محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842731414
-نگرانی ریاض از برتری تهران در منطقه
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
با راشل برونسون، کارشناس مسائل عربستان و عضو ارشد شورای امور جهانی شیکاگو نگرانی ریاض از برتری تهران در منطقه بحث جابه‌جایی قدرت در عربستان در سال‌های گذشته همواره یکی از مباحثی بوده که نگاه‌های خارجی زیادی را متوجه این کشور کرده است.
این توجهات نه از این بابت است که شاید با تغییر قدرت، شیوه حکمرانی در این کشور دچار تغییرات شگرفی شود بلکه توجه ها بیشتر از این جهت، به سمت شبه جزیره عربستان جلب می شود که ساختار خانوادگی قدرت به شکلی است که به اعتقاد کارشناسان می تواند بسترساز چالش هایی عمیق در این کشور باشد؛ چالش هایی که تاکنون حاکمان این کشور تلاش کرده اند آن را به عقب بیندازند. در عربستان، از زمان مرگ ملک عبدالعزیز، قدرت به پسران او رسیده است و پس از مرگ هریک از پسران، برادر وی، در منصب پادشاهی قرار گرفته است اما نکته اینجاست که ملک سلمان که اکنون پادشاه این کشور است جزو آخرین بازماندگان از این نسل است و بعد از او و برادرش مقرن که اکنون ولیعهد پادشاه است قدرت باید به نسل بعدی یعنی نوه های ملک عبدالعزیز منتقل شود و آنجاست که با توجه به گستردگی این نسل و شاهزاده های پرشماری که مترصد رسیدن به قدرت هستند چالش ها در این کشور آغاز خواهد شد. البته پادشاهان عربستان در این سال ها تلاش کرده اند برای آن موقع نیز تدبیر کنند و اکنون با انتصاب محمد بن نایف به عنوان معاون ولیعهد، به گمان خود برای چالش های پیش رو پس از مرگ مقرن به عنوان آخرین فرزند عبدالعزیز، راهکار ایجاد کرده اند، اما این که تا آن زمان چقدر شاهزادگان دیگر به این تصمیم پایبند بمانند موضوعی است که در آینده مشخص خواهد شد. اما هر چه هست این که تاکنون عربستان توانسته جابه جایی قدرت را با کمترین حاشیه پشت سر بگذارد که آخرین آن نیز به چند روز قبل و مرگ عبدالله و پادشاهی ملک سلمان مربوط می شود. سایت سی. اف. آر متعلق به اتاق فکر انجمن روابط خارجی آمریکا در گفت وگویی با راشل برونسون، کارشناس مسائل عربستان و عضو ارشد شورای امور جهانی شیکاگو به بررسی چالش های دوره پادشاهی سلمان و میراثی که عبدالله برای او به جا گذاشته، پرداخته است. او در این گفت وگو اگرچه درباره قضاوت آینده عربستان که یکی از مهم ترین متحدان آمریکا در منطقه است احتیاط به خرج می دهد، اما میراث عبدالله را برای سلمان، میراثی پیچیده می خواند و از دست برتر تهران نسبت به ریاض در تحولات منطقه صحبت می کند. مشروح این گفت وگو را می خوانید. میراث حکومت عبدالله چیست، بالاخص از منظر اصلاحات داخلی، روابط با ایالات متحده و سیاست خارجی؟ ملک عبدالله دوران زمامداری خود را سال 2005 با هیاهوها و انتظاراتی که در زمینه ریشه کنی فساد وجود داشت و ملک فهد پادشاه پیشین را به دردسر انداخته بود، آغاز کرد. با وجود ثروت هنگفتی که از فروش نفت عاید این کشور شده بود، ملک عبدالله توجه ویژه ای به توزیع نابرابر این ثروت ها داشت؛ نابرابری های مشهودی که هر رهگذر عادی در مناطق فقیرنشین ریاض می توانست آنها را ببیند. او در برابر منافع بسیاری از برادران و اقوام خویش و نیز نهادهای مذهبی ای که از سیستم اقتصادی موجود منتفع شده بودند، ایستاد و عربستان سعودی را به سمت سازمان تجارت جهانی سوق داد و اقدامات دیگری جهت مبارزه با فساد انجام داد. حتی در سال های ابتدایی پادشاهی او، امیدهای فراوانی در خصوص تعریف گسترده تر آنچه به نام شهروند سعودی شناخته می شد، به وجود آمد و به عنوان مثال از طریق برخی گفت وگوهای ملی، توجه بیشتری به زنان، اقلیت شیعه و دیگر گروه های به حاشیه رانده شده معطوف شد. وی، ورود زنان به شوراهای محلی را تضمین کرد و با رواداری بیشتری با جهان وارد مذاکره شد. اما این تلاش های اصلاح گرایانه در نیمه دوم سلطنت عبدالله کمرنگ شد که یا به دلیل کهولت سن وی بود یا به دلیل موج تحولاتی که در سال های اخیر، کشورهای عربی را یکی پس از دیگری در بر گرفت. ترس از شورش ها، باعث شد پول هنگفتی به جامعه تزریق و با دگراندیشان برخورد کند. فعالان اجتماعی ـ سیاسی، وبلاگ نویسان و اصلاح گرایانی که پیشتر به تلاش های عبدالله امید بسته بودند، صفحات وبلاگ و فیسبوک خود را بستند و بسیاری نیز همراه وکلای خود به زندان انداخته شدند. مناطق شیعه نشین نیز تحت مراقبت های ویژه امنیتی قرار گرفت. در چند هفته گذشته اجرای حکم شلاق در ملأعام برای رائف بداوی، نویسنده و فعال اجتماعی، بار دیگر کمرنگ شدن امیدهایی را که در بدو حضور عبدالله جوانه زده بود یادآوری کرد. به رغم معرفی سریع ملک سلمان به عنوان شاه جدید عربستان، اما آیا گزارش هایی که درباره وضع جسمانی این پادشاه هفتاد و نه ساله منتشر شده است، نارضایتی هایی را برنخواهد انگیخت؟ بزرگ ترین سهم عبدالله در حکومت و شاید بتوان گفت پربحث ترین آنها، انتخاب بی سابقه محمد بن نایف به عنوان معاون ولیعهد بود. گذار قدرت از عبدالله به سلمان، هفتمین پادشاه در عربستان سعودی را بر تخت نشاند که این برای کشوری با قدمت نه چندان طولانی، که سال 1932 تاسیس شد، بسیار حائز اهمیت است، بویژه این که این کشور در منطقه و زمانه پرآشوب امروز خاورمیانه واقع باشد. نه تنها این تغییر دوباره در قدرت به آرامی انجام شد، بلکه ولیعهد بعدی (شاهزاده مقرن) نیز مشخص شده است. شش پادشاه آخر عربستان فرزندان اولین پادشاه، ملک عبدالعزیز، بودند و چالش پس از مقرن خواهد بود که فرزند دیگری از عبدالعزیز باقی نخواهد ماند. عبدالله با انتخاب بن نایف به عنوان معاون ولیعهد از روبه رویی با این چالش گریخت. بن نایف به عنوان اولین نوه عبدالعزیز، بنیانگذار عربستان سعودی، بود که برای حکمرانی در نظر گرفته می شد و این بیشترین تاثیر عبدالله در زمینه نحوه جانشینی بود که در زمان خود برجای گذاشت. این تغییر در رهبری در موقعی اتفاق افتاد که عربستان با سه تهدید عمده مواجه است؛ داعش، سقوط حکومت طرفدار عربستان در یمن و کاهش شدید قیمت نفت. ظرفیت های ساختار حکومتی عربستان برای غلبه بر این چالش های چندگانه چیست؟ عربستان اکنون دوران سختی را از سر می گذراند. حوادث اخیر یمن اوضاع را به مراتب بدتر کرد. رهبران سعودی حساسیت خاصی نسبت به یمن دارند و بیش از هر کشور دیگری در همسایگی شان، بجز ایران، با نگرانی تحولات این کشور را دنبال می کنند. یمن، کشوری پهناور و فقیر با جمعیتی حدود 25 میلیون نفر است که با دارا بودن مرز زیاد با عربستان، امکان تردد آسان شورشیان از یمن به عربستان را فراهم می کند. عربستان بارها نیروهای نظامی خود را به یمن گسیل داشته است. اگر از نظر رقابت های فرقه ای به اتفاقات منطقه خاورمیانه نگاه کنیم، متوجه تفسیر عربستان از حوادث اخیر یمن می شویم که معتقدند این حوادث، پیروزی دیگری برای رقیب اصلی منطقه ای شان یعنی ایران است. متحدان ایران اکنون در بسیاری از پایتخت های کشورهای همسایه عربستان، قدرت را به دست دارند، از جمله سوریه، عراق، یمن و تا حد زیادی لبنان. یمن همچنان اولین و مهم ترین چالش بین المللی ملک سلمان خواهد بود. جایی که وجود نگرانی های مشترک با آمریکا، فرصت ادامه همکار ی ها در زمینه مسائل امنیتی با ایالات متحده را فراهم می کند. با این حال، همانند دیگر مناطق، برای یمن نیز راه حل آسان و قطعی وجود ندارد و مسائل در این زمینه بسیار پیچیده است. سیاست عربستان در قبال یمن شکست خورده است، اما آنها به هرحال، در برابر حضور مسلمانان شیعه حوثی در قدرت سکوت نخواهند کرد. ملک سلمان مدت مدیدی فرماندار ریاض بود. درباره روش حکمرانی و دیدگاه هایش درخصوص سیاست خارجی چه چیزهایی می دانیم؟ به طور مشابه، چه اطلاعاتی در مورد دیدگاه های جانشین احتمالی وی، شاهزاده مقرن، در اختیار داریم؟ ملک سلمان نقش مهمی در سطوح رهبری عربستان داشته است که شامل فرمانداری ریاض به عنوان شهری که محل سکونت رهبران سعودی بوده نیز می شود. او ناظر گذار شهری با جمعیت 200 هزار نفر در سال 1963 به جمعیت هفت میلیونی کنونی بوده است، بنابر این مهارت های بسیاری از این نظر باید داشته باشد. در سیاست خارجی نیز نقش محسوس و فعالی داشته است. به طور مثال، در یکی از برجسته ترین نقش هایش در سیاست خارجی می توان به حضور کلیدی اش در تزریق کمک های مالی هنگفت به پاکستان و افغانستان در طول دهه 1980 و حتی 1990 اشاره کرد که همگام با سیاست ها و منافع ایالات متحده بود. شاهزاده مقرن نیز فردی بسیار باتجربه است و در موقعیت های مختلف حکومتی خدمت کرده است. اما آگاهی نسبت به محمد بن نایف، وزیر کشور پنجاه و پنج ساله که سرانجام قدرت را به دست خواهد گرفت، موضوع جالب تری است. به عنوان وزیر کشور، بیشترین کار حرفه ای وی، همان گونه که پدرش پیشتر انجام می داد، در زمینه مسائل اطلاعاتی و امنیت داخلی بوده است. او دارای پیوندهای محکمی با نهادهای مذهبی در عربستان است، که مهم ترین چالش های داخلی حکومت عربستان در ارتباط با این نهادها بوده است. او همچنین هدف حمله تروریستی توسط افراط گرایان القاعده بوده است. وی ثبات را از دریچه مسائل امنیتی می نگرد و با آمریکا و دیگر مقامات اطلاعاتی بین المللی برای درک و مقابله با گروه های افراطی همکاری های نزدیکی داشته است. البته چندان مشخص نیست که دستور کار اصلاحات چگونه خواهد بود. به عنوان یک رهبر جوان، امیدهایی برای ارتقای وضع عربستان بدون ایجاد خطرهای محتمل، با حضور وی وجود دارد. اما تا زمانی که قدرت را در دست گیرد، نمی توان در این خصوص مطمئن بود. روابط ایران ـ عربستان توام با تخاصمات و گفت وگوها بوده است. آیا باید در این زمینه منتظر تغییری باشیم؟ خیر. رهبران سعودی معتقدند نبردی ذاتی در سراسر منطقه با ایران دارند. در این میان، به نظر می رسد ایران دست بالا را دارد و تحولات اخیر یمن نشان دیگری بر شکست عربستان بود. البته آنها ابزار نفت را علیه ایران به کار گرفته اند و نگه داشتن نفت در قیمتی پایین، با مجوز رهبران سعودی در حال انجام است. گرچه عربستان نیز در سال 2015 انتظار کسری بودجه بسیاری دارد اما می تواند از 750 میلیارد دلار منابع خارجی که دارد استفاده کند؛ چیزی که ایران فاقد آن است. در کل، تغییر عمده ای در سیاست رهبران جدید در قبال ایران رخ نخواهد داد و آنها همچنان نگران دستاوردها و پیشرفت های ایران و نیز برقراری روابط حسنه ایران و آمریکا هستند. آیا با تغییر کادر اصلی رهبری در عربستان شاهد نوسانات در قیمت نفت خواهیم بود؟ این که در قبال خبر فوت ملک عبدالله، شوک نفتی ایجاد نشد خیلی تعجب آور نبود، آنچه جالب توجه بود، این بود که حتی افزایش زیادی هم نداشت. در سال های گذشته هنگامه انتقال قدرت، به دلیل ترس از بی ثباتی و آشوب، جهش های زیادی در قیمت نفت مشاهده می شد. اما این افزایش ناچیز در قیمت نفت، ناشی است از درک بازار جهانی از واقعیت های انتقال قدرت در عربستان و انتظارات نسبت به وجود ثبات در آنجا. به هرحال، تغییرات در سطوح رهبری سعودی، معمولا قبل از فوت پادشاه با مانورهای سیاسی که رخ می دهد آغاز می شود (که در اینجا از حدود یک سال پیش این تغییرات اتفاق افتاده است). تغییرات عمده نیز در بازه زمانی شش ماه تا یک سال یا بیشتر، بعد از فوت پادشاه به منصه ظهور خواهد رسید. در زمانه انتقال قدرت، تمام نیروها به سمت حفظ یکپارچگی ترغیب می شوند و تحت فشار قرار می گیرند. رهبران سعودی متوجه هستند که دنیا به آنها چشم دوخته و همه پیامی که امیدوارند بتوانند در این گذار قدرت منتقل کنند این است که عربستان کشوری باثبات و پیش بینی پذیر است. منبع: سایت سی. اف. آر / مترجم: امین پاکزاد
یکشنبه 12 بهمن 1393 ساعت 01:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
سیاسی
پربازدیدترینها