حسن وزینی درست همان روز که افکار عمومی مهم ترین راهبرد هسته ای را از زبان سکاندار انقلاب برگرفتند، حلقه مخالفان، خود را به نشنیدن و ندیدن زدند. آنها نشنیدند که رهبری انقلاب تأکید کردند موافق «توافق بد» نیستند و موافق «توافق خوب» اند. ولی آنها باز هم نوشتند که دولت در تدارک توطئه ای برای واگذاری امتیاز های بی شمار است.
این مخالفان شاید باور ندارند که این مذاکرات تحت هدایت عالی رهبری انقلاب و با مجوز ایشان صورت گرفته و می گیرد. از روز آغازین مذاکرات هسته ای، مخالفان در پوستین منتقدان پا به پای تیم مذاکره کننده برای تحریف و تخریب نتایج آن، نفس زده و عرق ریخته اند. مخالفان مذاکره حق دارند که چنگ به هر ریسمانی بزنند و مدام از وجود شواهد مستند علیه دیپلماسی اعتدال سخن بگویند اما مشروط به اینکه جامه منتقد به تن نکرده و با صراحت بگویند که منافع سیاسی و اقتصادی آنها در مذاکره و توافق نیست.
ضرب المثلی می گوید شتر سواری دولا دولا نمی شود. بله نمی شود که یک روز مذاکره را امری شیطانی دانست و روز بعد مدعی شد که تیم مذاکره همه تحریم ها را باید لغو کند یا در آستانه هر نشست مهم، از وجود سناریویی پنهانی و زیانبار خبر داد، اما به محض اینکه دیپلماسی اعتدال در تأمین منافع ملی مقتدرانه تر از رویکرد شعاری عمل می کند، سکوت کرد.
این مدعیان باید بگویند اگر منتقد هستند به چه چیزی انتقاد دارند و چه پیشنهادی دارند و اگر مخالف هستند- که از این حق برخوردارند- با صراحت اعلام کنند با اصل توافق و رفع تحریم مخالفند. اگر ادعای این مخالفان را با عیار انتقاد بسنجیم نمی توان آنها را منتقد نامید. آنها در گذشته با حمایت های قلمی و رسانه ای خود مانع از طرح هرگونه انتقادی نسبت به عملکرد هسته ای دولت سابق شدند، اکنون نیز همه دستاوردها را به باد تمسخر می گیرند و چنان وانمود می کنند که تیم ایرانی یک مأموریت بیشتر برای خود تعریف نکرده و آن این است که همه امتیازها را در طبق خیانت بگذارد و تقدیم امریکا بکند. آنها شایعه ای ساخته اند که دولت می خواهد توافق سیاسی را پیش از توافق فنی امضا کند و قصه را چنین ادامه می دهند که قرار است در این توافق جزئیات بحث نشود.
در بیان جزئیات می گویند که تکلیف غنی سازی، سانتریفیوژها و تحریم ها مشخص خواهد شد. بعد هم نتیجه می گیرند که در این سناریو قرار است ایران زیر بار تعهداتی برود که در جزئیات چیزی به دست نخواهد آورد. معنای این ادعا آن است که در توافق سیاسی ایران تعهدات خود را امضا می کند اما غرب در توافق فنی تعهدات خود را معلوم می کند و چون قابل اعتماد نیست، تعهدی نخواهد پذیرفت. صرفنظر از اینکه معلوم نیست این سناریو از کجا آمده، اولاً به نظر می رسد فضای مذاکره را مثل سابق می پندارند و تصور می کنند اگر ظریف با کری قدم می زند، راجع به آب و هوای ژنو مذاکره کرده یا این همه دیدار و نشست های فشرده و حتی اخم ها و مناقشه ها درجلسات دوجانبه و چند جانبه به مسأله هسته ای مربوط نبوده است. ثانیاً می خواهند وانمود کنند که فقط ایران توافق را اجرا خواهد کرد حال آنکه ظریف بارها تأکید کرده به محض بازگشت غرب از تعهدات خود، ایران نیز عکس العمل متقابل نشان خواهد داد. ضمن آنکه وقتی سخن از توافق می شود بدین معناست که بعد از امضا یا همه جزئیات اجرا می شود یا هیچ کدام. حال معلوم نیست که اینان چرا می پندارند اگر دولت بعدی امریکا یا هر کس دیگری مانع از اجرای این توافق بشود، دولت اعتدال خود را ملزم به اجرای بی کم و کاست آن توافق می کند.
صورت مسأله هسته ای اگر در گذشته از نگاه کارشناسان و صاحبنظران گنگ و مبهم بود اما امروز چنان روشن است که افکار عمومی می تواند درباره زوایای آن قضاوت کند. این مخالفان که هر روز قلم شان را با جوهر هسته ای بر سیاهه هایشان می فشانند، گویی فراموش کرده اند دولت مطلوب و مورد حمایت شان مدعی بود که تحریم ایران هیچ اثری ندارد و کاغذ پاره ای بیش نیست. اگر دولت اعتدال باید به حرف مخالفان هسته ای گوش کند، چرا این لبیک را دولت سابق به منتقدان نگفت تا امروز در شرایطی قرار نگیریم که رفع تحریم به یک ضرورت تبدیل شود.
به هر حال دولت اعتدال مجبور شده گرهی که تا دیروز «با دست» باز می شد را امروز با دندان باز کند. مخالفان هسته ای که ادعای اصولگرایی دارند، باید بیش از دیگران بپذیرند که معنای سخن رهبری این است که اگر توافق امضا شود، متن این توافق با جزئیاتی که بتوان آن را «توافق بد» نامید، متفاوت خواهد بود. چرا که ایشان جزئیات مذاکره را از رسانه های اینان نمی گیرد و چنین اجازه ای را نخواهند داد.
*روزنامه ایران
اول**
21/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 82]