محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842092971
-سخن از کت و عینک نیست!
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح یکشنبه سخن از کت و عینک نیست! روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشورو جهان پرداخته‌اند از جمله «سخن از کت و عینک نیست!»،«انقلابی که صُنع الهی است»،«فرو ریزی دیوارهای اروپای واحد»،«اصلاحات در احزاب!»،«نامه‌هایی به شرق و غرب»،«انقلاب اسلامی و پیچ مذاکرات هسته‌ای»،«پیچ تاریخی پیشرفت‌های علمی»،«افزایش انتظار از دستگاه قضا»،«منافع منتقدین دیپلماسی فعلی»،«حسرت شرط بندی روی بازنده‌ها»،«مدیریت نرخ ارز یا نرخ دلار؟»و... که در آنها می‌خوانید؛
کیهان:سخن از کت و عینک نیست! «سخن از کت و عینک نیست!»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شریعتمداری است که در آن می خوانید؛
1- روز جمعه آقای روحانی رئیس جمهور محترم در مراسم تجلیل از مدال آوران بازی های آسیایی و پارا آسیایی بار دیگر منتقدان دولت را به باد انتقاد گرفت و ضمن متهم کردن آنان به همصدایی با دشمنان، خطاب به ورزشکاران پرسید؛ «اگر کسی - در مسابقات- با طرفداران حریف همصدا شود، برای شما قابل قبول است؟» و در توضیح بیشتر گفت «اگر آنجا ورزشکار ایرانی پیروزی به دست نیاورد، حریفان کف بزنند و کسی با آنها همصدا شود، آیا این موضوع نزد ایرانیان قابل قبول است؟ هیچکس نمی پذیرد تا تحت پوشش انتقاد برای حریف کف بزند»! درباره این اظهارنظر آقای دکتر روحانی که معطوف به منتقدان هسته ای بود و دیروز در جشنواره فارابی نیز به گونه دیگری تکرار شد، گفتنی است؛ اولا: ایشان تلویحا می فرمایند که در مذاکرات هسته ای یکسال و چند ماهه اخیر، تیم هسته ای کشورمان بازنده و پیروزی با 5+1 بوده است، «اگر آنجا که ورزشکار ایرانی پیروزی به دست نیاورد و...»! ثانیا: ایشان کدام منتقدی را می توانند آدرس بدهند و دستکم یک نمونه - تاکید می شود فقط یک نمونه - بیاورند که برای پیروزی حریف کف زده و گروه 5+1 را تشویق کرده باشد؟! و این در حالی است که همه شواهد مستند و موجود حکایت از آن دارد که منتقدان برخلاف اظهارات آقای روحانی، در همه موارد - بدون استثناء- زیاده طلبی، باج خواهی و قانون شکنی حریف را به شدت محکوم کرده اند، آیا نمونه ای غیر از این سراغ دارند؟! ثالثا: فقط نیم نگاهی به انبوه پرحجم اخبار و گزارش ها، به وضوح نشان می دهد که مقامات رسمی و رسانه های حریف هربار بعد از هر مذاکره، به خاطر امتیازات نقدی که دریافت کرده اند، برای جناب دکتر روحانی و تیم هسته ای کشورمان کف زده و نرمش بی جای منجر به امتیازدهی آنان را ستوده اند! و در همان حال به منتقدان، با اهانت آمیزترین عبارات و اظهارنظرها حمله کرده اند. رابعا: با توجه به نکات یاد شده و ضمن پوزش از رئیس جمهور محترم، ایشان در تمثیل مورد اشاره خویش، صورت مسئله را تغییر داده اند و حال آن که باید می پرسیدند و یا باید از ایشان پرسید؛ اگر در یک مسابقه فوتبال، یکی از اعضای تیم کشورمان، چندین بار متوالی به دروازه خودی گل بزند! واکنش منطقی و عاقلانه تماشاگران و منتقدان چه خواهد بود؟ و چه باید باشد؟ آیا غیر از این است که از سرمربی می خواهند بازیکن خطاکار و یا غیرحرفه ای را «تعویض»! کند؟! اما اگر معلوم شود خطای بازیکن مورد اشاره به علت راهنمایی ها و راهکارهای غیرحرفه ای و غلطی بوده است که خود سرمربی به وی ارائه کرده بود، از تماشاگران و منتقدان چه انتظاری هست؟ آیا انتقاد - و حتی نه اعتراض- به سرمربی کمترین و ابتدایی ترین حقی نیست که بایستی تماشاگران و منتقدان دلسوز از آن برخوردار باشند؟! بدیهی است در هیچیک از دو حالت یاد شده- که حالت سومی هم ندارد- هیچکس حریف را تشویق نمی کند، که نکرده است و البته هیچکس هم برای بازیکنی که به دروازه خودی گل می زند و سرمربی که به وی راهکارهای خطا می دهد، کف نمی زند و نباید بزند! 2- این واقعیت اگرچه تلخ و ناگوار است ولی متأسفانه قابل انکار نیست که انتقاد اخیر رئیس جمهور محترم از منتقدان- باز هم با عرض پوزش- به دولت ایشان باز می گردد. زیرا جناب روحانی و برخی از دولتمردان ایشان بوده اند که طی یکسال و چند ماه گذشته، برای پیروزی های حریف کف زده اند! و بی آن که امتیازی بگیرند، حریف را پس از هر امتیازی که دریافت داشته است تشویق کرده اند و بدیهی است این تشویق های نابجا با «تحقیر»! هرچند ناخواسته دولت و ملت ایران همراه و همزاد بوده است که برشمردن موارد آن به درازا می کشد ولی به عنوان تازه ترین نمونه می توان به تسلیم ایشان در برابر زورگویی و خواسته غیرقانونی آمریکا اشاره کرد که از صدور ویزا برای آقای حمید ابوطالبی به عنوان نماینده رسمی ایران در سازمان ملل متحد خودداری کرده بود و جناب رئیس جمهور با عقب نشینی آشکار، آقای خوشرو را به جای او معرفی کرد. این عقب نشینی در حالی است که آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود بر حفظ اعتبار و حرمت پاسپورت ایرانی تأکید کرده بود و باید پرسید، آیا تن دادن به بی احترامی آمریکا نسبت به پاسپورت ایرانی آنهم در مقیاس خودداری از صدور ویزا برای نماینده رسمی رئیس جمهور کشورمان که در تاریخ سی و چند ساله انقلاب سابقه نداشته است، تشویق حریف به این حرمت شکنی در سطوح دیگر نیست؟! اوایل سال جاری، پلیس امنیت نروژ در اقدامی غیرقانونی، 64 تن از دانشجویان ایرانی را که به تحصیل در رشته های فناوری هسته ای مشغول بودند، اخراج کرد. دولت حافظ حرمت پاسپورت ایرانی چه واکنشی نشان داد؟! و... 3- آقای دکتر روحانی در دفاع از اقدام نابجای راهپیمایی ظریف و کری نیز متأسفانه صورت مسئله را تغییر داده و می فرمایند؛ «این که بگوئیم یک دیپلمات تند راه رفت یا کتش کج بود، عینکش چه طور بود که حرف نشد، باید به دیپلمات های شجاعمان افتخار کنیم». که ضمن تقدیر از زحمات شبانه روزی دیپلمات های محترم کشورمان، باید از جناب روحانی پرسید، غیر از خود شما چه کس دیگری به «کج بودن کت آقای ظریف»! یا «فلان طور بودن عینک» ایشان انتقاد کرده است؟! چرا به جای پوزش از ملت به خاطر اقدام نابجای وزیر محترم امور خارجه که اهانت به حیثیت نظام و مردم بود، صورت مسئله را به گونه ای تغییر می دهید که بتوانید با استناد به آن منتقدان را مسخره کنید و از کنار این حرکت ناشایست که مفهومی جز مسخره کردن ملت نداشت، بی پاسخ عبور کنید؟! قدم زدن آقای ظریف با جان کری در ژنو که بلافاصله روی آنتن رسانه ها رفت برخلاف آنچه جنابعالی می فرمائید یک اقدام بشردوستانه! نبود، بلکه دقیقا همانگونه که دشمنان نیز - برای آن کف زدند و هورا کشیدند- به مفهوم آن بود که؛ علی رغم نظر انقلاب و نظام و مردم ایران که با ارائه هزاران سند غیرقابل تردید، آمریکا را قاتل صدها هزار ایرانی بی گناه، غارتگر ثروت ملی ایرانیان، حامی آشکار تروریست ها، طراح و مجری دهها توطئه و... می دانند، دولت جنابعالی هیچ مانعی برای دوستی صمیمانه با آمریکا در میان نمی بیند! این اقدام بی آن که آقای ظریف بداند و یا بخواهد، دهن کجی به انقلاب و نظام و مردم و مخصوصا صدها هزار شهیدی است که خون پاکشان به دست آمریکای جلاد بر زمین ریخته شده است... کت و عینک آقای ظریف در کدام نقطه این ماجرا مطرح بوده است که حضرتعالی به آن اشاره می فرمائید؟! و یا حضور وزیرخارجه محترم در پاریس، آنهم دقیقا در حالی که دولت فرانسه نمایش زشت حمایت از کاریکاتور موهن علیه رسول خدا(ص) را برپا کرده و برای چاپ این کاریکاتور موهن مبلغ یک میلیون یورو به نشریه شارلی کمک مالی کرده بود، چگونه قابل توجیه است؟ و کدام «عقل سلیمی» که حضرتعالی به آن اشاره فرموده اید می تواند این حرکت را تائید کند. 4- و بالاخره، این نکته نیز گفتنی است که معمولا کسانی به هنگام مناظره یا احتجاج بر «بدیهیات» تأکید می کنند که قصد دارند، منتقد خود را به انکار آن موضوع یا امر بدیهی متهم کنند. مثلا کسی که در جریان یک مناظره یا مباحثه می گوید «آقایان باور بفرمائید که الان روز است» به طور آگاهانه یا ناخودآگاه این گزاره را به مخاطبان القاء می کند که گویی طرف انتقاد کننده، این امر بدیهی را منکر شده و روز روشن را «شب»! می داند! متأسفانه بخشی از سخنان رئیس جمهور محترم - حتی اگر ایشان نخواسته باشند نیز- می تواند مصداق نکته فوق الذکر باشد، از جمله این که «ما نیاز به آزادی داریم که شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی که سر می دهیم، بخشی از آن مربوط به آزادی محیط دانشگاه است» و باید پرسید؛ مگر در دانشگاه ها آزادی وجود ندارد؟! و... خراسان:آسیب شناسی ارکان انقلاب اسلامی «آسیب شناسی ارکان انقلاب اسلامی»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم مهدی یاراحمدی خراسانی است که در آن می خوانید؛مردی شریف از سلاله پیامبر اعظم(ص) با صلابت و غرورِ کوه، آرام و باوقار از فراز پلکان هواپیما در سرزمین عشق و ایثار فرود می آید و مردمانی نجیب و درد کشیده که ترکه بیداد و ستم بر تن آن هاست همچون نگین انگشتری دور او حلقه می زنند و ندای «جاء الحق و زهق الباطل» سرمی دهند. بهمن ماه که فرا می رسد مردم در دلِ زمستان احساس بهار می کنند. بهاری که نسیم فرح بخشی همراه با پیام پیروزی، گذشت و فداکاری به ارمغان می آورد. در میان روزهای سرد و تاریک زمستانی «انفجار نور» بارقه ای از امید و آگاهی را در دل مردم به وجود می آورد و چقدر زیباست صحنه وصالِ "صبر و پیروزی". بهمن ماه هنگامه به ثمر رسیدن خون شهدا و سرآغازی مجدد برای حیات و استمرار آیین محمدی است که عزم و اراده پولادین یک ملت را در راه تحقق وعده های الهی به تصویر می کشد و چه باشکوه است زمانی که کبوترِسفید آزادی از چنگال دژخیمان می گریزد و در آسمان آزادگی و ایمان به پرواز در می آید. انقلاب اسلامی ایران اکنون بعد از سی و اندی سال با سپری نمودن مشکلات و سختی های فراوان همچنان پویا و امیدوار در عرصه جهانی به سمت قله های آرمانی پیشرفت حرکت می کند و جوانان این مرز و بوم هر روز با بروز و ظهور در عرصه های مختلف تحسین جهانیان را برمی انگیزانند. اما در این میان طاغوت زمان، استکبار جهانی و دشمن قسم خورده انقلاب اسلامی کماکان در کمین نشسته تا از هر فرصتی برای آسیب رساندن به این نهضت مردمی حداکثر استفاده را بنماید که در همین راستا آسیب رساندن به ارکان اساسی انقلاب اسلامی را در سه مرحله؛ "نفوذ، استحاله و براندازی" و به شرح زیر به عنوان نقاط هدف در نظر گرفته اند: اول؛ اسلام: انقلاب مردم ایران یک حرکت مجاهدانه و حق طلبانه است که با الهام از آموزه های اسلام و در جهت احیای ارزش های ناب دین پیامبر خاتم صورت پذیرفته است. از آنجا که دین مبین اسلام مطابق فطرت انسان هاست و با روح انسان های آزاده ارتباط معنی داری برقرار می کند بلافاصله مورد استقبال آزاد اندیشان جهان قرار گرفت. برای همین دشمن از هر گونه آسیب رساندن به وجهه اسلام و ارزش های آن دریغ نمی کند. رویکرد اسلام هراسی و ارائه چهره خشن از اسلام، توهین به کتاب خدا و پیامبر اسلام، مقابله با نمادها و مظاهر اسلامی از جمله حجاب و ایجاد سمبل های تحجر و تروریست از مسلمانان همچون؛ وهابیت، طالبان، داعش و ... از جمله مهمترین این اقدامات است. دوم؛ ولایت فقیه: بی شک یکی از ارکان اساسی انقلاب اسلامی، رهبر و ولی فقیه جامع الشرایط می باشد. همان عنصر مهمی که عامل بیداری و جوشش توده ها و محور وحدت و انسجام مردم به شمار می آید. با توجه به همین موضوع اصل ولایت فقیه همیشه مورد هجمه دشمنان نظام اسلامی قرار داشته است. بنا به تعبیر امام خمینی(ره) مردم برای حفظ نظام می بایست همواره پشتیبان ولایت فقیه باشند تا به مملکت آسیبی وارد نشود. سوم؛مردم: در نظام سیاسی اسلام و به تبع آن در انقلاب اسلامی ایران، مردم یکی از ارکان مهم و اساسی و مکمل تحقق سایر ارکان می باشند. تجربه تاریخی ثابت کرده است که بدون حضور مردم در صحنه سیاست و پذیرش آگاهانه اسلام و حاکمیت دینی و نظام ولایی؛ ولایت خدا و حکومت دینی محقق نمی گردد. همچنان که امیرالمومنین علیه السلام پس از حضور پرشور مردم و بیعت با او بود که موفق به تشکیل حکومت اسلامی و اجرای احکام الهی شدند و باز به علت دنیاگرایی و پیمان شکنی مردم، حکومت عدل ایشان دچار مشکلات فراوانی گردید. لذا "جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیش و نه یک کلمه کم" همواره به عنوان رویکرد اصلی نظام مورد تأکید و توجه بوده است و در طرف مقابل فاصله انداختن بین مردم و نظام از استراتژی های مهم مبارزه استکبار علیه انقلاب اسلامی می باشد. چهارم؛ ارزش ها و مبانی انقلاب: ارزش ها و مبانی انقلاب اسلامی یا همان باورهایی که سبب ساز پیروزی بزرگ مردم علیه طاغوت زمان گردید می بایست به عنوان یکی از ارکان مهم استمرار حیات نظام در ذهن، اراده و رفتار مردم و مسئولان تازه و زنده باشد. به بیان دیگر انقلاب اسلامی در حالتی می تواند از حیات واقعی برخوردار بوده و در برابر هرگونه آسیبی بیمه گردد که ارزش های آن در سبک زندگی مردم و مسئولان نهادینه و جاری باشد. ارزش هایی همچون؛ ورع و رعایت حدود الهی، ساده زیستی، وحدت کلمه، عدالت طلبی، ظلم ستیزی، آزادی و آزادگی و پرهیز از؛ تجملات و اشرافی گری، تفرقه افکنی، فقر و فساد و تبعیض، دنیاطلبی و ... همه و همه مجموعه ارزش هایی است که مردم به خاطر آن مجاهدت های زیادی نموده و خون های زیادی به پای آن ریخته شده است. مجموعه این موارد سالهاست توسط جنگ نرم و بوق های تبلیغاتی غرب مورد هجمه های فراوانی قرار می گیرد. سخن پایانی این که انقلاب اسلامی ایران با احیای تفکر دینی و آزاد اندیشی ضمن به چالش کشیدن بخش عمده ای از نظریه هایی همچون لیبرالیسم، سکولاریسم، مدرنیسم و ... سبک جدیدی از زندگی، سیاست و اداره جامعه را به تصویر کشید. سبکی که به دلیل ماهیت استکبار ستیزی و ضد استعماری خود سال هاست بزرگ ترین دشمن قدرت های زورگوست. از این رو واضح است معاندان انقلاب اسلامی که منافع خود را از دست رفته می بینند با تمام توان و امکانات در عرصه های مختلف بکوشند این حرکت را متوقف و یا تحت کنترل خود درآورند. آسیب شناسی اصولاً در قلمرو مطالعات جامعه شناسی سیاسی زمینه ترمیم تحولات جاری و پیامدهای آینده یک نظام سیاسی را فراهم می آورد. لذا مردم، مسئولان و متولیان نظام جهت پاسداشت و حفاظت از ارکان انقلاب می بایست ضمن شناخت آفت هایی که انقلاب اسلامی ایران را تهدید می کنند از رسیدن هرگونه آسیب به ارکان نظام اسلامی پیشگیری نمایند. امیرالمومنین(ع) چهار موردِ؛ "تباه نمودن اصول اساسی، فریبکاری، مقدم داشتن فرومایگان و مؤخر داشتن فرزانگان" را عامل افول دولت ها می دانند. لذا انقلاب اسلامی ایران نیز در راستای اهداف متعالی خود و برای مصون ماندن از هرگونه عامل افول و آسیب می بایست نسبت به بروز موارد ذکر شده در نظام های مدیریتی خود حساسیت ویژه ای داشته باشد. جمهوری اسلامی:انقلابی که صُنع الهی است «انقلابی که صُنع الهی است»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛هر ساله هنگامی که به سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی می رسیم، درباره این انقلاب و عوامل پیروزی و ماهیت خود انقلاب، تحلیل های زیادی مطرح و منتشر می شود که در روشنگری اذهان به ویژه اذهان نسل جوان مفید و موثر است. در میان این تحلیل ها، جنبه معنوی، امدادهای غیبی و توجهی که خدا به انقلاب اسلامی دارد شاید کم تر مورد توجه قرار گرفته باشند درحالی که از سایر موارد مهم تر و قابل توجه تر هستند. قصد نداریم بگوئیم ما که از برکات این انقلاب بهره می بریم، مرتکب هر کاری شویم، خدا آن را نادیده می گیرد و بی چون و چرا انقلاب را برای ما حفاظت می کند. دقیقاً و قاطعانه به این کلام الهی که «ان الله لایغیر مابقوم حتی یغیروا ما بانفسهم» اعتقاد داریم و می دانیم که انسان ها در شکل دادن به سرنوشت خود دخالت دارند و چه بسا انقلابی را که خدا در اثر مجاهدت های عده ای از مردم نصیب آنها کرده، در اثر عدم شایستگی و از دست دادن معیارها و شایستگی های لازم از دست بدهند. بنابر این، مقصود این نیست که نقش خودمان را در حفاظت از انقلاب انکار کنیم و خراب کاری های خودمان را در صدمه زدن به انقلاب و از دست دادن آن نادیده بگیریم، بلکه مقصود اینست که علاوه بر نقشی که ما می توانیم در حفاظت از انقلاب داشته باشیم، قوانین خلقت که مستقیماً در دایره تدبیر الهی قرار دارند نیز در سرنوشت انقلاب دخالت دارند. علت اصلی این مواظبت الهی نسبت به انقلاب اسلامی اینست که درخت این انقلاب به دست یک عبد صالح خدا غرس و با خون شهدا آبیاری شده است. در فضائی که ما زندگی می کنیم، امام خمینی زندگی کرده، با مجاهدت های خود یک ملت بزرگ را به صراط الهی هدایت نموده و با ریشه کن ساختن یک رژیم حکومتی ظالم و طاغوتی و فاسد و وابسته، یک نظام مبتنی بر اراده مردم و احکام الهی را تاسیس نموده تا جامعه به سوی توحید و استقرار عدالت به پیش برود. بدین ترتیب، بنیان این انقلاب بر اخلاص و تقوای الهی نهاده شده و نَفَس گرم امام خمینی این عبد صالح خدا همواره همراه آنست. به همین دلیل، هر وقت هر کس یا هر جمع و جریانی بخواهند به این انقلاب صدمه و ضربه ای وارد کنند، تا زمانی که عامه مردم بر تعهد خود نسبت به احکام الهی استوار باشند، خدا با ضربه زنندگان مقابله می کند و حفاظت از انقلاب را برعهده خواهد داشت. میزان بهره وری جامعه از انقلاب البته به میزان همراهی مردم با اصول آن و میزان مدیریت وتدبیر مسئولان نظام جمهوری اسلامی بستگی دارد. واقعیت انکارناپذیر توجه الهی به انقلاب اسلامی به معنائی که توضیح داده ایم را در طول 36 سال گذشته بارها شاهد بوده ایم. عبور پیروزمندانه انقلاب و نظام جمهوری اسلامی از شورش های قومی و گروهکی سال های اول انقلاب، جنگ تحمیلی، تحریم های اقتصادی، فشارهای سیاسی، تهاجم های تبلیغاتی و فرهنگی و مصیبت هائی که از ناحیه اولین رئیس جمهور بر این نظام و این ملت تحمیل شد، نمونه های روشنی هستند که این واقعیت را به اثبات می رسانند. در سال های اخیر نیز بعد از 8 سال حاکمیت دولت های نهم و دهم که مالامال از بی قانونی، تهمت زدن ها، سوءاستفاده های اقتصادی و عوام فریبی بود، علیرغم تمام مشکلاتی که پدید آمدند و علیرغم عقب گرد شدیدی که برای اصول و ارزش های انقلاب ایجاد شد و صدمه هائی که بر نظام جمهوری اسلامی و ملت وارد شد، خدای متعال با قدرت نمائی خود، اصل انقلاب و نظام را حفظ کرد و ضربه ها را یکی پس از دیگری به خود ضربه زنندگان برگرداند. تازه ترین مورد را هفته گذشته با نامه های رد و بدل شده میان رئیس جمهور دولت های نهم و دهم و معاون اول او شاهد بودیم. هنگامی که حکم محکومیت قطعی معاون اول رئیس جمهور دولت های نهم و دهم به 5 سال و 91 روز زندان و باز گرداندن سه میلیارد و هشتصد و پنجاه میلیون تومان به بیت المال اعلام شد، رئیس او با انتشار اطلاعیه ای، حساب خود را از او جدا دانست و او باانتشار نامه سرگشاده ای همه چیز را به گردن رئیس خود انداخت و با صراحت اعلام کرد که لج بازی ها و آبروبری های شما مرا به این روز انداخته است. هر چند روشن است که این اطلاعیه دادن ها و نامه پراکنی ها با هدف تبرئه خودشان صورت گرفته، ولی آنچه در این میان بسیار قابل تامل و عبرت آموز است، حضور پررنگ دست غیبی و رسوا ساختن کسانی است که با همدستی یکدیگر و با توسل به دروغ و نیرنگ و تهمت زدن به افراد آبرومند هرچه خواستند نسبت دادند و هر کاری که خواستند کردند و خود را بهترین مدیران و دولت خود را «دولت پاک» و حتی «پاک ترین دولت در طول تاریخ» نامیدند! اینکه این آقای معاون اول سابق در نامه خود خطاب به رئیس جمهور سابق با صراحت از آبروبری های او سخن می آورد، نکته بسیار مهمی است که نباید از آن غافل شد. او هر چند درصدد حل مشکل خود است، ولی این واقعه نشان می دهد خدا دست اندرکار دفاع از مومنانی است که در دوران حاکمیت همین آقایان با آبروی آنها بازی شد. خدا در قرآن وعده داده است که از مومنان دفاع خواهد کرد «ان الله یدافع عن الذین آمنوا». برای مشاهده تحقق این وعده الهی، کمی صبر لازم است. خدا به آنچه گفته عمل می کند هر چند ممکن است به مقداری زمان نیاز باشد. آن «آبروبری ها» که در نامه معاون اول رئیس جمهور سابق آمده، امروز به آبروبری همان کسانی که آبروی دیگران را برده بودند منجر شده است و هیچکس را از این گردش روزگار که براساس سنت های الهی صورت می گیرد، گریزی نیست. آنچه بر سر صدام و حامیان او آمد نیز از همین مقوله است. به انقلاب اسلامی ایران اگر از این زاویه نگاه کنیم، صُنع الهی را در آن خواهیم دید. به چنین نگاه ژرفی سخت نیازمندیم و به قدر این نعمت الهی را دانستن نیازمندتر. رسالت:فرو ریزی دیوارهای اروپای واحد «فرو ریزی دیوارهای اروپای واحد»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم حنیف غفاری است که در آن می خوانید؛36 سال قبل در چنین روزی امام خمینی(ره) پاریس را به مقصد تهران ترک کرد. آن روز دو قطبی عجیب و پیچیده ای بر نظام بین الملل حاکم بود. اروپا با آنکه جاده همگرایی را پس از جنگ جهانی دوم به سرعت می پیمود، اما عملا در میدان جنگ سرد میان دو قطب رقیب گرفتار شده بود. امام (ره) در اواخر عمر خود صدای شکسته شدن استخوانهای کمونیسم را می شنید. در مدت کوتاهی امپراتوری سوسیالیست فروپاشید و دیوار برلین برداشته شد. اروپایی که در جنگ جهانی اول و دوم جرقه نابودی میلیونها تن را برای میلیونها تن زده بود، به فکر تشکیل اتحادیه ای منسجم افتاد. اروپاییان خسته از جنگ، می خواستند رقابتهای درون گروهی جهان سرمایه داری را زیر سقف اتحاد جمعی و گفتگوی داخلی ببرند. محصول این رویکرد، تشکیل اتحادیه اروپا بود که روز به روز بر قدرت آن در جهان افزوده می شد. آلمانی ها وفرانسوی ها ستون اصلی اتحادیه اروپا هستند. آنها بازار مشترک، پول واحد و پیمان شنگن را عمود خیمه اروپای جدید قرار دادند. پس از مدتی " یورو" به معیار سنجش ارزش همگرایی و تعیین جایگاه قدرت بازیگران اقتصادی اروپا تبدیل شد. اما امروز اتحادیه اروپا و منطقه یورو هر دو در آشفتگی و التهاب مزمن به می برند. نمادهای اشتراک و اتصال کشورهای ناهمگون اروپایی به یکدیگر از جمله " واحد پول یورو" و " پیمان شنگن" تحت تاثیر بحرانهای اقتصادی و امنیتی در قاره سبز روز به روز سست تر می شود. پیروزی حزب ضد ریاضتی سیریزا از یک سو و قوت گرفتن احزاب راستگرا و چپ گرای ضد ریاضتی در سرتاسر اروپای واحد پیش درآمدهایی بر وقوع یک زلزله سیاسی-امنیتی تمام عیار در اروپای واحد است. بی دلیل نبود که فرانسوا اولاند رئیس جمهور ناتوان کاخ الیزه در سال 2013 میلادی لب به سخن گشود و از احتمال محو اروپای واحد از روی نقشه سخن گفت! در خصوص تحولات اروپای واحد، مخصوصا تحولاتی که پس از پیروزی حزب سیریزا در انتخابات یونان به وقوع پیوسته است لازم است 4 نکته را مدنظر قرار دهیم: 1- سران اروپای واحد نهایت تلاش خود را جهت شکست سیریزا در انتخابات یونان به کار گرفتند. در سال 2012 میلادی همه شرایط و تک تک اجزای صحنه داخلی انتخابات یونان به سود حزب ضد ریاضتی سیریزا بود. با این حال آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان و دیگر سران اروپایی ،شهروندان یونانی را نسبت به پیروزی حزب سیریزا تهدید کردند. تهدید شهروندان یونانی تا آنجا جدیت یافت که مقامات اروپایی "عدم اقبال یونانی ها نسبت به طرح های ریاضتی" را مترادف با " خروج همزمان از منطقه یورو و اتحادیه اروپا" قلمداد کردند. در نتیجه این تهدیدات، شهروندان یونانی در انتخابات سال 2012 آرای خود را به سود آنتونیوس ساماراس نخست وزیر راستگرای میانه یونان به گردش در آوردند. به عبارت بهتر، یونانی ها در سال 2012 میلادی قدرت مقاومت در برابر فشارها و تهدیدات سران یورو را از دست دادند. با این حال استمرار فشارهای ریاضتی و ناتوانی سران اروپایی در کاهش شاخصهای فقر و بیکاری در یونان ، منجر به پیروزی سیریزا در انتخابات پارلمان اروپا در سال 2014 میلادی و سرانجام پیروزی این حزب در انتخابات سراسری و تعیین کننده اخیر یونان شد. هم اکنون گرد باد سیریزا از آتن ( کانون اصلی بحران اقتصادی اروپا) شروع به حرکت کرده است. طوفانی که کشورهایی مانند اسپانیا، ایرلند، ایتالیا ،پرتغال، قبرس و دیگر کشورهای بحران زده اروپایی را نیز به زودی در می نوردد.پیروزی " سیریزا" ، نخستین نماد و نشانه "استیصال نهادهای رسمی غرب " در مقابل" اراده شهروندان اروپایی" است. از این رو به جرات می توان اظهار کرد که پیروزی سیریزا در انتخابات یونان نقطه آغاز فروپاشی منطقه یورو و متعاقبا اتحادیه اروپا محسوب می شود. 2- نارضایتی عمومی شهروندان اروپایی از بحرانهای امنیتی و اقتصادی اروپا، با رشد تصاعدی " ملی گرایی" در قاره سبز عجین شده است. در کشور فرانسه، ژان مارین لوپن رهبر جریان ملی گرای راست افراطی از اکنون برای فتح کاخ الیزه و بیرون راندن اولاند و سوسیالیستها از قدرت خیز برداشته است. این در حالی است که نیکلا سارکوزی و دیگر سیاستمداران فرانسوی نیز عملا قدرت مواجه با وی را ندارند. لوپن صراحتا اروپای واحد را به یک زندان تشبیه کرده و خواستار بر هم زدن چینش اتحادیه اروپا و منطقه یورو است. حزب چپگرا و ضد یوروی پودموس اسپانیا که این روزها در نظرسنجی ها موقعیتی بهتر از دیگر احزاب اسپانیایی دارد نیز پس از پیروزی همزاد خود در یونان ( سیریزا) ، خود را برای حضور در مادرید و تقابل با اروپای واحد آماده می کند. در کشور انگلیس ، حزب ملی گرای استقلال ( یوکیپ) و دیگر مخالفان ابقای لندن در اروپای واحد پس از پیروزی در انتخابات پارلمانی سال 2014 اروپا، آماده اند تا نقشه آینده کشورشان را در یک محیط امنیتی و جغرافیایی مستقل از اروپا ترسیم کنند. بخشی از اصرار دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس مبنی بر برگزاری همه پرسی خروج از اتحادیه اروپا تا سال 2017 میلادی مرهون حلول روحیه ملی گرایی و حمایت اکثر انگلیسی ها نسبت به خروج از اتحادیه اروپاست. تحرکات استقلال طلبانه در ولز و اسکاتلند نیز این روند را تشدید کرده است. 3- وقوع جنگ جهانی اول و دوم ، نقطه آشکار ساز تضادهای درونی و عمقی کشورهای اروپایی، آن هم حدود 6 قرن پس از عصر رنسانس بود. عصر رنسانس از سال 1300 میلادی در ایتالیا آغاز شد و در طول سه قرن به تمام اروپا گسترش پیدا کرد. عصر رنسانس ، سرشار از تغییرات فرهنگی،تمدنی و اجتماعی در غرب بود. ساکنان اروپا هیچ گاه تصور نمی کردند که نسلهای بعدی آنها، میراث رنسانس را با رویارویی در دو جنگ مخرب و ویرانگر از بین ببرند. اما این اتفاق در دو جنگ جهانی اول و دوم
افتاد! در سال 1957 میلادی و با امضای توافقنامه مشترک اقتصادی رم میان 6 کشور اروپایی، اتحادیه اروپا
پی ریزی شد. سرانجام در سال 1993، توافق ماستریخت چارچوب قانونی اتحادیه اروپا را تعیین کرد. در سال 1985 میلادی پیمان شنگن به امضای اولیه 5 کشور اروپایی رسید و سپس به سرتاسر اروپا گسترش یافت. واحد پول یورو نیز در سال 1999 به عنوان واحد پول مشترک اروپا تعریف شد . از 28 عضو اتحادیه اروپا، هم اکنون 19 کشور عضو منطقه یورو هستند. همکاری های امنیتی مشترک کشورهای اروپایی نیز بر اساس نقاط مشترک فراوان امنیتی آنها با یکدیگر تعریف شد. عضویت 21 عضو اتحادیه اروپا در ناتو این روند را تشدید کرد. در چنین شرایطی، اروپای واحد به دژی مستحکم تبدیل شده بود که طبق محاسبه واقع گرایانه غرب، باید روز به روز در همه ابعاد قوی تر می شد. 4- سران اروپای واحد طی سالهای 2000 تا 2010 میلادی سر از پا نمی شناختند! " اتحادیه اروپا" در نزد شهروندان اروپایی از یک " نهاد" به یک " ارزش " تبدیل شده بود! پیمان شنگن، واحد پول یورو و همکاری های مشترک امنیتی جملگی به مصادیق اتحاد اروپا و در نتیجه ارزشها و خطوط قرمز این مجموعه تبدیل شده بودند. اما افرادی مانند آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان و نیکلا سارکوزی رئیس جمهور سابق فرانسه در میان قهقهه های مستانه ناشی از پیروزی خود، متوجه بازگشت شبح ناسیونالیسم بر روی بام خانه شهروندان اروپایی نشدند... بحران اقتصادی به مثابه توفانی ظاهرا ناگهانی، بسیاری از کاشته های سران اروپای واحد را درو کرد . البته بانیان وقوع این بحران، سران یورو بودند. ماریو مونتی نخست وزیر سابق ایتالیا در این خصوص تحلیل واقع بینانه ای دارد: " فرانسه و آلمان به دلیل عملکرد بد خود در اروپا نمی توانند الگویی برای رهبری این مجموعه باشند. زمانی که در سال 2003 میلادی، اروپای واحد نخستین روزهای حیات واقعی خود را سپری می کرد آلمان و فرانسه در خصوص کسری بودجه عمومی و بدهی های اروپا نرمش زیادی نشان دادند." پس از سال 2010 میلادی، جشن و پایکوبی سران اروپای واحد به عزا تبدیل شد! تشدید بحرانهای اقتصادی در منطقه یورو منجر به نسخه پیچی ریاضتی سران این منطقه برای شهروندان اروپایی و متعاقبا تشدید خشم و اعتراض عمومی شد.از سوی دیگر، به سبب مداخله جویی اروپای واحد در اوضاع خاورمیانه و حمایت آنها از گروههای تکفیری مانند داعش و النصره، خطر این گروههای خطرناک و متوحش متوجه حامیان اولیه غربی آنها شد. در کنار این موارد، اهمال کاری علنی نهادهای امنیتی اروپا در قبال جریانهای تندرو و ملی گرای افراطی، موجب چینش مولفه های " گذار از اروپای واحد" شد. در چنین فضای چند تکه و پیچیده ای،فاشیستها نیز قدرت تجدید حیات یافتند. نهادهای امنیتی اروپا زمانی متوجه این پدیده شوم شدند که در22 ژوئن سال 2011 میلادی، جسد 69 نوجوان نروژی در جزیره " اوت اویا" که با شلیک گلوله یک فاشیست تمام عیار به نام آندرس برویک به رگبار بسته شده بودند کنار یکدیگر قرار داشت! اما ماجرا به این جا نیز ختم نشد. حضور پررنگ طرفداران فاشیسم در راهپیمای های هفتگی جنبش " پگیدا" در آلمان خود گویای عمق فاجعه ایست که به واسطه جهالت و البته در مواردی خیانت نهادهای امنیتی اروپا به وقوع پیوسته است. 5- " آلمان" جایگاه ویژه ای در اتحادیه اروپا دارد! آنگلا مرکل صدر اعظم این کشور نماد " پایبندی به اروپای متحد فعلی" محسوب می شود. او مدعی است که می خواهد با چنگ و دندان این اتحادیه مشترک و متعاقبا منطقه یورو را حفظ کند و مانع از فروپاشی نهادهای اروپایی شود. او در راستای تحقق این هدف ، بدترین وسیله ممکن یعنی " اجرای طرح های ریاضتی" را به کار گرفت. مرکل از قدرت اقتصادی ویژه کشورش در پیشبرد طرح های ریاضتی استفاده کرد و کشورهای مختلف را در این خصوص تحت فشار قرار داد. این فشارها بر روی دو کشور یونان و اسپانیا مضاعف بود. اما امروز مرکل با بهت و حیرت ناشی از شکست خود و سیاستهایش، مشغول رصد آشفته بازاری است که روز به روز نمادهای " ملی گرایی" در آن قدرت مانور بیشتری یافته و در مقابل طرفداران اروپای واحد به حاشیه رانده می شوند. در دوران جنگ جهانی دوم، " آدولف هیتلر" به نماد جنگ و واگرایی در اروپا تبدیل شد. امروز نیز مرکل با اصرار بر روی طرح های ریاضتی به نماد واگرایی اروپا تبدیل شده است! در دوران جنگ جهانی دوم، هیتلر با لشکر نازی ها به قلب اروپا هجوم می برد و امروز مرکل با اصرار بر سیاستهای منسوخ اقتصادی و حمایت از سیاستهای امنیتی نخ نما و غیر واقع بینانه به اروپا هجوم برده است. با این حال اصلی ترین تفاوت هیتلر و مرکل، در نوع نگاه آنهاست! مرکل با نیت " حفظ اروپای واحد " مشغول سلاخی آن است اما هیتلر با هدف "سلطنت فاشیسم بر اروپا" در صحنه نبرد با متفقین حضور یافت! هر اندازه مرکل در اعلام خبر رسمی " شکست سیاستهای اقتصادی و امنیتی اروپا" تعجیل کند، ناسیونالیستها با قدرت و سرعت بیشتری اروپا را تسخیر خواهند کرد. در غیر این صورت دیرزمانی نخواهد پایید که " گرد باد سیریزا" در نهایت پس از ویرانی همه اروپا، به " رود راین" در آلمان برسد.... سیاست روز:اصلاحات در احزاب! «اصلاحات در احزاب!»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم حسن اختری است که در آن می خوانید؛برگزاری سیزدهمین کنگره حزب مردم سالاری در تهران و کمی قبل تر همایش جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی و پیش تر از آن ها نشست جبهه اصلاحات متشکل از گروه های هجده گانه و نشست جبهه اصولگرایان با دوازده گروه و همچنین جلسه دبیران استان های حزب موتلفه اسلامی در مشهد، همگی نشان از آغاز تحرک جریانات سیاسی کشور برای تصاحب کرسی های مجلس دهم شورای اسلامی - که در اسفند ماه سال ۹۴ برگزار خواهد شد - دارد. البته ناگفته نماند؛ اساتید علوم سیاسی حزب موتلفه اسلامی را متفاوت تر از بقیه احزاب موسمی می دانند که در آستانه برگزاری هر انتخاباتی قارچ گونه سبز می شوند و با مجوز یا بدون آن به نفع یکی از جریانات سیاسی و بعضا با شخصیت (پرستیژ) به ظاهر مستقل به تبلیغات می پردازند و پس از اتمام موسم انتخابات نیز خزان فعالیت آنان فرا می رسد تا موسمی دیگر! به بیان دیگر این اساتید موتلفه اسلامی را تنها حزب دارای سازمان و تشکیلات دائمی دانسته که در طول سال نیز فعال بوده و با آموزش اعضا به کادرسازی اشتغال دارد. کادر رهبری این حزب با انتخاب اعضا صورت گرفته و گردش نخبگی در سطوح مختلف در جریان است. اما همین تنها حزب رسمی با سابقه طولانی نیز در مواجهه با پدیده سیاسی و اجتماعی انتخابات با قرار گرفتن در کنار و یا ائتلاف با جریان اصولگرا کارکردی همچون دیگر احزاب موسمی پیدا می کند. به هر تقدیر برخی از صاحب نظران این جنب و جوش و نشست و برخاست ها را تعبیر به تبلیغات زودهنگام کرده و ورود دانشگاه ها به انتخابات را مضر به حال مردم و امور جاری مملکت ارزیابی می کنند. البته در کشورهایی که از سابقه دموکراسی بیشتری برخوردارند این تحرکات و تجزیه و تحلیل ها برای رسیدن به تصمیمات در داخل تشکل های حزبی انجام می شود و با فرا رسیدن موعد قانونی، احزاب رسما وارد تبلیغات انتخاباتی می شوند. در ایران اسلامی که مفهوم دموکراسی کمتر از چهار دهه وارد فرهنگی سیاسی مردم شده است و از طرفی برگزاری انتخابات پرشور با مشارکت حداکثری آحاد جامعه با سلیقه های متفاوت و مختلف، از سیاست های کلی نظام بوده و مورد تاکید مقام معظم رهبری است لذا از این منظر اصل برگزاری این کنگره ها و نشست ها را باید به فال نیک گرفت. این گردهمایی ها فرصت مغتنمی می تواند باشد تا تشکل ها و جریانات سیاسی با نگاهی کارشناسانه راه طی شده خود را آسیب شناسی نمایند و پاسخی برای این سوال استادان علوم سیاسی بیابند که چرا در ایران اسلامی نخبگان سیاسی - الیت ها - از جمله احزاب سیاسی نقش تعیین کننده ای در هدایت افکار عمومی در انتخابات ندارند. اندیشمندان علوم سیاسی معتقدند رای مردم در انتخابات توده وار و رویکردی بوده و خارج از کنترل و هدایت نخبگان و جریانات سیاسی اتفاق می افتد. اگر در ادواری از مجالس گذشته و یا انتخاب روسای جمهور، جناحی حائز اکثریت گردیده و برنده انتخابات شده است، رویکرد قاطبه مردم در آن مقطع زمانی چنین اقتضا می کرده است وگرنه از رهبران سیاسی احزاب و جبهه ها چنین کاری ساخته نبوده است. چرا که به تجربه نیز ثابت شده است در برهه ای از زمان - فرضا مرحله دوم نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری - تمام یقه سفید های هر دو جناح مطرح کشور در زیر بیرق آیت الله هاشمی رفسنجانی جمع شده بودند اما اراده مردم در کمال ناباوری دکتر احمدی نژاد را راهی پاستور نمود و یا پیش از آن در دوم خرداد ۷۶ تمام کارگزاران دولت وقت متشکل از دانه درشت های هر دو جناح مطرح کشور با آقای ناطق نوری بیعت کرده بودند اما خواست توده های میلیونی و مدیران میانی به پایین سید محمد خاتمی را به کاخ سعد آباد فرستاد. انتظار می رفت که برگزاری این کنگره ها و همایش ها به نشست های علمی و کارشناسی به علت یابی برای عدم موفقیت نخبگان و احزاب در هدایت توده ها پرداخته می شد که متاسفانه این جلسات به عقده گشایی و فرافکنی و تخریب یکدیگر در افکار عمومی و بعضا تعرض به نهاد های حاکمیتی می گذرد غافل از آن که همه احزاب و گروه ها از یک خزانه – سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی – بی مهابا هزینه می کنند. بر این باورم چاره کار را باید در کلام گهربار پیامبر اعظم(ص) و رسول رحمت و خوبی ها که فرموده "انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق" و نجات از وضع فعلی را در نگاه امام معصوم(ع) که "النجاه فی الصدق" جست وجو کرد. بنابر این بهتر است احزاب و تشکل های سیاسی عذر تقصیر به پیشگاه ملت آورده و به جای محکوم کردن این و آن، صادقانه اشتباهات خود را بپذیرند و مسئولیت آن را هم بر عهده بگیرند و برای آینده طرحی نو در اندازند که مطالبات " به روز" مادی و معنوی مردم را در برداشته باشد. آنگاه هیچ بعید نخواهد بود که این بار رویکرد عمومی متوجه جبهه اصلاح شده آنان باشد. وطن امروز:نامه هایی به شرق و غرب «نامه هایی به شرق و غرب»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم دکتر فؤاد ایزدی است که در آن می خوانید؛ یک: اقدام حضرت آیت الله العظمی خامنه ای رهبر حکیم انقلاب اسلامی در ارسال نامه خطاب به جوانان مغرب زمین، بار دیگر بر هوشمندی الهی ایشان صحه گذاشت. این نامه از جهاتی با نامه حضرت امام خمینی قدس سره الشریف به میخائیل گورباچف شباهت ها و تفاوت هایی دارد. یکی از تفاوت های اصلی نامه ها این است که نامه حضرت امام خمینی(ره) به گورباچف و مسؤولان دولتی شوروی سابق بود ولی نامه رهبر گرانقدر انقلاب به جوانان اروپا و آمریکای شمالی است. در اواخر عمر شوروی که کمتر کسی فکر می کرد این اتحادیه بزرگ به سمت فروپاشی برود، حضرت امام این نکته را به خوبی درک کرده و ساختارهای متزلزل سیاسی شوروی و اتفاقات بعدی آن را پیش بینی فرمودند و احساس می کردند شوروی به سرعت به سمت خروج از چاله و سوق پیدا کردن به چاه در حال حرکت است. حضرت امام به خوبی متوجه رها شدن شوروی سابق در اواخر عمر این کشور از سیستم کمونیستی و قرار گرفتن حاکمیت این کشور در اختیار سرمایه داری شده بودند. حضرت امام خمینی تلاش داشتند با پیام شان، حرکت در مسیر صحیح را به سران شوروی سابق گوشزد کنند و این کار را هم کردند ولی گورباچف به پیام هشدارآمیز حضرت امام توجهی نکرد و اقدامات قبلی و ناصحیح خود را ادامه داد و شرایط به جایی رسید که امروز ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه به صراحت اعتراف می کند مسیر شوروی سابق مسیر صحیحی نبوده و روسیه در حال چرخش مسیر به راه اصلی است. اگر رهبران و دولتمردان شوروی سابق به هشدار و هدف اصلی پیام حضرت امام خمینی(ره) به خود توجه کرده بودند، کدخدایی آمریکا را به رسمیت نمی شناختند و اگر به این نکته توجه کرده بودند که ارتباط با ایالات متحده لزوماً به معنای پیشرفت در مسیر اقتصادی نیست، با این کشور روابط تنگاتنگی برقرار نمی کردند. اگر رهبران شوروی سابق به جای توجه به منابع بیرونی به توانمندی های داخلی خود توجه کرده بودند، قطعاً وضع شان از شرایط فعلی بهتر بود و هزینه ها و وقت شان نیز بی جهت به هدر نمی رفت. نامه حضرت امام خمینی(ره) زمانی به رهبران شوروی نوشته شد که این کشور نزدیک به سقوط و فروپاشی بود، البته به غیر از شخص حضرت امام(ره) نیز کسی آن را پیش بینی نمی کرد. نتیجه ضعف و افول و مشکلات شوروی در حوزه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نوشته شدن نامه حضرت امام خمینی(ره) برای کمک به رهبران شوروی بود و این شباهت دقیقاً در اروپا و آمریکا نیز وجود دارد زیرا آنها نیز به سمت افول در حال حرکت هستند. از این رو شباهت هایی نیز بین نامه های رهبران بزرگوار انقلاب وجود دارد. دو: اما درباره هدف نامه اخیر رهبر انقلاب اسلامی باید گفت هدف نامه معظم له به جوانان اروپا و آمریکای شمالی با هدف نامه حضرت امام خمینی(ره) به گورباچف متفاوت است زیرا نامه رهبری درباره اسلام ستیزی در غرب است. یکی از دلایلی که نامه رهبر معظم انقلاب خطاب به جوانان صادر شده، این است که ایشان دولتمردان غربی را بخشی از مشکل می دانند، زیرا مسیر صحیح سیاست را با فعالیت هایی نظیر اسلام ستیزی مخدوش کرده اند. جوانان با توجه به اینکه موقعیت و شرایط بهتری در حق پذیری و درک واقعیات دارند، مخاطب اصلی رهبر انقلاب قرار گرفتند. هدف نامه، قشر جوان حقیقت جو است که در حوزه رسیدن به حقیقت دغدغه دارد. خطری که برای این قشر وجود دارد، این است که آنها بعد از فروپاشی شوروی و حوادث 11 سپتامبر 2001 رشد کرده اند و تمرکز غرب علیه اسلام در این 2 مقطع زمانی، شتاب بیشتری گرفته و این احتمال وجود دارد که در آینده نه چندان دور که این قشر رهبری جامعه غرب را برعهده می گیرد، موضع بدی را علیه اسلام داشته باشد و این وظیفه رهبران جهان اسلام است تا ذهن افراد را روشن کنند. کشورهای اروپایی و آمریکایی بشدت در حوزه اقتصادی و سیاسی و در مسائل داخلی و خارجی به مشکل برخورده اند و سیاست های دولتمردان آنها نیز در هیچ کدام از این حوزه ها منجر به نتیجه مثبت نشده و نتایج اسفباری را به وجود آورده است، همچنین در حوزه های فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی فروپاشی را در غرب شاهد هستیم. البته شاید در حوزه اقتصادی این فروپاشی را به چشم نتوان دید. پیام مقام معظم رهبری به نسل جوان اروپایی و آمریکای شمالی به دلیل نیاز آنها برای درک حقایق مربوط به جهان امروز و دنیای اسلام و آرمان ها و مفاهیم آن است. اگر جوانان اروپا و آمریکای شمالی به این پیام و مفاهیم آن توجه کنند و توصیه های آن را به کار گیرند، شاهد آن خواهیم بود که کشورهای غربی از مسیر غلطی که افول و سقوط حتمی در انتظار آنهاست نجات پیدا خواهند کرد. آنها با استفاده از این پیام متوجه خواهند شد یک دین با تفکری وجود دارد که به حوزه هایی چون عدم تبعیض، عدالت و نبود اختلاف طبقاتی توجه دارد و اتفاقی که در حال وقوع است این است که رهبر حکیم انقلاب با نوشتن این نامه به نوعی صلاح دیدند افرادی که در آینده ای نه چندان دور می خواهند به غلط مدیریت کنند را به هدایت و پیمودن راه صحیح با مراجعه مستقیم به اسلام رهنمون کنند. سه: اگر جوانان اروپا و آمریکای شمالی با درک واقعی پیام رهبر معظم انقلاب بتوانند حاکمیت این کشورها را در دست گیرند، این نامه به آنها کمک خواهد کرد سیر نزولی ای را که شوروی سابق داشت انتخاب نکنند و مسیر خود را در رسیدن به اهداف صحیح اصلاح و فکر خود را منسجم کنند، آن وقت نه تنها با کشورهای اسلامی و مسلمانان مشکل نخواهند داشت، بلکه دیگر اسلام ستیزی وجود خارجی پیدا نخواهد کرد. اگر پیام رهبری به جوانان اروپا و آمریکای شمالی منجر به بروز درک حقیقت اسلام ناب شود، آن موقع تعامل آنان با کشورهای اسلامی و مسلمانان نیز بیشتر خواهد شد. هدف نامه های حضرت امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری، خیرخواهی و دلسوزی برای مخاطب بود. لحن نامه حضرت آیت الله العظمی خامنه ای به جوانان غرب، بسیار مهربانانه نوشته شده زیرا ایشان به دنبال جذب حداکثری مخاطبان و اصلاح آنان هستند چون اصلاح جوانان غرب و حرکت شان در مسیر صحیح، منفعتش هم به خود غربی ها و هم به اسلام و مسلمانان خواهد رسید. الان سیستم لیبرال- دموکراسی با چالش های جدی و تناقض های بزرگ مواجه است و بر مبنای آن، بین منافع سرمایه داری و منافع مردم تعارض وجود دارد. با دقت جوانان مغرب زمین به همین یک موضوع با استفاده از نامه رهبر عظیم الشأن انقلاب، آینده کوتاه لیبرال- دموکراسی، کوتاه تر هم خواهد شد. جوان:انقلاب اسلامی و پیچ مذاکرات هسته ای «انقلاب اسلامی و پیچ مذاکرات هسته ای»عنوان یادداشت روز روزنامه جوان به قلم محمد اسکندری است که در آن می خوانید؛ سی و ششمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی نزدیک است و ایران خود را برای برپایی یک جشن و سرور تازه آماده می کند. انقلاب اسلامی به تعبیر میشل فوکو روح تازه در کالبد جهانی بی روح بود و به تعبیر دقیق به کسوف خدا در زندگی انسان مدرن پایان داد. امروز نیز با وجود تمام فراز و فرودها انقلاب اسلامی و ماهیت دینی آن به عنوان یک امر پذیرفته شده و یک واقعیت مسلم از سوی دوستان و دشمنان پذیرفته شده است و همچنان به پیش می رود. با این حال به نظر می رسد آن چیزی که امروز بیش از گذشته به عنوان یک چالش پیش روی انقلاب اسلامی خودنمایی می کند، مسئله مقاومت جریان سلطه در برابر پیشرفت ایران در زمینه های مختلف است. نظام جمهوری اسلامی ایران پس از سه دهه تنش امروز به دوران تثبیت و اقتدار نزدیک می شود و در این میان تلاش دنیای غرب نیز بر کاهش حوزه های نفود و اقتدار ایران اسلامی متمرکز است. یکی از صحنه هایی که در آن، این تقابل به خوبی آشکار می �
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]
-
گوناگون
پربازدیدترینها