محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804080243
پدر شهیدان جعفری در گفت‌وگو با فارس وقتی پیکرش را دیدم، لب‌ها و زبانش از فرط تشنگی ترک خورده بود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: پدر شهیدان جعفری در گفت‌وگو با فارس
وقتی پیکرش را دیدم، لب‌ها و زبانش از فرط تشنگی ترک خورده بود
پدر شهیدان جعفری می‌گوید: وقتی خبر شهادت سید غلامرضا را به من دادند، چنان روحیه بالایی داشتم که در مراسمش خودم برایش نوحه خواندم.
به گزارش خبرگزاری فارس از ساری، خوشا به حال پدر و مادری که ثمره سال‌های زندگی‌شان را تقدیم به ساحت مقدس یگانه معشوق کردند و باید بر همت والای‌شان و بر باطن و سیرت خدایی‌شان هزاران بار سپاس و درود فرستاد، قلب‌های مهربان‌شان به وسعت عرش و روح والای‌شان به بلندای آسمان است و وقتی به دیدارشان می‌روی، تازه می‌فهمی که عشق نانوشتنی است. این بار سراغ خانواده «شهیدان سیدحسن و سید غلامرضا جعفری» در روستای جورجاده بخش دودانگه شهرستان ساری رفتیم، در ادامه گفت‌وگو با پدر این شهیدان «حاج سیدمرتضی جعفری» تقدیم به مخاطبان می‌شود. شهید سیدحسن جعفری که در سال 42 به‌دنیا آمد، در سن 21 سالگی در منطقه عمومی خرمشهر به شهادت رسید و همچنین شهید سید غلامرضا جعفری که در سال 47 دیده به جهان گشود، در سن 18 سالگی و در منطقه هفت‌تپه جام شهادت را سر کشید. فارس: حاج‌آقا به چه کاری مشغولید؟ کمی از فعالیت‌هایتان بگویید؟ عضو شورای اسلامی روستای جورجاده هستم و به کار کشاورزی مشغول بودم، اما در حال حاضر به علت کهولت سن مغازه کوچکی که در داخل حیاط خانه‌ام دارم را اداره می‌کنم. فارس: از فرزندان شهیدتان بگویید؟ شهید سیدحسن، فرزند سوم از زن اولم است، تحصیلاتش تا مقطع دیپلم بود و در رشته حسابداری درس خواند، شهید سید غلامرضا هم فرزند چهارم از زن دومم است، او نیز سطح تحصیلاتش همانند برادرش تا مقطع دیپلم بود، البته در رشته تجربی. چون در روستای ما امکانات تحصیلی مهیا نبود، به ناچار بچه‌های روستا باید برای ادامه تحصیل به شهر می‌رفتند، برای سیدحسن و برادرش سیدمحمدرضا از کلاس پنجم تا مقطع دیپلم یک منزل استیجاری در قائم‌شهر گرفتیم تا آنها درسشان را بخوانند، بعدها سید غلامرضا هم به آنها پیوست. فارس: ویژگی اخلاقی و رفتاری‌شان چگونه بود؟
سیدحسن صوت دلنشینی داشت، به‌ویژه در ایام محرم از وجودش استفاده می‌شد، متانت خاصی داشت، زیاد اهل شوخی و مزاح نبود، در کل بی‌سروصدا و آرام بود. سیدغلام‌رضا هم خیلی متواضع بود، به یاد دارم نخستین باری که می‌خواست به جبهه برود، برای کسب اجازه به نزدم آمد و دست مرا بوسید، به او گفتم: «تو که برای دانشگاه امتحان دادی، اگر پزشکی قبول شوی، تکلیف چه می‌شود؟» گریه کرد و برای تسلای خاطرم در جواب گفت: «بابا! خاطرت جمع باشد، اگر قبول شدم برمی‌گردم، دیگر دوران طاغوت که نیست حق ما را بخورند.» در آن لحظه کمی بغض کردم، وقتی دید من بغض کردم با حالت خاصی به من گفت: «به خاطر جبهه هم شده، گریه نکن.» فارس: حاج‌آقا! با توجه به اینکه سیدحسن شهید شده بود، آیا مخالفتی با رفتن غلامرضا به جبهه نداشتید؟ خُب، زیاد مایل نبودم، به غلامرضا گفتم ما یک شهید دادیم تو که در کنکور شرکت کردی، شاید قبول شدی، برای چه می‌خواهی این موقعیت را از دست بدهی، در جوابم گفت: «نه! من باید به جبهه بروم.» وقتی سماجت او را دیدم، قبول کردم و گفتم: «برو خدا به همراهت.» لابد قضا و قدر این بود که او برود و شهید شود یا بهتر است بگویم سرنوشت او چنین بود. من هم راضیام به رضای خدا، بد نیست این را هم بدانید، وقتی خبر شهادت سید غلامرضا را به من دادند، چنان روحیه بالایی داشتم که در مراسمش خودم برایش نوحه خواندم.
فارس: احیاناً دوستانشان خاطراتی را از این شهیدان برایتان تعریف کردند، اگر به‌یاد دارید، بفرمایید؟ سیدغلام‌رضا ارادت زیادی به دوستانش داشت، هرچه خاطره از آنها داریم، از دوستانشان است، دوستان رزمندهشان هنوز هم ما را مورد لطف قرار می‌دهند و وقتی پیش ما می‌آیند از خاطرات آنها برایمان می‌گویند. دوستش فلاح برایم تعریف می‌کرد که سید غلامرضا به او گفته بود: «من باید به جنوب بروم، چون در مریوان عملیات کم می‌شود، اما در جنوب، بچه‌های مازندرانی خطشکن عملیات‌ها هستند.» آقا سیدصفی‌الله عمادی هم از او خاطراتی را برایم تعریف کرد که بیان آن خالی از لطف نیست، روزی سید غلامرضا برای سید صفی نامه‌ای نوشت و گفت: «فصل تابستان فرا رسید و اکنون شما که در جبهه به سر می‌برید، من در اینجا هستم و نمی‌دانم باید چهکار کنم و تنها کاری که از دستم برمی‌آید این است که از درخت گلابی که داخل حیاط خانهمان است، یک دانه از میوه‌هایش را بچینم و برایت بفرستم ولی حیفم آمد بین راه بپوسد، برای همین پوست گلابی را داخل پاکت می‌گذارم و برایت می‌فرستم، همین کار را هم کرد، سید غلامرضا به او ارادت خاصی داشت. فارس: حاج‌آقا! سیدحسن چطور؟ خاطره‌ای از او به یاد دارید؟ سیدحسن بعد از 6 ماه که بسیجی بود، زمان سربازیاش فرا رسید و به اتفاق برادرش سیدمحمدرضا در جبهه حضور پیدا کرد، هر دوی آنها همسن بودند، همانطور که قبلاً گفتم دوران مدرسه را نیز هم‌کلاس بودند، با هم به خدمت سربازی رفتند و محل خدمتشان کردستان بود، البته سید حسن در مریوان و محمدرضا در سنندج. در آن زمان مریوان زیر بمباران شدید دشمن قرار داشت، در آن حملات بود که ابوعمار «سردار شهید حبیب‌الله افتخاریان» به شهادت رسید، سیدحسن خیلی مورد علاقه و توجه شهید ابوعمار و فرماندهان دیگرش بود، چون سخت‌کوش و پرتلاش بود، همه فرماندهان او را دوست داشتند، بعد از مریوان او راهی جنوب و خرمشهر شد. فارس: نحوه شهادت فرزندانتان چگونه بود؟ سیدحسن قبل از شهادتش به بیماری سختی دچار شده بود، از این رو او را در بیمارستان اهواز بستری کردند، علت بیماریاش گرمازدگی شدید بود اما نحوه شهادتش این گونه بود که عراق در حملات خود از توپ‌های دوربرد استفاده می‌کرد، آن روز یکی از آن گلوله‌ها به نزدیکی‌اش اصابت کرد و ترکش‌های زیادی به بدنش خورد که منجر به بستری شدنش به مدت 20 روز در یکی از بیمارستان‌های تهران شد. در آن مدتی که سیدحسن در بیمارستان بستری بود، کسی اجازه نداشت یک قطره آب به او بدهد، خدا نخواست بماند و به علت شدت جراحاتی که داشت، بعد از 20 روز، به شهادت رسید. زمانی که جنازهاش را به بنیاد شهید سوادکوه آوردند، به ما اطلاع دادند که شهیدتان را آوردهایم، وقتی او را دیدم، لب‌ها و زبانش از فرط تشنگی ترک خورده بود. سید غلامرضا هم در هفت‌تپه «مقر لشکر ویژه 25 کربلا» تو گردان بهداری خدمت می‌کرد که بر اثر حملات هوایی و بمباران دشمن به شهادت رسید. * قسمتی از وصیتنامه شهید سید حسن جعفری اماما! میدانم با هستیات تمام امید محرومان احیا و تمام امید استعمارگران قطع، محو و قلع می‌شود، ای روشنگر دلها! ای امام! خیلی آرزو داشتم از نزدیک سیمای نورانیتان را ببینم و دستتان را ببوسم. خدایا! تو را قسم می‌دهم به این خون‌های پاک عزیزان و شهیدان، تو را قسم می‌دهم به این روزهای مقدس جنگ، این چراغ هدایت ما را برای همیشه روشن نگهدار. * قسمتی از وصیتنامه شهید سید غلامرضا جعفری برادران! این دنیا، دنیای فانی است، نه دنیای باقی، دنیای زودگذر و موقت است، پس سعی نکنیم که با این دنیا انس بگیریم و هواهای نفس بر ما غلبه کند و روزی متوجه شویم که دیگر وقت گذشته باشد، دعا و استغفار را از یاد نبرید زیرا تسکیندهنده دردها و سلاح مؤمن است، تیر دعا از تیر نیزه تیزتر است و به هوش باشید که شهیدان ناظر اعمال شما هستند، به هوش باشید که دیدار ما روز محشر است، پس با خونم پیام بیداری به شما می‌دهم، با خونم بانگ بر سرتان میزنم که از خواب غفلت بیدار شوید. دلم میخواهد در آخرین دم این نوای دلانگیز را بخوانم و امیدوارم روح ماهش را ببینم «حسین جان، حسین جان، حسین جان» انتهای پیام/86029/الف40
93/11/10 - 00:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها