محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829897073
-برنامه پنج ساله؛ آری یا نه؟
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح شنبه برنامه پنج ساله؛ آری یا نه؟ روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «نقطه‌های خیالی!»،«اعتدال و صلح در گفتمان امام (ره)»،«جبهه مقاومت حرف اول را می‌زند»،«پیروزی؛ نتیجه پیوند دولت و ملت عراق»،«سیاست انگلیسی»،«مردم کوتاه مدت»،«از شایعه فرار مدیر یک بانک تا اطلاعیه وزارت اطلاعات»،«راز پویایی و ماندگاری انقلاب»،«سیاست نخ‌نما شده آمریکا»،«ایجاد تفرقه میان اصلاح طلبان!»،«تلخ و شیرین یک پرونده!»،«برنامه پنج ساله؛ آری یا نه؟»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
کیهان:نقطه های خیالی! «نقطه های خیالی!»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شمسیان است که در آن می خوانید؛بر اساس آمار بانک مرکزی از فروردین تا آذرماه سال جاری، بیش از49 هزار و 800 میلیارد تومان چک برگشت خورده که این رقم بیانگر رشد 35/1 درصدی نسبت به 9 ماهه سال گذشته است. این آمار نگران کننده، از واقعیتی تلخ حکایت می کند که برخی از دست اندرکاران و مسئولان، می کوشند آن را پشت پرده هیاهوهای رسانه ای و تبلیغاتی پنهان کنند؛ واقعیت تلخی به نام «رکود» که بی هیچ تعارفی باید گفت آفت جان این روزهای صنعت ، تجارت و در یک کلام اقتصاد ایران شده است. به اذعان رئیس کل بانک مرکزی حجم این چک ها در کشور بسیار بالاست و بررسی شاخص آن نشان می دهد حجم چک های برگشتی از ابتدای امسال با روندی افزایشی در هر ماه نسبت به ماه قبل به بیش از 4/5 میلیون برگ تا پایان آذر رسیده است. برای غلبه بر رکود حاکم بر اقتصاد و احیاء دوباره اقتصاد ملی، چاره ای نیست جز «اصلاح فضای کسب و کار» همان اقدام مشهوری که رئیس جمهور در تبلیغات انتخاباتی خود وعده کرده بود طی «شش ماه» آن را تحقق می بخشد. حتی مدت ها قبل از آن رئیس دفتر کنونی رئیس جمهور – که در آن زمان رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران بود- با ابراز نگرانی از آمار چک های برگشتی گفته بود: «باید با اصلاح فضای کسب و کار و برخی قوانین آن را از بین ببریم.» اکنون با گذشت بیش از یک سال و نیم از عمر دولت یازدهم، نه خبری از بهبود فضای کسب وکار است و نه از برنامه و مقرراتی که نوید چنین وضعی را بدهد اثری دیده می شود. در نقطه مقابل، بدنه اقتصادی کشور با تنگناهای شدید مالی مواجه بوده و «رکود» شدید وکم سابقه حاکم بر بازار، بخش های مهم و مولد اقتصاد را فلج و زمین گیر کرده است. رکود شدید حاکم بر بخش مسکن و در نتیجه توقف فعالیت حدود هشتاد شغل وحرفه وابسته ، نمونه کوچکی از بی برنامگی دولت در این عرصه است که با تعطیل برنامه مسکن مهر و عدم جایگزینی یک برنامه حداقلی به وقوع پیوست. در بخش های دیگر اقتصاد نیز می توان موارد مشابهی را یافت که سر جمع آن، رکود عام و کلی حاکم بر اقتصاد است. اما چاره چیست؟ آیا باید مشابه برخی دولتمردان، با داستان سرایی و تیتر سازی از عملکرد دولت های نهم و دهم- که در بسیاری موارد ارزشمند و قابل دفاع بوده و در مواردی هم غیرقابل دفاع است - همه عمر دولت را سپری کرد و به پایان رساند؟ یا نه راهکارهای دیگری هم می توان در نظر گرفت؟ دراین باره باید گفت:
1- تمامی کشورهایی که امروزه حرفی برای گفتن در هر عرصه ای دارند، جز با تکیه بر توان داخلی و بومی خود به این نقطه نرسیده اند. این همان رازی است که در فرهنگ ملی ما و با تعبیر حکیمانه رهبر عزیز انقلاب «اقتصاد مقاومتی» نامیده می شود. اکنون و با گذشت یکسال از صدور فرمان رهبر عزیز برای توجه به اقتصاد مقاومتی، چه خوب است مسئولان امر به مردم صادقانه بگویند چند درصد در جهت تحقق این خواسته مهم ملی و دینی گام برداشته اند و در عالم واقع – نه روی کاغذ و بازی با آمار – چقدر مردم را به معنی واقعی شریک در پیشرفت و پیشبرد اهداف کلان نظام اسلامی نموده اند؟ آنچه واضح است و نمی توان انکار کرد، تمرکز و توجه دولت به مذاکرات و گشوده شدن راه نجات(!) از طریق رفع تحریم هاست! حقیقتا کسی نیست که بتواند این گزاره آشکار را انکار کند. متقابلا و متاسفانه، هفته ای نیست که در برابر سخنان آمیخته با غرور آمریکایی ها مبنی بر اعمال فشار بیشتر به مردم ما، مسئولان داخلی در سودای شیرین رفع و لغو تحریم ها سیر نکنند و از این رویای خوش و شیرین با مردم سخن نگویند! نمونه اخیر آن را می توان در سخنان وزیر محترم اقتصاد ملاحظه کرد که به جای ارائه راهکارهای احتمالی برای خروج از رکود، از برطرف شدن تحریم ها «بزودی» سخن گفته بود! جای هیچ تردید نیست که لغو تحریم های ظالمانه آمریکا، آرزوی هر ایرانی است و لازم است هرکس هر توانی برای برداشتن عادلانه و عزتمندانه این تحریم ها دارد بکار بگیرد، اما همگان می دانند که با آرزو نمی توان مشکلات پیچیده کشور را حل کرد و باید برای هر روز کشور برنامه داشت. فراموش نمی کنیم که رئیس جمهور محترم در تبلیغات انتخاباتی خود، مشکلات کنونی را ناشی از «ضعف مدیریت» دانسته بود، بنابر این باید برای استفاده از فرصت هایی که به سرعت سپری میشود برنامه های منطقی و با تکیه بر توان داخلی به عنوان نقطه اتکاء منطقی داشت. بی شک «اقتصاد مقاومتی» تنها نقطه قابل اتکاء ما در مقابل دشمن است و به جز آن همه چیز سراب است و نمی توان بدان دلخوش داشت. در تشریح همین موضوع رهبر انقلاب فرمودند: «من با مذاکره کردن مخالف نیستم، مذاکره کنند، تا هر وقت می خواهند مذاکره کنند. من معتقدم دل را باید به نقطه های امید بخش حقیقی سپرد نه نقطه های خیالی، آنچه لازم است این است» اما این سخنان را مقایسه کنید با گزارش اخیر پژوهشکده پولی و بانکی که در آن صراحتا اذعان شده: «مهمترین و موثر ترین ابزار برای گشایش اقتصادی، پیگیری سیاست خارجی است...که بتواند تنش در روابط خارجی را کاهش و فضا را به سمت کاهش و لغو تحریم ها پیش ببرد» به راستی با این نوع تفکر امید گشایشی برای اقتصاد ملی وجود دارد؟ چطور ممکن است یک مقام مسئول در جمهوری اسلامی تا این حد دارای دید ساده انگارانه و سطحی باشد که تصور کند در صورت نیل به توافق هسته ای، مناسبات آمریکا با ما عادی و منصفانه می شود!؟ آن هم با وجود این همه اصرار مقامات آمریکایی بر نشان دادن هدف نهایی خود از پرونده هسته ای، یعنی نشانه رفتن اصل جمهوری اسلامی!؟ دو روز قبل پادوی مشهور آمریکا برای ایجاد رابطه با ایران- هوشنگ امیراحمدی- در گفتگو با صدای آمریکا گفته بود: «بین ایران و آمریکا یک انقلاب فاصله است و تا انقلاب اسلامی پا برجاست، خصومت ها ادامه دارد. برنامه اتمی بهانه است، هدف از تحریم ها نابودی جمهوری اسلامی است». 2- مهمترین سند اقتصادی هر دولت ،قانون سالانه بودجه است. اما این روزها که بودجه پیشنهادی دولت برای سال 94 در مجلس شورای اسلامی دردست بررسی است، به سادگی می توان برخی بی برنامگی ها و روزمرگی ها را ملاحظه کرد و فرصت هایی که از دست می رود را به دولت یادآور شد. نمی توان انکار کرد که اقتصاد کشور در اثر عدم برنامه ریزی و مهمتر از آن کوتاهی دولت برای سوق دادن سرمایه ها به مجاری تولید، در شرایط بسیار نامطلوبی به سر می برد، نقدینگی به تولید اختصاص نمی یابد و صنایع در کمبود نقدینگی – که همچون خون در شریان های اقتصادی است- دست و پا می زنند. در چنین شرایطی بازی با کلمات و بیان سخنان شعر گونه ای مانند اینکه: «بودجه سال 94 انضباطی است نه انقباضی»! از سوی معاون محترم رئیس جمهور، کدام درد را دوا می کند وکدام صنعت نیمه تعطیل و در حال احتضار را زنده می کند!؟ آیا به جز سخنان قافیه دار گفتن،کار دیگری لازم نیست!؟ بهتر نیست به جای این مطالبات، برای حذف پردرآمدها از فهرست یارانه بگیران فکری کرد؟ آیا نباید برای ساماندهی قاچاق کالا، که براساس آمارهای مستند، یک سوم کل واردات کشور را در برمی گیرد، برای آن چاره ای اندیشید؟ آیا در شرایطی که بر اساس آمار رسمی بین 40 تا 45 هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی داریم و در حالیکه براساس گزارش صندوق بین المللی پول فقط 32 درصد مشمولان، مالیات می پردازند، نباید برای فرار های بزرگ مالیاتی فکری کرد و فشار را از روی دوش کسبه جزء و کارمندان به محل اصلی آن یعنی سرمایه سالاران فراری از پرداخت مالیات سوق داد؟ برای همین سه مطالبه منطقی، چه پیشنهادی از سوی دولت در بودجه 94 ارائه شده است؟ وقتی رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی، به جای اقدام عملی در قطع یارانه اقشار متمکن جامعه و ایجاد صرفه جویی جدی در بودجه عمومی در پیشنهادی عجیب و خنده دار از مجلس شورای اسلامی می خواهد که: «فهرست اقشار مرفه را جهت قطع یارانه به دولت ارائه کند» چه انتظاری در این زمینه می توان داشت؟ آیا جز این است که دولت نمی خواهد با قطع یارانه افراد ثروتمند، به پرستیژ خیالیش لطمه ای وارد شود؟! درباره این رفتار غیر قابل توجیه دولت در هدر دادن منابع کارشناسان زیادی اظهار نظر کرده اند که یکی از آخرین آنها مربوط به دکتر مومنی است، وی دراین باره می گوید: «واقعیت این است که دولت هزینه هایی را برای پرستیژ خود از محل بی برنامه بودن تحمیل می کند. اگر کل فعل و انفعالات صورت گرفته از زمان روی کار آمدن دولت جدید تا امروز را در زمینه یارانه دنبال کنیم، می بینیم که روزمرگی، فقدان نگرش سیستمی و بی برنامه بودن تا همین امروزهم فاجعه آمیز بوده است» در برابر این نظر کارشناسی، دولت چه تدبیری برای ساماندهی یارانه در بودجه سال آتی کرده است؟به نظر می رسد به جز سخن دکتر نوبخت، خبر دیگری در این خصوص نباشد! درباره قاچاق نگران کننده کالا آن هم به میزان یک سوم واردات به کشور و زیان آن به اقتصاد ضعیف ملی چه می توان گفت؟ آیا واردات یک سوم کالاهای یک کشور بصورت قاچاق طبیعی است!؟ و آیا این حجم عظیم قاچاق دور از چشم مسئولان دولتی انجام می پذیرد!؟ با این کار چه زیانی به اقتصاد و اشتغال ملی وارد می شود؟ فراموش نمی کنیم که دکتر روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود با طعنه به وضع اشتغال کشور گفت: «بله! اشتغال ایجاد شد اما برای صنایع چین! برای کارگران چینی!» اکنون باید پرسید با گسترش نگران کننده واردات و بدتر از آن با قاچاق یک سوم همان واردات، چه میزان اشتغال برای کارگر ایرانی فراهم شد!؟ کدام بخش از بودجه پیشنهادی شما در راه این مهم است و کدام طرح و برنامه شما برای کنترل قاچاق و بازگرداندن تولید به داخل طراحی شده است؟ تردیدی نیست که درباره رکود حاکم براقتصاد، بی برنامگی دولت در این حوزه و همچنین درباره اینکه عده ای در دولت همه مسئولیت ها را به وزارت خارجه محول کرده و تنها ماموریت آن وزارتخانه را هم رابطه با آمریکا تعریف کرده اند، می توان شرح و بسط مستند بیشتری داد، اما به جای پرداختن به آنها، اشاره به این نکته ضروری تر است که یکسال و نیم از عمر دولت با تجربه ای بی سابقه سپری شد، تجربه اعتماد و باور به دشمن شماره یک مردم ایران یعنی آمریکا. اگر روزگاری می شد این گونه به مردم گفت که با مذاکره با «کدخدا» به سرعت همه مشکلات حل می شود، امروز حتی نزدیکترین افراد به دولت هم این سخن را قبول ندارند، چرا که یکسال نرمش ثمره ای جز گستاخ تر و وقیح تر شدن آمریکا نداشته است و عقب نشینی های دائمی در برابر وعده های نسیه را به جایی رساند که دولت حتی نمی تواند نماینده مورد نظر خودش را برای سازمان ملل معرفی کند و در فرایندی تلخ پس از یکسال مجبور به تغییر گزینه پیشنهادی برای سمت نمایندگی در سازمان ملل می شود! حال که چنین است، بهتر نیست به جای اندیشیدن به توافق به هر قیمت، با تکیه بر توان داخلی و باور مردم و جوانانی که سرمایه اصلی کشورند، فکری برای اقتصاد کشور کرد؟ به جز دولت، نمایندگانی که دست اندرکار بررسی بودجه هستند نیز دراین باره مسئولند. خراسان:ابعاد استراتژیک عملیات ابرار قنیطره در شبعا «ابعاد استراتژیک عملیات ابرار قنیطره در شبعا»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم میرمسعود حسینیان است که در ان می خوانید؛حزب ا... در یک عملیات غافلگیرانه در منطقه اشغالی شبعا در جنوب لبنان با حمله به یک کاروان نظامی رژیم صهیونیستی شامل ٩ خودروی نظامی، تعداد زیادی از سربازان و نظامیان این رژیم را به هلاکت رساند. آمار اولیه اعلام شده از سوی رسانه ها ١٧ کشته، تعدادی زخمی و حداقل یک اسیر بود. اگرچه رژیم صهیونیستی تعداد کشته شدگان را ٢ نفر، زخمی شدگان را ٧ نفر و یک نفر را هم مفقود اعلام کرد. حزب ا... ضمن به عهده گرفتن مسئولیت این عملیات، انجام آن را توسط گردان "شهدای ابرار قنیطره" اعلام کرد. در مورد تحلیل این عملیات می توان موارد زیر را در نظر گرفت: 1. این حمله چند روز بعد از پخش جمله "جهزوا ملاجئکم" از قول سید حسن نصرا... در فضای مجازی صورت گرفت. این عملیات در شرایطی صورت گرفت که اسرائیل بعد از این که احساس می کرد حزب ا... در داخل لبنان و سوریه مشغول است و امکان پاسخگویی ندارد، اقدام به عملیات قنیطره و سپس بمباران مرکز ارتش سوریه در جنوب این کشور کرد و در این اندیشه بود که فضای سوریه را به گونه ای کند که هر زمان تصمیم به عملیاتی در خاک این کشور گرفت، مانعی در مقابل خود نبیند. لذا این عملیات در پی مصاحبه سید حسن نصرا... با تلویزیون المیادین که تجاوز به سوریه را تجاوز به لبنان دانسته بود، صورت گرفت. 2. پاسخ سریع حزب ا... نشانه توان عملیاتی آن علی رغم مشغول بودن در سوریه و درنقاطی از لبنان بود. این عملیات در منطقه ای صورت گرفت که اسرائیل در آماده باش کامل به سر می برد. برای توضیح باید گفت که اسرائیل خود اعلام کرده بود که حزب ا... از قنیطره اقدام به عملیات نخواهد کرد، چرا که تجاوز از خاک حاکمیت دولت سوریه خواهد بود و اگر قرار باشد عملیاتی صورت گیرد از داخل خاک لبنان خواهد بود و لذا در این منطقه در آماده باش کامل بود و علی رغم این آمادگی، با این حمله سنگین روبرو شد که به قول فرماندهان این رژیم، سنگین ترین ضربه بعد از جنگ ٢٢ روزه بود. ٣. افزون بر این که این عملیات برخلاف سایر عملیات ها که معمولا در شب یا صبح زود صورت می گرفت، در نیمه روز و ساعت ١١:٣٥ صبح صورت گرفت. زمان انجام این عملیات نشان از آمادگی و میزان توانمندی حزب ا... برای عملیات در سرزمین های اشغالی دارد که خود دلیلی دیگر بر ضعف امنیتی اطلاعاتی این رژیم است. 4. در شرایط کنونی توپ در زمین رژیم صهیونیستی قرار گرفته است. زیرا دلیل اصلی یا یکی از دلایل اصلی حملات اخیر اسرائیل بهره برداری داخلی به منظور کسب کرسی های بیشتر توسط حزب نتانیاهو در انتخابات آتی این رژیم بود که برای کسب کرسی بیشتر نیاز به افزایش فضای نا امن در منطقه دارد. نتانیاهو اکنون در مخمصه ای قرار گرفته است که از یک سو رای دهندگان صهیونیست از او انتظار پاسخ متقابل دارند و اگر چنین نکند از سبد آرای او کاسته می شود. از سوی دیگر او اگر بخواهد پاسخ دهد، هیچ کس نمی تواند تصور کند که نتیجه آن چه خواهد شد و آینده منطقه چگونه خواهد شد. در این کنش و واکنش هزینه های اسرائیل بسیار بیشتر از مقاومت خواهد بود. 5. اهمیت این عملیات در حالی روشن می شود که توجه کنیم موضوع "کابوس تونل ها" همچنان در رژیم صهیونیستی مورد بحث جدی است و موجب شده است که شهرک نشینان و ساکنان شهرهای شمالی این رژیم اعلام کنند در صورت حملات بعدی مقاومت، دیگر به پناهگاه ها نمی روند و از منطقه مهاجرت می کنند. آن ها معتقدند که مقاومت در داخل سرزمین های اشغالی و حتی در زیر پناهگاه ها تونل حفر کرده اند. 6. حزب ا... نشان داده است که در شرایط فعلی، اوست که به اسرائیل اولتیماتوم می دهد و به سرعت معادله سازی می کند، مانند معادله بیروت در مقابل حیفا و دیگر به این رژیم اجازه و فرصت معادله سازی نمی دهد. به ویژه این که حزب ا... با صدور "بیانیه شماره یک"و توضیحات اولیه همه را در انتظار بیانیه بعدی گذاشت و این تحلیل حاصل شد که هنوز عملیات به اتمام نرسیده و ممکن است استمرار داشته باشد. 7. این عملیات ضمن تقویت جبهه مقاومت در تمامی کشورهای حامی مقاومت و ایجاد رضایت در میان مردم و گروه های مختلف فلسطینی و لبنانی، بار دیگر صداقت و صراحت سید حسن نصرا... به عنوان فرمانده خط عملیاتی مقاومت را به تمامی طرف ها نشان داد و بر نقش مهم و اساسی جبهه مقاومت به طور عام و حزب ا... به طور خاص در داخل و خارج از لبنان تاکید کرد. به ویژه این اعلام موضع صریح که از این پس حزب ا... دیگر حالت دفاعی نخواهد داشت و به صورت تهاجمی عمل خواهد کرد. جمهوری اسلامی:جبهه مقاومت حرف اول را می زند «جبهه مقاومت حرف اول را می زند»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛عملیات غافلگیر کننده نیروهای حزب الله لبنان علیه ارتش رژیم صهیونیستی در مزارع شبعا، از جهات مختلف قابل توجه و تحلیل است. 1 – مزارع شبعا، بخشی از سرزمین جنوب لبنان است که در اشغال صهیونیست هاست و به دلیل موقعیت مرتفعی که دارد بر اراضی جنوب لبنان مسلط است و یک امتیاز اطلاعاتی، امنیتی و سوق الجیشی برای ارتش رژیم صهیونیستی محسوب می شود. به همین دلیل است که ارتش اسرائیل این بخش از جنوب لبنان را تاکنون در اشغال خود نگهداشته و حاضر به تخلیه آن نشده است. اهمیت عملیات روز چهارشنبه نیز در همین است که علیرغم تسلط اطلاعاتی ارتش صهیونیستی بر منطقه، نیروهای حزب الله توانستند این ارتش پرمدعا را غافلگیر کرده و ضربه ای به آن وارد کنند. شاید در مقیاس حجم عملیات نظامی، این عملیات دارای درجه بسیار بالائی نباشد، ولی از این جهت که نیروهای حزب الله توانستند در مزارع شبعا چنین عملیات موفقی را انجام دهند، از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. زیرا ارتش رژیم صهیونیستی از امکانات اطلاعاتی بالائی در این منطقه استفاده می کند تا بتواند اولاً خود را در امنیت کامل نگهدارد و ثانیاً سلطه خود را بر لبنان حفظ نماید. در چنین شرایطی است که انجام عملیات روز چهارشنبه اهمیت بالای خود را نشان می دهد. 2 – بعد از جنایت رژیم صهیونیستی در قنیطره، که با حمله هلیکوپتری عده ای از نیروهای حزب الله و سردار الله دادی را به شهادت رساند.، صهیونیست ها تلاش کردند وانمود نمایند دست بالا را در برابر جبهه مقاومت دارند. این ظاهرسازی تبلیغاتی برای رژیم صهیونیستی در شرایط کنونی که توطئه براندازی حکومت سوریه با شکست مواجه شده و قدرت بشار اسد رو به فزونی است، برای تل آویو بسیار ضروری بود، اما عملیات غافلگیر کننده حزب الله به ارتش رژیم صهیونیستی، این تبلیغات را خنثی کرد و نشان داد که برخلاف ادعاهای صهیونیست ها، این حزب الله است که در منطقه دست بالا را دارد. این واقعه، همچون پتک بر سر سران رژیم صهیونیستی فرود آمد و آنها را که بعد از جنگ غزه نیاز مبرمی به بازسازی روحیه ارتش و ساکنان یهودی فلسطین اشغالی داشتند بیش از پیش دچار بحران روحی و حقارت کرد. 3- عملیات حزب الله علیه ارتش رژیم صهیونیستی، یک اقدام مهم و موثر برای تقویت روحیه ملت های عرب منطقه و یک اتمام حجت جدید با سران ارتجاع عرب بود. مردم کشورهای عربی از شنیدن خبر عملیات موفق حزب الله علیه ارتش رژیم صهیونیستی خوشحال شدند و شادمانی خود را ابراز کردند همانگونه که رهبران جنبش های جهادی فلسطین نیز هماهنگ با مردم، خوشحالی خود را اعلام و از حزب الله تقدیر کردند. در کنار این شادمانی ها و تقدیر از حزب الله، سران ارتجاع عرب با سکوت معنی دار خود نشان دادند که مایل به وارد شدن ضربه بر پیکر ارتش رژیم صهیونیستی نیستند. اکنون آنچه در فضای سیاسی و تبلیغاتی جهان رخ داده اینست که سران ارتجاع عرب احساس می کنند به خاطر بی عملی خود در برابر جنایات صهیونیست ها و دست بالائی که حزب الله در مبارزه با رژیم صهیونیستی دارد، کاملاً خلع سلاح شده اند و هیچ پاسخی برای سوال های فراوان ملت های خود ندارند. 4- وضعیت گروه های تکفیری در این میان از همه بدتر است. آنها با ژست مقابله با دشمنان اسلام، مرتکب هر جنایتی می شوند ولی در برابر بزرگترین جنایت ها که توسط صهیونیست ها علیه مسلمانان فلسطین و علیه خود اسلام صورت می گیرد، ساکت و بی عمل هستند. همین هفته گذشته بود که وزیر خارجه رژیم صهیونیستی دستور داد با بودجه دولتی مقادیر زیادی از آن شماره هفته نامه فرانسوی شارلی ابدو که در آن به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله اهانت شده بود در سرزمین های اشغالی توزیع شود. گروه های تکفیری القاعده، داعش، النصره و بقیه در برابر این اقدام جسارت آمیز هیچ اقدامی نکردند و با سکوت خود نشان دادند که با صهیونیست ها همدست هستند. اکنون که حزب الله با عملیات غافلگیرانه شبعا توانسته گوشمالی مهمی به صهیونیست ها بدهد، این خود بهترین سند برای اثبات این واقعیت است که مدافعان واقعی ملت مسلمان فلسطین و اسلام و پیامبر گرامی اسلام، نیروهای مقاومت هستند و بقیه به ویژه گروه های تکفیری فقط ادعا می کنند و در مواردی نیز نشان داده اند که با صهیونیست ها همدست هستند. معالجه و مداوای زخمی های داعش و سایر گروه های تکفیری در بیمارستان های ارتش رژیم صهیونیستی، یکی از روشن ترین شواهد این واقعیت است. 5 – در ماجرای حمله هلیکوپتری ارتش رژیم صهیونیستی به قنیطره و به شهادت رساندن نیروهای مقاومت، یک روسیاهی دیگر نیز برای شورای امنیت سازمان ملل بر جای ماند. در برابر این جنایت، شورای امنیت سازمان ملل سکوت کرد تا زمینه ای برای پیدا شدن حق انتقام گرفتن توسط نیروهای مقاومت به وجود نیاید. خوشبختانه جبهه مقاومت هرگز در انتظار اظهارنظر و موضع گیری مجامع بین المللی باقی نمی ماند و هر جا که لازم بداند بی درنگ اقدام می کند. در پاسخ به جنایت قنیطره نیز همانطور که سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب الله گفته بود، نیروهای مقاومت در اولین فرصت ممکن اقدام به پاسخ دادن به این جنایت کردند و نشان دادند که به هیچ چیز غیر از مصالح جبهه مقاومت نمی اندیشند. بدین ترتیب، اکنون منطقه در زمینه توازن قوا به شرایط جدیدی رسیده است. پیروزی های جبهه مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی، هزیمت شورشیان تکفیری و سایر معارضان در سوریه و عراق، منزوی شدن سران ارتجاع عرب در افکار عمومی و تحقیر تاریخی رژیم صهیونیستی، واقعیت های مهمی هستند که صحنه جدید سیاسی منطقه را شکل می دهند. در این صحنه جدید، جبهه مقاومت حرف اول را می زند و همین امر نشان می دهد منطقه در انتظار تحول بزرگی است، تحولی که به سود ملت ها خواهد بود. رسالت:اعتدال و صلح در گفتمان امام (ره) «اعتدال و صلح در گفتمان امام (ره)»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمد کاظم انبارلویی است که در آن می خوانید؛رئیس جمهور محترم در مراسم تجدید بیعت دولت با بنیان گذارجمهوری اسلامی، امام خمینی (ره) گفت: " اعتدال و صلح را از امام آموختیم" اعتدال چیست و در منطق فقها و فیلسوفان معاصر چه جایگاهی دارد؟ حضرت آیت الله جوادی آملی می فرماید: " وجود مبارک حسین بن علی حامل عدل بود، نه اعتدال، برخی از سیاستمداران یا برخی اقتصاددانان طرفدار تعادل و اعتدال اند، یعنی هر چه مردم می طلبند ما باید عرضه کنیم یعنی تعادل عرضه و تقاضا، خواه تقاضای آنها به مقتضای فطرتشان باشد یا نباشد خواه تقاضای آنها به اقتضای دین باشد یا نباشد" و نیز می فرماید: " ولی وجود مبارک حسین بن علی مانند انبیاء و اولیای الهی حامی عدل است. حوزه اقتضاء را تشریح می کنند. برابر آن مقتضای اقتضاء کالا عرضه می کنند نه برابر تقاضا! " (1) همچنین آیت الله مصباح یزدی اعتدال را با تلاق مغالطه در قیاس می داند او نیز می فرماید؛"چگونه برخی قضیه اعتدال را قضیه ای کلی و قابل جریان در همه موارد می دانند." هم او نیز می فرماید:" منشاء این مشکل یک نوع مغالطه در قیاس است می گویند این اعتدال است و هر اعتدالی حق است. پس این نیز حق است اما کبرای قضیه کلیت ندارد. در حالی که در قیاس شکل اول، باید کبرای کلی باشد و اگر نباشد ، مغالطه می شود و در سایه آن دین و دنیای مردم بر باد می رود " (2) امام خمینی(ره) امام عدالت و عدل بود عدل برای او در سیاست ورزی ملکه شده بود. در ادبیات امام (ره) عدالت و عدل جایگاه ویژه ای داشت اما در فعل و قول سیاسی او مفهومی به نام (اعتدال) آنچنان که آقای رئیس جمهور از آن مراد می می کنند، دیده و شنیده نشده است. فرو کاهیدن عدل و عدالت در ادبیات سیاسی امام (ره) به "اعتدال " چه مستندی دارد؟ آقای روحانی چهارشنبه گذشته در حرم مطهر حضرت امام (ره) می گوید: " امامی که استکبار ستیزی را به ما آموخت، شهامت آن را داشت آن روز که ضروری است راه صلح- بخوانید پذیرش قطعنامه - را برگزیند" آیا با پذیرش قطعنامه آموزه های امام (ره) در مورد استکبار ستیزی پایان یافت؟ آقای روحانی باید یک بار دیگر متن پیام امام (ره) در مورد پذیرش قطعنامه 598 را بخواند تا معلوم شود منطق امام عادل با منطق کسی که پرچم "اعتدال" را دارد چقدر با هم فاصله دارند؟ اولین جمله امام (ره) در پیام پذیرش قطعنامه بعد از بسم الله الرحمن الرحیم ، آیه 27 سوره فتح است. آیا مفهوم این آیه رفتن به سوی اعتدال و صلح است یا ادامه مقاومت و ایمان به وعده خداوند برای تداوم پیروزیها؟ امام (ره) در این پیام قوی ترین و شدیدترین و بی رحمانه ترین حمله را به آمریکا و قدرتهای جهانی و نوکران منطقه ای آنان می کند. این منطق در دولت یازدهم چه جایگاهی دارد؟ امام (ره) صریحا می فرماید: "بارهااین واقعیت را در سیاست خارجی وبین المللی اسلامی مان اعلام نموده ایم که در صدد گسترش نفوذ اسلام در جهان و کم کردن سلطه جهانخواران بوده و هستیم. حال اگر نوکران آمریکا نام این سیاست را توسعه طلبی و تفکر تشکیل امپراتوری بزرگ می گذارند از آن باکی نداریم و استقبال می کنیم" (3) و بعد می فرماید: " مادر صدد خشکانیدن ریشه های فاسد صهیونیسم ، سرمایه داری و کمونیسم در جهان هستیم. ما تصمیم گرفته ایم به لطف و عنایت خداوند بزرگ، نظامهایی را که بر این سه پایه استوار گردیده اند نابود کنیم و نظام اسلام رسول الله (ص) را در جهان استکبار ترویج نماییم. " (4) آیا دیپلماسی خارجی دولت یازدهم از منطق امام (ره) در پذیرش قطعنامه 598 که در متن پیام بدون پرده پوشی صراحتا در آن سخن از نابودی نظم نوین جهانی و خشکاندن ریشه های استبداد و استعمار رفته است بهره ای دارد؟ از این بالاتر امام (ره) تصریح می فرماید" ما با تمام وجود از گسترش باج خواهی و مصونیت کارگزاران آمریکا حتی اگر با مبارزه قهرآمیز هم شده باشد جلوگیری می کنیم. "(5) آیا آقای رئیس جمهور از این واژگان بوی "صلح" استشمام می کنند یا ادامه نبرد با باج خواهان و در راس آن آمریکای جنایتکار؟! من نمی توانم تاسف عمیق خود را از بیانات آقای رئیس جمهور در مرقد مطهر امام (ره) پنهان کنم. او بر سر مزار فردی سخن از "صلح" آن هم مستند به پذیرش قطعنامه 598 می کند که او مسلمانان جهان را در همان پیام دعوت به شورش و قیام علیه کفر و شرک جهانی خصوصا آمریکا می کند و می فرماید: «مسلمانان تمامی کشورهای جهان ! از آنجاکه شما در سلطه بیگانگان گرفتار مرگ تدریجی شده اید، باید بر وحشت از مرگ غلبه کنید و از وجود جوانان پر شور و شهادت طلبی که حاضرند خطوط کفر را بشکنند استفاده کنید و به فکر نگه داشتن وضع موجود نباشید ؛ بلکه به فکر فرار از اسارت و رهایی از بردگی و یورش به دشمنان اسلام باشید که عزت و حیات در سایه مبارزه است و اولین گام در مبارزه اراده است و پس از آن تصمیم بر اینکه سیادت کفر و شرک جهانی، خصوصا آمریکا را برخود حرام کنید" (6) امروز با همین منطق جوانان حزب الله مثل صاعقه مرگ بر سر صهیونیستها فرود آمده اند. مگر می شود امام (ره) ملتها و دولتهای جهان را دعوت به مبارزه آشتی ناپذیر با کفر و شرک جهانی و بویژه آمریکا کند بعد دولت او دنبال "صلح" باشد؟ ممکن است آقای رئیس جمهور با نگارنده هم نظر باشد و بگوید منظور از پذیرش قطعنامه پذیرش شکل جدیدی از مبارزه با دشمن است که ما را به همان اهداف نبرد خونین می رساند. پس باید منطق این مبارزه را درک کرد و ادبیات آن را هم آموخت برای اینکه امام در همین پیام برای کسانی که باورشان شود قصه پذیرش قطعنامه آن طور که آنان " صلح" ترجمه می کنند، نیست می فرماید:
"راهی جز مبارزه نمانده است و باید چنگ و دندان ابر قدرتها خصوصا آمریکا را شکست. الزاما یکی از دو راه را انتخاب نمود یا شهادت یا پیروزی که در مکتب ما هر دوی آنها پیروزی است ." (7) ادبیات امام (ره) در پذیرش قطعنامه و به تعبیر شما "صلح" این است ، اگر امام (ره) می خواست از جنگ و قتال سخن بگوید چه می گفت؟! امام (ره) در همان پذیرش قطعنامه می فرماید" امروز جنگ حق و باطل، جنگ فقرو غنا، جنگ استضعاف و استکبار، جنگ پا برهنه ها و مرفهین بی درد شروع شده است و من دست و بازوی همه عزیزانی که در سراسر جهان کوله بار مبارزه را بر دوش گرفته اند و عزم جهاد در راه خدا و اعتلای عزت مسلمین نموده اند می بوسم." (8) آیا از این جملات صدای طبل جنگ به گوش می رسد یا ساز و دهل پذیرش صلح؟!
امام (ره) در همین پیام حتی آمریکا را تهدید می کند که فرزندان انقلاب ناوهای جنگی آمریکا را به قعر آبهای خلیج فارس می فرستند و فرمان آماده باش صادر و خطاب به جوانان کشور می فرماید " خودتان را برای یک مبارزه علمی و عملی بزرگ تا رسیدن به اهداف عالی انقلاب اسلامی آماده کنید"(9) از ادبیات امام (ره) و استخدام واژگان انقلابی و الهی در پیام پذیرش قطعنامه، بنابر آنچه گفته آمد می فهمیم که جایی برای "اعتدال" و "صلح" در این پیام دیده نمی شود. شهامت ، جسارت و دلیری ای که در این پیام برای استمرار استکبار ستیزی دیده می شود در هیچ یک از پیامها، سخنرانیها و بیانیه های امام سابقه ندارد. بر فرض محال هم چنین ادبیاتی استشمام شود، این جایگاه، جایگاه امامت و ولایت است و رئیس جمهور نباید خود را در این مرتبت ببیند. اگر فرآیند گفتگوها با 1+5 طی یک سال و نیم گذشته مبتنی بر راهبرد "اعتدال" و "صلح" باشد این رویکرد هیچ انطباقی با راهبرد امام ، رهبری معظم انقلاب و نظام ندارد، چرا که نه تنها چارچوب ها در این مورد مشخص است بلکه نوع نگرش و ادبیات آن هم معلوم است. ادبیات حاکم بر گفتگوها باید به گونه ای باشد که معلوم باشد ما با خصم درجه اول انقلاب در حال گفتگو هستیم. خصمی که امام (ره) از آن به عنوان منفورترین دولت یا دولتهای جهان یاد می کند. نرم زبانی در برابر فزون خواهی های آمریکا اعتدال نیست . ما از این اعتدال هرگز به صلح شرافتمندانه و نرمش قهرمانانه نمی رسیم. ما با یک مشت تبهکار بین المللی و ماجراجویان مست قدرت و فتنه گر روبه رو هستیم. امتیاز دادن و دل به عمل به وعده های دروغین مشتی پیمان شکن دادن از حکمت و عقلانیت سیاسی و تدبیر انقلابی دور است. آنها به چیزی جز نابودی انقلاب و اسلام فکر نمی کنند. فقط زبان اقتدار، البته توام با عمل مقتدرانه آنها را سر جایشان می نشاند. سخن آخر اینکه در 21 جلد صحیفه امام (ره) مجموعه آثار امام خمینی در هیچ یک از بیانات ، پیام ها، مصاحبه ها، احکام ، اجازات شرعی و نامه ها حتی یک کلمه " اعتدال" یافت نمی شود در جلد 22 صحیفه امام آنجا که سخن از نمایه های موضوعی و واژه ها در 428 صفحه از هر واژه ای سخن است الاّ "اعتدال". در عوض صدها بار امام از "عدالت"و "عدل" سخن گفته است اما حتی یک بار از واژه "اعتدال" سخن به میان نیاورده است. نظر فیلسوفان و فقیهان در خصوص "عدل" و "عدالت" و نسبت آن با "اعتدال" روشن است. معلوم نیست آقای رئیس جمهور چگونه "اعتدال "را از امام آموخته است در حالی که هرگز امام (ره) به آن تفوه نفرموده است. از جناب رئیس جمهور محترم می خواهیم یک بار دیگر پیام امام(ره) در مورد پذیرش قطعنامه 598 را بخوانند و بگویند چه تناسبی بین گفتمان امام در این پیام باگفتمان دولت در سیاست خارجی وجود دارد. پی نوشتها:
1و2- خردنامه همشهری بهار 93- شماره 122 صفحات 16و17
3و4- صحیفه امام صفحه 81 – ج 21- پیام پذیرش قطعنامه 598
5و6- همان – صفحه 82
7- همان صفحه 83
8- همان صفحه 85
9- همان صفحه 96 قدس:پیروزی؛ نتیجه پیوند دولت و ملت عراق «پیروزی؛ نتیجه پیوند دولت و ملت عراق»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم صادق مهدی شکیبایی است که در آن می خوانید؛آزاد سازی استان دیالی و پاکسازی آن از تروریستهای داعش به دست نیروهای مردمی و ارتش عراق، آن هم همزمان با شکست تروریستهای داعشی در کوبانی، نشان داد که مؤثرترین روش برای مبارزه با این فتنه جدید در منطقه، اتکا و باور به توانمندی های داخلی و راه حلها و همکاری های منطقه ای است. استان دیالی از جمله چهار استانی بود که در خرداد ماه 1393 توسط گروهک تکفیری– بعثی داعش به همراه استانهای سنی نشین نینوا، الانبار و صلاح الدین در حمله ای برق آسا به اشغال درآمد. انتشار خبر آزادی کامل استان دیالی زمانی صورت گرفت که نیروهای ترکیبی عراق، منطقه «منصوریه الجبل» در شمال این استان را در تصرف کامل خود در آوردند. به گفته قاسم الارجی، رئیس فراکسیون پارلمانی سازمان بدر، این عملیات در همکاری مستمر میان نیروهای بسیج مردمی و فرماندهی نیروهای عملیات دجله و فرماندهی لشگر پنج و هنگهای مختلف پلیس فدرال عراق اتفاق افتاده است، امری که نشان می دهد طراحی سیاستمداران عراقی به پیشنهاد مرجعیت این کشور، گزینه مطلوبی برای رهایی از شر گروه های مزاحم بوده است. البته نقش و تأثیر کمکهای جمهوری اسلامی ایران در مقام مستشاری و تأمین نیازهای دولت عراق برای پیروزی در این نبرد ها هم امری غیر قابل انکار است. اگر نبود اهتمام و مساعدتهای ایران، حکومت در عراق شاید ماه ها قبل به دست داعش سقوط کرده بود و تهران از آغاز این بحران در عراق، همواره در کنار دولت و ملت این کشور قرار داشته است. عراق که در خردادماه سال جاری پایتخت خود، بغداد، را با تهدید اشغال گروه های تکفیری• بعثی داعش مواجه می دید، امروز اما نه تنها بغداد را کاملاً از دسترس این گروه خارج کرده است که در یک برنامه هدفمند، از مرحله دفاع به مرحله تهاجم انتقال یافته و می کوشد سایر مناطق اشغالی را از وجود این گروهک پاکسازی کند. به یک معنی، عراقی ها برای مواجهه با پدیده داعش یک سناریوی دو مرحله ای را تدارک دیدند. نخست؛ مرحله دفاع، دوم مرحله تهاجم. مرحله دفاع که با اشغال چهار استان و تهدید برای اشغال پایتخت از سوی داعش آغاز شد، با حضور به موقع مرجعیت عراق طی فراخوانی عمومی جهت بسیج نیروهای مردمی برای کمک به ارتش و دولت آغاز شد. در این مرحله حدود دو نیم میلیون داوطلب عراقی به فراخوان عمومی مرجعیت لبیک گفته و با سازماندهی ارتش عراق به جبهه های مختلف مقابله با گروهک تکفیری داعش اعزام شدند. در این مرحله هدف نهایی تثبیت «توقف پیش روی»های داعش به سوی بغداد و شهرهای شیعه نشین بود که عملاً با عقب راندن این گروهک از مرزهای پایتخت، به پایان رسید. پس از تثبیت توقف پیشروی های داعش که در همکاری آشکار نیروهای مردمی و ارتش عراق به همراه نیروهای کرد صورت گرفت، مرحله دوم سناریوی عملیات ارتش عراق یعنی پاکسازی مناطق اشغال شده آغاز شد. اولین اقدام عراقی ها، حماسه آزاد سازی آمرلی در شمال بغداد، واقع در استان دیالی بود، همین استانی که اخیرا به طور کامل از وجود داعش پاکسازی شد. دومین حماسه عراقی ها چند روز قبل از تاسوعا و عاشورای حسینی آغاز شد. عملیات آزاد سازی جرف الصخر که طی آن محور حساس و استراتژیکی در حد فاصل بغداد و کربلا که گروه های تکفیری بعثی امیدوار بودند، از این محور مراسم عزاداری عاشورای حسینی را برهم زنند، به طور کلی پاکسازی شد. این عملیات تاحدی بر روحیه داعش و همپیمانان آن تأثیرگذار بود که زمزمه های ائتلاف بین المللی و البته نمایشی ضد داعش از سوی غربی ها آغاز شد. معنای این پیروزی بزرگ کاملاً برای حامیان داعش مشخص بود. اگر فکری نمی شد، داعش که با اهداف معلومی از سوی حامیان غربی اش ساخته و پرداخته شده بود، در آستانه فروپاشی قرار داشت، بنابراین برای جلوگیری از این رویداد، ائتلاف به اصطلاح ضد داعش شکل گرفت. هرچند تشکیل این ائتلاف هم مانع از پیروزی های بعدی نیروهای مردمی عراق و ارتش این کشور در آزادسازی مناطق اشغال شده نگردید. در همین مرحله عراقی ها دو عملیات بزرگ و حماسی دیگری را رقم زدند. عملیات آزاد سازی کوبانی و عملیات سنجار در موصل واقع در استان نینوا. براساس سناریوی مرحله دوم، تمامی استانهای اشغال شده توسط داعش آزاد خواهد شد و این قولی است که دولت عراق به مردمش داده است. صرف نظر از پیروزی های میدانی، آنچه نگرانی غرب و متحدان منطقه ای داعش را برانگیخته، پیوند میان ارتش، دولت و نیروهای مردمی با حمایت مرجعیت عراق است. این امر بویژه پس از تشکیل دولت جدید عراق و پارلمان این کشور اهمیتی دوچندان یافته است و به تثبیت دولت جدید و پارلمان این کشور کمک کرده است. تجربه پیوند دولت و ملت عراق 11 سال پس از اشغال این کشور توسط آمریکا پیام بسیار مهمی دارد، اینکه عراقی ها بعد از این قادر خواهند بود سرنوشت خود را با اراده خود تعیین کرده و با چالشهای سیاسی، اقتصادی و از همه مهمتر امنیتی کشورشان، بدون کمک کشورهای خارجی مقابله کنند. سیاست روز:سیاست انگلیسی «سیاست انگلیسی»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم علی تتماج است که در آن می خوانید؛تغییر ساختار جمعیت و ایجاد جمعیت جایگزین از جمله سیاست هایی است که انگلیس همواره برای رسیدن به اهداف خود به کار می گیرد. نمود عینی این امر را در ایرلند می توان مشاهده کرد که با تغییر ساختار جمعیتی جنگ میان پروتستان ها و کاتولیک ها را ایجاد نمود تا مانع از به نتیجه رسیدن جنبش های استقلال طلب و آزادی خواه از استعمار انگلیس گردد. این سیاست به اشکال مختلف از سوی انگلیسی ها در جهان پیاده شده است که نمود عینی آن را در قرون حاضر در تحولات فلسطین می توان مشاهده کرد. انگلیس که زمانی با تجزیه عثمانی، قیمومیت فلسطین را عهده دار شد تا سال ها سیاست اخراج فلسطینی ها و واگذاری سرزمین آنها به صهیونیست ها را اجرا کرد. پس از تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی نیز این رژیم همان سیاست را اجرا نمود به گونه ای که اکنون میلیون ها فلسطینی در سراسر جهان آواره شده اند. هر چند که انگلیسی ها امروز پشت نقاب آمریکا پنهان گردیده و ادعای تعامل سازنده با جهان را سر می دهند اما بررسی ابعاد تحولات جهانی بیانگر حقایق دیگر است که نشانگر استمرار بحران سازی های انگلیس در جهان است. به عنوان نمونه تحولات بحرین را می توان نمود عینی سیاست انگلیسی دانست. آل خلیفه سیاست سرکوب و کشتار را در حالی اجرا می کند که همزمان در حال اخراج گسترده شیعیان است. آواره سازی شیعیان و آوردن جمعیت جایگزین از دیگر کشورهای طرح انگلیس است که آل خلیفه اجرا می سازد. گزارش ها نشان می دهد که ده ها هزار نفر از کشورهای مختلف حتی از پاکستان به بحرین آورده شده اند تا سیاست انگلیس تغییر ساختار جمعیتی را اجرا کنند. گزارش ها نشان می دهد که طراح سرکوب گری های آل خلیفه انگلیس است که برای حفظ پایگاه خود در این کشور از هیچ جنایتی فروگذار نیست. نمونه دیگر این سیاست را در اوکراین می توان مشاهده کرد. در دهه ۱۹۹۰ در حوزه بالکان سیاست انگلیسی تغییر ساختار در صربستان اجرا شد به گونه ای که ۸ هزار مسلمان به دست صرب ها قتل عام شدند و ده ها هزار نفر نیز مجبور به کوچ شدند. اکنون در حوزه بالکان، اوکراین نمود عینی این سیاست اوکراین دارای دو طیف روس گرا و غرب گرا است که نسبت ۵۰ به ۵۰ دارند و اکنون ارتش اوکراین در مناطق روس گرای شرقی کشتار گسترده ای را به راه انداخته است. هدف این کشتار کوچ اجباری ساکنان این منطقه برای تقویت موقعیت غرب گرایان است. به عبارتی مردم این کشور قربانی سیاست انگلیس شده اند که برای رسیدن به اهداف خود کشتار هزار انسان بی گناه را انجام می دهند در حالی که در ظاهر انگلیس ادعای بی طرفی و تلاش برای صلح را سر می دهد و با این ادعا به دنبال سلطه بر جهان و غارت ثروت کشورها است در حالی که در پس نقاب آمریکا پنهان شده است. شرق: مردم کوتاه مدت «مردم کوتاه مدت»عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم احمد غلامی است که در آن می خوانید؛از منظر عده ای از تحلیلگران و مورخان معاصر، بزرگ ترین و صبورانه ترین اشتباه سیاسی محمد مصدق زمانی بود که مجلس را تعطیل کرد و در بین مردم کوچه وبازار بر چهارپایه ای ایستاد و فریاد برآورد: «هرجا که ملت است مجلس آنجاست.» به درست یا غلط، مصدق در پی ایجاد کنش سیاسی و برون-رفت از انسداد سیاسی زمانه اش بود. مصدق دست کم ثابت کرد که به یک مطلب عمیقا باور دارد. او می خواست روایت ساز باشد و در بزنگاه تاریخ مردم را روایت کند. خلیل ملکی در عبارت مشهوری مصدق را نه عوامفریب که شیفته عوام معرفی می کرد. با این مقدمه مختصر می توان به طرح این مطلب پرداخت که دولت های بعد از انقلاب همگی در پی راهی برای کنش سیاسی و برون-رفت از انسداد سیاسی بوده اند. هر دولتی، برحسب مقتضیات زمانی و دامنه نفوذش در این مسیر اصرار و سماجت به خرج داده است. در مواردی دولت ها هزینه و تاوان نیز داده اند. حتی دولت های نهم و دهم از این قاعده مستثنا نیستند. همین که با عقبه اصولگرایی درصدد خلق کنش سیاسی برآمدند، با انسداد خودساخته روبه رو شدند، حامیان و هواداران، به منتقدانی سرسخت تبدیل شدند. در برابرش ایستادگی کردند و در نهایت رییس دولت تسلیم شد. اینکه تا چه حد رفتارهای دولت نهم و دهم در ایجاد کنشی سیاسی مقبول یا واقعی بود، مدنظر ما نیست. در گرماگرم دورانی نه خیلی دور، اصلاح طلبان، روشنفکران و روزنامه نگاران بر این باور به اتفاق نظر رسیده بودند که احمدی نژاد حرف خود را به کرسی می نشاند و به اصطلاح «پیش می برد». دقیقا از همین رو بود که در برابر اشتباهات تاریخی او سکوت می کردند. برخی حامیان احمدی نژاد به منتقدان جدی او تبدیل شدند. آنتاگونیسمی که بین طیف های اصولگرا و اصلاح طلب وجود دارد، بیش از آنکه حامل محتوایی معین باشد، صوری و نمادین است. این آنتاگونیسم از دل ایده ای تازه سر بر نیاورد. درست به همین دلیل بود که اصولگرایان نه گفتمان تازه ای خلق کردند و نه توانستند کنش سیاسی درخورتاملی را شکل دهند. احمدی نژاد جلوه بیرونی این آنتاگونیسم صوری بود و فقط عده ای را ناچار کرد تا در حلقه مخالفان قرار بگیرند و به حاشیه بروند. دولت حسن روحانی آنقدر درگیر مسایل بین المللی است که از مواجهه با مساله داخلی معاف به نظر می رسد. اما مهم تر از صورتبندی مساله، شکل گفتمانی تازه است که روایتی تاریخ مند را شکل دهد تا حول محور آن برآیند تاریخی نیروهای سیاسی و اجتماعی موجود به حرکت درآید و انسداد سیاسی خاتمه پیدا کند. جالب تر از همه اینکه هنوز عده ای باور ندارند دوره ای تمام شده است. اصلاح طلبان در حاشیه محیط های روشنفکری یا در لایه های دور قدرت، همچنان با اتکا به نوستالژی تابناک خرداد٧٨ زندگی می کنند. اگر حزبی تاسیس می کنند، هنوز بر این باورند که می توانند در مردم کنش ایجاد کنند یا اگر روزنامه ای منتشر می کنند با همان ایده ها و حرف ها، بی واسطه سعی می کنند تا مخاطبان خود را برانگیخته کنند. در عمل شکاف میان کنش مردمی و واحدی موسوم به «افکارعمومی» دم به دم بزرگ تر می شود. این است که به جز شگفت زده کردن آحاد جامعه هیچ راه دیگری برای جلب توجه آنها باقی نمانده است. چندی پیش همایش اصلاح طلبان و چندی قبل تر از آن همایش دلواپسان برگزار شد و هیچ موجی در جامعه ایجاد نکرد. ظاهرا، پذیرش و باور به اینکه دوره ای تمام شده است و اینک پا به دوران تازه تری گذاشته ایم، برای هر دو سر طیف نیروهای سیاسی دشوار است. گاه حتی راهبرد نیروهای سیاسی به ابتذال نزدیک می شود. و این همه به خاطر آن است که گفتمانی شکل نمی گیرد تا از دل آن مردمی سر برآورند. هم اکنون تکرار کاری که مصدق از روی چهارپایه انجام داد ناممکن به نظر می رسد و برای هیچ یک از دولتمردان مقدور نیست. هیچ گروهی از مردم کلیت تام مردم را نمایندگی نمی کند. گویی برآیند نیروهای مردمی به صفر نزدیک شده است. خلق روایت مردم ساز محال به نظر می رسد و با تاسیس حزب تازه و روزنامه های بیشتر هم اتفاقی نمی افتد. این سازوکارها نیروی سیاسی خود را از دست داده اند. اصرار بر این اقدامات، گذشته از اینکه نتیجه ای ندارد، به دلزدگی مردم از رفتارهای قالبی نیز انجامیده است. و چه بسا در روایتی جعلی به پیدایش
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها