محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826379618
در گفت‌وگو با فارس مطرح شد از فریادهای گره خورده در گلو تا توفان گلوله در قاب خاطرات فیلمبردار انقلاب
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در گفت‌وگو با فارس مطرح شد
از فریادهای گره خورده در گلو تا توفان گلوله در قاب خاطرات فیلمبردار انقلاب
علی‌اصغر نعیم‌آبادی؛ این چهره ماندگار، 36 سال پیش، تصویر دست‌های آغشته به خون و فریادهای گل گرده در گلو را با به دست گرفتن دوربین فیلمبرداری در قاب خاطرات انقلاب از خود به یادگار گذاشته است.
به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، نام علی اصغر نعیم آبادی با صحنه‌های ماندگار انقلاب مشهد گره خورده و لحظه‌هایی که این مرد از ضربان تند انقلاب تا توفان گلوله دژخیمان با دوربین فیلمبرداری کرده هیچ‌گاه در لابه‌لای صفحات تاریخ گم نمی‌شود. نعیم آبادی متولد سال 1329 است، مرحوم پدرش را همه به عنوان یکی از سردمداران «هیئات مذهبی» در مشهد می‌شناسند، از همان سال‌های کودکی راه و رسم زندگی را از پدر به ارث برد و بعد هم که داشت تنور انقلاب داغ می‌شد، دوربینی به دست گرفت و با هزاران هزار سختی و مشقت خود را به موج جمعیت سپرد و صحنه‌هایی از شکستن شیشه عمر خاندان پهلوی و گلوله‌های آتشی که جان‌های مردم شهرش را نشانه می‌رفت، تصویربرداری کرد. این مرد تنها فیلمبردار وقایع انقلاب مشهد است و به عنوان سند زنده تاریخ انقلاب اسلامی شناخته می‌شود، وی ساده و صمیمی به 36 سال قبل باز می‌گردد و گوشه‌ای از خاطرات آن روز‌ها را برای خبرگزاری فارس روایت می‌کند. *تصاویری که فیلمبرداری کردم، قطره‌ای است از دریای انقلاب فارس: در ابتدا بفرمایید که چرا تصمیم گرفتید وقایع و حوادث انقلاب را فیلمبرداری کنید؟ این ماجرا مفصل است اما خواهرم از سفر مکه دوربینی را برایم سوغاتی آورده بود و در روزهایی که شهر رفته رفته حال و هوای انقلابی پیدا کرد، حسی درونی مرا ترغیب کرد تا این صحنه‌ها را فیلمبرداری کنم؛ هرچند تصاویری که من فیلمبرداری کردم، قطره‌ای است از دریای انقلاب زیرا همه وقایع آن سال‌ها را نتوانستم از قاب دوربین ثبت کنم.
آن اوایل چندین‌بار در جریان راهپیمایی، مردم مانع فیلمبرداری می‌شدند و می‌ترسند تا از روی این تصاویر، ساواک آنان را شناسایی کند، اما سرانجام با کمک شهید هاشمی‌نژاد این طلسم شکست و توانستم فیلم بگیرم. تصاویر زیادی بود که می‌شد از آنها فیلم گرفت، اما من بودم و یک دوربین فیلمبرداری و طبیعتا خیلی از صحنه‌ها از چشمم دور می‌ماند و شاید اگر چند نفر بودیم، می‌توانستم تصویرهای بیشتری را بگیرم. در آن شرایط تصویربرداری کار دشواری بود و باتری‌ها پشت سرهم تمام می‌شد، امکانات ضعیف بود اما با تمام سختی‌ها، می‌خواستم این تصاویر را فیلمبرداری کنم. تصاویری که از حوادث 9 و 10 دی و برخی از راهپیمایی‌ها از تلویزیون پخش می‌شود، مربوط به فیلم‌هایی است که من گرفتم. در آن دوران هیچ کس در مشهد از این وقایع فیلمبرداری نمی‌کرد. برای گرفتن تصویر یک راهپیمایی، بلندی را پیدا می‌کردم تا بتوانم با تسلط کامل تصویرهای بکر و سرنوشت ساز را شکار کنم. هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم که با چه رنج و مرارت‌هایی فیلم می‌گرفتم. اوایل که مردم گمان می‌کردند دست نشانده ساواک هستم و اجازه نمی‌دادن تا کارم را انجام دهم. بعد هم که توانستم فیلم بگیرم، بازهم کار راحتی نبود؛ امکان داشت هر لحظه ساواک با دوربین فیلمبرداری دستگیرم کند. هنوز هم بعد از گذشت 36 سال گاهی به آرشیو فیلم‌هایم نگاهی می‌اندازم؛ برایم پر از خاطرات تلخ و شیرین است، تصویر تانک‌هایی که در میان موج جمعیت، مردم را به گلوله بستند و یا سرخی خون عاشقانی که، نهال این انقلاب را سبز‌تر کردند تا در فصل زمستان به بار بنشیند، تنها گوشه‌ای از سند مظلومیت مردم ایران در برابر جنایت رژیم پهلوی است. از آن روز‌ها 36 سال سپری شده و خیلی از رویداد‌ها و وقایع از ذهنم پریده است، ولی هنوز بعد از گذر ماه‌ها و سال‌ها، بوی بهار انقلاب را در مشامم احساس می‌کنم. مشت‌های گره کرده معترض، رودخانه خروشان همبستگی و صحنه تولد دوباره مردان و زنان این سرزمین از بهترین تصاویری است که با دوربین، فیلمبرداری کردم.
فارس: آشنایی شما با امام خمینی (ره) چه طور اتفاق افتاد و چه ماجراهایی در هنگام فیلمبرداری برایتان رخ می‌داد؟ مرحوم پدرم از سران «هیئات مذهبی» در مشهد بود و به یاد دارم که مرا از کودکی با حال و هوای مداحی برای اباعبدالله الحسین (ع) آشنا کرد؛ در زمانی که هنوز خواندن و نوشتن را بلد نبودم در نزد پدر مداحی می‌کردم و روز به روز شیفتگی و موج ارادتم به ائمه اطهار و سرور و سالار شهیدان بیشتر می‌شد. ایام محرم و صفر در سال 11341 همراه پدرم و جمعی از سران هیئات مذهبی بعد از سفر کربلا در راه برگشت تصمیم بر آن شد تا در کنار دوستان گرمابه و گلستان پدرم به قم و بیت امام خمینی (ره) مشرف شویم. بعد از برپایی نماز مغرب و عشاء، مجلس مداحی برگزار و قرار شد تا من در آنجا مداحی کنم؛ ابتدا در محضر امام راحل با این رباعی شروع به مداحی کردم «اندر حضور عالم کمتر نما تکلم/ دانا خموش باشد با لعل پر تبسم/ در محفل بزرگان پای سخن به هم پیچ/ جایی که آب باشد، باطل بود تیمم.» *آشنایی با روح دریایی امام ته دلم را قرص کرد وقتی مداحی‌ام تمام شد دوست داشتم تا به امام نزدیک شوم و دستشان را ببوسم، اما ایشان دست من را گرفتند و به طرف خود کشیدند و سرم را بوسیدند. این حرکت به دلم نشست و از آن زمان محو و شیفته شخصیت حضرت روح‌الله شدم. آشنایی با روح دریایی امام ته دلم را قرص کرد، پس از این اتفاق، سیر حوادث و جریاناتی که از سال 1342شروع شده بود، مرا با زمزمه و نجوای انقلاب همراه کرد. حتی بعد از اعدام طیب تهران که از هیئتی‌ها بود، کینه و نفرتم نسبت به شاه بیشتر شد. *از حوادث مسجد فیل تا دستگیری شهید هاشمی‌نژاد/ اولین ناکامی در فیلمبرداری وقایع به صورت پیاپی در مشهد اتفاق می‌افتاد و بعد از مدتی حوادث مسجد فیل رخ داد. شهید هاشمی‌نژاد در این مسجد در زمینه کاپیتولاسیون و مسائل روز سخنرانی داشت که چند شب بعد نیروهای ساواک و انتظامی ایشان را دستگیر کردند، کمی که سن و سالم بالا‌تر رفت در کانون فرهنگی جوانان در برنامه‌های ایشان حضور می‌یافتم و ارتباطم با این شهید برقرار و به هم نزدیک شده بودیم اما متاسفانه ساواک نگذاشت تا این ارتباط ادامه پیدا کند. ولی بعد‌ها بعد از چندین بار ناکام ماندن در فیلمبرداری با کمک ایشان توانستم از صحنه‌های راهپیمایی و حوادثی که بوی انقلاب می‌داد، فیلم‌های خوبی بگیرم. نخستین ناکامی من در فیلمبرداری مربوط به ماجرای اعتراض زنان محجبه و حمله نیروهای شهربانی به آنان بود. همان طور که می‌دانید؛ نخستین راهپیمایی در سطح کشور در تاریخ 17 دی ماه 1356 برگزار شد و از آنجایی که این روز مربوط به کشف حجاب توسط رضاشاه بود. هر سال در میدان مجسمه (میدان شهدای فعلی مشهد) تجمعی توسط خانم‌های بی‌حجاب به پاس قدردانی از موهبت‌های رضا شاه برپا می‌شد، در آن سال تعدادی از زنان مبارز در زندان به سر می‌بردند و زنان با حجاب که معترض بودند به این برنامه آمدند و به نشانه اعتراض پلاکاردی را در دست گرفتند که در آن نوشته شده بود «ما خواهان آزادی زنان در بند هستیم.» خواهرم این تجمع را به من اطلاع داد و خواست تا با دوربین فیلمبرداری که خود او برایم از مکه تحفه آورده بود، از مراسم فیلم بگیرم، من هم از مسیر چهارراه خسروی تا چهارراه شهدا همراه با معترضان در حرکت بودم. تا اینکه در چهارراه نادری نیروهای شهربانی حمله کردند و جمعیت متفرق شد؛ تعدادی از خانم‌ها توانستند سوار اتومبیل شده و فرار کنند اما برخی از آنان گرفتار شدند که چند روز بعد آیت الله شیرازی از طریق تماس‌هایی که با استاندار گرفتند، توانستند آنها را نجات دهند، این حادثه در حالی روی داد که من در نخستین تجربه خود با وجود سفارش خواهرم نتوانستم از این راهپیمایی فیلمبرداری کنم. *رفته رفته انقلاب از زیر خاکستر بیرون آمد فارس: آیا شما از مراسم تشییع مرحوم کافی توانستید فیلمی تهیه کنید؟ رفته رفته انقلاب از زیر خاکستر بیرون می‌آمد طوری که وقایع کشتار قم و انعکاس آن در سطح شهر مشهد با اقامه مجالس عزا در مسجد گوهرشاد همراه شد و چهلم شهدای قم زائیده حوادث خونین دیگری شد. تا اینکه در 15 رمضان 1357 مرحوم کافی به شهادت رسید و در مراسم تشییع جنازه آن مرحوم مردم جرئت پیدا کردند، از بالا خیابان تا جلوی موزه حضرت با اعتراض و شعارهایی علیه رژیم شاهنشاهی، خشم و خشونت خویش را از این رژیم منحوس به نمایش بگذارند.
امام خمینی (ره) با توجه به وقایعی که روی داده بود اعلام کردند که نباید جشن نیمه شعبان برگزار شود اما رژیم شاهنشاهی با آویزان کردن پرچم‌ها و فشار آوردن بر روی آقای کافی می‌خواست تا هر طور که شده این جشن توسط ایشان برگزار شود اما مرحوم کافی مخالفت کرده بود و در زمانی که وی به سمت مشهد در حرکت بود، خبر دادند تصادف کرده و خیلی‌ها در آن زمان گفتند که ایشان را به شهادت رسانده‌اند. این حادثه خشم همه را برانگیخته بود و آقای خامنه‌ای، شهید هاشمی‌نژاد و طبسی از این موضوع برای اعتراض عمومی استفاده کردند. در روز تشییع جنازه مردم آرام آرام شعارهای سیاسی را زیر لب تکرار کردند و به نشانه نفرت و اعتراض پرچم‌هایی که به مناسبت جشن نیمه شعبان توسط رژیم شاه بر ستون‌ها چسبانده شده بود را کندند و همین مسئله بهانه‌ای شد تا نیروهای شهربانی به جمعیت تشییع کنندگان حمله کنند. *سرانجام در کنار شهید هاشمی‌نژاد توانستم از صحنه‌های راهپیمایی فیلمبرداری کنم من به همراه برخی از افراد پا به فرار گذاشتم و در همان لحظه عده‌ای می‌گفتند که کماندو‌ها می‌خواهند به مدرسه نواب حمله کنند. همان طور هم شد وقتی از جلوی این مدرسه عبور کردیم، دیدم کماندو‌ها و نیروهای شهربانی تمام وسایل طلاب را از حجره‌هایشان بیرون ریخته و به آتش کشیده‌اند، برخی از طلاب را هم مورد ضرب و شتم قرار داده و بازداشت کردند.
من تمامی این صحنه‌ها را به خاطر دارم اما تا آن موقع هنوز امکان فیلمبرداری برایم فراهم نشده بود و موقعیتی وجود نداشت زیرا مردم اجازه نمی‌دادند و مانع این کار می‌شدند؛ تا اینکه این موضوع را با شهید هاشمی‌نژاد مطرح کردم و گفتم؛ امکان فیلمبرداری برایم وجود دارد ولی مردم اجازه نمی‌دهند، آن شهید فرمودند در راهپیمایی آینده قصد سخنرانی دارم و در آن روز شما در کنار من باید شروع به فیلمبرداری کنید چون وقتی در کنار من باشید، مردم اطمینان خاطر پیدا کرده و متوجه می‌شوند که اتفاقی برایشان نمی‌افتد. تا اینکه سرانجام برای اولین بار در جلوی خیابان تهران در حالی که شهید هاشمی‌نژاد روی سقف یک جیپ ایستاده و در حال سخنرانی بود، توانستم فیلمبرداری کنم. *آیت‌الله خامنه‌ای، شهید هاشمی‌نژاد و آیت‌الله طبسی مثلث طلایی پیروزی انقلاب در مشهد فارس: در حوادث انقلاب مشهد چه کسانی نقش اصلی را ایفا کردند؟ آیت‌الله خامنه‌ای، شهید هاشمی‌نژاد و آیت‌الله واعظ طبسی مثلث طلایی پیروزی انقلاب در مشهد بودند و به خاطر مدیریت خوب آنان انقلاب در این شهر با کمترین مشکل و خسارتی به پیروزی رسید. به یاد دارم که 14 دی ماه استاندار وقت، مشهد را ترک کرد و در حقیقت انقلاب آن روز در مشهد به پیروزی رسیده بود. در 19 آذر سال 57 که شب عاشورا بود، خبر دادند برخی به صورت پنهانی در حال جمع کردن مجسمه‌های شاه از میدان‌ها و بیمارستان‌های مشهد هستند؛ من با چشم‌های خودم دیدم که هیچ مجسمه‌ای از شاه در فضای شهر باقی نمانده است. در روز تاسوعا و عاشورای آن سال بسیاری از تابو‌ها شکسته شد و در روز تاسوعا شعار «بگو مرگ بر شاه» یکپارچه در خیابان‌های شهر مشهد سرداده می‌شد و فریاد‌ها و کوبیدن پا‌ها بر روی زمین، زلزله و خروشی عظیم را در این شهر برپا کرد در این روز تاریخ ساز بعد از راهپیمایی قطعنامه صادر شد. در این قطعنامه بر «نابودی رژیم شاهنشاهی» تاکید شده بود و ساختار حکومت ستمشاهی با این وضعیت بیش از گذشته مورد تهدید قرار گرفت. *نهم دی ماه از تلخ‌ترین روزهایی بود که فیلمبرداری کردم فارس: یکی از تلخ‌ترین روزهایی که با دوربین، فیلمبرداری کردید مربوط به چه زمانی است؟ نهم دی ماه از خونین‌ترین و تلخ‌ترین روزهایی است که من با دوربینم فیلمبرداری کردم، به یاد دارم که در این روز مردم به خاطر چهلمین روز فاجعه حمله به حرم امام هشتم (ع) و تشکر از کارکنان استانداری به خاطر اینکه به جمع انقلابیون پیوستند، دست به راهپیمایی زدند آن روز برخلاف تمامی راهپیمایی‌های قبل سیل خروشان جمعیت از حرم رضوی به سمت استانداری حرکت کرده و با تجمع در این محل، شعارهایی را ضد حکومت پهلوی سردادند.
در حالی که جمعیت گرم تظاهرات و راهپیمایی بودند، من از داخل ماشین، این صحنه‌ها را با دوربین، فیلم می‌گرفتم، ناگهان یک تانک نیز به میان جمعیت آم و. مردم از پیوستن نیروهای ارتشی به انقلاب در پوست خود نمی‌گنجیدند طوری که به نظامیان گل و عکس می‌دادند. این صحنه‌های زیبا و با عظمت مرا از خود بی‌خود کرده بود، تا اینکه یکهو فرماندهان ارتش به خاطر خشم و ناراحتی از اینکه سربازانشان به مردم پیوسته‌اند، دست به کشتار و جنایت زدند. این جنایت خونین همان طور ادامه داشت که یکدفعه سر و کله یک بالگردها در بالای سر مردم پیدا شد و به روی آنان آتش گشود، تعدادی تانک هم به دل جمعیت هجوم برد و این فاجعه باعث شد تا عده‌ای به سوی بیمارستان امام رضا (ع) و برخی هم به منازل و کوچه پس کوچه‌های اطراف پناه آورند. این تانک‌ها بی‌رحمانه مردم مظلوم و بی‌گناه را به خاک و خون کشیدند. من در این لحظه دیوانه وار خودم را به بیمارستان امام رضا (ع) رساندم و از مجروحانی که با پیکرهای زخمی روی تخت افتاده بودند و شهدایی که در سردخانه قرار داشتند، تصویربرداری کردم. *به طور تقریبی 8 ساعت از وقایع انقلاب را تصویربرداری کرده‌ام فارس: چقدر از حوادث و وقایع انقلاب را در مشهد تصویربرداری کرده‌اید؟ به طور تقریبی 7 یا 8 ساعت از وقایع انقلاب را تصویربرداری کرده‌ام، آن زمان در تمامی حوادثی که رخ می‌داد حضور داشتم و تا جایی که امکان داشت، دوربینم را در می‌آوردم و فیلم می‌گرفتم؛ اما در بعضی مواقع این امکان وجود نداشت و در چنین شرایطی به عنوان یک شاهد عینی اتفاقات را از نزدیک لمس می‌کردم.
چه چیزی بعد از گذشت 36 سال از پیروزی انقلاب اسلامی باعث حسرت شما می‌شود؟ حالا که زمان زیادی از آن روز‌ها گذشته حسرت صحنه‌هایی را می‌خورم که از دستم در رفت و نتوانستم به تصویر بکشم، اما خوشحالم که بازهم توانستم گوشه‌ای از وقایع انقلاب در مشهد را فیلمبرداری کنم. البته رهبر معظم انقلاب بار‌ها تاکید داشته‌اند که باید این تصاویر به عنوان سند نگهداری شود زیرا این تصویر‌ها اسناد مهم و سرنوشت‌سازی است که می‌توان آنها را به دادگاه‌های بین‌المللی ارائه داد.
....................................
گفت‌وگو از مرضیه صاحبی .................................... انتهای پیام/3138/ط40
93/11/13 - 13:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 98]
-
گوناگون
پربازدیدترینها