واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۱:۲۴
امین 14 ساله و اکرم سه ساله کودکان معتادی که اسیر اعتیاد والدینشان شدهاند. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)منطقه خراسانجنوبی، امین پسرک 14سالهای است که تو را سرگردان میگذارد که او را کودک ببینی یا مردی که شانههایش زیر بار رنج زندگی خم شدهاند. اکرم سه ساله، تنها خانهی امنی که میشناسد آغوش امین است، آنگاه که درد در استخوانهای کوچکش شلاق میکوبد و او "کاکا"یش را میخواهد و منتظر آغوشی است که هر شب کریستال را در بغل میکشد. امین تا سوم دبستان درس خوانده و ترک تحصیل کرده، زیرا او مردی نانآور برای خانه و پدری مهربان برای اکرم است. امین و اکرم همانند تمام روزهای زندگیشان خیابانهای شهر را میدویدند در پیپولی برای نان و درد بیامان اعتیاد. در غیاب پدری که به جرم فروش موادمخدر پشت میلههای زندان است و سه سال دیگر آزاد میشود و مادری معتاد به کریستال که گرفتار خویشتن است، بقدری اعتیادش شدید بود که 20 سال پیرتر از سناش به نظر میرسد. امین دستآویزی شده، برای بهرهکشی قاچاقچیان موادمخدر و اکرم و مادرش نیز خردهفروشی میکند و اکرم همه جا در کنار اوست. فرهنگ واژگان امین در خیابانهای شهر بزرگسال شد ولی هنوز چشمهایش از بازی کردن برق میزند. رنج مصرف روزی نیم مثقال کریستال او را بزرگ کرد اما کودکی در او زنده مانده است که زیبا میخندد. یک روز مسئولان جمعیت امام علی(ع) خراسانجنوبی او را با کیف و کتاب به مدرسه فرستادند، اما علیرغم کمکهای مسئولان مدرسه، طاقت نیاورد و نماند. میگفت" چه کسی اکرم را نگه دارد؟" و دوباره او بود و محدثه و دویدن در خیابانهای شهر و گریز از دست ماموران و .... . بعد از تلاشهای بسیار مسئولان جمعیت امامعلی(ع) خراسانجنوبی امین و اکرم را برای ترک اعتیاد به بخش روانی بیمارستان امام رضا (ع)بیرجند بردند. اما نداشتن مرکز تخصصی برای ترک اعتیاد کودکان در مرکز استان، باز دردی دیگر که بر تن مرکز استان است.
اعتیاد کودکان
گرچه پس از پیگیریهای مداوم مسئولان جمعیت امامعلی(ع) خراسانجنوبی، با دانشگاه علومپزشکی، پلیس امنیت، بهزیستی و آموزش و پرورش و ارائهی گزارشی از شرح حال کودکان بیپناه گرفتار در اعتیاد، به تازگی اتاقی در بخش روانی مردان، بیمارستان دولتی امامرضا (ع) بدون پرستار، به ترک اعتیاد کودکان اختصاص دادهاند. به گزارش ایسنا، طبق گفتهی دکتر آیتی متخصص اعصاب و روان، این یک مرکز تخصصی برای کودکان مناسب نیست.اما برای مرکز استانی که از نبود یک مرکز تخصصی ترک اعتیاد کودکان رنج میبرد همین یک اتاق نیز غنیمت است. از مادرشان میخواهند پرستاریشان را برعهده بگیرد، اما او در خماری میگوید" هر کس آورده اینجا، خودش جمعشون کنه" و مثل تمام این 14 سال میرود و دردشان را نمیبیند. بهزیستی هم بودجهای برای پرستاری این کودکان نمیدهد و باز مسئولان جمعیت پرستارشان میشوند و پیچیدن درد در استخوانهای کوچکشان را و لرزشهای مدامشان را میبینند و شاهد میشوند چگونه زندگی را بالا میآورند و وقتی درد چیره میشود مراقبند تا به خیابان نگریزند. درگوش میلاد میخوانند: " قوی باش. تحمل کن" و او میگوید: " تو که درد نداری" ... به گزارش ایسنا، امین بسیار نگران فرداست، پرسش هر روزه او این است که من بعد از اینجا به کجا خواهم رفت؟ آیا باز میگردم به همان دنیای دیروز، به همان دنیای دویدنها به دنبال یک تکه نان؛ آری مسئولان برای فردای این کودکان چه چارهای اندیشیدهاند؟ آیا بعد از این همه تلاشهای فروان این کودکان به همان دنیا بیمار باز میگردند؟ کاش شرم کنیم از این کودکان، وقتی ناله میکنند، کاش دردمان بیاید از این همه بیمسئولیتی و کاش چشمهایمان را باز کنیم و امین، اکرم، سپهر، سارا، امیرحسین، زینب، سکینه، صادق، مهران، گلشاه ... را ببینیم و کاش چارهای بیندیشیم برای این دردهای پنهان. گزارش از خبرنگار ایسنای خراسانجنوبی عفت خسرویزادنبه انتهای پیام
اعتیاد کودکان
اعتیاد کودکان
اعتیاد کودکان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]